Aleksandretta Obrożna.jpeg
Pobierz
Inne foldery z plikami do pobrania
-
a ja mam dwie lewe ręce -
ABBA -
animacje -
bal weteranów -
ballada o Marii Magdalenie -
Boże Ciało -
byłeś ty byłam ja -
Czeskie -
czterdziestolatek -
daj daj nie odmawiaj daj -
Dansing Band -
doniczkowe -
Duo Fenix -
Dynamic -
filmiki -
fiołek afrykański -
hej hej góralu -
humor -
Kornelia i Leszek Filec -
koty -
Leszek Orkisz -
Liban -
list do matki -
łóżka -
Maria Magdalena -
melodie -
Metrum -
Nimfa z czarnego stawu -
o pszczołach -
opolskie dziouchy -
ostatni taniec -
pies -
piosenki -
pola zielone -
polne -
procesje -
Prymaki -
psy -
ptaki -
ptaszki -
Rosyjska -
Rysiek i Gosia -
Ryszard Sawicki -
Sierra Madre -
Teresa Waleriańska -
The Shadows -
trzy razy kukułeczka -
wideo -
wróżka czarodziejka -
zwierzęta
Aleksandretta obrożna (Psittacula krameri)
Rodzina: Papugi (Psittacidae) Aleksandretta jest bardzo popularnym gatunkiem w polskich hodowlach. Występuje w bardzo dużej liczbie mutacji. Należy do gatunków, które są łatwe w rozmnażaniu. Dojrzałośc płciową osiągaja po 2 latach. Należy je rozmnażać parami. W celu rozmnożenia dostarczamy papugom budkę lęgową o wymiarach szer: 41cm, wys: 27cm dł: 27cm z otworem wejściowym o średnicy 8cm. Dno należy wyścielic 3cm warstwą trocin. Można je wymieszac z torfem. Papugi przystępują do lęgów najczęściej wczesną wiosną. Lęgi mogą odbywac się w wolierze zewnętrznej. W czasie lęgów ptaki powinny mieć spokój. Samica składa średnio 3-5 białych jaj o wymiarach 3,0x2,8cm. Wysiaduje je przez 22dni. Młode spedzają 6 tygodni w gnieździe po czym je opuszczają. Przez okres 2 tygodni sa karmione przez rodziców. Młode, które można juz oddzielić mają ciemne dzióbki i są nieco mniejsze niż rodzice. Nie mają obroży, która wybarwia się u samców po 1,5 roku.
Oswajanie aleksandrett nie jest trudne. W przypadku młodych ptaków, jest bardzo łatwe i szybko widać efekty naszych starań. Ptaki te szybko uczą sie powtarzania dźwieków, a nawet słów! Szybko przyzwyczajają się do człowieka, zawierając z nim więź.
Podstawowy skład mieszanki ziaren, które należy dostarczyć aleksandrettą obrożnym: słonecznik, owies, przenica, proso. Jako smakołyk można podawac orzeszki ziemne. Aleksandretty bardzo lubią jabłko i marchew (najlepiej podawac w plastrach). Mieszanka jajeczna w czasie okresu godowego jest wskazana tylko wtedy, gdy temperatura nie spada poniżej 18 stopni. Dotyczy to wszytskich papug, ponieważ mają one problem ze strawieniem jajka, w skutek czego dochodzi do śmierci ptaka. Aleksy bardzo lubia skiełkowane nasiona (najlepiej kiełki przenicy). Zawierają one dużo witamin. Podawając kiełki nie trzeba sięgać po sztuczne preparaty witaminowe. W wolierze powinno sie znajdować wapno, na dnie cienka warstwa piasku. Nie może zabraknąć świerzych gałęzi, na których papugi zdzierają dziób. Ojczyzną Aleksandrett obrożnych są tereny Afryki Środkowej i wschodniej oraz Azji południowej. W naturze występuja w kolorze zielonym.
Dorosłe ptaki osiągaja długość ciała - 40cm. Samce różnią się od samic tym, że mają wokół szyji "obrożę", samice jej nie posiadają. Rozróżnienie płci u młodych jest nie możliwe (pomijając metodę laboratoryjną). Po 1,5 roku zaczyna sie pojawiać u samców obroża. Aleskandretty są odporne na niskie temperatury. Można je trzymac w nieogrzewanej wolierze wewnętrznej. Nie jest wskazane trzymanie tych ptaków w zewnętrzej wolierze, która nie jest zabezpieczona przed niesprzyjającymi warunkami atmosferycznymi, gdyż aleksandretty śpią na siatce, czego skutkiem jest często odmrożenie palców. Zewnętrzne woliery należy zabezpieczyć np. folią. Średni ptak (długość ciała 40 cm) zamieszkujący środkową Afrykę i Półwysep Indyjski z Cejlonem. Bardzo spokojny i cichy. Dobrze się oswaja, choć nie przywiązuje się zbytnio do swojego opiekuna. Hodowany w parze szybko traci zainteresowanie towarzystwem człowieka. Niektóre gatunki mogą żyć nawet 40 lat.
Rodzina: Papugi (Psittacidae) Aleksandretta jest bardzo popularnym gatunkiem w polskich hodowlach. Występuje w bardzo dużej liczbie mutacji. Należy do gatunków, które są łatwe w rozmnażaniu. Dojrzałośc płciową osiągaja po 2 latach. Należy je rozmnażać parami. W celu rozmnożenia dostarczamy papugom budkę lęgową o wymiarach szer: 41cm, wys: 27cm dł: 27cm z otworem wejściowym o średnicy 8cm. Dno należy wyścielic 3cm warstwą trocin. Można je wymieszac z torfem. Papugi przystępują do lęgów najczęściej wczesną wiosną. Lęgi mogą odbywac się w wolierze zewnętrznej. W czasie lęgów ptaki powinny mieć spokój. Samica składa średnio 3-5 białych jaj o wymiarach 3,0x2,8cm. Wysiaduje je przez 22dni. Młode spedzają 6 tygodni w gnieździe po czym je opuszczają. Przez okres 2 tygodni sa karmione przez rodziców. Młode, które można juz oddzielić mają ciemne dzióbki i są nieco mniejsze niż rodzice. Nie mają obroży, która wybarwia się u samców po 1,5 roku.
Oswajanie aleksandrett nie jest trudne. W przypadku młodych ptaków, jest bardzo łatwe i szybko widać efekty naszych starań. Ptaki te szybko uczą sie powtarzania dźwieków, a nawet słów! Szybko przyzwyczajają się do człowieka, zawierając z nim więź.
Podstawowy skład mieszanki ziaren, które należy dostarczyć aleksandrettą obrożnym: słonecznik, owies, przenica, proso. Jako smakołyk można podawac orzeszki ziemne. Aleksandretty bardzo lubią jabłko i marchew (najlepiej podawac w plastrach). Mieszanka jajeczna w czasie okresu godowego jest wskazana tylko wtedy, gdy temperatura nie spada poniżej 18 stopni. Dotyczy to wszytskich papug, ponieważ mają one problem ze strawieniem jajka, w skutek czego dochodzi do śmierci ptaka. Aleksy bardzo lubia skiełkowane nasiona (najlepiej kiełki przenicy). Zawierają one dużo witamin. Podawając kiełki nie trzeba sięgać po sztuczne preparaty witaminowe. W wolierze powinno sie znajdować wapno, na dnie cienka warstwa piasku. Nie może zabraknąć świerzych gałęzi, na których papugi zdzierają dziób. Ojczyzną Aleksandrett obrożnych są tereny Afryki Środkowej i wschodniej oraz Azji południowej. W naturze występuja w kolorze zielonym.
Dorosłe ptaki osiągaja długość ciała - 40cm. Samce różnią się od samic tym, że mają wokół szyji "obrożę", samice jej nie posiadają. Rozróżnienie płci u młodych jest nie możliwe (pomijając metodę laboratoryjną). Po 1,5 roku zaczyna sie pojawiać u samców obroża. Aleskandretty są odporne na niskie temperatury. Można je trzymac w nieogrzewanej wolierze wewnętrznej. Nie jest wskazane trzymanie tych ptaków w zewnętrzej wolierze, która nie jest zabezpieczona przed niesprzyjającymi warunkami atmosferycznymi, gdyż aleksandretty śpią na siatce, czego skutkiem jest często odmrożenie palców. Zewnętrzne woliery należy zabezpieczyć np. folią. Średni ptak (długość ciała 40 cm) zamieszkujący środkową Afrykę i Półwysep Indyjski z Cejlonem. Bardzo spokojny i cichy. Dobrze się oswaja, choć nie przywiązuje się zbytnio do swojego opiekuna. Hodowany w parze szybko traci zainteresowanie towarzystwem człowieka. Niektóre gatunki mogą żyć nawet 40 lat.
,4685305868.jpg)
,4730561044.jpg)
,6772191695.jpg)
