Song of Hiawatha_2.jpg

Hiawatha (także znany jako Ayenwatha lub Ha-yo-went'-ha w języku onondaskim) – żyjący (według różnych przekazów) w XII, XV lub XVI wieku wódz irokeski, według ustnych przekazów irokeskich uczeń Wielkiego Rozjemcy Deganewidy, założyciela Konfederacji Pięciu Narodów.
Wraz z Deganewidą miał rozpalić Wieczny Płomień, wokół którego zbierała się Wielka Rada Konfederacji Pięciu Narodów.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Pieśń o Hajawacie (The Song of Hiawatha) - Henry Wadsworth Longfellow (1807-1882 )
Najbardziej ceniony epos Longfellowa, podejmuje tematykę Indian, która żywo interesowała ówczesnych Amerykanów, o czym świadczą choćby takie dzieła epoki jak Ostatni Mohikanin Jamesa Fenimore'a Coopera czy Księga szkiców Washingtona Irvinga. Tytułowy Hajawata został wybrany przez bóstwa na nosiciela pokoju i przymierza pośród wszystkich plemion indiańskich. Pełna heroizmu młodość wojownika kończy się jednak kilkoma tragediami: głodem ukochanego ludu, zdziesiątkowaniem go przez siły przyrody oraz śmiercią żony. Hajawata, porzuciwszy wojny z mitycznymi demonami, musi tym razem zmierzyć się z własną rozpaczą. Ostatecznie wygrywa, jako starzec staje się plemiennym mędrcem, który z radością i szacunkiem wita pierwszych Europejczyków oraz ich religię. Kiedy przeczuwa swój rychły koniec, dowiaduje się o dziejach Jezusa, dziękuje za wszystkie trudy swojego życia i z pogodą ducha oddaje się w objęcia śmierci.