Rozmaryn i oregano.jpg

Zdrowotne właściwości rozmarynu i oregano
Roz­ma­ryn le­kar­ski (Ro­sma­ri­nus of­fi­ci­na­lis) to wiecz­nie zie­lo­ny krzew znad Morza Śród­ziem­ne­go. W grec­kiej i wło­skiej me­dy­cy­nie lu­do­wej miał po­bu­dzać tra­wie­nie, le­czyć ner­wo­wość, wy­czer­pa­nie i zmniej­szać do­le­gli­wo­ści je­li­to­we. Ore­ga­no czyli le­biod­ka po­spo­li­ta (Ori­ga­num vul­ga­re) ro­śnie także nad brze­ga­mi Morza Śród­ziem­ne­go, ale po­nad­to w Afry­ce Pół­noc­nej i Azji, gdzie jest czę­sto spo­ty­ka­na. W me­dy­cy­nie lu­do­wej przy­pi­sy­wa­no jej dzia­ła­nia prze­ciw­bie­gun­ko­we, prze­ciw­za­pal­ne, zwłasz­cza w kom­pre­sach na trud­no go­ją­ce się rany, lecz­ni­cze przy cho­ro­bie wrzo­do­wej żo­łąd­ka i dwu­nast­ni­cy.
Co cie­ka­we obie te ro­śli­ny razem we Wło­szech za­le­ca­no sto­so­wać przy cu­krzy­cy. W póź­niej­szym okre­sie, zwłasz­cza 50 lat temu, twier­dzo­no, że ro­śli­ny te mają wy­łącz­nie cha­rak­ter przy­pra­wo­wy, zaś ich dzia­ła­nie lecz­ni­cze przy­pi­sy­wa­no "efek­to­wi pla­ce­bo". Nie była to praw­da.
Ze­spół na­ukow­ców z Uni­ver­si­ty of Il­li­no­is, pod kie­row­nic­twem dr Elvi­ry Gon­za­lez de Mejia, zba­dał sub­stan­cje czyn­ne tych ro­ślin. Jak się oka­za­ło, ro­śli­ny świe­że oraz wy­cią­gi z nich, a także na­lew­ki al­ko­ho­lo­we z ro­ślin świe­żych za­wie­ra­ją bar­dzo duże ilo­ści spe­cy­ficz­nych po­li­fe­no­li i fla­wo­no­idów. Dzia­ła­ją one po­zy­tyw­ne na en­zy­my trzust­ko­we, po­zwa­la­jąc od­bu­do­wać pro­duk­cję in­su­li­ny. Zmniej­sza­ją ry­zy­ko wy­stą­pie­nia cu­krzy­cy typu 2, na­to­miast przy już roz­wi­ja­ją­cej się cho­ro­bie ha­mu­ją jej roz­wój i sty­mu­lu­ją ko­rzyst­ne prze­mia­ny uła­twia­ją­ce od­bu­do­we ko­mó­rek trzust­ki. Ba­da­nia obec­nie trwa­ją, ale jest nie­mal pewne, że w naj­bliż­szym cza­sie przy cu­krzy­cy typu 2 będą po­da­wa­ne wy­cią­gi z roz­ma­ry­nu i ore­ga­no lub za­le­ca­ne przy­pra­wia­nie po­traw świe­ży­mi li­ść­mi tych ro­ślin.