rodzina połanieckich.jpg

Rodzina Połanieckich – polski serial z 1978, zrealizowany na kanwie powieści Henryka Sienkiewicza pod tym samym tytułem. Realizacja serialu trwała w Zespole Filmowym „Pryzmat” już pod koniec 1977. Produkcję zlokalizowano głównie w Łodzi, a pod koniec marca 1978 informowano o osiągnięcia półmetka prac nad filmem. Wówczas kończono kręcenie scen w łódzkim atelier przy ul. Łąkowej, gdzie przygotowano dekorację mieszkania Połanieckich. Od kwietnia 1978 planowano realizować ujęcia we Wrocławiu, a następnie w Warszawie, gdzie zamierzano zrealizować zdjęcia plenerowe i we wnętrzach naturalnych. W maju 1978 planowano dokonać sekwencji w dworkach w okolicy Łodzi. W planach były też plenery w Wałbrzychu i w okolicach Bierutowic. Zdjęcia trwały nadal latem 1978. Zdjęcia miały być prowadzone do sierpnia względnie do września 1978[3]. Łącznie zaplanowano 200 dni zdjęciowych. Za plenery przy realizacji serialu posłużyły Walewice, Łęki Kościelne, Pabianice („złota sala” w dawnym pałacu zakładów „Krusche-Ender”)[6], Łódź (pałac Poznańskich, Pałac Ewalda Kerna), Warszawa (Łazienki, Stare Miasto, Krakowskie Przedmieście, pałac w Wilanowie), Rossocha (zespół pałacowo-parkowy), Tworzyjanki, Wenecja. Zimowe sceny kuligu wykonano w Łagiewnikach.
Reżyserem serialu był Jan Rybkowski, który - jak przyznał - wcześniej dwukrotnie próbował rozpocząć adaptację filmową powieści Sienkiewicza. Twórca wraz ze scenarzystami (Bożena Hlebowicz i Andrzej Mularczyk) przy adaptacji powieści najbardziej skupił się na dialogach, jako że w samej książce jest ich nie wiele. Reżyser stworzył siedem półtoragodzinnych odcinków, mając zamiar w każdego z nich wpleść akcję dramaturgiczną oraz umieścić puentę na zakończenie, W 1979 twórcy serialu otrzymali zespołowo nagrodę Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji. W Warszawie została ustanowiona ulica Rodziny Połanieckich. Z materiałów serialu w 1983 stworzono film pełnometrażowy pt. Marynia.