group_28444_d675ea_huge.jpg

W drugiej połowie trzynastego wieku Krzyżacy rozpoczęli ...

W drugiej połowie trzynastego wieku Krzyżacy rozpoczęli budowę zamku i miasta, które nazwali Marienburg – Gród Maryi. Od 1309 roku mieściła się w zamku siedziba Wielkiego Mistrza Zakonu Krzyżackiego przeniesiona tutaj z Wenecji. Zamek malborski to nie tylko muzealne obiekty, ale przede wszystkim miejsce edukacji młodzieży, koncertów, konferencji i prestiżowych imprez. W sezonie letnim turyści mogą uczestniczyć w nocnym spektaklu „Światło i Dźwięk”. W czerwcu w Malborku odbywają się pokazy średniowiecznej muzyki, tańca, strojów i zwyczajów średniowiecznych. W lipcu odbywa się „Oblężenie Malborka”, w czasie którego można spotkać rycerzy, rzemieślników i kupców. Głównym punktem imprezy jest szturm na zamek. W jesienne i wiosenne wieczory można skorzystać z „nocnego zwiedzania” zamku.

d_zamek_moszna_2.jpg

Zamek Moszna - Historia zamku 100 letni zespół pałacowo ...

Zamek Moszna - Historia zamku 100 letni zespół pałacowo-parkowy w Mosznej o powierzchni 200 ha wpisany jest do rejestru zabytków. Stanowi obiekt o znaczeniu historycznym i artystycznym. W latach 1866-1945 właścicielem Mosznej była rodzina von Tiele Wincklerów. Można przypuszczać, że pomysłodawcą budowy zamku w obecnym kształcie był sam Franz Hubert. W nocy z 2/3 czerwca 1896 z niewiadomych przyczyn wybuchł w Mosznej pożar, który strawił wnętrza, dachy, część ścian barokowego pałacu. Jeszcze w tym samym roku Franz Hubert przystąpił do odbudowy, a zarazem rozbudowy rezydencji. Do roku 1900 powstało skrzydło boczne (wschodnie), w stylu neogotyckim wraz z oranżerią. W latach 1912-1914 dobudowane zostało skrzydło zachodnie w stylu neorenesansowym. Wśród detali architektonicznych zamku występuje duże zróżnicowanie stylistyczne. Wysokość obiektu, jego liczne wieże, szczyty, iglice dają wyraźne odczucie wertykalizmu. Styl budowli można uznać za eklektyczny. Zamek posiada ogółem 8 tys. m2 powierzchni, 365 pomieszczeń, a jego kubatura wynosi 65 tys. m3. Dwukrotnie w 1911 i 1912 roku gościem hrabiego Franza Tiele Wincklera był cesarz Wilhelm II, o czym informuje zachowana rękopiśmienna kronika polowań. Wiosną 1945 roku rodzina Tiele Wincklerów opuściła zamek uchodząc do Niemiec. W 1945 roku stacjonowała w zamku Armia Czerwona. W tym czasie dewastacji i zniszczeniu uległo wyposażenie zamku. Po wojnie zamek był siedzibą dla różnych instytucji, nie miał stałego użytkownika; w 1972 roku stał się siedzibą ówczesnego Sanatorium, później Wojewódzkiego ośrodka Profilaktyczno Sanatoryjnego; od 1996 roku jest Samodzielnym Publicznym Zakładem Opieki Zdrowotnej: Centrum Terapii Nerwic, do chwili obecnej. Z części moszneńskiego majątku ziemskiego w 1948 r. utworzono Państwową Stadninę Koni. Aktualnie jest ona własnością prywatną.

d_ksiaz.jpg

Zamek Książ ( km) - Jest to trzeci co do wielkości zamek ...

Zamek Książ ( km) - Jest to trzeci co do wielkości zamek w Polsce (po zamku w Malborku i Zamku Królewskim na Wawelu). Niewielka część zespołu pałacowego jest udostępniona dla zwiedzających, w tym znajdujący się w części centralnej zamek piastowski.

312_02.jpg

Największy na Dolnym Śląsku, trzeci pod względem wielkoś ...

Największy na Dolnym Śląsku, trzeci pod względem wielkości w Polsce i jeden z największych w Europie zamek zwany Perłą Dolnego Śląska

zamek_w_korniku_027aa.jpg

ZAMEK W KÓRNIKU Jego początki sięgają średniowiecza. Pi ...

ZAMEK W KÓRNIKU Jego początki sięgają średniowiecza. Pierwotna budowla obronna została wzniesiona w XIV wieku z inicjatywy Wyszoty, brata poznańskiego biskupa Mikołaja. Budowla otoczona była fosą, dostęp do niej był możliwy przez most zwodzony oraz spuszczaną okutą kratę. Do dziś z tego okresu zachowały się stare mury i piwnice obiektu. Przebudowy dokonywane przez kolejnych właścicieli dóbr kórnickich (Górkowie, Nałęcz Czarnkowscy, Grudzińscy) zmieniały stopniowo wygląd zamku. W połowie XVI wieku zamek rozbudowano i zwiększono jego funkcje obronne. W XVIII wieku Teofilia z Działyńskich przeobraziła średniowieczny zamek w barokowy pałac. Obecny neogotycki kształt jest zasługą Tytusa Działyńskiego, który zrealizował zmodyfikowany przez siebie wspólnie z M. Cybulskim projekt Karla Friedricha Schinkla. Prace przy remoncie i przebudowie zamku prowadzone były także przez syna Tytusa, Jana Działyńskiego.

bojnice.jpg

Główną atrakcją Bojnic jest wspaniały, wręcz bajkowy zam ...

Główną atrakcją Bojnic jest wspaniały, wręcz bajkowy zamek wraz z otaczającym go parkiem. Swoim wyglądem przypomina zamek Disney’a (wzorowany na zamku Neuschwanstein w Bawarii) czy też zamki nad Loarą we Francji. Zamek znajduje się na wzgórzu na zachód od miasta. Pod zamkiem znajduje się trawertynowa jaskinia z dwoma jeziorkami. Obok zamku mieści się najstarsze i największe na Słowacji ZOO (znajduje się tu około 270 gatunków zwierząt i ponad 2600 okazów na powierzchni 42 hektarów). Bojnice słyną również z położonego tu kąpieliska termalnego (wody o temperaturach od 28 do 52 stopni Celsjusza), w którym leczy się choroby układu nerwowego i narządów ruchu. W mieście można również miło spędzić czas w zabytkowym centrum, zobaczyć gotycki kościół w mieście oraz wybrać się na wycieczkę jednym z licznych szlaków górskich. Baza turystyczna tego małego miasta (ok. 5 tys. mieszkańców), choć jednocześnie jednego z najpiękniejszych miast Słowacji, jest dobrze rozwinięta. Wykopaliska archeologiczne dowodzą, że na tych terenach przebywał już człowiek neandertalski. Zamek w Bojnicach został wzniesiony w XII w. Najstarsza pisemna wzmianka o zamku pochodzi z 1113r. z dokumentów opactwa Zaborskiego. Był to wówczas gród drewniany postawiony na istniejącym tu poprzednio grodzisku. Początkowo gród był majątkiem królewskim oddawanym w dziedziczne użytkowanie podległym królowi wielmożnym. Pierwszym właścicielem grodu, o którym przetrwały informacje pisemne był Matúš Čák Trenčiansky. Prawa miejskie Bojnice otrzymały w XIV w. a od XVI w. stały się szerzej znane dzięki leczniczym właściwościom miejscowych wód termalnych. W 1643r. zamek przejmuje węgierska rodzina magnacka Pálffych. Za ich panowania w mieście rozbudowane zostało uzdrowisko oraz wybudowano budowle obronne, głównie w celu obrony przed Turkami. Obecny wygląd zamku to wynik gruntownej przebudowy w stylu neogotyckim dokonanej w latach 1889-1910 przez hrabiego Jána Pálffy’ego, który władał zamkiem od 1852r.

BD_Zamek_Kliczkow.jpg

Początki osadnictwa w Borach Dolnośląskich sięgają mezol ...

Początki osadnictwa w Borach Dolnośląskich sięgają mezolitu (8000-4200 lat p.n.e.), kiedy to dotarła na ten teren ludność prowadząca koczowniczo-myśliwski tryb życia. W okresie średniowiecza Bory Dolnośląskie, ze względu na mało urodzajne gleby, nie podzieliły losu innych puszcz i nie zostały zamienione w pola uprawne. Kolonizacja nie przybrała tu zbyt wielkich rozmiarów i ograniczała się głównie do dolin rzecznych. Miejscowa ludność trudniła się głównie bartnictwem, łowiectwem, rybołówstwem, węglarstwem i smolarstwem. Od XIV w. pomyślnie rozwijało się hutnictwo żelaza. Wiele miejscowości leżących w Borach Dolnośląskich (m.in. Jagodzin, Piaseczna, Świętoszów, Stary Węgliniec) zawdzięcza swój początek dawnym kuźnicom żelaza (hamerniom), które pracowały w oparciu o niskoprocentowe rudy darniowe.

beeb475f03107f64a96a4200b8948dce_big.jpg

Zamek Ogrodzieniecki w Podzamczu to najbardziej imponują ...

Zamek Ogrodzieniecki w Podzamczu to najbardziej imponujące Orle Gniazdo spośród wszystkich zamków Jury Krakowsko - Częstochowskiej. Usytuowany na Górze Janowskiego - najwyższym wzniesieniu Jury (504 m. n.p.m.) - zbudowany z twardego wapienia i dolomitów przetrwał wieki, będąc długo niezdobytą twierdzą piastowskich orłów na Krakowie, a później kolejnych potężnych i znamienitych magnackich rodów. Gród zamkowy istniał na Górze Janowskiego już w XII w. Mimo, że było to wtedy niewielkie grodzisko liczące zaledwie kilka drewnianych chat, osłoniętych z trzech stron skałami, a od północy palisadą, nazywano ja wówczas "Wilcza Szczęka" ze względu na wyjątkowe walory obronne, chroniące przed najazdami książąt czeskich i śląskich. Wówczas zamkiem rządził stary rycerski ród Włodków herbu Sulima. Kiedy w 1241 r gród został splądrowany i spalony podczas najazdu Tatarów Włodkowie wznieśli gotycki zamek z kamienia, który do 1470r. był ich siedziba rodową. W latach kolejnych zamek zmieniał właścicieli aż do roku 1523 kiedy stał się własnością Jana Bonera, przedstawiciela wielce możnego i znaczącego rodu kupieckiego, radcy krakowskiego, bankiera i doradcy króla polskiego, burgrabii i żupnika krakowskiego. Jego bratanek - Seweryn Bonar - w latach 1532 - 1547 rozbudował zamek czyniąc z niego imponującą renesansową siedzibę obronną, w owych czasach dorównującą swoim przepychem Wawelowi. Kolejny własciciel - Jan Firlej, mąż córki Seweryna Zofii, marszałek wielki koronny, wojewoda i starosta krakowski oraz kolejni przedstawiciele wielkich partiotów, wybitnych polityków i mecenasów sztuki władali Ogrodzieńcem ponad 100 lat - nadal rozbudowywali zamek nadając wnętrzom pyszny barokowy styl. Najazd Szwedów w roku 1655 poważnie uszkodził południowe mury zamkowe. Kolejny właściciel - Stanisław Warszycki ( postać wielce dwuznaczna pod względem historycznym: z jednej strony odważny patriota, budowniczy, zwolennik postępu z drugiej strony jawi się w przekazach historycznych jako postać niezwykle okrutna, dręcząca i katująca poddanych) - dokonał koniecznych napraw, a także wzniósł na przedzamczu stajnie i wozownię oraz wybudował potężny mur obronny. Kolejny najazd Szwedów w 1702r. oraz pożar wzniecony przez najeźdźców rozpoczął etap upadku potężnej twierdzy. Ostatni właściciele opuścili zamek w 1810 r. Ruiny służa okolicznym chłopom, jako budulec i popada w coraz większą ruinę. Obecny stan ruin zamku jest efektem prac archeologiczno - konserwatorskich dokonanych przez państwo w latach 1959 - 1973. Nie daje on jednak rzeczywistego wyobrażenia o wyglądzie tej siedziby magnackiej z okresu jej świetności oraz o znaczeniu rodów, które kolejno nim władały.

zamek_bedzin_p1.jpg

Zamek będziński położony na wysokiej skarpie na lewym br ...

Zamek będziński położony na wysokiej skarpie na lewym brzegu Czarnej Przemszy stanowi przykład budownictwa obronnego z połowy XIV w. Na pierwszym piętrze Zamku zaprezentowano broń palną, która wraz z akcesoriami strzeleckimi tworzy najliczniejszą grupę w zbiorze militariów. Kolekcja broni palnej, głównie zachodnioeuropejskiej, ilustruje rozwój myśli technologicznej w konstrukcji zamków - od zamka lontowego do iglicowego. Zobaczymy tu więc różne przykłady broni lontowej np. hakownicę lontową - jeden z najstarszych rodzajów broni palnej; kołowe arkebuzy i muszkiety a także broń skałkową i kapiszonową - długą i krótką. Z akcesoriów strzeleckich na wystawie pokazano prochownice muszkieterskie i myśliwskie (głównie rogowe) oraz ładownice - jedną turecką i dwie oficerskie kawalerii austriackiej. Na pierwszym piętrze zamku wyeksponowano także broń artyleryjską. Należą do niej moździerze i lufy armatnie małego kalibru.

1085511265099.jpg

W 1390 roku pod kierunkiem Mikołaja Fellensteina, Krzyża ...

W 1390 roku pod kierunkiem Mikołaja Fellensteina, Krzyżacy zaczęli budować w Bytowie murowany zamek na wzniesieniu w południowo-wschodniej części miasta. Wzniesiono go na planie prostokąta o wymiarach 49x70 m. z kamieni eratycznych i cegły. Przy skrzydle północno-zachodnim postawiono trzypiętrowy, podpiwniczony dom mieszkalny. W budynku tym znajdowały się najważniejsze pomieszczenia, takie jak refektarz, kaplica i mieszkanie prokuratora. Na najwyższej kondygnacji mieściły się magazyny. Przy skrzydle południowo-zachodnim zbudowano piętrową kuchnię z magazynem żywności. W jej sąsiedztwie znajdowała się studnia. Brama wjazdowa została wzniesiona od strony północno-wschodniej. Przed bramą wjazdową wykopano fosę nad którą przerzucono most zwodzony. W narożnikach skrzydeł postawiono cztery potężne baszty. Warownia pozwalała zastosować do obrony broń palną. W 1466 roku zamek kupił książę pomorski Eryk II. W 1500 roku otoczono warownię ziemnymi fortyfikacjami i bastejami mogącymi prowadzić ostrzał artyleryjski. W drugiej połowie XVI wieku zamek był w rękach Gryfitów, którzy w latach 1560-70 wybudowali przy skrzydle południowo-wschodnim Dom Książęcy. W XVII wieku w domu średniowiecznym umieszczono piekarnię i browar. Przy kurtynie północno-wschodniej w roku 1623 zbudowano nowy budynek zwany Domem Wdów. Niewielkie zniszczenia przyniosła warowni wojna trzydziestoletnia. Wraz ze śmiercią w 1638 roku ostatniego z Gryfitów, na mocy układu zamek przechodzi w ręce Polski i pełni rolę siedziby starosty. W czasie wojny polsko-szwedzkiej zamek spłonął. Częściowo odbudowany po przejęciu miasta przez elektora brandenburskiego Fryderyka Wilhelma I. W XIX wieku umieszczono na zamku sąd i więzienie. Pierwsze prace konserwatorskie przeprowadzono w latach 1930-39. Ostatecznie zamek odbudowano z przerwami w latach 1957-62 i 1969-90 umieszczając w nim Muzeum Zachodniokaszubskie oraz hotel z restauracją i bibliotekę.

group_28444_d675ea_huge.jpg

MONIKA.SZADURA