hanks-watching-over-me.jpg

Artysta, wolący malować wyjątkowo akwarelą, zasługuje na minimalny szacunek za swoją stałość wyboru. A jeżeli te obrazy jeszcze korzystają z powodzenia - najwyższy czas opowiedzieć o takim człowieku.

Stev Hanks (Steve Hanks) urodził się nad brzegiem Oceanu Spokojnego w San Diego pod koniec pierwszej połowy ubiegłego wieku. Zakończywszy z wyróżnieniem Artystyczną Akademię San Francisco Stev powraca do rodziców w Nowym Meksyku i pracuje jakiś czas jako projektant. Równolegle z pracą, on nie zaprzestaje prób w różnych rodzajach sztuk plastycznych. Skosztowawszy absolutnie wszystkich, od ołówka do oleju i akrylowych farb, w końcu wybiera akwarelę. Słusznie. Teraz Steva uważają za jednego z lepszych współczesnych akwarelistów. Proponuję Waszej uwadze erotyczną serię obrazów artysty, chociaż w rzeczywistości w jego portfolio istnieje różnorodność gatunków.

Steve Hanks jest uznawany jako jeden z najlepszych artystów akwareli tworzących w dzisiejszych czasach. Szczegół, kolor i realizm obrazów Steva Hanksa są niesłychane w tym trudnym środku przekazu. Lekko zniszczona wzorzysta kołdra, gra światła na cienkiej zasłonie fal przybrzeżnych na piasku lub w delikatnym wyrażeniu twarzy i postaci dziecka -Steve Hanks chwyta te fragmenty życia lepiej niż inni.
Urodził się w wojskowej rodzinie w San Santiago w 1949 roku. Jego ojciec był wysoce udekorowanym oficerem II Floty Marynarki Wojennej USA. Hanks wzrastał ćwicząc grę w tenisa i surfing wzdłuż plaż Południowej Kalifornii. “Ocean zrobił silne i trwałe wrażenie na mnie. To było dobre dla duszy, by być surferem, pływakiem lub po prostu kontakt z jego tajemniczą siłą.” Rodzina została przeniesiona do Nowego Meksyku kiedy Stefan był młodzieńcem. Po ukończeniu szkoły średniej rozpoczął studia w Akademii Pięknych Sztuk w San Francisco, tworząc doskonałe prace w handlowej sztuce i rysunku. Przeniósł się do Kalifornii do College Sztuk i Rzemiosł, gdzie ukończył studia ze stopniem Kawalera Sztuk Pięknych.
Steve Hanks podjął pracę jako dozorca w obozie Campfire Girl’s blisko Kuby i Nowego Meksyku w 1976 roku. Płaca była minimalna, ale był wolnym pracownikiem i wszystko podczas miesięcy zimy było jego własnym zarobkiem. Przez następne cztery i pół roku Hanks eksperymentował z wieloma mediami: olejem, akwarelą, ołówkiem, akrylami. “Gdybym nie spędził tak wiele czasu doskonalącego moje rysownicze umiejętności,” on komentuje, “nie byłbym malarzem, którym jestem dzisiaj.” Jego pierwsza romantyczna część “, Daisies and Lace”, był jego zwiastunem z rozwijającym się tytułem prezentującym koronkową sukienkę i pogodne, nasłonecznione ustawienie modela.
W 1980 roku, u Hanksa wystąpiły alergie na farbę, dlatego wrócił do akwarel i chociaż on lubił ten środek przekazu, rynek był w kryzysie i Hanks potrzebował czegoś nowego. Skontaktował się z producentem zabawki Etch-a-Sketch i zaoferował się być oficjalnym artystą Etch-a-Sketch. Jego nazwisko zostało zaprezentowane w magazynie „People” i przeprowadzony został wywiad dla telewizji Nowego Jorku, " Good Morning America." Chociaż interes Etch-a-Sketch upadł, kiedy on znalazł sposób zamrożenia obrazów, przyniosły Hanks’owi zysk.

Z dziewięcioma tysiącami dolarów pożyczki od przyjaciela, Hanks objechał kraj szukając galerii, które mogłyby go reprezentować. W dwóch miesiącach spłacił pożyczkę i Hanks był w stanie wrócić do swojej prawdziwej miłości i talentu. Jego kariera „przygasła” i nakłady ograniczyły drukowanie jego rysunków i rozszerzonej reprezentacji w galeriach. Wszedł również w konkurencję z muzeum i wygrał nagrody.
W 1990 roku odczuł wielki osobisty smutek po rozwiedzeniu się jego żony. Jego książka, Moving On, jest skutkiem emocjonalnych przeżyć, które on odczuł po odejściu żony, która nagle go zostawiła. Jakkolwiek powiedział, że jakoś podczas tego osobistego przeżycia, trzymał swoją artystyczną karierę pod kontrolą i był w stanie rozdzielić tą część siebie psychicznie. Jedną z lekcji, których on nauczył się w tym okresie życia jest: "Kiedy uczynisz podróż celem, każdy moment jest skarbem."

Hanks nazywa to „emotional styl realism”. Często zostawia twarze swoich modeli zaciemnione lub obrócone, nie tylko po to, by zostawić twarz do wyobraźni widza ale również pozwolić modelowi wyrazić emocje. Backlighting (tylne światło) jest również elementem jak podpis jego stylu. “Światło słoneczne zostało jednym z moich ulubionych tematów. Jestem zafascynowany tym, jak ono przesącza się przez rzeczy, jak zalewa pokój w całości z kolorem. Często moje obrazy są naprawdę więcej o świetle słonecznym niż jeszcze czymkolwiek.”