Krótki film o zabijaniu.jpg

Krótki film o zabijaniu (ang. A Short Film About Killing) – dramat psychologiczny Krzysztofa Kieślowskiego wyprodukowany w roku 1987. Jest kinową wersją Dekalogu V - dłuższą o kilkanaście minut.

Warszawa, 16 marca 1987 roku. Piotr jest młodym adwokatem. Po zdaniu egzaminu przed komisją, podczas którego wypowiada się przeciw prewencyjnej funkcji kary śmierci, zabiera swoją narzeczoną do cukierni. W tym samym miejscu znajduje się 20-letni Jacek. Mężczyzna włóczy się potem jakiś czas po mieście, wreszcie zatrzymuje taksówkę i zamawia kurs na odległą ulicę na Mokotowie. Po dotarciu na miejsce, zabija taksówkarza, dusząc go żeglarskim sznurem, a następnie miażdżąc głowę kamieniem. Zostaje schwytany i postawiony miesiąc później przed sądem. Jego obrońcą jest Piotr, który mimo usilnych starań, nie jest w stanie uratować Jacka przed najwyższym wymiarem kary. W więzieniu Piotr długo rozmawia ze skazańcem, o traumie Jacka (śmierć ukochanej siostry), która wypaczyła psychikę przyszłego mordercy. Rozmowy nie udaje się dokończyć. Jacek zostaje zabrany do celi śmierci i powieszony.

Krótki film... jako dramat psychologiczny w zaskakujący sposób kontrastuje dobre i złe czyny Jacka i Taksówkarza, których działanie coraz bardziej zbliża ich do punktu kulminacyjnego - sceny morderstwa. Krzysztof Kieślowski w charakterystyczny sposób zostawia widzowi ocenę obu postaci, pokazując ich postępowanie - Jacek rozbijający samochodowe szyby kamieniami, z czułością wspomina zmarłą siostrę. Podobnie Taksówkarz, który ucieka swoim Polonezem czekającej parze pasażerów, po chwili karmi bezdomnego psa własnymi kanapkami. Postępowanie Taksówkarza w niektórych momentach skłania do przekonania, że jest on człowiekiem złym i zasłużył na swój los. W innych scenach filmu widz ma ochotę zlitować się nad Jackiem, sprawiającym wrażenie zagubionego i bezbronnego.

Film wszedł na ekrany na miesiąc przed wykonaniem ostatniej kary śmierci w Polsce.