072f8152f0.jpeg

Ja bym zaczęła tak:

1. Uniezależnić każdą jedną nogę od pozostałych. Normalnie przerabia się to podczas nauki grzecznego podawania nóg przy czyszczeniu: bo każdą nogę trzeba podnieść, trzymać i postawić osobno.

2. Zrobić sobie jakiś sygnał do trzymania pojedynczych kopytek na ziemi. Tak, żeby tylne nogi mogły stać, a przednie - zrobić krok do przodu. Albo na odwrót: przednie stać, a tylne - krok do przodu.

3. W końcu trzeba obniżyć ten przód. Można zrobić to za pomocą targetowania nosem (marchewka w kieszeni!), a można naciskając delikatnie na kłąb (to będzie ustępowanie od nacisku).
Jeśli robimy ukłon z przyklęknięciem na jednej nodze, to mamy trochę ułatwione zadanie, bo możemy nauczyć przez naśladownictwo (samemu przyklęknąć na kolanie), albo trzymając nogę przyklękającą delikatnie pociągnąć ją do tyłu (uważając żeby nie przesadzić).

4. Trzeba nauczyć konia nie tylko przyklękania, ale też łagodnego wstawania z przyklęku, żeby nie robił tego gwałtownie.

---------------

Niezależnie od samej nauki, warto zadbać o mięśnie i ścięgna, żeby to ćwiczenie miało w ogóle sens. Czyli: musi być poprzedzone porządną rozgrzewką, ale nie taką po której zwierz będzie wykończony. Podłoże nie może być śliskie, żeby nogi się nie rozjechały podczas ukłonu ;)

No i najpierw warto porozciągać się stopniowo, np. stawiając pojedynczą nogę na piedestał. Najpierw niski piedestał (wysokości jednego schodka), potem stopniowo coraz wyższy.
Jeśli koń (albo jakikolwiek inny zwierzak) podczas tego ćwiczenia:

- dziwnie się wygina (np. grzbiet napina się i idzie do góry, albo wygina się na boki, albo jeszcze inaczej)
- nie może wyprostować przednich nóg (np. koń staje na czubkach kopyt)
- ma mocno napięte mięśnie (na oko wyglądające na przykurczone)
- nie wykonuje tego płynnie, tylko jakby gwałtownymi rzutami (albo kłania się na krótko i zaraz podrywa się z powrotem do góry)

albo robi cokolwiek co wygląda podejrzanie, to znaczy że coś jest nie tak i trzeba obniżyć kryteria :) zwolnić tempo, porobić coś łatwiejszego, popracować nad ogólną kondycją i zaufaniem albo pogodzić się z tym że są jakieś ograniczenia i już. Starszy koń przecież nie będzie taki gumowaty jak dwulatek, więc wszystko trzeba brać pod uwagę.