Non.possumus.2001.Prymas.Stefan.Wyszynski.PDTV.RiP.MKR.jpg

Tytuł: Non Possumus - Prymas Stefan Wyszyński
Film dokumentalny - Produkcja: Polska - Rok produkcji: 2001
Scenariusz i realizacja: Paweł Woldan
Data emisji: 29-05-2012 r. oraz 30-05-2012 r. - Kanał emisji: TVP Historia


Podstawowe dane techniczne:
Plik : 699 MB (699 MB), czas 1:34:46, rodzaj: AVI, 1 ścieżka(i) audio, jakość 50 %
Video : 624 MB, 921 Kbps, 25.0 fps, rozdz. 640*480 (4:3), XVID = XVID Mpeg-4, Obsługiwane
Audio : 74 MB, 110 Kbps, 48000 Hz, 2 kanał(y), 0x55 = Mpeg-1 audio Layer 3 (MP3),

Opis:
23 października 1978 roku, podczas mszy inaugurującej pontyfikat Jana Pawła II, Ojciec Święty powiedział, że nie byłoby na Stolicy Piotrowej papieża-Polaka, gdyby nie było wiary kardynała Wyszyńskiego, nie cofającej się przed więzieniem i cierpieniem, jego heroicznej nadziei oraz okresu dziejów Kościoła w ojczyźnie, związanego z jego biskupim i prymasowskim posługiwaniem.

Film przedstawiający postać wyjątkowego duszpasterza, którego działalność miała ogromne znaczenie nie tylko dla wiernych w Polsce, potwierdza w całości słuszność tego stwierdzenia. Część I opowiada o dzieciństwie, latach chłopięcych, młodości i trudnych latach powojennych, kiedy stawił opór nowej władzy zwalczającej Kościół - po rok 1956, kiedy to uwolniono go po z górą trzech latach izolacji.

Stefan Wyszyński urodził się 3 sierpnia 1901 roku w Zuzeli, w domu bardzo religijnym. Rodzice jednak w swej głębokiej wierze nie byli jednomyślni. Ojciec jeździł na Jasną Górę, matka - do Ostrej Bramy. Nad łóżkiem syna powiesili dwa wizerunki Matki Boskiej i to one oraz chwile rozważań, dlaczego jedna jest czarna, a druga biała, były najodleglejszym wspomnieniem prymasa z dzieciństwa. Jako chłopiec nie był skory do modlitwy. Nie bardzo też kwapił się do książki, ale już wtedy - w noc Wielkiego Piątku, którą przesiedział w kościele, skulony przy konfesjonale - nabrał pewności, jaką drogą ma pójść w przyszłości.

Po ukończeniu Seminarium Duchownego we Włocławku, rozchorował się, co opóźniło jego święcenia kapłańskie. Przyjął je 3 sierpnia 1924 roku z rąk bpa Wojciecha Owczarka. Nim się to stało, zakrystian powiedział mu, że z takim zdrowiem powinien raczej wybrać się na cmentarz. Istotnie, potem wielokrotnie niedomagał, lecz wykazał się niezwykłym hartem ducha, który pomógł mu znieść wszelkie trudy i przeciwności.

Studia na Uniwersytecie Katolickim w Lublinie zakończył pracą doktorską. Następnie wyjechał na stypendium naukowe do Austrii, Włoch, Francji, Belgii i Niemiec. Po powrocie został wikariuszem w Przedeczu Kujawskim. Pisywał w tym czasie artykuły o sprawiedliwości społecznej, nędzy mas i walce klas, publikowane na łamach "Ateneum Kapłańskiego". Okupację przeżył w różnych miejscach, ukrywając się przed aresztowaniem. Współtworzył zakład dla ociemniałych w Laskach. W czasie Powstania Warszawskiego był kapelanem podwarszawskich formacji AK. Pomagał w szpitalu powstańczym urządzonym w domu rekolekcyjnym w Laskach. Po wojnie organizował życie seminaryjne we wsi Lubraniec.

W 1945 roku został redaktorem naczelnym tygodnika "Ład Boży". W 1946 roku, jako czterdziestopięciolatek, otrzymał godność ordynariusza lubelskiego, stając się najmłodszym w Polsce biskupem. W pierwszej chwili nie wyobrażał sobie, że może przyjąć tę godność. W 1948 roku papież Pius XII mianował Stefana Wyszyńskiego arcybiskupem Gniezna i Warszawy, prymasem Polski. Kardynał przyjął tę decyzję bez radości, lecz ze spokojem, wychodząc z założenia, że jest tylko Bożym chłopcem na posyłki i musi wypełnić wolę Ojca Świętego.


Jak wynika z zapisków kardynała Wyszyńskiego, których fragmentem Paweł Woldan kończy drugą część filmu kreślącego portret Prymasa Tysiąclecia, duszpasterz zawsze czuł brak przygotowania do pracy, którą przyszło mu wykonywać i uważał, że służył licho i niegodnie. Co więcej, wyznawał, iż szkodził Kościołowi przez swoją nieumiejętność, a może przez osobiste słabości.

Wypełniające film przypomnienie wydarzeń z jego życia jest tego zaprzeczeniem, a zarazem dowodem niezwykłej skromności kardynała, przyjmującego zawsze postawę sługi, nie dostojnika. Autor filmu pokazuje to za pośrednictwem archiwaliów, fragmentów wspomnień prymasa Wyszyńskiego, przemówień, listów pasterskich i dokumentów, których był autorem i współautorem.

To przypomnienie rozpoczyna od fragmentu przymówienia, które Prymas Tysiąclecia wygłosił w po powrocie z uwięzienia, by następnie dokonać przeglądu kolejnych etapów jego walki o Kościół katolicki w Polsce i wiernych, spotkań i twardych rozmów z przedstawicielami ówczesnych władz, obchodów tysiąclecia chrztu Polski, listu do biskupów niemieckich, prac Episkopatu pod kierunkiem prymasa, jego stosunku do wydarzeń 1980 roku, wreszcie - serdecznych związków z kardynałem Karolem Wojtyłą i ostatniej rozmowy z Janem Pawłem II, już po zamachu na jego życie.