P!nk.jpg

P!nk (często błędnie opisywana jako: Pink), właściwie Alecia Beth Moore urodziła się 8 września 1979 w Doylestown (Pensylwania).

Miała bardzo burzliwy okres dorastania. Jej rodzice rozwiedli się, kiedy miała 7 lat. Bardzo to przeżyła, obwiniając o wszystko matkę. W wieku 15 lat rzuciła szkołę, wyprowadziła się z domu. Wpadła w nieodpowiednie towarzystwo. „Brałam wszystko oprócz heroiny” - dziś otwarcie przyznaje się do nałogu. Twierdzi, że muzyka ją uratowała.

Jej kariera zaczęła się od śpiewania w kościelnym chórze i kapeli rockowej jednocześnie. Od zawsze robiła wszystko na opak.
W 2000 roku, śpiewając w jednym z klubów zauważył ją producent muzyczny proponując spotkanie w wytwórni. Przeciwna stereotypowi „Ludzie myślą, że jak jesteś biały to nie możesz śpiewać R&B” nagrała właśnie płytę z tego gatunku. Dziewczyna z różowymi włosami zaczynała od hitów You Make Me Sick, There You Go oraz Most Girls. Debiutanckie Can’t Take Me Home rozeszło się w nakładzie 10 mln sprzedanych egzemplarzy.

W międzyczasie wystąpiła razem z Christiną Aguilerą, Myą, Lil’ Kim i Missy Elliot w coverze „Lady Marmalade”, który osiągnął zawrotny sukces. Dziewczyny zgarnęły wiele nagród, w tym Grammy. Jednak dobra passa zaowocowała kłótnią z Christiną.

Przy drugiej płycie P!nk pracowała z Lindą Perry. Porzuciła czarne brzmienie dla pop-rockowej mieszanki. Samodzielnie napisała kilka tekstów. W piosence Family Portrait opowiada o przeżyciach związanych z rozwodem rodziców. M!ssundaztood powtórzyło sukces pierwszego krążka zapewniając P!nk mocną pozycję. Get The Party Started szalało jeszcze długo na listach przebojów, goniąc kolejne single Just Like a Pill oraz Don’t Let Me Get Me.

Z nowym albumem powróciła dopiero w 2003 oddając się całkiem mocnemu brzmieniu. Try This nie osiągnął niestety sukcesu komercyjnego.
Jako ciekawostkę można dodać, że w Trouble wystąpiły dziewczyny z Pussycat Dolls.
Artystka promocję nadrabiała skandalami. Zaczęła spotykać się z Tommy’m Lee.
Jednak album mimo tego nie przyniósł jej już takiego rozgłosu jak dwa poprzednie.

Wzięła udział w reklamie Pepsi razem ze swoją odwieczną rywalką - Britney Spears(do której ciągle była porównywana), Beyoncé oraz Enrique Iglesiasem.

I’m Not Dead to jak czwarty album P!nk. Zmęczona takimi gwiazdami jak Lindsay Lohan, Paris Hilton czy siostry Olsen napisała kolejny hit, który nosi nazwę Stupid Girls . Na nowo otworzyła przed sobą wszystkie drogi, bo utwór nie schodził z list przebojów. Kolejny singiel Who Knew wypadł jeszcze lepiej. Płyta odniosła duży sukces.
Kontrowersyjność pokazała w piosence dedykowanej prezydentowi Bushowi. Mało tego, Dear Mr. President stało się singlem.
Największy sukces odniosła w Australii, wydając jeszcze dwa single oraz ruszając w trasę koncertową.

Piątym albumem P!nk jest Funhouse. Pierwszym singlem promującym ten ze album jest So What skierowany do jej ex męża. Utwór odniósł ogromy sukces i przez bardzo długi czas nie schodził z pierwszych miejsc list przebojów. Drugim singlem jest utwór Sober, ukazujący 2 oblicza P!nk, Black&White. Kolejnymi utworami promującymi płytę zostały piosenki takie jak: Please Don’t Leave Me, tytułowy Funhouse i I Don’t Believe You .