001 John Lee Hooker 1.jpg

Stevie Ray Vaughan;- Stevie Ray Vaughan to jeden z mistrzów gitary elektrycznej. Jego charakterystyczny, pełen energii styl łączył w wyjątkowy sposób tradycje bluesa i rocka. Nawiązując do klasyków, takich jak Albert King, Muddy Waters czy Jimi Hendrix, sam stał się gitarową ikoną lat 80.
Stevie Ray Vaughan urodził się 3 października 1954 roku w Dallas, w stanie Texas. Do gry na gitarze zainspirował go przykład starszego brata - Jimmiego. Zaczynał występując w szkolnych zespołach garażowych, a w wieku 17 lat rzucił szkołę, żeby całkowicie skoncentrować się na muzyce. Pierwszy zespół Steviego nazywał się Cobras, kolejny projekt powstały w 1975 roku przyjął kryptonim Triple Threat. Dwóch muzyków z tego składu - Jackie Newhouse (bas) oraz Chris Layton (perkusja) - zdecydowało się na zmianę szyldu na Double Trouble. Tak powstała grupa Stevie Ray Vaughan and Double Trouble, która w ciągu kilku następnych lat stała się jednym z najpopularniejszych zespołów w Teksasie.
Przełomowym momentem w historii grupy był znakomity występ na festiwalu w Montreux w 1982 roku. Stevie Ray Vaughan wykorzystał po nim propozycję Davida Bowiego, aby zagrać na jego kolejnym albumie „Let’s Dance”, a zespół otrzymał szansę zarejestrowania nagrań i wkrótce podpisał kontrakt płytowy z wytwórnią Epic. Debiutancki album ukazał się latem 1983 roku i nosił tytuł „Teras Flood”. Płyta osiągnęła wielki sukces, zyskując uznanie fanów i krytyków zarówno ze środowisk bluesowych, jak i rockowych.

Vaughan i Double Trouble ruszyli w tryumfalną trasę koncertową i szybko nagrali drugi album „Couldn’t Stand the Weather”, który ukazał się w maju 1984 roku. Wydawnictwo odniosło jeszcze większy sukces niż debiut, a piosenki z niego zagościły na listach przebojów. Zanim ukazała się kolejna płyta zespołu „Soul to Soul” (1985 rok) do grupy dołączył klawiszowiec Reese Wynans.

Choć kariera Steviego przebiegała znakomicie, coraz większe rozmiary zaczęły przybierać w tym czasie jego problemy z narkotykami i alkoholem. Pomimo tego w 1986 roku ukazał się podwójny album koncertowy „Live Alive”, a zespół ruszył w dużą trasę po Ameryce.

Następny rok był czasem przerwy i rozwiązywania problemów z używkami. Wkrótce potem muzycy przygotowali swój czwarty krążek, który ukazał się w czerwcu 1989 roku. Okazał się on największym sukcesem spośród wszystkich wydawnictw zespołu, otrzymując m.in., nagrodę Grammy za najlepszy album bluesowy.

Wiosną 1990 roku Stevie przygotował płytę wspólnie ze swym bratem Jimmim. Jej premiera była zapowiedziana na jesień. Póżnym latem tego samego roku Vaughan i Double Trouble rozpoczęli trasę koncertową po Ameryce. 26 sierpnia 1990 roku okazał się niestety jej ostatnim dniem. Tego wieczoru show kończył wspólny jam z tak znakomitymi gitarzystami, jak Eric Clapton, Buddy Guy, Robert Cray oraz Jimmi Vaughan. Po koncercie Stevie wsiadł do helikoptera żeby przelecieć do Chicago. Kilka minut po starcie helikopter się rozbił, a Vaughan zginął razem z czterema innymi pasażerami. Miał 35 lat.

W październiku 1990 roku ukazał się przygotowany wcześniej z Jimmim Vaughanem album „Family Style”, a po nim w kolejnych latach jeszcze kilka wydawnictw prezentujących niepublikowane wcześniej nagrania oraz koncerty Steviego Ray Vaughana.