lecz-131.jpg

Pinio_walentynka / GLIWICE MOJE MIASTO folder w trakcie tworzenia / FOTO ZIOŁA Z OPISEM / lecz-131.jpg

Download: lecz-131.jpg

Pobierz

84 KB

(478px x 832px)

Głóg dwuszyjkowy

Krzew o gałęziach szarych, ciernistych, liściach naprzemianległych, skórzastych, 3-klapowycb. Kwiaty białe lub różowe, są zebrane w baldachogrona. Owoc jest jabłkowaty, jajowaty, czerwony, z resztkami kielicha i 2-3 zaschniętymi szyjkami słupków. Głóg występuje powszechnie w dużej częśi Europy, na skraju lasów, na słonecznych wzgónach. Nazwa łacińska głogu pochodzi od słowa greckiego kratagos = mocny; istotnie, odporne drewno głogu było używane do produkcji broni. Największe właściwości lecznicze mają kwiaty (Flos Crataegi), ale jedynie białe i ne początku kwitnienia. Zrywa się je ręcznie z kawałkiem szypułki, bez innych części. Można również zbierać kwiaty z liśćmi (Folium Crataegi cum flore) lub same liście (Folium Crataegi). Wszystkie te częśa trzeba suszyć w cieniu, bez przewracania, lub w suszarni w temperaturze do 35°C. Kwiaty zawierają glikozyd kwercytrynę, połączoną ze składnikiem cukrowym, kwercetynę i inne flawonoidy, ślady olejku eterycznego i inne substancje. Liście zawierają glikozyd - pochodną 4-ramnozydu witeksyny, sterole i katechiny. Głóg jest używany do obniżania ciśnienia tętniczego krwi i przeciw arteriosklerozie. Działa także uspokajająco na układ nerwowy, ale należy go używać pod kontrolą lekarza. Zbiera się również owoce, które działają tak samo jak owoce C.monogyna.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

Pinio_walentynka

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

lecz-088.jpg

Jarzmianka większa Jest to bylina o czarnym, zdrewn ...

Jarzmianka większa Jest to bylina o czarnym, zdrewniałym kłączu, łodydze wzniesionej, słabo rozgałęzionej, zakończonej baldaszkami złożonymi z białych kwiatów. Baldaszki te są otoczone zwartymi lancetowatymi pokrywkami. Liście różyczki są długoogonkowe, palczastodzielne i ząbkowane. Owocem jest podwójna rozłupnia pokryta pęcherzykowatymi łuskami. Gatunek ten występuje w Europie, gdzie znajduje się go miejscami w widnych lasach i zaroślach, w sąsiedztwie wód i na wilgotnych łąkach. Dla celów leczniczych zbiera się kłącza (Radix Astrantiae) lub ziele (Herbu Astrantiae). Kłącza czyści się dokładnie, usuwa części nadziemne oraz drobne korzonki i suszy w cieniu. W suszarni temperatura nie powinna przekroczyć 40°C. Pędy ścina się ręcznie w pełni kwitnienia, podczas ciepłej, słonecznej pogody. Suszy się je jak kłącza. Obie części rośliny mają przyjemny zapach. Zawierają głównie olejek eteryczny pobudzający wydzielanie soku żołądkowego (stomachicum) i wskutek tego zwiększający apetyt. Używa się ich w postaci odwaru lub proszku. Wchodzą również w skład mieszanek moczopędnych. Cała roślina jest słabo trująca. W medycynie weterynaryjnej używa się jarzmianki większej w celu zwiększenia apetytu u zwierząt. Okres kwitnienia: VI-VIII Zbiór kłączy: IX-X Zbiór ziela: VI-VII

lecz-087.jpg

Jest to bylina niska, płożąca się, o liściach zimotrwały ...

Jest to bylina niska, płożąca się, o liściach zimotrwałych, ciemnozielonych, lśniących. Z rozgałęzionego klącza wyrastają pojedynczo liście i króciutkie łodyżki zakończone dzwonkowatym, brunatnopurpurowym kwiatem. Owocem jest torebka. Cała roślina pachnie kamforą. Kopytnik rośnie w lasach i zaroślach Europy. Należy do roślin leczniczych słynnych w antycznej Grecji, gdzie służył do leczenia chorób nerek i do aromatyzowania wina. W celach leczniczych zbiesr się kłącza (Rhizoma Asari), czasem z liśćmi. Należy to robić ręcznie i ostrożnie. W Polsce kopytnik jest pod częściową ochroną. Kłącza czyści się i suszy rozpostarte cienką warstwą w temperaturze nie przekraczającej 35°C. Zawierają one olejek eteryczny (z którego przez krystalizację można otrzymać azaron), skrobię, żywice i substancje bakteriobójcze. Ich smak jest gorzki. Działają wymiotnie, moczopędnie i przeczyszczająco. Są skutecznym środkiem przeciw chorobom nerek lub dróg moczowych i żółciowych, jak również przeciw stanom zapalnym dróg oddechowych. Lecznictwo ludowe używa kłączy jako środka odwykowego w leczeniu alkoholizmu (powoduje wymioty). Cała roślina jest trująca; w dużych dawkach powoduje przekrwienie narządów miednicy małej, co jest szczególnie niebezpieczne dla kobiet w ciąży. Okres kwitnienia: IV-V Zbiór kłączy: VIII-IX Zbiór kłączy z liśćmi: VIII

lecz-086.jpg

Jest to bylina o bulwiastym kłączu, z którego wyrastają ...

Jest to bylina o bulwiastym kłączu, z którego wyrastają liście długoogonkowe, strzałkowate, czasem z brunatnymi plamami. Spomiędzy liści wyrasta łodyga zakończona kolbą kwiatową osłoniętą pochwą. U podstawy kolby znajdują się kwiaty słupkowe, u góry - kwiaty pręcikowe. Kolba wydziela wstrętny zapach, który zwabia owady zapylające. Owocem jest czerwona jagoda. Cała roślina jest trująca, ale toksyna rozkłada się w wysokiej temperaturze. Obrazki występują w Europie Środkowej i Południowej w rozproszeniu w wilgotnych lasach i zaroślach dolin, od nizin po góry. Dawniej uważane były za roślinę magiczną i kultową. Mąkę z kłączy dodawano do mąki używanej do wypieku chleba. Zbiera się kłącza (Rhizoma Ari). Po wykopaniu myje się je dokładnie, okorowuje, przecina wzdłuż i suszy na siatkach lub nawleczone na nitkę. Kłącze zawiera trujący glikozyd - aroinę, saponinę, skrobię i szczawian wapnia, który mu nadaje smak silnie palący. Rzadko dziś używane, zalecane było często przez medycynę średniowieczną w postaci proszku (z dodatkiem tataraku, krwiściągu, cynamonu, bylicy piołunu, drewna jałowca i cukru), którego odrobinę na końcu noża zażywano przed posiłkami w celu leczenia zaburzeń żołądkowych. Okres kwitnienia: IV-V Zbiór kłączy: III

lecz-082.jpg

Jest to krzew o miękkich gałązkach gęsto pokrytych liśćm ...

Jest to krzew o miękkich gałązkach gęsto pokrytych liśćmi pierzastymi z równowąskimi odcinkami. Na wierzchotku łodygi w kątach liści znajdują się koszyczki złożone z żółtych kwiatów. Owocem jest niełupka. W chłodniejszych rejonach rzadko widzi się roślinę kwitnącą i owocującą. Gatunek ten pochodzi z Azji, ale dzięki uprawie rozpowszechnił się w Europie i Ameryce. Cała roślina ma przyjemny zapach, co jest wykorzystywane do odświeżania powietrza w mieszkaniach i sprzyja wypędzaniu z nich moli. Zbiera się ziele (Herba Abrotani), ścinając ręcznie niezdrewniałe pędy podczas suchej pogody. Suszy się je rozpostarte na siatkach w cieniu, oddzielnie od innych roślin leczniczych. Po wysuszeniu ziele przechowuje się w szczelnym opakowaniu, w ciemności. Zawiera dużo olejku eterycznego, goryczy, garbników i alkaloidów. Lecznictwo ludowe używa go do leczenia zaburzeń w trawieniu, do pobudzania apetytu, przeciw wzdęciom, biegunkom i pasożytom jefitowym. Działa również moczopędnie i napotnie. Przygotowuje się odwar z dwóch łyżeczek ziela na filiżankę wody i pije 2-3 filiżanki dziennie. Odwar z ziela służy też do przygotowania kąpieli i okładów w przypadku odmrożeń i różnych ran. Bylica boże drzewko jest używana również w kuchni do przyprawiania mięs oraz do sporządzania likierów. Okres kwitnienia: VIII-IX Zbiór ziela: VII-VIII

lecz-081.jpg

Jest to bylina o grubym kłączu, o łodydze wzniesionej, r ...

Jest to bylina o grubym kłączu, o łodydze wzniesionej, rozgałęzionej i ogruczolonej, która kończy się koszyczkiem złożonym z żółtych kwiatów. Liście w różyczce są efiptycznojajowate, przylegające do ziemi, zaś liście łodygowe lancetowate, naprzeciwległe, w węzłach przylegające do łodygi. Owocem jest niełupka z puchem. Arnika rośnie dziko w górach europejskich i północnoamerykańskich. W wielu krajach, m.in. w Polsce, gdzie staje się coraz rzadsza, jest objęta ochroną. Cała roślina ma wartość leczniczą. Zbiera się przede wszystkim koszyczki kwiatowe, nadziej kłącza z korzeniami (Flos, Radix Arnicae). Należy zbierać kwiaty rurkowate i języczkowate bez dna kwiatowego i okrywy. Kłącza czyści się i szybko suszy. Kwiaty zawierają olejek eteryczny (do 0,1% ), karotenoidy, kompleks goryczowy, arnicynę, saponinę, arnidiol, fitosterole, izokwercetynę, astragalol i in. Kłącze zawiera garbniki, do 6,3% olejku eterycznego i żywicę. Oba surowce działają pobudzająco, a nawet drażniąco, na błonę śluzową i drażniąco na nerki. Arnika wpływa dodatnio na krążenie krwi i wydolność mięśnia sercowego pod warunkiem, że leczenie odbywa się pod kontrolą lekarza. Używa się przede wszystkim nalewki alkoholowej (Tinctura Arnicae). Była ona niegdyś bardzo ceniona jako środek odkażający i gojący rany. Odwar z arniki stosowany jest do płukania gardła, do kąpieli i okładów. Okres kwitnienia: VI-VII Zbiór kwiatu: VI-VII Okres kłączy: IX-X Zbiór liści: VI-VII

lecz-080.jpg

Jest to bylina o długim, walcowatym korzeniu, dużych liś ...

Jest to bylina o długim, walcowatym korzeniu, dużych liściach podługowatojajowatych i wysokiej łodydze zakończonej wielokwiatowym gronem złożonym. Kwiaty drobne, białe. Owocem jest prawie kulista łuszczynka. Gatunek ten pochodzi z południowo-wschodniej Europy, skąd w okresie średniowiecza dostał się do innych krajów europejskich. Jest to ważna roślina przyprawowa uprawiana w ogrodach i w polu. Plantacje należy zakładać na glebach lekkich, przepuszczalnych. Sadzi się młode cienkie korzenie. Na jesieni pierwszego roku wegetacji lub na następną wiosnę wykopuje się rośliny. Do celów kulinarnych i terapeutycznych służy prawie wyłącznie świeży korzeń (Radix Armoraciae rusticanae recens). Można go utrzeć, pociąć na kawałki, ale także zakonserwować lub ususzyć. Zawiera przede wszystkim glikozyd synigrynę, rozpadającą się na olejek gorczyczny i cukier, witaminę C, aminokwasy oraz substancje bakteriostatyczne i antyseptyczne. Stosowany jako przyprawa do mięsa pobudza czynności żołądka i jelit. Jego substancje bakteriobójcze ograniczają działalność szkodliwych mikroorganizmów w przewodzie pokarmowym i leczą skutecznie takie wirozy,jak grypa czy katar. Ponadto chrzan jest środkiem zmiękczającym i wykrztuśnym oraz moczopędnym. Tarty chrzan z dodatkiem mąki i smalcu w stosunku 1:5:1 stanowi rodzaj kataplazmu, który przynosi ulgę w bólach gośćcowych. Jednakże zbyt częste przykładanie go do tego samego miejsca może spowodować podrażnienie skóry. Okres kwitnienia: V-VII Zbiór korzeni: IX-XI i III-V

lecz-098.jpg

BUKSZPAN ZWYCZAJNY (Buxus sempervirens L.) Bukszpan zwy ...

BUKSZPAN ZWYCZAJNY (Buxus sempervirens L.) Bukszpan zwyczajny Jest to krzew o liściach zimozielonych, sadzony w ogrodach i parkach ze względu na walory ozdobne. Na zielonych gałązkach osadzone są naprzeciwlegle liście eliptyczne, całobrzegie, gładkie, skórzaste. Wczesną wiosną w kątach liści tworzą się krótkie, gęste grona złożone z żółtych kwiatów: kwiat słupkowy znajduje się pośrodku i otoczony jest kwiatami pręcikowymi. Owocem jest torebka. Gatunek ten, pochodzący z Europy Południowej, rozprzestrzenił się na całym świecie. Zbiera się, uszczykując w sposób umiarkowany, liście bukszpanu (Folium Buxii). Podczas suszenia w cieniu trzeba je często przewracać. Po wyschnięciu mają barwę zieloną i gorzki smak. Zawierają głównie alkaloidy (buksynę), olejek eteryczny i garbniki. Działają przeciwgorączkowo. Stosowane są także w przypadkach stanów zapalnych dróg żółciowych i moczowych. W tym celu sporządza się odwar biorąc 1/2 łyżeczki do kawy na filiżankę wody lub przyjmuje sproszkowane liście w dawce 0,5 g dziennie, zależnie od wskazówek lekarza. Zanim zaczęto stosować chininę, bukszpanem leczono malarię. Z liści robi się okłady lub kąpiele w przypadku bólów gośćcowych, dny i wyprysków skórnych. Jest to roślina trująca, należy więc przestrzegać zalecanych dawek. Drewno bukszpanu jest bardzo zwarte, twarde i trwałe. Używa się je w drzeworytnictwie i do wyrobu instrumentów muzycznych. Okres kwitnienia: III-IV Zbiór liści: IV-VI

lecz-094.jpg

BRZOZA BRODAWKOWATA (Betula pendula) Brzoza brodawkowat ...

BRZOZA BRODAWKOWATA (Betula pendula) Brzoza brodawkowata Jest to duże drzewo o brązowych, zwisających gałązkach i białej korowinie pnia, spękanej u jego podstawy. Liście długoogonkowe, początkowo lepkie, są ułożone naprzemianlegle. Brzoza jest rośliną jednopienną: ma kotki z kwiatów słupkowych i kotki z kwiatów pręcikowych. Owocem jest orzeszek oskrzydlony. Jest to gatunek pospolity w Europie i Azji, gdzie rośnie w lasach, widnych gajach i wzdłuż dróg. Liści brzozy używano od dawna do leczenia chorób układu moczowego i gośćca. Liście (Folium Betulae) zrywa się w dwa miesiące po ich ukazaniu się, suszy w cieniu lub w suszami w temperaturze 40°C. Zawierają saponiny, garbniki, olejek eteryczny, żywice i substancje antyseptyczne. Mają przyjemny zapach i gorzki smak. Działają moczopędnie i odkażająco, nie drażniąc nerek. Są zatem jednym z głównych składników mieszanek moczopędnych pneznaczonych do leczenia przewodów moczowych, pęcherza i kamicy nerkowej. Wywołują także poty, zwłaszcza w mieszankach z kwiatem lipowym. Sporządza się odwar z 1 1/2-2 łyżek pokrajanych liści oraz 2 szklanek wrzącej wody i pije 2-3 razy dziennie. Zewnętrznie liście brzozy służą do przygotowania odświeżających kąpieli i leczenia gośćca. Za pomocą suchej destylacji drewna uzyskuje się dziegieć (Pix Betulae) często stosowany do leczenia chorób skórnych. Okres kwitnienia: IV-V Zbiór liści: V-VI

lecz-091.jpg

Jest to bylina o łodygach kanciastych, wzniesionych, pok ...

Jest to bylina o łodygach kanciastych, wzniesionych, pokrytych liśćmi ogonkowymi, naprzeciwległymi. Cała roślina jest owłosiona i nasycona olejkiem eterycznym o niezbyt przyjemnym zapachu. W kątach liści osadzone są nibyokółki kwiatów różowawych, czasem białych. Owocem jest rozłupnia poczwórna. Gatunek ten rośnie w ogrodach, na placach wiejskich, na wysypiskach i śmietniskach, zwłaszcza na glebie zasobnej w azot. Był używany jako roślina lecznicza już w bardzo dawnych czasach, najpierw do leczenia oczu i uszu, później - również nerek. Zbiera się ziele (Herba Ballotae) w pełni kwitnienia, podczas słonecznej pogody. Ścina się całą górną część pędu i suszy w temperaturze 35°C. Suche ziele wydziela silny zapach i musi być przechowywane oddzielnie w zamkniętych torbach. Zawiera ono garbniki, olejek eteryczny, kwasy organiczne i pektynę. Używane jest jako środek uspokajający w przypadkach chorób nerwowych: depresji, migreny, neurastenii, stanów niepokoju i innych chorób nerwowych lub psychicznych. Działa również napotnie. Przygotowuje się odwar z dwóch łyżeczek do kawy ziela na dwie filiżanki wody i pije 2-4 filiżanki dziennie. Używa się również ziela w postaci proszku w ilości 2-4g 2-4 razy w ciągu dnia. Okłady z mierznicy łagodzą bóle gośćcowe. Jak wszystkie wargowe jest to doskonała roślina miododajna. Okres kwitnienia: VI-IX Zbiór ziela: VI-VIII

lecz-131.jpg

Głóg dwuszyjkowy Krzew o gałęziach szarych, ciernis ...

Głóg dwuszyjkowy Krzew o gałęziach szarych, ciernistych, liściach naprzemianległych, skórzastych, 3-klapowycb. Kwiaty białe lub różowe, są zebrane w baldachogrona. Owoc jest jabłkowaty, jajowaty, czerwony, z resztkami kielicha i 2-3 zaschniętymi szyjkami słupków. Głóg występuje powszechnie w dużej częśi Europy, na skraju lasów, na słonecznych wzgónach. Nazwa łacińska głogu pochodzi od słowa greckiego kratagos = mocny; istotnie, odporne drewno głogu było używane do produkcji broni. Największe właściwości lecznicze mają kwiaty (Flos Crataegi), ale jedynie białe i ne początku kwitnienia. Zrywa się je ręcznie z kawałkiem szypułki, bez innych części. Można również zbierać kwiaty z liśćmi (Folium Crataegi cum flore) lub same liście (Folium Crataegi). Wszystkie te częśa trzeba suszyć w cieniu, bez przewracania, lub w suszarni w temperaturze do 35°C. Kwiaty zawierają glikozyd kwercytrynę, połączoną ze składnikiem cukrowym, kwercetynę i inne flawonoidy, ślady olejku eterycznego i inne substancje. Liście zawierają glikozyd - pochodną 4-ramnozydu witeksyny, sterole i katechiny. Głóg jest używany do obniżania ciśnienia tętniczego krwi i przeciw arteriosklerozie. Działa także uspokajająco na układ nerwowy, ale należy go używać pod kontrolą lekarza. Zbiera się również owoce, które działają tak samo jak owoce C.monogyna.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin