Bjork - Debut.jpg
-
10 000 Days -
1999 - Demo 1 - Ricomincio da Capa -
1999 - Demo 3 - Zappa -
2000 - ~! -
2003 - Verita' Supposte -
2006- Habemus Capa -
2008 - Le Dimensioni Del Mio Caos -
2011 - Il Sogno Eretico -
A Day of Nights -
A Sangue Freddo -
AC DC -
Alabama Song -
Alpha Noir Omega White (2012) -
Back in Black -
Batlle of Mice -
Bebe -
Blackfield -
Blackfield II -
Caparezza -
CD2 still -
Charlie i fabryka czekolady -
Ciekawy Przypadek Benjamina Buttona -
Dall'Impero Delle Tenebre -
Death To Pixies -
Dziennik zakrapiany rumem -
GIA -
Hobbit -
How About Me (2012) -
Hugo Race Fatalists 2010 -
I Speak Because I Can (2010) -
Il Mondo Nuovo -
Il Teatro degli Orrori -
Lateralus (2001) -
Laura Marling -
Matka Teresa od Kotów -
Nowy folder -
Opiate -
p -
Pablo Honey -
Porozmawiaj z nią -
Radiohead -
Rue Morgue Blues -
Sekretne okno -
The Doors -
The Razors Edge -
The Soft Parade -
The True Spirit & Hugo Race -
Trompe Le Monde -
Undertow -
With Us Until You're Dead 2012
Björk rozpoczęła swoją karierę muzyczną w wieku 11 lat. Wówczas to zaczęła naukę gry na fortepianie w szkole muzycznej. Jedna z jej nauczycielek przesłała nagranie piosenki I Love to Love Tiny Charles islandzkiej stacji radiowej Radio One. Piosenka została wyemitowana na antenie w całym kraju. Na nastoletnią Björk wielki wpływ miała muzyka punkowa. W wieku 14 lat założyła swoją własną dziewczęcą grupę pod nazwą Spit and Snot. Kolejnym epizodem jej muzycznej kariery była grupa Exodus spod znaku jazz fusion. W 1992 roku artystka przeprowadziła się do Londynu i postanowiła rozpocząć karierę solową. W czerwcu 1993 pojawił się też jej pierwszy solowy album Debut. Płyta, która była, jak mówiła sama artystka, sumą jej muzycznych zainteresowań, zdobyła uznanie wśród krytyków i publiczności (w Stanach Zjednoczonych otrzymała status złotej płyty).
W 1997 ukazał się także jej autorski album Homogenic, który zawierał muzykę elektroniczną w „wulkanicznym” stylu, jak i orkiestrę kameralną (smyczki). Płyta ta to eksperymentalna próba opisania krajobrazu Islandii. We wrześniu 2000 ukazała się płyta Selmasongs, muzyka do filmu Tańcząc w ciemnościach Larsa von Triera, w którym Björk zagrała główną postać, Selmę. Kolejny album Vespertine ukazał się w 2001. Na płycie tej artystka ukazała swój wewnętrzny świat, pełen drobnych uderzeń, cichych rytmów, westchnień. Kolejny raz pokazała jak potrafi operować nietypowymi dźwiękami i eksperymentować z wokalem.