Sklepy na Osiedlu Ogrodowym. Lata 60-te.jpg

Nowa Huta. Większość negatywnych opinii o tej dzielnicy Krakowa, nie jest warta funta kłaków.

Obszar urbanistyczny "starej" Nowej Huty wpisany jest do rejestru zabytków Krakowa. Ma trójosiowy układ, nawiązujący do założeń barokowych, renesansowych oraz do układów dziewiętnastowiecznych miast przemysłowych. Założenia urbanistyczne Nowej Huty spójne są też z ideą miasta ogrodu i anglosaskiej koncepcji "jednostki społecznej", wywodzącej się z lat 20 tych XX wieku, z okresu tworzenia planu regionalnego Nowego Jorku.
Budowa Nowej Huty była spowodowana decyzją ekonomiczną i polityczną. Wynikała z planu sześcioletniego i decyzji o uprzemysłowieniu kraju – rozwijano hutnictwo i przemysł. Zastanawiano się nad lokalizacją między Gliwicami a Pyskowicami, drugim potencjalnym rejonem miały być okolice Skawiny (ale, co ciekawe, zrezygnowano z tego pomysłu, bo wiatry zachodnie spychały by zanieczyszczenia na Kraków), a nawet rozmyślano o usytuowaniu kombinatu nad morzem u ujścia Wisły. Ostateczna koncepcja wygrała ze względu na płaski teren, łatwy transport węgla ze Śląska i rudy z Krzywego Rogu. Nie bez znaczenie zapewne, była też bliskość Krakowa, którego inteligencki i buntowniczy potencjał miały neutralizować, dorabiające się środowisko robotnicze.
Nowa Huta powstawała praktycznie od podstaw, główny projektant mógł pozwolić sobie na przemyślany projekt, dostosowany do potrzeb mieszkańców. Nie było tu wcześniej innego miasta, którego architektura  narzucałaby jakieś rozwiązania, dlatego dowolną wizję można było realizować na tzw. "surowym korzeniu". Jednak Nowa Huta nie została miastem idealnym, gdyż plan powstał później niż rozpoczęto jego budowę i nie dokończono realizacji wizji projektantów. Zabrakło środków finansowych i konsekwencji.
W Nowej Hucie zostały wcielone też zasady budownictwa socrealistycznego. Charakterystyczną cecha kompozycji jest osiowość- nawiązanie do urbanistyki barokowej - osią symetrii miasta (niedokładnej) jest Aleja Róż.
Projektanci Nowej Huty naprawdę dbali o podstawowe potrzeby mieszkańców. Przykładem może być stosowanie się do założeń "jednostek sąsiedzkich". Społeczność miała zapewnioną niezbędną infrastrukturę: przemyślaną ilość przedszkoli, szkół, sklepów. Jednostki sąsiedzkie grupują po 5-6 tys. mieszkańców i były z reguły zaopatrzone w niezbędną infrastrukturę w ten sposób, by dzieci nie musiały przechodzić przez ruchliwe ulice, a dorośli pokonywać dużych odległości dla załatwienia spraw codziennych.
Istotną częścią projektu były też tereny zielone. Wcielono w życie ideę miasta-ogrodu, a zieleń była wprowadzana równocześnie z realizacją budynków mieszkaniowych. Dzisiaj Nowa Huta jest to najbardziej zielona dzielnica Krakowa. Mitem jest też fakt, jakoby zatruwała smogiem Kraków. Nowa Huta przez to, że ma łatwo do przewietrzenia układ urbanistycznym, liczne tereny zielone i niemal w całości ogrzewana jest z elektrociepłowni, nie wpływa negatywnie na stan powietrza w Krakowie.
Jest dokładnie odwrotnie, to stary Kraków podtruwa Nowa Hutę!
Weźcie to pod uwagę krakowianie mówiący, iż Nowa Huta to zło i wdychajcie zanieczyszczenia ze swoich pieców węglowych...