Na szyi drobnych sznur korali - Anna Achmatowa.jpg

eli1313 / Galeria / ♣★ Poezja •✿• / Anna Achmatowa / Na szyi drobnych sznur korali - Anna Achmatowa.jpg

Download: Na szyi drobnych sznur korali - Anna Achmatowa.jpg

Pobierz

60 KB

(720px x 540px)

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

eli1313

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Zakochani - Anna Achmatowa.jpg

Zaklęcie - Anna Achmatowa.jpg

Wyszłam żegnać go do przedpokoju - Anna Achmatowa.jpg

Na szyi drobnych sznur korali - Anna Achmatowa.jpg

Anioł Boży mroźnym rankiem... - Anna Achmatowa.jpg

Zawarła dłonie żałobnie pod szalem...Anna Achmatowa.jpg

Zawarła dłonie żałobnie pod szalem... — Czemuś blad ...

Zawarła dłonie żałobnie pod szalem... — Czemuś blada, choć oczy bez łez? — Bo mu duszę goryczą i żalem Napoiłam po brzeg i po kres. Zataczając się, wyszedł ode mnie — Gorzkim skurczem ból usta mu zwiódł. Zbiegłam za nim schodami przez ciemnię, Biegłam za nim bez tchu aż do wrót. Zawołałam: "To żart! Tyś mi drogi! Wróć!... Nie wrócisz — więc nie chcę już żyć..." I ten uśmiech męczeński i wrogi. I te słowa: "Zaziębisz się, idź" Anna Achmatowa obrazek

Na szyi drobnych sznur korali - Anna Achmatowa(1).jpg

Na szyi drobnych sznur korali, W szerokiej mufce chowam ...

Na szyi drobnych sznur korali, W szerokiej mufce chowam ręce, Wzrok z roztargnieniem błądzi w dali, A oczy nie zapłaczą więcej. I bledsza jest niż jedwab lila Twarz moja od przeczucia losu, I brwi dosięga mi co chwila Nie zakręcony pukiel włosów. I niepodobny jest do lotu Mój chód powolny, jak u chorej, Jak gdybym dotykała stopą Tratwy, a nie parkietów wzorów. Usta oddechem rozchylone, Mgła dziwna oczy mi przysłania, I drżą do piersi przytulone Kwiaty naszego niespotkania. Przełożyła Gina Gieysztor

Jak biały kamień..._Anna-Achmatowa.jpg

Jak biały kamień w głębi studni ciemnej, Tak we mnie je ...

Jak biały kamień w głębi studni ciemnej, Tak we mnie jedno czai się wspomnienie. Nie walczę z nim i walczyć by daremno, Bo w nim i radość moja, i cierpienie. I chyba każdy, kto mi spojrzy w oczy, Wyczytać musi je z ich smutnej treści. I głębszym smutkiem twarz mu się zamroczy, Niż gdyby słuchał samej opowieści. W przedmioty ludzi niegdyś przemieniano Ze świadomością im pozostawioną, By smutki cudze wieczną były raną. Tak w me wspomnienie ciebie przemieniono....

Anioł Boży mroźnym rankiem - Anna Achmatowa.jpg

Anioł Boży mroźnym rankiem Potajemnie nas połączył I n ...

Anioł Boży mroźnym rankiem Potajemnie nas połączył I nie spuszcza ciemnych oczu Z naszych dni niefrasobliwych To dlatego tak kochamy Niebo, wiatr, powietrze rześkie I konary czerniejące Za żeliwnym ogrodzeniem. To dlatego tak kochamy Ciemnowodne srogie miasta, Pokochaliśmy rozstania I godziny krótkich spotkań... Anna Achmatowa obrazek

Życie szare O życie szare, dni bez jutra! Gdy zdradę w słowach twych odkrywam, Miłości, której wciąż ubywa, Wschodzi nade mną gwiazda smutna. Uchodzić tak niepostrzeżenie, Jak obcy mijać się bez słowa. Lecz znowu noc. I znów całować Ciało, gdy zwilży je znużenie. Nigdy nie byłam tobie miłą, Tyś mi się sprzykrzył. Trwa udręka. Tę miłość jak zbrodniarkę nęka Zło, co do dna ją przepełniło. Milczysz jak brat, gniew cię oniemia, Lecz jeśli się spotkamy wzrokiem - Klnę się na niebo: w mgnieniu oka Granit stopnieje od płomienia. Anna Achmatowa przekład Józef Waczków

Wieczorem...Anna Achmatowa.jpg

Wieczorem... Muzyka brzmiała w tym ogrodzie Boleścią ...

Wieczorem... Muzyka brzmiała w tym ogrodzie Boleścią tak niewysłowioną. I morza ostry zapach wionął Od ostryg na półmisku w lodzie. Rzekł: "Jestem zawsze wierny tobie!" I lekko dotknął mej sukienki. Jak te dotknięcia jego ręki Są do uścisków niepodobne. Tak ptaki głaszcze się lub koty, Tak patrzy się na woltyżerki. I drwiące świecą się iskierki Pod rzęs osłoną jasnozlotych. A rozpaczliwych skrzypiec głosy Dochodzą poprzez dym rozwiany: "Błogosławże szczęśliwe losy Za pierwsze sam na sam z kochanym." Achmatowa Anna obrazek

Ach nie strasz mnie Ach, nie strasz mnie dolą przeklętą I nudnym, półmrocznym wygnaniem, To pierwsze dziś jest nasze święto, To święto, co zwie się rozstaniem. To nic, że nam brzask nie zaświeci I że księżyc nie błądzi nad nami, Ja najpiękniejszymi na świecie Zasypię ciebie darami: Odbiciem na wodzie bieżącej W godzinie, kiedy wodom spać trzeba, Wzrokiem, co gwieździe spadającej Nie pomógł powrócić do nieba, Echem głosu, co teraz się zmienił, Ale kiedyś był letni i słodki, Abyś wysłuchać mógł bez drżenia Wron podmoskiewskich wszystkie plotki, Byś znalazł w tej jesiennej słocie Milszy smak od majowych rozkoszy I byś do pierwszego śniegu chociaż Wspominał mnie, mój najdroższy. Przełożył Jarosław Iwaszkiewicz

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin