Archanioł Metatron.gif

Osobowość z ładu ratunkowego:
w wyniku niewyobrażalnie wielkiego kosmicznego dramatu, znanego jako «upadek», część ludzkiej fali życiowej, która w wyniku utraty łączności z Duchem nie mogła się już dalej utrzymać w pierwotnym ludzkim polu życiowym, popadła w uchwyt nierozumnej natury i połączyła się z nią. Aby darować upadłej ludzkości możliwość wyzwolenia się z niewoli tego szaleństwa, została ona odizolowana w zamkniętej części kosmicznej siedmiokrotności i poddana prawom dialektyki, prawu ciągłych narodzin i niszczenia, aby poprzez stałe doznawanie bólu skończoności wszystkich rzeczy tutaj mogła stać się świadoma swojej wzniosłej przeszłości i nieprzemijalnej istoty. Mając świadomość bycia synem marnotrawnym, powinna ona zerwać pęta materii, łańcuchy z «ciała i krwi» i poprzez odnowienie połączenia z Ojcem, z Duchem, powrócić do pierwotnego obszaru życiowego ludzkości. Dlatego w filozofii Różokrzyża dialektyczne pole bytu nazywane jest w związku z tym wprowadzonym przez Boga „ładem z konieczności”, a ciało w którym człowiek się tutaj objawia „ciałem ładu z konieczności”. Na tej drodze z powrotem do domu Ojca uczeń uczy się przy pomocy nieodzownego Światła Gnozy, Światła miłości Chrystusa, zastępować to ciało ładu z konieczności uświetnioną, nieśmiertelną cielesnością. Ten proces transfiguracji jest ewangelicznym „odrodzeniem z Wody i Ducha”, jest całkowitym zastąpieniem nieświętego, śmiertelnego, tym co święte, nieśmiertelne, na podstawie prawód czystej prasubstancji prapoczątku, w sile odbudowanego połączenia z Duchem.


Endura:
ścieżka złamania „ja”, ścieżka ostatniej śmierci poprzez rezygnację „ja” na rzecz tego Innego, nieśmiertelnego człowieka Janowego, który „prostuje ścieżki dla swojego Boga”. Jest to praktyczna realizacja słów „On” – ten boski Inny – „musi wzrastać, a ja muszę maleć”, co oznacza; ja muszę zniknąć, aby ten boski Drugi mógł we mnie żyć. Droga endury jest klasyczną drogą wszystkich czasów. Na tej drodze upadły człowiek – dzięki oczyszczającemu ogniowi całkowitego odwrotu życiowego – może wznieść się do swojej prawdziwej, nieśmiertelnej istoty i powrócić do Ojca. Droga człowieka przez świat dialektyki jest życiem, aby umrzeć. Endura jest dobrowolnym umieraniem, aby móc żyć; „Kto życie swoje chce stracić z mojego powodu, ten je znajdzie”.