wood-Sculptures-russia-16.jpg
ROZWAZNA12 / GALERIA2 / rękodzieła,rzemosło,pomniki,itp / rzeżby z drewna / postacie / dziad i baba / wood-Sculptures-russia-16.jpg
Pobierz
Inne foldery z plikami do pobrania
-
ABBA -
animacje -
bal weteranów -
ballada o Marii Magdalenie -
Boże Ciało -
byłeś ty byłam ja -
Czeskie -
czterdziestolatek -
daj daj nie odmawiaj daj -
Dansing Band -
doniczkowe -
Duo Fenix -
Dynamic -
dzisiaj rezerwa -
filmiki -
fiołek afrykański -
hej hej góralu -
humor -
Kornelia i Leszek Filec -
koty -
Leszek Orkisz -
Liban -
list do matki -
łóżka -
Maria Magdalena -
melodie -
Nimfa z czarnego stawu -
o pszczołach -
opolskie dziouchy -
ostatni taniec -
pies -
piosenki -
pola zielone -
polne -
procesje -
Prymaki -
psy -
ptaki -
ptaszki -
Rosyjska -
Ryszard Sawicki -
Sierra Madre -
Singapur -
Teresa Waleriańska -
The Shadows -
trzy razy kukułeczka -
wideo -
zapach kobiety -
zdjęcia -
zwierzęta
JÓZEF IGNACY KRASZEWSKI
Dziad i baba
Był sobie dziad i baba,
Bardzo starzy oboగe,
Ona kaszląca, słaba,
On skurczony we dwoగe.
Mieli chatkę maleńką,
Taką starą గak oni,
Jedno miała okienko
I గeden był wchód do niéగ.
Żyli bardzo szczęśliwie
I spokoగnie గak w niebie,
Czemu గa się nie dziwię,
Bo przywykli do siebie.
Tylko smutno im było,
Że umierać musieli,
Że się kiedyś mogiłą
Długie życie rozdzieli.
I modlili się szczerze,
Aby Bożym rozkazem,
Kiedy śmierć ich zabierze.
Brała oboje razem. —
„Razem! to być nie może,
Ktoś choć chwilą wprzód skona” —
„Byle nie ty nieboże”.
„Byle tylko nie ona”.
„Wprzód umrę, woła baba,
Jestem starsza od ciebie,
Co chwila bardzieగ słaba,
Zapłaczesz na pogrzebie”.
„Ja wprzódy, moగa miła,
Ja kaszlę bez ustanku
I zimna mnie mogiła
Przykryగe lada ranku”. —
„Mnie wprzódy”. „Mnie, kochanie”.
„Mnie mówię”. „Dość గuż tego,
Dla ciebie płacz zostanie”.
„A tobie nie? dlaczego?”
I tak dalej i dalej,
Jak zaczęli się kłócić,
Tak się z miejsca porwali,
Chatkę chcieli porzucić. —
Dziad i baba
Był sobie dziad i baba,
Bardzo starzy oboగe,
Ona kaszląca, słaba,
On skurczony we dwoగe.
Mieli chatkę maleńką,
Taką starą గak oni,
Jedno miała okienko
I గeden był wchód do niéగ.
Żyli bardzo szczęśliwie
I spokoగnie గak w niebie,
Czemu గa się nie dziwię,
Bo przywykli do siebie.
Tylko smutno im było,
Że umierać musieli,
Że się kiedyś mogiłą
Długie życie rozdzieli.
I modlili się szczerze,
Aby Bożym rozkazem,
Kiedy śmierć ich zabierze.
Brała oboje razem. —
„Razem! to być nie może,
Ktoś choć chwilą wprzód skona” —
„Byle nie ty nieboże”.
„Byle tylko nie ona”.
„Wprzód umrę, woła baba,
Jestem starsza od ciebie,
Co chwila bardzieగ słaba,
Zapłaczesz na pogrzebie”.
„Ja wprzódy, moగa miła,
Ja kaszlę bez ustanku
I zimna mnie mogiła
Przykryగe lada ranku”. —
„Mnie wprzódy”. „Mnie, kochanie”.
„Mnie mówię”. „Dość గuż tego,
Dla ciebie płacz zostanie”.
„A tobie nie? dlaczego?”
I tak dalej i dalej,
Jak zaczęli się kłócić,
Tak się z miejsca porwali,
Chatkę chcieli porzucić. —
