lecz-113.jpg

Pinio_walentynka / GLIWICE MOJE MIASTO folder w trakcie tworzenia / FOTO ZIOŁA Z OPISEM / lecz-113.jpg

Download: lecz-113.jpg

Pobierz

64 KB

(440px x 750px)

GLISTNIK JASKÓŁCZE ZIELE
(Chelidonium majus L.)

Glistnik jaskółcze ziele

Bylina rosnąca na całym świecie na śmietniskach, rumowiskach i w sąsiedztwie domostw, jako roślina ruderalna. Ma korzeń stożkowaty, łodygę rozgałęzioną, zakończoną luźnym baldaszkiem złożonym z żółtych kwiatów, pokrytą liśćmi naprzemianległymi, pierzastodzielnymi. Owocem jest wydłużona torebka zawierająca nasiona z mięsistym wyrostkiem. Mleczny sok rośliny ma barwę pomarańczową. Zawarta w nim chelidonina jest trująca - sok drażni skórę oczy.
Zbiera się ziele (Herba Chelidonii)przed pełnym kwitnieniem. Zaleca się robić to w rękawiczkach. Ziele suszy się rozpostarte cienką warstwą na siatkach lub w suszami w temperaturze maksimum 35°C. Zawiera ono 0,3-0,7% alkaloidów (chelidoninę, chelerytrynę, sangwinarynę, berberynę i in.), kwasy i inne substancje. Chelidonina jest środkiem przeciwskurczowym i uśmierzającym bóle jelit i pęcherzyka żółciowego. Obniża również nieznacznie ciśnienie krwi. Alkaloidy działają także bakteriobójczo. Od pewnego czasu bada się skuteczność leków zawierających chelidoninę w leczeniu nowotworów złośliwych (chelidonina jest trucizną mitotyczną, wpływającą, jak kolchicyna, na podział komórek). Lecznictwo ludowe stosuje maść zawierającą chelidoninę do leczenia chronicznej egzemy. Odradza się usuwania brodawek za pomocą świeżego soku, gdyż jest to niebezpieczne. Leki zawierające chelidoninę wolno stosować tylko pod kontrolą lekarza.

Okres kwitnienia:

V-VIII
Zbiór ziela:

V-VII

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

Pinio_walentynka

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

lecz-112.jpg

RUMIANEK BEZPROMIENIOWY (Chamomilla suaveolens) Rumiane ...

RUMIANEK BEZPROMIENIOWY (Chamomilla suaveolens) Rumianek bezpromieniowy Roślina jednoroczna o łodydze wzniesionej, bogato rozgałęzionej i gęsto ulistnionej. Liście są pierzastodzielne, siedzące, naprzemianległe. Koszyczki pojawiają się pojedynczo na szczytach rozgałęzień. Mają barwę zielonożółtą, dno stożkowate, puste, bez brzeżnych kwiatów języczkowatych. Owocem jest niełupka. Cała roślina ma przyjemny aromat. Gatunek ten pochodzi z Ameryki Północnej i Azji Wschodniej. Do Europy został sprowadzony dopiero w ostatnim wieku, do ogrodów botanicznych. Spotyka się go na przydrożach, podwórkach i odłogach. Zastępuje rumianek pospolity w chłodnych rejonach, gdzie ten gatunek nie rośnie. Zbiera się koszyczki (Flos Matricariae discoideae) w pełni rozwoju razem z bardzo krótką szypułką. Po wysuszeniu w miejscu cienistym w cienkich warstwach, których się nie przewraca, uzyskuje się przyjemnie pachnący surowiec, który należy przechowywać w zamkniętych pudłach. Zawiera on olejek eteryczny (w mniejszej ilości niż rumianek pospolity), garbniki, glikozydy i gorycz. Służy do tych samych celów co rumianek pospolity, ale ma mniejszą wartość leczniczą. Odwar jest środkiem pomocniczym przy leczeniu grypy (środek napotny), działa skutecznie w przypadku zaburzeń w trawieniu (środek dezynfekujący i wiatropędny) oraz wypędza pasożyty jelitowe. Odwar o dużym stężeniu służy do płukania jamy ustnej i do obmywania wyprysków skórnych oraz egzem. Okres kwitnienia: IV-VII Zbiór koszyczków: IV-VII

lecz-130.jpg

Leszczyna Wysoki krzew o brunatnych, giętkich gałęz ...

Leszczyna Wysoki krzew o brunatnych, giętkich gałęziach, liściach naprzemianległych, szorstkich, jajowatych. Jest to roślina jednopienna. Kwiaty pręcikowe są zebrane w kotki, kwiaty żeńskie po dwa w okrywie, z której wystają czerwone znamiona. Leszczyna kwitnie na początku wiosny, przed rozwojem liści. Owocem jest orzech. Leszczyna rośnie na skraju zagajników i lasów w strefie umiarkowanej; wiele jej odmian uprawianych jest w ogrodach. Zbiera się liście, korę i orzechy (Folium, Cortex, Nux Coryli avellanae). Liście zrywa się ręcznie podczas suchej pogody, korę zdejmuje się z młodych gałęzi wiosną. Wszystkie te części suszy się na siatkach w miejscu przewiewnym, w suszarni zaś w temperaturze maksimum 40°C. Liście i kora zawierają olejek eteryczny, glikozydy i cukier, kora - również garbaiki i kwasy organiczne. Sporządza się z nich ziółka moczopędne, używane też do leczenia żylaków i zaburzeń w krążeniu, zewnętrznie - do kąpieli przeciw żylakom odbytu i do obmywania ropiejących ran. Jądra orzechów zawierają do 60% oleju tłustego, białka, cukry i witaminy. Są bardzo pożywne i wpływają dodatnio na układ nerwowy. Orzechy wchodzą w skład wielu wyrobów cukierniczych i piekarniczych. Olej służy do produkcji mydeł i preparatów perfumeryjnych. Leszczyna jest doskonałą wczesnowiosenną rośliną pyłkodajną.

lecz-125.jpg

Konwalia majowa Bylina o sieci kłączy czołgających ...

Konwalia majowa Bylina o sieci kłączy czołgających się, z których wiosną wyrastają liście ogonkowe, a następnie łodyga kwiatostanowa z gronem białych, dzwonkowatych kwiatów. Owocem jest czerwona jagoda. Cała roślina jest trująca. Gatunek ten rośnie w Europie, Azji i Ameryce, zawsze w runie lasów lub cienistych zagajników. Zbiera się ziele, a najczęściej liście (Herba, Folium Convallariae). Suszy się je rozpostarte cienką warstwą w miejscu suchym i przewiewnym lub w suszarni w temperaturze do 40°C. Suchy surowiec jest bezwonny, ma barwę jasnozieloną i gorzki smak. Zawiera trujące glikozydy, jak konwalozyd i konwalatoksynę, saponiny, m.in. konwalarynę, i in. Glikozydy zawarte w konwalii wpływają tonizująco na mięsień sercowy (cardiotonicum). Niektóre składniki działają również przeczyszczająco i wymiotnie. Pachnące wyciągi z kwiatów konwalii są szeroko stosowane przez przemysł perfumeryjny i kosmetyczny. Czerwone jagody są czasem przyczyną zatruć dzieci. Trucizna powoduje paraliż ośrodka oddechowego, toteż konieczna jest natychmiastowa pomoc lekarza.

lecz-124.jpg

SZCZWÓŁ PLAMISTY (Conium maculatum L.) Szczwół plamisty ...

SZCZWÓŁ PLAMISTY (Conium maculatum L.) Szczwół plamisty Roślina dwuletnia o łodydze wzniesionej, bruzdowanej, rozgałęzionej, z fioletowymi plamami u nasady, z liśćmi naprzemianległymi, 2-3-krotnie pierzastymi. Ogonki liściowe tworzą błoniastą pochwę. Rozgałęzienia kończą się baldachami złożonymi, utworzonymi z drobnych, białych kwiatów. Owocem jest podwójna rozłupnia. Cała roślina jest silnie trująca. Gdy pociera się liście lub gdy roślina więdnie, wydziela się zapach mysi. Szczwół rośnie w zaroślach, ogrodach i na rumowiskach. Jego działanie znane było już w starożytności, a w Grecji antycznej wykorzystywany był do wykonywania wyroków śmierci (np. Sokrates, 399 r. p.n.e.). Zbiera się owoce (Fructus Conii). Po długim suszeniu przechowuje się je w szczelnym opakowaniu. Zbiór i późniejsze manipulacje trzeba przeprowadzać z największą ostrożnością, z daleka od innych roślin leczniczych. Szczwół zawiera głównie trujące alkaloidy (np. koniinę), olejek eteryczny i kwasy organiczne. Należy jednak podkreślić, że alkaloidy są substancjami lotnymi, toteż skutecmość surowca zmniejsza się z upływem czasu. Dawkowany przez lekarza szczwół znieczula nerwy czuciowe (jak nikotyna lub kurara) i łagodzi bóle mięśni wszystkich narządów. Jest również skuteczny w przypadku astmy. Natomiast w większej dawce powoduje bóle głowy, później - śmiertelne zatrucia. Służy do sporządzania maści lub czopków znieczulających bóle prostaty, działa skutecznie przeciw guzom i chorobom nerwowym. W Polsce nie jest stosowany. Okres kwitnienia: VI-IX Zbiór owoców: VIII-IX

lecz-123.jpg

Zimowit jesienny Bylina o podziemnej bulwie pokryte ...

Zimowit jesienny Bylina o podziemnej bulwie pokrytej łuskami, z której na jesieni wyrastają kwiaty złożone z długiej rurki i rozchylonych lejkowato działek barwy różowolila. Po zapłodnieniu w podziemnej zalążni zawiązują się nasiona. Wiosną z bulwy wyrasta różyczka lancetowatych liści. W ich kącie znajduje się owoc - torebka. Cała roślina jest silnie trująca. Rośnie w całej Europie. Dla celów leczniczych zbiera się bulwy (Tuber Colchici) i nasiona (Semen Colchici). Bulwy po dokładnym oczyszczeniu kraje się na plasterki, a następnie szybko suszy (nawet na pełnym słońcu). Nasiona dojrzewają w lecie. Wówczas zbiera się całe torebki, które po wyschnięciu uwalniają nasiona. Cała roślina jest zasobna w kolchicynę, która jest trującym alkaloidem; nasiona zawierają ponadto dużo lipidów, garbniki i cukier. Z surowca pozyskuje się kolchicynę, której używa się tylko wyjątkowo w ostrych atakach dny oraz w przypadku gośćca mięśniowego lub stawowego. W pewnym okresie stosowano pochodną kolchicyny - demekolcynę - do leczenia chronicznej białaczki. Kolchicyna jest trucizną mitotyczną, która hamuje podział komórek. Jest używana w hodowli roślin dla otrzymania nowych odmian. Zatrucie po spożyciu nasion lub kwiatów jest często śmiertelne. Jego objawem jest silny ślinotok, wymioty, krwawa biegunka, skurcze i ogólny paraliż. Odtrutką jest tanina. Zimowit jest niebezpieczny także dla zwierząt

lecz-115.jpg

ZŁOCIEŃ DALMATYŃSKI (Chrysanthemum cinerariifolium) Zło ...

ZŁOCIEŃ DALMATYŃSKI (Chrysanthemum cinerariifolium) Złocień dalmatyński Bylina o łodydze wzniesionej, z liśćmi naprzemianleglymi, pierzastodzielnymi, pod spodem wełnisto owłosionymi. Koszyczki kwiatowe, pojawiające się na końcach łodyg, są złożone z białych kwiatów języczkowatych i żółtych kwiatów rurkowatych. Owocem jest niełupka. Cała roślina jest silnie aromatyczna. Gatunek ten pochodzi z Dalmacji, skąd rozpowszechnił się na całym świecie jako rośina ozdobna i środek skutecznie zwalczający szkodliwe owady. Zbiera się młode, dopiero rozwijające się koszyczki (Flos Pyrethri) z roślin 2-8-letnich, dwa razy w roku. Najpierw czeka się, aby zwiędły, a potem suszy w suszarni w temperaturze do 50°C. Suche koszyczki zawierają pyretryny i cineryny, olejek eteryczny, glikozydy i inne substancje. Pyretryny i cineryny są insektycydami kontaktowymi używanymi zewnętrznie przeciw pasożytom zwierząt i ludzi oraz przeciw szkodnikom roślin. Działają również skutecznie na owsiki i glisty. Można zwiększyć ich skuteczność przez dodanie pewnych substancji, jak np. sezaminy i piperonylu. Zaleta pyretryn i cineryn polega na tym, że nawet zastosowane masowo nie zanieczyszczają środowiska, ponieważ nie kumulują się ani w przyrodzie, ani w żywych organizmach oraz nie są toksyczne dla człowieka i zwierząt stałocieplnych. Paraliżują jedynie układ nerwowy zwierząt zmiennocieplnych i nie powodują u owadów ani przyzwyczajenia, ani odporności. Pyretryny i substancje pokrewne stanowią zatem przedmiot szczególowych badań na całym świecie. Okres kwitnienia: V-VII Zbiór koszyczków: V-VII

lecz-107.jpg

CHABER BŁAWATEK (Centaurea cyanus L.) Chaber bławatek ...

CHABER BŁAWATEK (Centaurea cyanus L.) Chaber bławatek Roślina roczna o łodydze wzniesionej, rozgałęzionej i liściach równowąskich, naprzemianległych. Koszyczki kwiatowe z kwiatami brzeżnymi lejkowatymi, błękitnymi osadzone są na szczycie rozgałęzień. Owocem jest niełupka z puchem. Gatunek ten pochodzi z rejonów śródziemnomorskich, ale rozpowszechnił się na całym świecie wraz z uprawą zbóż. Jednakże od kilku lat staje się coraz rzadszy na skutek stosowania herbicydów. Do celów leczniczych zbiera się pojedyncze kwiaty wyskubane z koszyczka (Flos Cyani sine calice). Zrywa się je ręcznie podczas słonecznej pogody i suszy rozpostarte cienką warstwą na siatkach w miejscu cienistym, przewiewnym lub w suszarni w temperaturze nie przekraczającej 35°C. Należy je przechowywać w miejscu suchym, w ciemności. Kwiaty zawierają glikozydy antocyjanidowe, związek gorzki centaurynę i sole mineralne. Działają moczopędnie i pobudzają przemianę materii. Wchodzą w skład mieszanek regulujących trawienie i leczących zaburzenia żołądkowe. Służą również do nadawania barwy niektórym lekom i mieszankom ziołowym. Niebieski barwnik jest wyodrębniany i używany w przemyśle kosmetycznym. Chaber stosowany zewnętrznie służy do przygotowania kąpieli leczących rany i owrzodzenia oraz jako składnik płynów do pielęgnacji włosów. Jest to doskonała roślina miododajna. Okres kwitnienia: VI-VIII Zbiór kwiatów: VI-VIII

lecz-106.jpg

KMINEK ZWYCZAJNY (Carum carvi L.) Kminek zwyczajny ...

KMINEK ZWYCZAJNY (Carum carvi L.) Kminek zwyczajny Roślina dwuletnia lub bylina z wrzecionowatym korzeniem, różyczką liści podwójnie pierzastych i rozgałęzioną łodygą, która kończy się baldachem złożonym. Kwiaty są białe lub różowawe. Owocem jest podwójna rozłupnia. Cała roślina pachnie aromatycznie. Kminek rośnie dziko w Europie i Azji. Jest także uprawiany zależnie od potrzeb lokalnych. Znany był już w starożytności jako roślina aromatyczna i dodatnio wpływająca na trawienie. Zbiera się owoce (Fructus Carvi). Uprawiając niewielką ilość kminku, ścina się dojrzałe baldachy lub całe rośliny i suszy się przed omłotem. Na dużych powierzchniach przeprowadza się zbiór maszynowo w optymalnej fazie dojrzałości. Owoce powinny być suche i składowane w suchym miejscu. Zawierają 3-7% olejku eterycznego (Oleum Carvi, w którego skład wchodzą m.in. karwon i limonen), a ponadto białka, skrobię, cukier, garbniki i olej tłusty. Kminek pobudza czynności przewodu pokarmowego, wpływa rozkurczająco na mięśnie gładkie i przeciwdziała tworzeniu się gazów w jelitach. Zapobiega też rozwojowi szkodliwej mikroflory i pasożytów jelitowych. Przyjmuje się sproszkowane owoce, ale można też je żuć; dawka dzienna wynosi ½-1 g. Można również przyrządzić odwar, biorąc łyżkę rozdrobnionych owoców na 1½ szklanki wody, i pić ¼-½ szklanki 2-3 razy dziennie. Kminek wzmaga również laktację. Używa się też olejku kminkowego w ilości 2-3 kropli na cukrze. Wyższe dawki są szkodliwe dla wątroby i nerek. Bardzo duże ilości kminku zużywa przemysł spożywczy. Okres kwitnienia: V-VI Zbiór owoców: VII-VIII (co 2-gi rok)

lecz-105.jpg

DZIEWIĘĆSIŁ BEZŁODYGOWY (Carlina acaulis L.) Dziewięćsi ...

DZIEWIĘĆSIŁ BEZŁODYGOWY (Carlina acaulis L.) Dziewięćsił bezłodygowy Jest to bylina o zredukowanej łodydze rosnąca na słonecznych zboczach, nieużytkach i łąkach. Łodyga jest tak skrócona, że koszyczek kwiatowy znajduje się pośrodku różyczki liści pierzastosiecznych, kolczastych, przylegających do ziemi. Owocem jest niełupka z puchem. Gatunek ten był używany od starożytności do leczenia wyprysków skórnych i wypędzania tasiemca, a później do leczenia dżumy. Obecnie ze względu na niszczenie stanowisk tej rośliny podlega ona u nas całkowitej ochronie. Zbiera się korzenie (Radix Carlinae), wyrywając je ręcznie, następnie czyści się je starannie, usuwa części zielone i suszy w suszami w temperaturze 35°C. Korzenie powinny być przechowywane w zamkniętych opakowaniach. Zawierają do 50% inuliny, olejek eteryczny i gorycze. Używa się korzeni jako środka moczopędnego, napotnego i przeciwgorączkowego. Skutecznie leczą zaburzenia w trawieniu, zwiększają apetyt, działają przeczyszczająco i przeciwrobaczycowo. Przygotowuje się odwar 2-5%, który naparza się przez 20 minut i pije 3 filiżanki dziennie. Ziółka działają również przeciwbakteryjnie. Można także przygotować kąpiel z korzeni: gotuje się je w rozcieńczonym occie lub winie i używa do obmywania skóry w przypadku zapalenia, grzybic i egzemy. W krajach południowych mięsiste dno koszyczka kwiatowego spożywane jest jako warzywo. Okres kwitnienia: VI-IX Zbiór korzeni: IX-XI

lecz-104.jpg

PAPRYKA ROCZNA (Capsicum annuum L.) Papryka roczna ...

PAPRYKA ROCZNA (Capsicum annuum L.) Papryka roczna Roślina roczna o łodydze wzniesionej i rozgałęzionej, liściach owalnych, błyszczących. W ich kątach znajdują się białe kwiaty na krótkiej szypułce. Wkrótce po kwitnieniu pojawia się jagoda czerwona, żółta lub zielona, zależnie od odmiany. Papryka pochodzi z rejonów tropikalnych i subtropikalnych Ameryki, skąd w XV w. sprowadzili ją do Europy Hiszpanie. Znaczenie farmaceutyczne mają odmiany z długimi, czerwonymi owocami o silnie palącym smaku. Dojrzałe owoce (Fructus Capsici) zbiera się ręcznie, poźniej pozostawia do zwiędnięcia i suszy na siatkach lub nawleczone na sznurek. Następną czynność, mielenie, trzeba wykonać bardzo ostrożnie, ponieważ pył papryki silnie drażni skórę i błony śluzowe. Owoce zawierają drażniący amid kapsaicynę, substancję oleistą kapsycynę, czerwone barwniki z grupy karotenów, witaminy C, B1, B2 i E, tłuszcze i inne substancje. Leki zawierające paprykę są stosowane przede wszystkim zewnętrznie; w aptekach znajdują się różne rodzaje wyciągów, nalewek, maści i plastrów, które rozszerzają naczynia krwionośne i powodują zaczerwienienie skóry oraz błon śluzowych. Stosuje się je głównie w przypadku bóli gośćcowych, rwy kulszowej i zapalenia opłucnej. Plastry mogą być również produkowane z innych gatunków papryki. Użyta doustnie papryka pobudza perystaltykę żołądkowo-jelitową i sprzyja wydzielaniu soku żołądkowego. Słodka papryka jest doskonałym warzywem zawierającym bardzo dużo witaminy C. Oba rodzaje papryki są powszechnie używane jako rośliny aromatycze i przyprawowe. Okres kwitnienia: VI-IX Zbiór owoców: VII-IX

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin