4000 FiLMÓW DOKUMENTALNYCH I POPULARNO-NAUKOWYCH

Chiny zwane Państwem Środka, którego historia sięga 4 tys. lat p.n.e. to cel naszej filmowej wyprawy. Zaczniemy ją od słynnego Wielkiego Muru, który ciągnie się obecnie przez 2,4 tys. km i jest jedynym dziełem człowieka widzianym z kosmosu. Poznamy wielotysięczną Terakotową Armię, która strzeże Pierwszego Cesarza, w jego pośmiertnych podbojach. Otworzą się przed nami bramy Zakazanego Miasta, zza którego murów kolejni cesarze przez wieki rządzili swoim krajem. Odwiedzimy też Świątynię Nieba i cesarski Pałac Letni. W Pekinie od kuchni poznamy sekret pieczenia wybornej kaczki po pekińsku. Potem spłyniemy Rzeką Perłową (Li) do krainy, w której taoistyczni mędrcy szukali sposobów na nieśmiertelność. Z kolei mnisi z klasztoru Shaolin w górach Song Shan pokażą swoją sztukę walki kung-tu, dzięki której stali się stawni na całym świecie. Następnie przeniesiemy się do Szanghaju miasta, które łączy w sobie stary świat wąskich chińskich uliczek, z sięgającymi nieba wieżowcami w dzielnicy Pudong, w której wyczuwa się już atmosferę XXII wieku. W końcu wybierzemy się na tropikalną wyspę Hajnan, raju dla turystów.

Potajemnie wyprodukowany film oddaje prawdziwe uczucia Tybetańczyków.Tybetańczycy wypowiadają się na temat Tybetu,Chin oraz Olimpiady.

W Długim Marszu uczestniczyło 90 tysięcy żołnierzy i 30 tysięcy cywilów. Siły komunistyczne przeszły przez jedenaście prowincji, przebywając 12 tysięcy kilometrów i w październiku 1935 dotarły do prowincji Shaanxi. W czasie stoczonych podczas Długiego Marszu walk ze ścigającymi je siłami Kuomintangu wojska komunistyczne straciły prawie 50% swojego stanu osobowego. Podczas Długiego Marszu, w styczniu 1935 w Zunyi wybrano nowe kierownictwo KPCh, na czele z Mao Zedongiem.Przegrupowanie chińskiej Armii Czerwonej, dowodzonej przez Mao Tse-Tunga. Otoczona przez Kuomintang, w latach 1934-35 przeszła 10 tys. km. W czasie odwrotu narodził się kult Mao.

Film Chao Gana o chińskich przedszkolakach trenujących w pocie czoła zdobył wiele prestiżowych nagród na całym świecie

Filmowa podróż po chińskiej prowincji Junnan. Z liczącej 5 mln mieszkańców stolicy prowincji, Kunming, filmowcy przenoszą się do Jainshui. Tu zachowała się architektura z trzech epok.

Podróż po położonej we wschodnich Chinach prowincji Jiangsu. Jej krajobraz i historię kształtowała woda: potężna Jangcy przepływająca przez jej terytorium i Tai Hu – jedno z największych jezior Chin.

W kolejnym odcinku serialu przybliżającego cywilizację, kulturę i codzienność Chin, jego twórcy odbywają podróż do prowincji Hunan. Na jej terenie znajduje się największy, liczący ponad dwa tysiące lat, kompleks świątynny w południowych Chinach - Nanyue. Na powierzchni blisko dziewięciu tysięcy metrów kwadratowych mieści się tam aż osiem świątyń buddyjskich i osiem daojiao. Wybudowane na ponad 1200 m n.p.m. sanktuarium jest ważnym elementem życia duchowego Chińczyków. Całkowicie inną scenerię przedstawia stolica prowincji Hunan - Changsha, nad którą dominują drapacze chmur. Jedną z głównych atrakcji okolicy stanowi położona na wzgórzu akademia konfucjańska Yuelu. Realizatorzy odwiedzają też z kamerą góry Wulingyuan, na północnym zachodzie prowincji Hunan. W latach 80. XX wieku utworzono tam Park Narodowy Zhangjiajie. Od 1992 roku rezerwat figuruje na na Liście Światowego Dziedzictwa Przyrodniczego UNESCO.

Pewna czeska agencja turystyczna oferuje swoim klientom „podróż w nieznane” – wyprawę do Korei Północnej. Grupa 27 czeskich turystów postanawia wydać po 2600 euro, aby odwiedzić kraj, któremu marzy się broń nuklearna, gdzie panuje kult jednostki, a „niewygodnych” obywateli umieszcza się w obozach. Czescy turyści nie mogą korzystać z telefonów komórkowych i wideokamer, nie wolno im w pojedynkę spacerować ani opuszczać hotelu. Widzą tylko tyle, ile powinni – iluzoryczny obraz pieczołowicie spreparowanej rzeczywistości. Panujący w Korei Północnej system przypomina im przeszłość krajów byłego Bloku Wschodniego. Jakie emocje wywołuje więc ten widok u turystów z Czech: sympatię, nostalgię, a może ulgę, że ten etap mają już za sobą…?

„Arirang” to jedyne tego rodzaju widowisko na świecie. Codziennie przez dwa miesiące w roku tysiące aktorów tworzą na murawie stadionu przedstawienie, które trudno porównać z jakimkolwiek innym spektaklem. Kolorowe stroje, rozbudowana choreografia wirujących tancerzy, zmieniające się w tle obrazy, utworzone przez trzymane w rękach statystów tablice, zapierają dech w piersiach zgromadzonej widowni. Festiwal przyciąga turystów, którzy już za 50 dolarów za najtańsze miejsca mogą oglądać triumf kultury Korei Północnej. Koreańczycy są bardzo dumni ze swego spektaklu. Choć codzienne występy są bardzo męczące, uczestniczący w nich aktorzy nie skarżą się. Władze zapewniają im posiłki oraz transport do domów. Czasem aktorzy wyobrażają sobie, iż na widowni zasiada sam wielki przywódca i ojciec narodu. To dodaje sił. Możliwość wystąpienia przed geniuszem artystycznym, generałem Kim Dzong Ilem, jest największym zaszczytem.

Jak tak naprawdę wygląda życie w Korei Północnej? Pomimo, że kraj ten uznawany jest za największe siedlisko zła to jednak ponad 20 milionów jego mieszkańców stara się jakoś normalnie żyć. Film opowiada o codziennym życiu w KRL-D. Zawiera wywiady z mieszkańcami, pokazuje ich codzienną pracę.

Film opowiada o ludziach, którzy zostali zamknięci w więziennych obozach Północnej Korei i przeżyli, aby opowiedzieć swoje historie. Wspomnienia, obecnych emigrantów żyjących w Południowej Korei, przeplatane są między innymi północnokoreańskimi propagandowymi filmami.

Niewiele osób w Polsce zdaje sobie sprawę z wydarzeń, jakie miały miejsce w tym kraju, gdy władza decydowała o wszystkim a socrealizm miał być naszą dumą i drogą do potęgi. Na początku lat '50 z ogarniętej wojną "bratniej" Korei Północnej przybywają do Polski sieroty. Na prośbę Kim Ir Sena Polska miała zapewnić im dom, szkołę i opiekę w czasie konfliktu w ich ojczyźnie. Poufna decyzja, koordynowana na najwyższych szczeblach władzy. Olbrzymia grupa ponad 1200 koreańskich dzieci, w wieku przedszkolnym i nieco starszych, zamieszkała w Państwowym Ośrodku Wychowawczym w Płakowicach koło Lwówka Śląskiego. Opiekę nad nimi sprawowali polscy wychowawcy oraz nieliczne osoby z Korei Północnej. Gościnne władze zrobiły wszystko, aby życie w ośrodku było bogate i ciekawe; wspaniała kuchnia, produkty spożywcze -tak trudne do zdobycia w tamtych czasach dla zwykłych obywateli, interesujące wycieczki, spotkania z dziećmi z innych państw socjalistycznych, nauka polskiego, zajęcia sportowe. W takich oto przytulnych warunkach, otoczone opieką i wielką sympatią polskich pedagogów, dzieci koreańskie spędziły w Polsce 8 lat... Nagle władza w Korei upomniała się o swe sieroty, w ciągu kilku dni dzieci zostały odesłane, ku wielkiej rozpaczy przywiązanych do nich opiekunów. Zaś i one same, mimo wszystko wrośnięte w polską kulturę, wracały do domu z wielkim strachem, niepewnością. Do domu, gdzie nie czekali na nich rodzice. Jolanta Krysowata przedstawia dokument, będący współczesną opowieścią o tamtych latach. Jest to dobitne zestawienie mentalności ówczesnej władzy polskiej i koreańskiej z mentalnością zwykłych ludzi, pedagogów, lekarzy, osób, które z wielkim poświeceniem otoczyły sieroty opieką. Film obfituje we wzruszające rozmowy z opiekunami, ich wspomnienia, często pojawiające się na ich twarzach łzy oraz liczne materiały archiwalne Polskiej Kroniki Filmowej ukazujące pobyt koreańskich sierot.

Hiszpanka Alicia Esteve Head przez lata przekonywała opinię publiczną, że przeżyła atak na World Trade Center z 11 września 2001 roku, prowadziła wykłady na ten temat i oprowadzała turystów po miejscu tragedii. Według jej opowieści, w momencie uderzenia samolotu znajdowała się na 78 piętrze południowej wieży i została uratowana przed śmiercią przez Wellesa Crowthera. W tamtym dniu rzekomo zginął jej narzeczony, Dave, który pracował w drugim wieżowcu. Dopiero po kilku latach okazało się, że kobieta ta po raz pierwszy pojawiła się w Stanach Zjednoczonych dopiero w 2003 roku, a jej historia była całkowicie zmyślona.

Historia hitlerowskiej ewakuacji ludności z Prus Wschodnich. W stronę tych terenów zmierzała Armia Czerwona.

Genialne wynalazki lat 70. XX wieku: telefon komórkowy, samochód hybrydowy oraz cyfrowy aparat fotograficzny.