925740_61571_front.jpg

Jeśli macie gdzieś pod ręką starą, przyprószoną wiekowym kurzem recenzję Diablo, to prawie tak, jakbyście mieli tekst o Untold Legends: Brotherhood of the Blade. Obie gry są do siebie bardzo podobne, mimo iż dzieli je dystans prawie 10 lat. Skopiowanie pomysłów z kultowego, sprzedanego w wielomilionowym nakładzie hack’n’slasha nie jest rzecz jasna zbrodnią pod warunkiem, że wychodzi z tego coś dobrego. Po długiej i wyczerpującej sesji z Untold Legends stwierdzam, że zrzynka udała się na piątkę. Gra wessała mnie w swoje trzewia na dobre i obawiam się, że z tego uzależnienia szybko się nie wyleczę.

Na planecie Unataca życie nie jest łatwe. Większość powierzchni pokrywa kamienista, jałowa pustynia lub dziki, gęsty las. W tym nieprzyjaznym środowisku najlepiej radzą sobie dzicy, krwiożerczy drapieżnicy – wielkie, niebezpieczne stwory. Ludzie zdziczeli i upodobnili się do zabójczej fauny lub przenieśli do Avenu, ogromnego miasta chronionego przez potężne mury i magię najwyższych kapłanów. Kolejne pokolenia mieszkańców twierdzy żyły sobie w pokoju i harmonii, nie niepokojone przez obcy, wrogi świat zza bram. Ale spokój właśnie się skończył. Bestie zwróciły się przeciwko Avenowi, a z miejskich katakumb i piwnic zaczęły wylegać setki wielkich pająków, atakujących przerażonych mieszczuchów. Czy miasto się obroni? Czy znajdzie się ktoś, kto śmiało stanie twarzą w twarz z niebezpieczeństwem? Tak! Wybawieniem są wojownicy Bractwa Miecza, odważni, groźni, doskonale wyszkoleni w rzemiośle bojowym, jedyni, którzy mogą uratować Aven.