Zielone Róże.jpg

ROZWAZNA12 / GALERIA2 / ciekawostki / Zielone Róże.jpg

Download: Zielone Róże.jpg

Pobierz

56 KB

(512px x 640px)

Zielone Róże są prawdziwe i są bardzo wyjątkowe i bardzo stare. Najbardziej zieloną różą jest Viridiflora znana już od 1833 roku. Ma ona bardzo specyficzny kwiat o nietypowym kształcie - zielone działki kielicha, które przebarwiają się na purpurowo. Ponadto istnieją odmiany o kolorach zielono-różowych, seledynowych czy seledynowo-cytrynowych np. odmiana Elfe.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

ROZWAZNA12

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Niemcy Tunel-pod-dnem-rzeki-Łaba.jpg

Tunel pod dnem rzeki Łaba (Alter Elbtunnel) W Hamburgu m ...

Tunel pod dnem rzeki Łaba (Alter Elbtunnel) W Hamburgu można za darmo odbyć podróż w czasie. Wystarczy przespacerować się starym tunelem pod rzeką Łabą (Alter Elbtunnel). To prawdziwie architektoniczne arcydzieło, które zostało zbudowane w 1907 roku, a używane jest od 1911 roku. Tunel ma długość 426 m i znajduje się 24 m poniżej poziomu wody. Posiada cztery duże windy, które służą do podnoszenia i opuszczania samochodów w celu przekroczenia rzeki. Tunel jest wystarczająco duży, aby zmieścił się jeden samochód, dlatego w godzinach porannych samochody jadą tylko w stronę doków, a po południu do centrum. Idąc tunelem, warto zwróć uwagę na terakotowe ornamenty, które przedstawiają przedmioty związane z rzeką. Wśród tak oczywistych jak ryby i kraby można również znaleźć szczury i odpady.

Usa Houston w amerykańskim stanie Teksas.jpg

Kąpiel w tym basenie może przyprawiać o dreszcze. Zbudow ...

Kąpiel w tym basenie może przyprawiać o dreszcze. Zbudowano go 150 metrów nad ziemią. Ma przezroczyste dno, dzięki czemu pływający w nim człowiek ma wrażenie, że unosi się w powietrzu. „Sky Pool” mieści się na szczycie luksusowego apartamentowca w Houston w amerykańskim stanie Teksas. Basen znajduje się na 42. piętrze wieżowca Market Square Tower. To atrakcja dla ludzi o mocnych nerwach. „Sky Pool” wystaje 3 metry poza krawędź budynku. Jego dno zbudowano ze szkła akrylowego. Ma ono grubość około 20 centymetrów. Podczas gdy jedni są zachwyceni basenem, inni drżą na samą myśl o kąpieli na wysokości 150 metrów. Zastanawiają się, co stałoby się, gdyby któraś z jego ścian pękła. Czy runęliby ze szczytu obiektu wraz z wodą? – Nie dzięki! Nie bawi mnie takie ryzykowanie – skomentował internauta. – Jak to jest w ogóle możliwe? Człowiek czuje się, jakby zawisł w powietrzu – stwierdził kolejny użytkownik.

Samozapalenie.jpg

19 lutego 1888 wezwano doktora J.Mackenzie Bootha na str ...

19 lutego 1888 wezwano doktora J.Mackenzie Bootha na strych stajni na ulicy Constitution.Znalazł tam zwęglone zwłoki ok.65-letniego gościa.Spłonęła prawie cała tkanka mięśniowa, pod nią widoczne były wypalone kości.Podłoga spaliła się, a zwłoki spoczywały tylko na zwęglonej desce.Mężczyzna widziany był poprzedniego wieczoru, kiedy z butelką i lampą szedł na strych.Początkowo przypuszczano, że przewrócił on lampę i spalił się odurzony alkoholem oraz dymem (Booth opisuje "starego żołnierza" jako pijaka).Zauważono jednak, że lampa wypaliła się wkrótce po tym, jak facet wszedł na strych, a ogień wybuchł dopiero w nocy.Poza tym na sztychu, zamieszczonym w British Medical Journalz 21 kwietnia 1888 r.(wg fotografii tej sceny), można zauważyć, iż belki wokół niego pozostały nienaruszone.Spalona twarz zachowała cechy pozwalające na identyfikację.Ten fakt i "swobodne ułożenie ciała" świadczą wg Bootha o tym, że nie rozegrała się tu "z pewnością walka na śmierć i życie". W rozdziale powieści karola Dickensa Bleak House William Guppt i Tony Weevle znajdują nieżywego łajdaka Krooka.Pozostała z niego tylko kupka popiołu.Pokój wypełniony jest "obrzydliwą sadzą", sprzęty pokryte odrażającą "żółtą mazią". Nazwijcie śmierć jak chcecie...możecie ją przypisać komu tylko chcecie, albo powiedzcie, że mógłby się tak czy inaczej od niej uchronić, ale i tak pozostaje to ta sama śmierć-przyrodzona, zakorzeniona, powstała w zepsutych sokach występnego ciała i tylko w nich- samozapalenie i żaden inny z rodzajów śmierci, jakich można doświadczyćPrzez długi czas wierzono, że w pewnych warunkach ludzkie ciało może ulec samozapaleniu, a płomienie buchają z taką siłą, iż po kilku min.z ofiary pozostaje tylko kupka popiołu.Ta wiara- traktowana przez wielu jako przesąd- przetrwała stulecia i opeirała się na wierze w boski odwet. "Umierają poprzez tchnienie Boga i połykani są przez jego oddech" - napisano w Księdze Hioba.Te pełne grozy obrazy były bardzo rozpowszechnione w XVIII i XIX w.Także Karol Dickens zaascynowany był tym tematem i badał nawet "jako sędzia" zjawisko samozapalenia.Znał on prawie wszystkie wczesne źródła i opisy takich wydarzeń

Natomia.gif

Na Natomie nie było często lodów!,,Nie robiłam mielonych ...

Na Natomie nie było często lodów!,,Nie robiłam mielonych mięsnych kotletów od 10 lat, więc James nigdy ich nie jadł” – opowiadała mama chłopca - Kiedy usiadł i je zobaczył, powiedział natychmiast „Kulki mięsne! Nie jadłem ich od kiedy byłem na Natomie”Ciekawa była także jego reakcja na widok lodów, które kiedyś pojawiły się na koniec posiłku. James powiedział rodzicom, że „on kiedyś jak był duży bardzo lubił jeść lody, ale oni nie mogli mieć lodów na Natomie każdego dnia”.Jego ojciec Bruce zainteresował się dziwnymi opowieściami syna i zaczął poszukiwać jakichkolwiek informacji w książkach historycznych, które mogłyby zweryfikować opowieść syna. W zapisach dotyczących wojny na Atlantyku okrył wzmiankę o małej eskadrze lotniczej broniącej niszczyciela o nazwie Natoma Bay, który brał udział w bitwie Iwo Jimy. 21 osób z tej grupy zginęło. Bruce odkrył także, że tylko jedna osoba z grupy Natoma ocalała, nazywała się James, James Huston. Samolot Jamesa Hustona został postrzelony w silnik przez Japończyków w Marcu 1945 roku, spadł w dół w płomieniach i utonął natychmiast wraz z całą załogą. Pilot Jack Larson był świadkiem wypadku. James Huston urodził się 22 Października 1923 roku w South Band, Indiana, i żył w miasteczku Union w latach 30-tych. Jego ojcem był sierżant James McCready Huston i matką Daryl Green Huston urodzona w Nowej Genewie i dorastająca w miasteczku Union. James był jedynakiem.

Kilimandżaro.jpg

Kiedy w 1936 roku ukazała się powieść Ernesta Hemingwaya ...

Kiedy w 1936 roku ukazała się powieść Ernesta Hemingwaya „Śniegi Kilimandżaro”, ten pokryty śnieżną czapą wschodnioafrykański szczyt nie tylko zyskał popularność, ale wręcz stał się legendą. Białe śniegi w Domu Boga Jednak dla Masajów, zamieszkujących równiny u stóp Kilimandżaro, góra ta była żywą legendą od niepamiętnych czasów. Nazywają ją Ngàja Ngái, co oznacza „Dom Boga”. Kiedy się patrzy z równin, szczyt Kilimandżaro wygląda jakby wynurzał się z pierścienia mgły i chmur okalających dolne, porośnięte lasem partie góry. Kiedy szczyt został opisany przez Hemingwaya, śnieżna czapa już powoli zaczynała topnieć. Między rokiem 1912 a 2003 zmiany klimatyczne spowodowały zmniejszenie pokrywy lodowej o 80%, a jak się szacuje, resztki śnieżnej czapy znikną zupełnie do 2020 roku. Samo zniknięcie śniegu ze szczytu Kilimandżaro nie będzie miało większego wpływu na ekosystem, gdyż daje on źródło zaledwie kilku potokom. Jednak symboliczny wymiar tej zmiany będzie ogromny: unaoczni, w jak błyskawicznym tempie zmienia się klimat. Na niższej położonych stokach góry już zaobserwowano zmniejszenie się ilości ciężkich chmur, które przynosząc górskim lasom mgielnym opady atmosferyczne i parę wodną, nawadniają lasy i zasilają rzeki. Jest to spowodowane wzrostem temperatury powietrza i zmniejszeniem ilości wilgoci w atmosferze. Tendencja ta prawdopodobnie będzie się nasilała, ale już teraz odnotowuje się zwiększoną częstotliwość pożarów lasów. Jeśli dodać do tego wynikające z działalności ludzkiej wycinanie lasów, zamienianych na obszary uprawne i osadnicze, ilość opadów jeszcze bardziej się zmniejszy. Miałoby to dalsze tragiczne konsekwencje dla zbiorowisk leśnych, a także ograniczyłoby dostęp do wody ludów Chagga i Masajów, zamieszkujących podnóże Kilimandżaro.

Australia Kraina Kakadu.jpg

Kraina Kakadu w północnej Australii od ponad 40 000 lat ...

Kraina Kakadu w północnej Australii od ponad 40 000 lat jest ojczyzną aborygeńskich klanów. Założono tu Park Narodowy Kakadu, słynący z wyjątkowego połączenia kultury z przyrodą, czego przykładem są naskalne malowidła sprzed ponad 25 000 lat. Wilgotny klimat monsunowy zapewnia tu doskonałe warunki rozwoju bogatej faunie i florze. Kraina żywej kultury Podmokłe, żyzne tereny Kakadu są domem dla ponad 60 gatunków ptaków wodnych, a wiosną przyciągają także około 30 gatunków ptaków migrujących z siedlisk godowych na Syberii i w Chinach. Wzdłuż rozlewisk ciągną się lasy bagienne z dominacją melaleuki, dające schronienie miodojadom, lorom oraz innym ptakom żywiącym się nektarem kwiatów. Lasy bagienne są niezwykle cenne dla ludności aborygeńskiej. Budowane przez Aborygenów z rosnących tu drzew czółna powstają przez wyginanie długich pojedynczych płatów kory. W Parku Narodowym Kakadu mieszka około 500 Aborygenów, którzy nadal żyją w zgodzie z odwieczną zasadą: troszczyć się o ziemię. Ich egzystencja w dużej mierze zależy od licznych turystów odwiedzających tutejsze porośnięte liliami szlaki wodne. Zmiany klimatyczne zagrażają obecnie całemu ekosystemowi Kakadu, co negatywnie wpłynie także na warunki życiowe Aborygenów. Podnoszenie się poziomu morza spowoduje intruzję słonej wody w głąb lądu, co może zniszczyć lasy bagienne, a także zmienić część żyznych rozlewisk w zasolone, wysychające błotnisko. Jeśli tak się stanie, wiele gatunków ptaków opuści park, co będzie tragiczne w skutkach dla całej przyrody mokradeł. Z pewnością zmniejszy to również turystyczną atrakcyjność regionu..

Mokenowie.jpg

Błękitne wody i białe rafy koralowe pogranicza południow ...

Błękitne wody i białe rafy koralowe pogranicza południowo-wschodniego wybrzeża Myanmaru i Tajlandii zamieszkuje lud Salon, zwany również Mokenami lub Morskimi Cyganami, jedno z ostatnich koczowniczych morskich plemion myśliwych i zbieraczy na Ziemi. Morscy Cyganie pośród koralowców Mokenowie większość życia spędzają na łodziach. Na nich przemieszczają się z wyspy na wyspę, zdobywają pożywienie, jedzą, gotują i śpią, a nawet rodzą dzieci. Ich główny żywioł stanowią przybrzeżne wody morskie i rafy koralowe, gdzie od pierwszych dni życia dzieci bawią się i nurkują w poszukiwaniu ryb, żółwi, skorupiaków i strzykw. Terytorium zamieszkiwane przez Mokenów jest siedliskiem żółwi szylkretowych, skrzydlic oraz najeżek. Przetrwanie Mokenów stoi obecnie pod znakiem zapytania. Zagrażają im następstwa zmian procesów kształtujących funkcjonowanie oceanu światowego, w tym wzrostu temperatury wody morskiej, który jest niebezpieczny dla całego ekosystemu rafy koralowej. Szacuje się, że w ciągu najbliższych 30 lat 30% wszystkich azjatyckich raf koralowych zginie na skutek wzrostu temperatury mórz. Jednocześnie postępujące osadnictwo na wyspach archipelagu Mjeik i związane z tym ich wylesianie będą przyczyną degradacji raf. Jeśli znikną one zupełnie, na zawsze zaginie materialny i kulturowy dorobek czterotysięcznej społeczności Morskich Cyganów.

Usa Obszar Arktycznej Równiny Nadbrzeżnej.jpg

Obszar Arktycznej Równiny Nadbrzeżnej, leżący w najbardz ...

Obszar Arktycznej Równiny Nadbrzeżnej, leżący w najbardziej wysuniętej na północ części półwyspu Alaska, tworzą potężne masy wiecznej zmarzliny. Teren pokrywają karłowate lasy oraz tundra, a wijące się rzeczki biorą początek w Górach Brooksa, aby ostatecznie wpaść do Morza Beauforta, będącego częścią Morza Arktycznego. Mimo że powierzchnia tego obszaru jest porównywalna z powierzchnią Wielkiej Brytanii, mieszka tam zaledwie około 7300 osób. Wrażliwa kraina topniejącej zmarzliny Oprócz wspaniałych widoków i dzikiej przyrody (można tam spotkać na przykład karibu, niedźwiedzie polarne i lisy polarne) na terytorium Arktycznej Równiny Nadbrzeżnej znajdują się również największe pola naftowe Ameryki Północnej. W okolicach zatoki Prudhoe na Morzu Beauforta na polach naftowych pracuje 5000 przyjezdnych robotników, a wydobywa się dziennie 650 000 baryłek ropy. Stąd ropa płynie Rurociągiem Transalaskańskim, biegnącym przez całą Alaskę aż do miasta Valdez na południu stanu. Obszar ten jest poważnie zagrożony topnieniem wiecznej zmarzliny. Jej aktywna warstwa – ta, która zamarza zimą i rozmarza na okres lata, umożliwiając wegetację – ma zazwyczaj grubość od kilku do kilkudziesięciu centymetrów. W ciągu ostatniego ćwierćwiecza wzrost temperatury powietrza sprawił, że zwiększyła się grubość aktywnej warstwy, która sięga już pokładów wiecznego lodu, stale zamarzniętej ziemi, skał i materiałów organicznych, czyli fundamentu geologicznej stabilności całego regionu. W wypadku prognozowanego dalszego wzrostu temperatur, będącego skutkiem globalnego ocieplenia, aktywna warstwa zmarzliny będzie coraz grubsza, co spowoduje dalsze powolne topnienie wiecznie zamarzniętego podłoża. Jeśli tak się stanie, dojdzie do stopniowego osłabiania się podłoża lasów oraz gruntów pod budynkami. Wraz z rozmarzaniem głębszych warstw wiecznej zmarzliny stopnieją również zamarznięte od tysiącleci substancje organiczne. Ta zmiana może uwolnić do atmosfery gazy cieplarniane, które jeszcze przyspieszą zmiany klimatyczne.

Sudan.jpg

Sudan jest największym państwem w Afryce, a także najważ ...

Sudan jest największym państwem w Afryce, a także najważniejszym producentem gumy arabskiej na świecie. Wzdłuż całego kraju ciągnie się szeroki pas akacji senegalskich, z których wytwarza się gumę i które są źródłem utrzymania zarówno dla drobnych rolników, jak i całej sudańskiej gospodarki. Bezcenna żywica z Sudanu Guma arabska, której używano już w starożytnym Egipcie w procesie mumifikacji zwłok i od czasów biblijnych do wyrobu farb i zabezpieczania powierzchni obrazów, nadal stanowi cenny surowiec. Ten naturalny emulgator o właściwościach podobnych do kleju jest również jadalny i rozpuszczalny w wodzie. Używa się go do produkcji napojów, gdyż zapobiega oddzielaniu się barwników i wytrącaniu cukru. Podobnie działa w lekarstwach, wiążąc poszczególne składniki. W gazetach kilka warstw gumy arabskiej pełni funkcję ochronnej błony, zapewniającej trwałość druku. Na całym świecie istnieje duże zapotrzebowanie na ten surowiec, który sudańscy rolnicy pozyskują poprzez wykonywanie nacięć na korze pni akacji, z których spływa złocista żywica. Trafia ona do Europy, gdzie jest przetwarzana i sprzedawana. Jednak w ostatniej dekadzie eksport znacznie się zmniejszył, częściowo z powodu trwającego w Darfurze konfliktu, który zepsuł reputację całego Sudanu. Drugim powodem są globalne zmiany klimatyczne. W ostatnich 50 latach częste susze, wzrastająca temperatura powietrza oraz mniejsza ilość opadów wpływały negatywnie na tutejsze widne lasy oraz sawanny, co odbiło się ujemnie na ilości pozyskiwanej gumy arabskiej, a co za tym idzie, wpłynęło na pogłębienie biedy milionów Sudańczyków. Akacja senegalska oprócz tego, że przynosi dochody, dostarczając gumę arabską, poprawia też żyzność gleby i zmniejsza erozję wietrzną dzięki rozbudowanemu systemowi korzeniowemu. W obliczu wzrastających temperatur i niepewnych tendencji w opadach deszczu trudno powiedzieć, jaka będzie przyszłość widnych lasów akacjowych. Łatwo jednak przewidzieć, że dalsze uszczuplanie lasów, niepozostające bez wpływu na dochody ludności, może utrudnić jej utrzymanie się oraz spowodować eskalację konfliktów w regionie.

grenlandia.jpg

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin