egipt piramidy.jpg

Sax1701 / Bardzo ciekawe / Ciekawostki 2 / Cuda świata / egipt piramidy.jpg

Download: egipt piramidy.jpg

Pobierz

42 KB

(400px x 300px)

Jedyny z siedmiu cudów świata starożytnego, który przetrwał do naszych czasów, a zarazem największe budowle starożytności. Piramidy zbudowano w Gizie i w Egipcie, jako grobowce faraonów.
Za najstarszą piramidę uważa się grobowiec króla Dżesera w Sakkarze wzniesiony w XXVII w. p.n.e. Następnie powstały grobowce króla Snofru (2613-2494 p.n.e.) piramida z Dahszur (m.in.: tzw. "piramida łamana" o wysokości 101 m i zmienionym kącie nachylenia ścian, początkowo pod kątem 54°, a od wysokości 49 m - 43°; piramida regularna o kształcie ostrosłupa). Następnie powstały najsłynniejsze piramidy i największe piramidy w Gizie (piramida Cheopsa o wysokości pierwotnej 146,58 m, długości boku podstawy 230,30 m oraz nachyleniu 51°50'; piramida Chefrena o wysokości 143,5 m, długości boku podstawy 215,5 m i kącie nachylenia 53°10' oraz piramida Mykerinosa - o wysokości 67 m, długości boku podstawy 108 m i nachyleniu 51°). W piramidach umieszczano zmumifikowane ciała faraonów i ich rodzin, w celu zapewnienia im nieśmiertelności, stosowano także zabezpieczenia piramid przed włamaniami i profanacją, jednak nie okazały się one wystarczająco skuteczne. Do aktów profanacji grobowców egipskich władców dochodziło już w starożytności, dzieła dopełnili uczestnicy mniej lub bardziej uzasadnionych wypraw badawczych na przełomie XIX i XX wieku.

**********************************************************************

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

Sax1701

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

CUDA ŚWIATA
.
obrazek

Inne pliki do pobrania z tego chomika

candidplatz02.jpg

Candidplatz jest jedną ze stacji metra w Monachium i wła ...

Candidplatz jest jedną ze stacji metra w Monachium i właściwie nie byłoby w niej nic niezwykłego gdyby nie barwne ściany i kolumny mieniące się kolorami tęczy. Candidplatz leży na linii U1, która jest jedną z 6 linii monachijskiego metra (U-Bahn). Ma ona długość 12,2 kilometra i prowadzi od Olympia-Einkaufszentrum do Mangfallplatz. Część linii obejmującą tę barwną stację została otwarta w 1997 roku. Candidplatz bezpośrednio sąsiaduje z stacjami Kolumbusplatz oraz Wettersteinplatz. ****************************************************************************************************

casa_batllo02.jpg

Casa Batlló to rezydencja przy Passeig de Gracia 43 w Ba ...

Casa Batlló to rezydencja przy Passeig de Gracia 43 w Barcelonie, którą Antoni Gaudí odbudował na zlecenie jej ówczesnego właściciela Josepa Batlló Casanovasa. Batlló chciał początkowo zburzyć zaprojektowany przez Emilio Sala Cortésa trzydziestoletni budynek i wznieść całkiem nowy, jednakże Gaudí przekonał go do pozostawienia oryginalnego budynku i nadania mu całkowicie nowej formy. Budynek mieści się w zamożnej dzielnicy Barcelony i pierwotnie był przeznaczony dla klasy średniej. Został zbudowany w 1877 roku, a przebudowa miała miejsce w latach 1905 - 1907. Gaudí, który sam nadzorował prace renowacyjne, stojąc na ulicy, nadał budynkowi bardzo niezwykły wygląd, tak jak wszystkich budowlom, które projektował. Wydaje się, że celem twórcy było całkowicie uniknąć prostych linii. Falista fasada z balkonikami ozdobiona jest zadziwiającymi maswerkami, nieregularnymi, owalnymi oknami. Elewacja budynku pokryta jest mozaiką z kawałków szkła, której kolor przybiera odcienie złota, pomarańczy, przechodząc w zieleń i niebieski. Budynek zwieńczony jest dachem w kształcie smoka, co ma prawdopodobnie symbolizować walkę św. Jerzego (patrona Katalonii) ze smokiem. Wewnątrz znajdują się pokoje z falującymi sufitami, z drewnianymi, misternie rzeźbionymi poręczami schodów, framugami drzwi i okien. Fantazyjne kształty drzwi i okien kryją elementy systemu naturalnej wentylacji, a witrażowe okna zostały skonstruowane tak, aby przepuszczać odpowiednią ilość dziennego światła. Rezydencja Casa Batlló w 2002 roku, z okazji 150 rocznicy urodzin Gaudiego, została udostępniona dla zwiedzających, a w 2005 roku budynek został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. ****************************************************************************************************

The Sage Gateshead.jpg

Budynek zachwyca nie tylko swoim wyglądem, ale także wła ...

Budynek zachwyca nie tylko swoim wyglądem, ale także własnościami akustycznymi sal znajdujących się wewnątrz. I nie tylko sal, bo nawet hol budynku został zaprojektowany tak, aby mogły się w nim odbywać występy. Całkowity koszt budowy obiektu wyniósł ponad 70 mln funtów. Głównym patronem budynku jest firma The Sage Group, która zasłużyła się na tyle, aby nadać budynkowi własną nazwę. Otwarcie The Sage Gateshead odbyło się w dniach 17-19 grudnia 2004 roku. Miało ono specyficzny charakter, gdyż nie zorganizowane uroczystej gali dla zaproszonych gości, lecz liczne koncerty, a wstęp na nie był bezpłatny. Budynek z zewnątrz wyróżnia się niezwykłą konstrukcją ze stali nierdzewnej oraz szkła. W środku znajdują się trzy sale: główna z 1700 miejscami, mniejsza z 400 miejscami oraz sala przeznaczona na próby. Pozostała cześć budynku została tak zaprojektowane, aby zapewnić znajdującym się w środku pomieszczeniom jak najlepsze własności akustyczne. W pierwszej sali istnieje nawet możliwość obniżania i podwyższania paneli sufitu tak żeby dostosować akustykę do konkretnego typu muzyki. W budynku znajduje się również Centrum Edukacji Muzycznej, gdzie mają miejsce różnego typu kursy, warsztaty czy lekcje gry na instrumentach. The Sage Gateshead jest otwarty dla publiczności nawet jeśli nie odbywają się w tym czasie żadne występy. Odwiedzający mogą przyglądać się trwającym próbom i warsztatom. ****************************************************************************************************

krzywe_domy_amsterdamu01.jpg

W Pizie jest tylko jedna Krzywa Wieża. W Amsterdamie krz ...

W Pizie jest tylko jedna Krzywa Wieża. W Amsterdamie krzywych domów – setki. W centrum miasta odnosi się wrażenie, że albo to my jesteśmy pod wpływem jakiegoś środka odurzającego, albo to architekt był na haju. Bo wyglądające jak ciasno sprasowane wieże domy są krzywe. Jedne – jak ledwie trzymający się na nogach Falstaff – są pochylone do przodu. Inne kiwają się jak okręt na fali – na bok. Tak naprawdę to ani my, ani projektanci, ani murarze nie byliśmy otumanieni. Te domy naprawdę są krzywe. Są one efektem dwóch podstawowych cech mieszkańców Amsterdamu: chytrości i skąpstwa. Mieszkańcy miasta, bogacącego się na handlu, od końca XVI wieku z całym ówczesnym światem, byli na każdym kroku podskubywani przez magistrat, nakładający coraz to nowe podatki. I były tego efekty; w XVII wieku Amsterdam był najbogatszym miastem Europy. Ale tego bogactwa nie widać po budownictwie. Domy nie kapią od złota, jak choćby w Polsce. Nie ma gigantycznych pałaców. Same domy są niezbyt wielkie i skromne. W porównaniu z tymi, jakie sobie wystawiali mieszczanie nawet w Warszawie, były wręcz ubogie, choć zasobność kiesy tego drugiego stanowiła drobny ułamek pierwszego. Bo najzamożniejszym amsterdamskim kupcom wystarczało, że mają dom w reprezentacyjnym miejscu, gdzie mogli budować tylko najznamienitsi. Rada miejska uchwaliła bowiem, że działki budowlane nad kanałami Panów, Cesarskim i Książęcym, mogą nabywać wyłącznie najbogatsi mieszkańcy. A skoro wyznacznikiem pozycji społecznej jest sama lokalizacja, to po co trwonić pieniądze na ozdoby? Nic wiec dziwnego, że spora część bomów jest zdobiona – delikatnie mówiąc – z dużym umiarem. Domy są wąskie, bo rada ustaliła też maksymalne wymiary domów. Nie mogły być szersze niż 9 metrów i wyższe niż 60 m. Oczywiście nikt na grząskim terenie nie wznosił takich wież. Domy mają przeciętnie 3-5 zasadniczych kondygnacji, plus 1-3 kondygnacje na poddaszu. Ich wysokość w praktyce nie przekracza 20 metrów. ****************************************************************************************************

krzywa_wieza_w_zabkowicach_slaskich02.jpg

Nie trzeba jechać do Pizy, aby na własne oczy zobaczyć k ...

Nie trzeba jechać do Pizy, aby na własne oczy zobaczyć krzywą wieżę. Wystarczy w tym celu przyjechać do Ząbkowic Śląskich. Właśnie tu znajduje się bowiem tego typu budowla, a jej odchylenie wynosi ponad dwa metry! Do dziś nie można dokładnie stwierdzić, kiedy powstała krzywa wieża ani w jakim celu ją zbudowano. Jedna z wersji głosi, że jest ona pozostałością dawnego zamku, który miał istnieć tu jeszcze przed lokacją miasta, o czym miałby świadczyć fakt, że najniższa część wieży zbudowana jest do wysokości około 10 metrów z kamienia. Część ceglana została przebudowana dopiero na przełomie XIV i XV wieku, równolegle z budową kościoła p.w. św. Anny. Dodatkowo dawne wejście do wieży jest położone na poziomie I piętra. Do wnętrza budowli pierwotnie można się było dostać jedynie po drabinie lub zewnętrznych schodkach. Pomieszczenie wewnątrz budowli, znajdujące się na poziomie przyziemia, dostępne tylko od góry mogło służyć jako loch głodowy. Obecnie loch głodowy jest w większości zasypany gruzem. Obecnie odchylenie wieży od pionu wynosi 2,14 m i nadal rośnie. Warto dodać, że podczas pomiarów dokonanych w 1977 stwierdzono, że odchylenie wynosi 1,98 m. Dziś krzywa wieża pełni funkcję punktu widokowego. W grudniu 2007 roku zakończył się gruntowny remont ścian zewnętrznych obiektu, dzięki czemu wieża odzyskała dawną świetność. **********************************************************************

krzywa_wieza_w_pizie01.jpg

Krzywa Wieża jest jedną z najbardziej znanych budowli na ...

Krzywa Wieża jest jedną z najbardziej znanych budowli na świecie. Znajduje się ona w niewielkim miasteczku w Toskanii, w środkowych Włoszech. W istocie wieża jest dzwonnicą katedralną i należy do kompleksu zabudowań w stylu romańskim na Campo dei Miracoli. Budowę wieży rozpoczęto w 1173 roku. Budowla wkrótce zaczęła odchylać się od pionu, ponieważ została ona usytuowana na podmokłym, gliniastym gruncie. Konstruktorzy wydłużając kolumny po jednej stronie wieży próbowali korygować przechylenie wieży. Budowę jednak przerwano do XIII wieku. W 1350 roku konstrukcja zyskała ostatnie piętro, w którym umieszczono dzwony. Budynek został zbudowany na planie okręgu i posiada osiem kondygnacji. Środkowe piętra otoczono są ażurowymi galeryjkami. Wysokość wieży wynosi około 55 metrów, a odchylenie od piono około 4,5 metra. W XIX wieku zaczęto podejmować pierwsze próby powstrzymania przechylania się wieży. Nie przyniosło to jednak pożądanego skutku. W 1990 roku wieża została zamknięta dla zwiedzających oraz powołano specjalny komitet, który miał wybrać najlepszy sposób zabezpieczenia wieży przed dalszym odchylaniem się. W 2001 roku wieża została ponownie otwarta dla turystów. Rocznie odwiedza ją około 10 milionów turystów z całego świata. ****************************************************************************************************

De Loonse en Drunense Duinen.jpg

To największe śródlądowe wydmy w zachodniej Europie, zwa ...

To największe śródlądowe wydmy w zachodniej Europie, zwane Brabancką Saharą. 3,5 tys. ha piaszczystych wydm, lasów sosnowych, wrzosowisk i torfowisk, od roku 2002 jest chronionych jako Park Narodowy De Loonse en Drunense Duinen. I pomyśleć, że jeszcze tysiąc lat temu wszędzie rosły tu lasy sosnowe. Owszem, marne, bo na litym piasku niewiele urośnie, ale były. Ale okoliczni rolnicy systematycznie wycinali drzewa, a trawę zgryzały owce. Przypieczętowanie losu terenu w środkowej Brabancji Północnej pomiędzy Loon op Zand, Kaatsheuvel, Drunen, 's-Hertogenbosch, Vught i Undenhout nastąpiło w średniowieczu. Niderlandzkie sukno podbiło Europę. I rolnicy zaczęli na masowa skalę hodować owce, z których wełny produkowano tę tkaninę. Owce zgryzły doszczętnie ubogą roślinność, ich wąskie kopyta zniszczyły darń i uwolniły piasek. Wiatry wywiały resztki gleby i zaczęły zasypywać piaskiem coraz większe obszary. Mieszkańcy wsi Efteling musieli uciekać; ich domy zostały przykryte przez wędrujące wydmy. Od XIV wieku zaczęto na granicy piasku sadzić gęste szpalery dębowe, by powstrzymać coraz bardziej rozrastającą się pustynię. Ale te drzewa, wymagające dobrych gleb, rosły tu bardzo słabo i szybko zostały zasypane. Do dziś straszą ich kikuty, niektóre jeszcze żywe. Od XVIII wieku jako zaporę przeciwko wydmom zaczęto stosować sadzenie lasów sosnowych i odpornych na suszę traw, głównie wydmuchrzycy piaskowej (Ammophila arenaria). To okazało się skuteczne; wydmy stanęły. Tam, gdzie niepodzielnie panowały, wciąż zmieniają swoje kształty, jak na prawdziwej pustyni. Ale zapora z traw i sosen działa. Piasek nie poddaje się, wciąż próbuje szturmować las, zasypując go, ale bez większego efektu. Nie ma tu zbyt wielu gatunków roślin. Na wydmach rosną odporne gatunki traw. Tam, gdzie są jakieś skrawki próchnicy, rosną mchy, głównie płonnik. Z drzew sosny, brzozy, dęby (pozostałości pierwszych prób zatrzymania piasku) oraz egzotyczne gatunki sosen (głównie sosna błotna w wilgotnych miejscach). Do tego wrzosy i wrzośce na wrzosowiskach. ****************************************************************************************************

wieza_eiffla01.jpg

Obok Łuku Triumfalnego czy katedry Notre Dame jest jedny ...

Obok Łuku Triumfalnego czy katedry Notre Dame jest jednym z najbardziej znanych obiektów architektonicznych Paryża, uznawana również za symbol Francji. Została zbudowana w 1889 roku z okazji Wystawy Światowej według projektu Gustawa Eiffela. Po wystawie wieża miała zostać rozebrana jednakże postanowiono pozostawić ją na Polach Marsowych (Champ de Mars) na południowym brzegu Sekwany. Wieża Eiffla jest ażurową, stalową konstrukcją kratową o wysokości 320,75 m. Jej wysokość w ciągu lat zmieniała się za sprawą zamontowanej na szczycie anteny. Wysokość wieży bez anteny wynosi 300,5 m, a masa około 7 tysięcy ton. Jednakże przed renowacją ważyła ona 9600 ton. Konstrukcja wsparta jest na czterech podstawach, z których każda składa się z czterech bloków o wielkości 15 m na 8 m. Całość konstrukcji składa się z trzech platform odpowiednio na wysokości 57 m, 115 m oraz 276 m. Elementy użyte do budowy były produkowane w fabryce w Levallois-Perret, a na Polach Marsowych były one łączone ze sobą głównie za pomocą nitów. Konstrukcja wymagała 12 tysięcy części. Obecnie Wieża Eiffla jest odwiedzana przez około 5 milionów turystów w ciągu roku. Szczególnie atrakcyjnie wygląda ona w nocy, kiedy jest podświetlana światełkami, które z daleka przypominają brokat. W pogodny dzień natomiast widać krajobraz w promieniu 67 kilometrów. ****************************************************************************************************

meteora01s.jpg

Przez ponad tysiąc lat mnisi żyli w spokoju i odosobnien ...

Przez ponad tysiąc lat mnisi żyli w spokoju i odosobnieniu w klasztorach zbudowanych na wierzchołkach przepięknych słupów skalnych w górach Pindos, w północnej Grecji. 60 mln lat temu obszar ten stanowił skaliste dno morza. Później, na skutek gwałtownych wstrząsów, został wypiętrzony, pękając i rozdzielając się. Skały te, obecnie nazywane Mereorą, uległy powolnej erozji wodnej, eolicznej (spowodowanej przez wiatr) i termicznej. W efekcie tego procesu powstały 24 masywne słupy. Uważa się, że biegnące horyzontalnie ślady pozostawione zostały w pradawnych czasach przez fale. Niektóre ze skał wznoszą się na 550 m ponad otaczającą je równinę. Są one tak wysokie, jak wieża telewizyjna CN Tower w Toronto (Kanada). Meteora nazywana jest skalistym lasem Grecji. **********************************************************************

sagrada_familia01.jpg

Kościół Świętej Rodziny (Sagrada Familia) jest wizytówką ...

Kościół Świętej Rodziny (Sagrada Familia) jest wizytówką Barcelony, jedną z najlepiej znanych świątyń chrześcijańskich, a także dziełem życia katalońskiego architekta Antoniego Gaudí. Budowę kościoła rozpoczęto w 1882 roku, a rok później prace powierzono Antonio Gaudiemu, który nadał świątyni własny styl. Architektoniczny styl Gaudiego uważano jednak za przebrzmiały, gdyż w Europie królował wtedy funkcjonalizm. W 1926 roku w wieku 74 lat architekt zmarł pozostawiając skończoną tylko północną elewację, chociaż ostatnie lata swego życia architekt spędził niemal na budowie. W 1936 wybuchła wojna domowa, a prace wstrzymano do roku 1952, kiedy to odtworzono część planów według oryginalnych rysunków. Jednakże Antonio Gaudi nigdy nie sporządził całkowitych planów budowli. Traktował on budowanie jako proces organiczny. Koncepcja rozwijała się wraz z postępem plac. Obecnie trwają intensywne prace nad ukończeniem świątyni, która w planach ma mieć trzy fasady przedstawiające narodziny Chrystusa (wschodnia), Mękę Pańską (zachodnia) oraz Zmartwychwstanie (południowa). Każda z fasad podzielona będzie na trzy części: wiary, nadziei i miłości oraz zwieńczona czterema wieżami. ****************************************************************************************************

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin