28481569.jpg
ROZWAZNA12 / GALERIA2 / architektura,miasta / świątynie / Judaizm / świątynia Salomona / 28481569.jpg
Pobierz
Inne foldery z plikami do pobrania
-
a ja mam dwie lewe ręce -
ABBA -
ach ty cyganko -
Amores -
animacje -
bal weteranów -
balanga -
ballada o Marii Magdalenie -
batory statku jedyny -
Boże Ciało -
Can't Help Falling In Love -
czarny Orfeusz -
Czeskie -
Dansing Band -
Dynamic -
Franz Peter Schubert -
humor -
i to i owo -
Jadę z Amelia -
Kornelia i Leszek Filec -
Leszek Orkisz -
Liban -
list do matki -
Maria Magdalena -
melodie -
Metrum -
Mexican Lady -
Monti różni wykonawcy -
Nimfa z czarnego stawu -
ostatni taniec -
pies -
piosenki -
pod papugami -
pojedyńcze -
pola zielone -
Polskie po czesku -
pozwól mi Panie -
procesje -
przemijanie -
Rosyjska -
Rysiek i Gosia -
samotna fregata -
Sierra Madre -
Słońce Jamajki -
The Shadows -
trzy razy kukułeczka -
wróżka czarodziejka -
wspominalem ten dzień -
zarzucę płaszcz -
Zibi i zespół Orjon
Świątynia Jerozolimska (hebr. בֵּית הַמִּקְדָּשׁ, Bejt Ha-Mikdasz) – jedyna świątynia judaizmu stojąca niegdyś w Jerozolimie. Początkowo miejscem kultu i przechowywania Arki Przymierza był podczas wędrówki Izraelitów z niewoli egipskiej Przybytek Mojżeszowy (starannie wykonany namiot). Dopiero po wybudowaniu Świątyni przez króla Salomona rzeczy znajdujące się w Przybytku przeniesiono do Miejsca Świętego i Najświętszego.
Pierwsza Świątynia (966–586 p.n.e.) Jedynym dostępnym źródłem na temat usytuowania, wyglądu i rozmiarów Pierwszej Świątyni jest Biblia. Badania archeologiczne jerozolimskiego Wzgórza Świątynnego nie są możliwe, ze względu na „Kopułę Skały”, wybudowaną na przełomie VII i VIII w. po Chr. przez kalifa Omara. Jest też mało prawdopodobne znalezienie jakiegoś fragmentu Pierwszej Świątyni ze względu na prace budowlane i remontowe wykonane przy Drugiej Świątyni pod koniec ery przedchrześcijańskiej.
Pierwsza Świątynia powstała w latach 966-959 p.n.e. za czasów króla Salomona, który podobno wzniósł ją w ciągu 7 lat na miejscu wskazanym uprzednio przez króla Dawida, na wzgórzu Moria („święta skała”) w północno-wschodniej części Jerozolimy, gdzie Abraham miał złożyć w ofierze na żądanie Boga Jahwe swego syna Izaaka. Do Świątyni, otoczonej kilkoma dziedzińcami, przylegał od południa zespół pałacowy. Pierwsza Świątynia została zniszczona przez wojska babilońskiego króla Nabuchodonozora II w 587 roku p.n.e. lub 586 roku p.n.e. Po zburzeniu Pierwszej Świątyni i powrocie z niewoli babilońskiej (536 p.n.e.) wzniesiono Drugą Świątynię (520-515 p.n.e.), o wiele skromniejszą, później kilkakrotnie przebudowywaną. W świątyni tej nie było już Arki Przymierza, jednak było tam Sancta sanctorum: pomieszczenie za zasłoną (wykonaną z fioletowej i czerwonej purpury, z karmazynu i kręconego bisioru, z wyhaftowanymi postaciami cherubów[2], która rozerwała się przez środek w chwili śmierci Chrystusa[3]) w którym mieszkał Bóg i do którego – podobnie jak niegdyś do pomieszczenia z Arką – nie wolno było nikomu wchodzić. Jedynie raz w roku w Święto Przebłagania arcykapłan wchodził do środka, aby skropić to miejsce krwią z ofiary. W II w. p.n.e., za Antiocha IV Epifanesa, nastąpiło przemienienie Świątyni jerozolimskiej w przybytek syro-fenickiego kultu boga Baal-Szamona, którego Grecy nazywali Zeusem Okres profanacji zakończył Juda Machabeusz ponownym poświęceniem Świątyni, które to wydarzenie czczą Żydzi podczas święta Chanuka. W roku 63 p.n.e. Pompejusz opanowując Jerozolimę wtargnął też do Świętego Świętych.
Trzecia Świątynia / Świątynia Heroda (20 p.n.e. – 70 n.e.) Za panowania Heroda Wielkiego Druga Świątynia została rozebrana i wybudowana na nowo wraz z rozległymi, monumentalnymi dziedzińcami. Prace trwały 10 lat, ostatecznie zostały ukończone ok. 20 r. p.n.e. Od tego czasu świątynia była nazywana „Świątynią Heroda”. Świątynia ta należy do okresu Drugiej Świątyni. Nazwę Trzecia Świątynia odnosi się najczęściej do, niezrealizowanych do dziś dnia, projektów odbudowy Świątyni po zburzeniu Świątyni Heroda przez Rzymian w 70 r.
Pierwsza Świątynia (966–586 p.n.e.) Jedynym dostępnym źródłem na temat usytuowania, wyglądu i rozmiarów Pierwszej Świątyni jest Biblia. Badania archeologiczne jerozolimskiego Wzgórza Świątynnego nie są możliwe, ze względu na „Kopułę Skały”, wybudowaną na przełomie VII i VIII w. po Chr. przez kalifa Omara. Jest też mało prawdopodobne znalezienie jakiegoś fragmentu Pierwszej Świątyni ze względu na prace budowlane i remontowe wykonane przy Drugiej Świątyni pod koniec ery przedchrześcijańskiej.
Pierwsza Świątynia powstała w latach 966-959 p.n.e. za czasów króla Salomona, który podobno wzniósł ją w ciągu 7 lat na miejscu wskazanym uprzednio przez króla Dawida, na wzgórzu Moria („święta skała”) w północno-wschodniej części Jerozolimy, gdzie Abraham miał złożyć w ofierze na żądanie Boga Jahwe swego syna Izaaka. Do Świątyni, otoczonej kilkoma dziedzińcami, przylegał od południa zespół pałacowy. Pierwsza Świątynia została zniszczona przez wojska babilońskiego króla Nabuchodonozora II w 587 roku p.n.e. lub 586 roku p.n.e. Po zburzeniu Pierwszej Świątyni i powrocie z niewoli babilońskiej (536 p.n.e.) wzniesiono Drugą Świątynię (520-515 p.n.e.), o wiele skromniejszą, później kilkakrotnie przebudowywaną. W świątyni tej nie było już Arki Przymierza, jednak było tam Sancta sanctorum: pomieszczenie za zasłoną (wykonaną z fioletowej i czerwonej purpury, z karmazynu i kręconego bisioru, z wyhaftowanymi postaciami cherubów[2], która rozerwała się przez środek w chwili śmierci Chrystusa[3]) w którym mieszkał Bóg i do którego – podobnie jak niegdyś do pomieszczenia z Arką – nie wolno było nikomu wchodzić. Jedynie raz w roku w Święto Przebłagania arcykapłan wchodził do środka, aby skropić to miejsce krwią z ofiary. W II w. p.n.e., za Antiocha IV Epifanesa, nastąpiło przemienienie Świątyni jerozolimskiej w przybytek syro-fenickiego kultu boga Baal-Szamona, którego Grecy nazywali Zeusem Okres profanacji zakończył Juda Machabeusz ponownym poświęceniem Świątyni, które to wydarzenie czczą Żydzi podczas święta Chanuka. W roku 63 p.n.e. Pompejusz opanowując Jerozolimę wtargnął też do Świętego Świętych.
Trzecia Świątynia / Świątynia Heroda (20 p.n.e. – 70 n.e.) Za panowania Heroda Wielkiego Druga Świątynia została rozebrana i wybudowana na nowo wraz z rozległymi, monumentalnymi dziedzińcami. Prace trwały 10 lat, ostatecznie zostały ukończone ok. 20 r. p.n.e. Od tego czasu świątynia była nazywana „Świątynią Heroda”. Świątynia ta należy do okresu Drugiej Świątyni. Nazwę Trzecia Świątynia odnosi się najczęściej do, niezrealizowanych do dziś dnia, projektów odbudowy Świątyni po zburzeniu Świątyni Heroda przez Rzymian w 70 r.
