niemcy 15 wiek r.jpg
Pobierz
Inne foldery z plikami do pobrania
-
bal weteranów -
ballada o Marii Magdalenie -
Boże Ciało -
byłeś ty byłam ja -
córka grabarza -
Czeskie -
czterdziestolatek -
daj daj nie odmawiaj daj -
Dansing Band -
doniczkowe -
Duo Fenix -
Dynamic -
dzisiaj rezerwa -
filmiki -
fiołek afrykański -
hej hej góralu -
humor -
Kornelia i Leszek Filec -
koty -
krzewy -
Leszek Orkisz -
Liban -
list do matki -
łóżka -
Maria Magdalena -
melodie -
Nimfa z czarnego stawu -
o pszczołach -
opolskie dziouchy -
ostatni taniec -
pies -
piosenki -
pola zielone -
polne -
procesje -
Prymaki -
psy -
ptaki -
ptaszki -
Rosyjska -
Sierra Madre -
Singapur -
Teresa Waleriańska -
torty -
trzy razy kukułeczka -
wideo -
zapach kobiety -
zdjęcia -
Znachor -
zwierzęta
Kufer – przenośny pojemnik w kształcie zbliżonym do dużego prostopadłościanu, najczęściej z wypukłym otwieranym wiekiem. Służył do transportu lub przechowywania przedmiotów, dla których stanowił zabezpieczenie przed uszkodzeniami. Dzisiaj wykonywany z różnych materiałów: drewna, sklejki, blachy, często z dodatkowym dekoracyjnym wykończeniem powierzchni tkaniną i metalowymi okuciami na narożnikach. Posiada zwykle zamek lub skobel do założenia kłódki.
W motocyklach kufer jest odpowiednikiem bagażnika w samochodzie. Kufer centralny mocowany jest w osi motocykla na siedzeniem pasażera, kufry boczne montowane są z tyłu po oby stronach pojazdu. Wykonywane są z tworzyw sztucznych lub aluminium.
Rozpowszechniony w Polsce w XVIII wieku kufer służył głównie do przechowywania odzieży. Zwłaszcza tak zwany kufer gdański, o kształcie cylindrycznym, często obity cenną skórą cielęcą lub z psów morskich. Od końca wieku XVIII używany był również jako sprzęt podróżny. W meblarstwie ludowym kufry pojawiły się w XIX wieku w miejsce skrzyń. Zwykle malowano je farbami pokostowymi na kolor zielony lub brązowy, okuwano pasami z grubej blachy i zaopatrywano w antaby (uchwyty) do przenoszenia. Charakterystyczne mazerowane kufry zwane skrzyniami dętymi, wytwarzane były w okolicach Opoczna.
W motocyklach kufer jest odpowiednikiem bagażnika w samochodzie. Kufer centralny mocowany jest w osi motocykla na siedzeniem pasażera, kufry boczne montowane są z tyłu po oby stronach pojazdu. Wykonywane są z tworzyw sztucznych lub aluminium.
Rozpowszechniony w Polsce w XVIII wieku kufer służył głównie do przechowywania odzieży. Zwłaszcza tak zwany kufer gdański, o kształcie cylindrycznym, często obity cenną skórą cielęcą lub z psów morskich. Od końca wieku XVIII używany był również jako sprzęt podróżny. W meblarstwie ludowym kufry pojawiły się w XIX wieku w miejsce skrzyń. Zwykle malowano je farbami pokostowymi na kolor zielony lub brązowy, okuwano pasami z grubej blachy i zaopatrywano w antaby (uchwyty) do przenoszenia. Charakterystyczne mazerowane kufry zwane skrzyniami dętymi, wytwarzane były w okolicach Opoczna.
,5766177464.jpg)
