pietruszka.jpg

Krynia_pl / zachomikowane / Przetwory / ziemniaki / kapusta / ocet jabłkowy / warzywa / pietruszka.jpg

Download: pietruszka.jpg

Pobierz

19 KB

(300px x 200px)

Natka pietruszki, to doskonała przyprawa, która wpływa korzystnie nie tylko na smak potraw, ale przede wszystkim - na nasze zdrowie. Poznaj jej właściwości!
Czy wiesz, że natka pietruszki zawiera dwa razy więcej witaminy C niż słynąca z jej bogactwa cytryna? Trudno się więc dziwić, że zyskała sobie miano skarbnicy witamin i minerałów. Natka pietruszki zawiera m.in. magnez, żelazo, sód, potas, wapń, miedź, fosfor, fluor, chlor, b-karoten, oraz witaminy B1, B2, B6 i wspomnianą już witaminę C.

Obfitująca w składniki odżywcze natka pietruszki jest oczywiście bardzo zdrowa - wspomaga pracę wątroby i zwiększa przyswajalność żelaza. Natka pietruszki łagodzi również dolegliwości menstruacyjne, pomaga na wzdęcia i działa moczopędnie.

Warto wiedzieć, że natka pietruszki dba również o naszą urodę - przyspiesza przemianę materii, redukuje cellulit i chroni nas przed wolnymi rodnikami. Warto więc jeść ją codziennie!

Natkę możemy jeść jako dodatek do niezliczonej ilości potrwa - sosów, zup, jajek, czy dań mięsnych. Zdrowa i smakowita będzie zarówno świeża natka pietruszki, jak i suszona, czy mrożona, dlatego cieszyć się jej właściwościami możemy przez cały rok!
Natka pietruszki © jupiterimages.com

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

Krynia_pl

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

papryka7_PS.jpg

Źródło minerałów i witamin Każda papryka, bez względu ...

Źródło minerałów i witamin Każda papryka, bez względu na odmianę, to wspaniałe źródło minerałów, karotenu, błonnika, witaminy C (więcej niż w cytrynie!), E, PP oraz prawie wszystkich witamin z grupy B, przy czym są one trwalsze niż w większości innych produktów, dzięki czemu delikatnie duszona papryka prawie ich nie traci. Jest zasadotwórcza, a zatem odkwasza organizm. Dostarcza również cennego, łatwo strawnego białka. Ostrość lub łagodność tego warzywa zależy od zawartości w nim kapsaicyny. Dlatego w lecznictwie najczęściej używa się najbardziej piekących owoców papryki gałęzistej, bogatej w związki benzyloaminy z kwasami, nazywane kapsaicynoidami, będącymi także źródłem kapsaicyny oraz olejku eterycznego, którego głównym składnikiem są estry kwasu masłowego, a także karotenoidy, cukry i dużo witaminy C. Czerwone skórzaste strąki tej odmiany papryki są znacznie mniejsze niż popularnej u nas papryki słodkiej. Po zbiorze suszy się ją na słońcu, a po zmieleniu suchych owoców uzyskuje się z nich pieprz cayenne (składnik curry). Drobno posiekane strąki gotuje się także w osolonej wodzie lub occie, uzyskując bardzo ostry sos tabasco. Dzięki obecności kapsaicyny i jej pochodnych wyciągi z papryki działają na skórę drażniąco i regenerująco. Łagodzą bóle mięśniowe, reumatyczne, artretyczne i nerwobóle. Wchodzą w skład wielu maści, a także pokrywa się nimi powierzchnię plastrów rozgrzewających, stosowanych przeciw tym schorzeniom. Z suszonych owoców papryki sporządza się ponadto napary i nalewki zalecane jako leki wzmacniające, pobudzające krążenie i przeciwnerwicowe. Najbardziej znanymi, dostępnymi w aptekach preparatami, w skład których wchodzą kapsainocydy, są maści Neo-Capsiderm, Capsiplex i Histadermin, emulsja Capsigen oraz płyn i mazidło pieprzowcowe (Linimentum capsici compositum). Owoce papryki ze względu na dużą ilość witamin powinny stanowić składnik naszej diety, jednak należy je jadać z umiarem. Zaleca się je szczególnie w żywieniu chorych z osłabieniem ogólnym i niedokrwistością połączoną z niedoborem witamin. Pobudza apetyt, stymuluje wydzielanie soków żołądkowych i żółci, co sprzyja prawidłowemu trawieniu. Zdecydowanie nie zaleca się ich (zwłaszcza odmian ostrych) osobom ze schorzeniami nerek i wątroby, a także cierpiącym na nadkwasotę, stany nieżytowe żołądka oraz chorobę wrzodową żołądka i dwunastnicy. Wszystkie leki zawierające kapsaicynę po zetknięciu się z błonami śluzowymi, otwartymi ranami lub oparzeniami powodują gwałtowny ból, łzawienie, a często nawet ostry stan zapalny. Z tych względów należy je stosować bardzo ostrożnie. Teresa Lewkowicz-Mosiej

h_papryka.jpg

Wartości odżywczePapryka czerwona ma znacznie wyższą war ...

Wartości odżywczePapryka czerwona ma znacznie wyższą wartość odżywczą i energetyczną niż zielona. Ponadto im owoce papryki są bardziej dojrzałe, mięsiste i większe, tym większa jest ich wartość odżywcza i energetyczna. Papryka to przede wszystkim witamina C (120-250 mg%). Wystarczy jedna papryka dziennie, by zaspokoić zapotrzebowanie organizmu na tą witaminę. Najwięcej jest jej w dolnej części owocu. Witaminy C jest w papryce 5 razy więcej niż w cytrynie, pod tym względem przewyższa ją jedynie świeża nać pietruszki. Na uwagę zasługuje fakt, że wrażliwa witamina C, zwykle bardzo łatwo utleniająca się podczas gotowania, w papryce trudniej niż w innych owocach i warzywach ulega rozkładowi. Oprócz tego występują w papryce witaminy: A (630 j.m%), PP(0,4 mg%), prawie wszystkie z grupy B oraz witamina E. Ze składników mineralnych znajdziemy: wapń (11 mg%), potas(190 mg%), magnez (12 mg%), fosfor (120 mg%), a także siarkę, żelazo, mangan, miedź.

dd1cce996b752a64e63fd06d864eb51c(1).jpg

Ogórek zielony Wszyscy znamy ogórki pod ...

Ogórek zielony Wszyscy znamy ogórki pod różnymi postaciami - ogórki surowe, kiszone czy konserwowe. Czy jednak przygotowując ogórki wiemy jakie właściwości posiadają? Zalety jedzenia ogórków; Ogórek to jednoroczna roślina należąca do rodziny dyniowatych. Najprawdopodobniej warzywo to pochodzi z Indii. W około 95% składa się ono z wody, dzięki czemu ogórek jest soczysty i orzeźwiający. Zawiera także takie składniki mineralne, jak potas i wapń oraz witaminy: C i z grupy B. Ogórki ułatwiają usuwanie nadmiaru wody i toksyn z organizmu poprzez działanie moczopędne oraz odkwaszają organizm, dzięki właściwościom zasadotwórczym. Co więcej, są bardzo niskokaloryczne - 100g tych warzyw dostarcza jedynie 13kcal. Wady jedzenia ogórków; Minusem jest to, że surowe ogórki są ciężkostrawne i wrażliwe osoby mają kłopoty trawienne po ich spożyciu. Można je zminimalizować soląc ogórki i odstawiając na kilka minut, po czym jeść popijając wydzielonym sokiem. Osoby, którym zalecono stosowanie diety łatwo strawnej, nie powinny jeść tego warzywa. Ponadto, surowe ogórki zawierają enzym utleniający witaminę C - askorbinazę, dlatego ogórków nie powinno się w sałatkach łączyć z warzywami bogatymi w tę witaminę np. z papryką. Inaczej już jest w ogórkach kiszonych, gdyż podczas kiszenia dodatkowo wydzielana jest ta witamina przez bakterie. Do czego można wykorzystać ogórki? Ogórek może być przez nas spożywany na surowo, jako ogórek kiszony, konserwowy, korniszony, w postaci sałatek i surówek (np. mizeria czy sałatka wiosenna ze szczypiorkiem, rzodkiewką, sałatą i jogurtem naturalnym), jako przekąska (np. łódeczki z ogórka z pastą rybną, twarożek z ogórkiem), dip (tzatziki), zupa (ogórkowa z ogórków kiszonych) i wiele innych. Inne zastosowanie ogórka; Ogórki wykorzystuje się nie tylko do jedzenia, ale także jako maseczka na twarz i dekolt. Skórką można natrzeć twarz, pozostawić na 10 minut i zmyć sok. Taka maseczka ma działanie wybielające i antyseptyczne. Świeże plastry ogórka ze skórką ułożone na twarz niwelują opuchliznę oczu, cienie pod oczami, nawilżają i działają kojąco na zbyt intensywną opaleniznę. Ilona Grzegorzewska

ARTICLE_277_36133527720559649237433974080969.jpg

Ogórek należy do rodziny dyniowatych. Warzywo to poc ...

Ogórek należy do rodziny dyniowatych. Warzywo to pochodzi z północno-wschodnich Indii, gdzie rośnie w stanie dzikim. W warunkach naturalnych występuje również w Grecji oraz pozostałych krajach śródziemnomorskich. Do Polski został sprowadzony ok. 400 lat temu i obecnie uprawiany jest na bardzo dużą skalę. Ogórki w warunkach naturalnych rosną głównie w okresie wiosenno-letnim. Owoce ogórka mają w zależności od gatunku kształt wydłużony, cylindryczny, baryłkowaty lub krótki. Powierzchnia owocu może być chropowata, z małymi, białymi kolcami lub gładka. Ogórki mają przyjemny, orzeźwiający zapach i smak. Zawierają dużo soli mineralnych i witamin. Charakteryzują się też dużą zawartością wody. Odmiany ogórka możemy podzielić ze względu na ich przydatność użytkową. Sałatkowe - mają żebrowane, białokolcowe owoce o ciemnozielonej skórce. Długość owoców to ok. 18cm. Charakteryzują się brakiem gorzkiego posmaku przy spożyciu na surowo, dlatego są dobre do sałatek, mizerii oraz jako dodatek do kanapek. Do tej grupy możemy zaliczyć odmiany Alto, Delicius. Gracius Gładki, Olimp. Kwaszeniaki - owoce są grubobrodawkowe, ciemnozielone, o długości 8-15cm. Nadają się do spożycia na surowo oraz do kwaszenia. Do tej grupy należą odmiany: Andrus, Basza, Hubal, Borus, Julian. Konserwowe - owoce mają barwę zieloną, są drobnobrodawkowe. Osiągają długość 6-10cm. Można je spożywać na surowo, ale są też idealne do konserwowania. Są to odmiany takie, jak: Evita, Fason, Aladyn, Galant, Frykas, Bazyl. Korniszonowe - owoce mają cylindryczny lub baryłkowaty kształt. Są zazwyczaj zielone, pokryte nielicznymi brodawkami. Ich długość to ok. 2-6cm, a stosunek ich średnicy do długości wynosi 1:3. Mogą być spożywane w postaci surowej, ale są też bardzo dobre do konserwowania na korniszony. Jak wybierać i przechowywać ogórki Miąższ świeżego jest twardy i soczysty. Skórka powinna być jędrna, bez pomarszczeń i uszkodzeń. Ogórki należą do warzyw nietrwałych. W temperaturze ok. 12 stopni Celsjusza można je przechowywać nie dłużej niż 2 tygodnie. Owoce ogórka można spożywać w różnych postaciach. Doskonały jest na surowo, jako dodatek do sałatek i kanapek. Ogórki świetnie nadają się do konserwowania lub kiszenia. Przygotowuje się z nich też ciepłe dania, np. zupę ogórkową. Czy wiesz, że... Ogórek zdobył uznanie konsumentów nie tylko dzięki swoim właściwościom kulinarnym. Jest również wykorzystywany w kosmetyce. Świeże plastry ogórka działają kojąco na mocno opaloną skórę oraz mają właściwości nawilżające. Okłady z plasterków ogórka pomagają niwelować cienie pod oczami.

pietruszka(2).jpg

Pietruszka i seler w walce z rakiem piersi. W ...

Pietruszka i seler w walce z rakiem piersi. W większości posiłków pietruszka zwykle pełni rolę dekoracyjną, ale nie warto jej odstawiać na bok. Naukowiec z Uniwersytetu Missouri odkrył, że jeden ze składników występujących w pietruszce oraz innych produktach roślinnych (owocach i orzechach) może powstrzymać komórki nowotworu piersi od rozrostu i rozmnażania. Szczury, którym wszczepiono raka piersi, profesor Salman Hyder poddał działaniu apigeniny – związku, który powszechnie występuje w pietruszce i innych produktach roślinnych. Okazało się, że zmniejszyła się liczba guzków, a ich formowanie trwało znacznie dłużej niż u zwierząt, którym nie podawano tego flawonu. Hyder uważa, że jego odkrycie może być istotne dla kobiet, które korzystają z określonych hormonalnych terapii zastępczych. „Od 6 do 10 milionów kobiet w USA korzysta z hormonalnych terapii zastępczych (HTZ)” – mówi profesor Hyder. – „Wiemy, że niektóre syntetyczne hormony stosowane w HTZ przyspieszają rozwój guzów piersi. W naszym badaniu szczury poddaliśmy działaniu jednego z chemikaliów stosowanych w najpopularniejszej hormonalnej terapii zastępczej w USA – progestyny MPA, która jest jednocześnie tym samym syntetycznym hormonem, który zwiększa tempo rozwoju guzów piersi”. Gdy komórki rakowe tworzą się w piersi w reakcji na MPA, wewnątrz guzków powstają nowe naczynia krwionośne. Dostarczają one substancji odżywczych, które są niezbędne do rozwoju i wzrostu guzów. Profesor Hyder odkrył, że apigenina blokuje powstawanie tych naczyń, tym samym spowalniając, a czasami nawet powstrzymując wzrost guzów. Okazało się również, że ten związek zmniejszył ogólną ich liczbę. Chociaż apigenina opóźnia rozrost komórek rakowych, to nie ma wpływu na ich powstawanie w strukturze piersi. Apigenina najczęściej występuje w pietruszce i selerze, ale znajduje się również w jabłkach, pomarańczach, orzechach i innych produktach pochodzenia roślinnego. Niestety, układ krwionośny nie absorbuje apigeniny skutecznie, więc naukowcy nie mają pewności co do ilości tego związku, która może i powinna być przyjmowana. „Nie znamy jeszcze konkretnej dawki, którą można stosować u ludzi” – mówi Hyder. – „Wydaje się jednak, że utrzymywanie minimalnego poziomu apigeniny we krwi jest istotne dla opóźnienia początków choroby nowotworowej spowodowanej reakcją na progestynę MPA. Myślę, że warto codziennie jeść trochę pietruszki i owoców czy orzechów, aby zapewnić minimalny poziom tej substancji w organizmie. Ten składnik znajduje się również w niektórych suplementach diety. Oczywiście najpierw należy zasięgnąć opinii lekarza”. W kolejnej fazie badań należy przeprowadzić próby kliniczne na ludziach, dzięki którym można będzie ustalić odpowiednią dawkę. Profesor Hyder uważą, że badania na ludziach są niezbędne, by rozwiązać ewentualne problemy dotyczące bezpieczeństwa zdrowotnego. Źródło: www.sciencedaily.com

ytryrthfghf.jpg

POMIDOR - JABŁKO MIŁOŚCI: Kiedyś nazywano pomidory ja ...

POMIDOR - JABŁKO MIŁOŚCI: Kiedyś nazywano pomidory jabłkami miłości wierząc, że są silnym afrodyzjakiem. Z pewnością dodają energii, są bowiem źródłem beta - karotenu, witamin z grupy B oraz C i E, związków potasu, wapnia, sodu, żelaza, miedzi, fosforu, chloru, magnezu i manganu. Wystarczy wypić codziennie szklankę soku pomidorowego albo zjeść dwa duże pomidory, by dostarczyć organizmowi niezbędną dawkę likopenu, który niszczy wolne rodniki. Okazuje się, że osoby, które mają wysoki poziom likopenu we krwi dwa razy rzadziej zapadają na zawał, nowotwory żołądka i jelit. Ta substancja hamuje także starcze zmiany zwyrodnieniowe w narządzie wzroku i obniża poziom cholesterolu. Pomidory są nieocenione w diecie odchudzającej, dla osób chorych na cukrzycę, cierpiących na schorzenia nerek i serca. Uspokajają, gdyż zawierają też sole bromu.

pomidory_i_centymetr_PS.jpg

cd.2 ] Likopen Badania naukowe Dlaczego jednak pr ...

cd.2 ] Likopen Badania naukowe Dlaczego jednak przyswajalność likopenu przez organizm ludzki jest taka ważna? Sześcioletnie badania na 48 tysiącach ochotników płci męskiej w Harvard Medical School dowiodły, że jedzenie częściej niż 2 razy w tygodniu pomidorów i przetworów z nich wpływa na redukcję zachorowań na raka prostaty, w zależności od diety, od 21% do 34%! Likopen zmniejsza bowiem poziom antygenu prostaty PSA i namnażanie się komórek nowotworowych. Stwierdzono także znaczne zmniejszenie się liczby zachorowań na raka żołądka, jelita grubego, odbytnicy, szyjki macicy, raka sutka i skóry wśród osób jedzących w dużych ilościach pomidory. Istnieją ponadto dowody, że likopen hamuje zwyrodnienie plamki żółtej w oku, które jest najczęstszą przyczyną utraty wzroku u osób powyżej 65. roku życia. Redukuje też o połowę zagrożenie chorobami układu naczyniowo-sercowego, łącznie z zawałem. Badania przeprowadzone w Europie i Północnej Karolinie (USA) dowiodły, że przyjmowanie dziennie z pokarmem 20-30 mg likopenu obniża nawet o 40% poziom złego cholesterolu (LDL) – jedzenie pomidorów i przetworów z nich zmniejsza ryzyko zachorowania na miażdżycę i chorobę wieńcową. Pomidory regulują też trawienie, pomagają obniżyć wysokie ciśnienie, działają kojąco i uspokajająco, zawierają bowiem śladowe ilości bromu. Interniści twierdzą, że sok pomidorowy czyści krew i zalecają go pacjentom z zakłóceniami przemiany materii. Włoscy badacze odkryli, że amatorzy pomidorów rzadziej cierpią na wrzody układu pokarmowego. W białku pomidorowym znajduje się kwas glutaminowy, który działa orzeźwiająco na mózg, łagodzi zmęczenie, przeciwdziała wrzodom żołądka i dwunastnicy, poprawia nastrój. Stwierdzono, że zawarte w tym warzywie pektyny obniżają poziom cholesterolu we krwi. Z kolei tomatyna hamuje rozwój bakterii. Mają też pomidory właściwości upiększające. Spowalniają procesy starzenia się skóry. Kuracja sokoterapią i maseczka pomidorowa to doskonałe sposoby na wygładzenie zmarszczek, ujędrnienie cery i nadanie jej jedwabistej gładkości. Ich kolejną zaletą jest wyjątkowa niskokaloryczność – średniej wielkości pomidor (około 80-gramowy) ma zaledwie 19 kcal! Jest więc warzywem idealnie nadającym się do diet odchudzających, zwłaszcza że nawet wypicie szklanki soku daje wrażenie sytości. Zjadanie dużych ilości pomidorów, zarówno świeżych, jak i w postaci soku czy przecieru, zalecają dietetycy przy wszelkiego rodzaju zaburzeniach przemiany materii, którym towarzyszy otyłość. Beata Kondysar W tekście wykorzystano m.in. informacje z książki pt. „Powab Jabłka” Jonathana Robertsa.

r.jpg

Kiedy pomidor jest trujący? Popularnoś ...

Kiedy pomidor jest trujący? Popularności pomidora ciężko zaprzeczyć, jednak mimo ogromnej sławy nie brak mu też przeciwników. Oskarżano go już o niekorzystny wpływa na jelita, wywoływanie alergii a nawet ciężkie zatrucia. Jaka jest więc prawda o pomidorach? Dobry do wszystkiego Dla znacznej grupy osób jest jednym z popularniejszych pokarmów roślinnych w diecie. Po pierwsze - jest łatwo dostępny przez cały rok, po drugie - można go zjeść zarówno na śniadanie, obiad jak i kolację. Pasuje jako dodatek do kanapek, sałatek, dipów czy dań na ciepło. Zjadany solo również wypada całkiem nieźle. Ponadto pulpy i koncentraty pomidorowe stanowią składnik ogromnej ilości potraw i produktów spożywczych, w związku z czym czasem nawet nieświadomie stają się składnikiem naszego menu, chociażby pod postacią keczupu. Słoneczny aromat Lato to najlepsza pora na pomidory. Mają wówczas okazję dojrzeć w pełnym słońcu, dzięki czemu staja się wyjątkowo aromatyczne. Co prawda silniejszy aromat nie zawsze wiąże się z wyższą wartością odżywczą, ale na pewno bardziej zachęca do jedzenia. Domowe przetwory z takich dojrzałych, pachnących pomidorów to prawdziwy rarytas, który w zimie jest wspomnieniem ciepłych letnich dni. Młode wiosenne pomidory to również jedne z bezpieczniejszych nowalijek. W przeciwieństwie do rzodkiewki czy sałaty gromadzą bowiem znacznie mniej azotanów, które mogą w organizmie ulec szkodliwym przekształceniom. cd. 1]

r(1).jpg

cd.1] Kiedy pomidor jest trujący? Toksycz ...

cd.1] Kiedy pomidor jest trujący? Toksyczna tomatyna Rośliny z rodziny psiankowatych, do których zaliczamy pomidory, zawierają alkaloid – tomatynę. Substancja zjedzona w dużej ilości staje się toksyczna, co może powodować takie dolegliwości jak: mdłości, wymioty, kolki, biegunki. Najwięcej szkodliwego związku występuję w niedojrzałych, zielonych pomidorach. Prostym sposobem na uniknięcie zatrucia jest zatem sięganie po sztuki w pełni dojrzałe. Ciekawy jest również fakt, że tomatyna, mimo swoich toksycznych właściwości, w uzasadnionych przypadkach może wykazywać działanie terapeutyczne. W medycynie ludowej właściwości rozkurczowe alkaloidu wykorzystywano m. in. do usuwania zaparć powodowanych nadmiernym skurczem w obrębie jelita grubego. Witaminy i minerały Pomidor to doskonałe źródło cennych witamin i minerałów. Zawiera znaczne ilości potasu - aż 280 mg/100 g. Wspomniany makroelement jest z kolei niezwykle istotny do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Stanowi katalizator wielu reakcji enzymatycznych, reguluje ciśnienie krwi, pozwala usuwać nadmiar wody z ustroju oraz warunkuje przewodnictwo nerwowe. Czerwone warzywa obfitują również w beta-karoten, czyli prowitaminę wit. A. Beta-karoten to naturalny przeciwutleniacz, który po przekształceniu w ustroju do postaci witaminy A odpowiada dodatkowo za proces widzenia, stan skóry oraz wzmacnianie układu odpornościowego. Cennym składnikiem pomidorów jest witamina C, która w 100 g warzyw występuje średnio na poziomie 20 mg. Podobnie jak beta-karoten należy do przeciwutleniaczy, chroniących organizm przed mutacjami komórek i przedwczesnym procesem starzenia. Ponadto wspiera układ odpornościowy zabezpieczając tym samym przed infekcjami, a jako składnik niezbędny do produkcji kolagenu sprzyja regeneracji tkanki łącznej.

rosa_rugosa2(1).jpg

Dzika róża – najzdrowszy owoc świata Walory lecznicze i ...

Dzika róża – najzdrowszy owoc świata Walory lecznicze i kosmetyczne róży znane były już w Starożytności. Napary, wywary i wina z płatków i owoców róży zalecano stosować przy niedożywieniu i wyczerpaniu, na przeziębienia i niestrawność, w chorobach serca i wątroby, a zewnętrznie przy schorzeniach skóry. Współczesne badania potwierdzają skuteczność wielu różanych terapii. I wiemy już dlaczego róża jest tak skutecznym lekiem. Właściwości odżywczeOwoce róż to swego rodzaju naturalna multiwitamina. Mają 23 razy więcej witaminy C niż sok z pomarańcz, a witaminy A tyle co marchewka. Są niezwykle zasobne w bioflawonoidy (m.in. witaminę P i cytryn) i bogate w dwie przynajmniej witaminy z grupy B: B2 i w kwas foliowy. Ponadto mają witaminę K oraz tyle witaminy E, że zastanawiano się, czy nie pozyskiwać jej z owoców róży przemysłowo. Ale witaminy to nie wszystko. Owoce róży są także bogate w sole mineralne, w tym mają szczególnie dużo wapnia, żelaza i magnezu, a poza tym potas, fosfor i inne. Tylko 3 owoce na świecie mogą rywalizować z owocami róż, jeśli chodzi o zawartość witaminy C. Są to wiśnie aceroli zbierane nad Amazonką i jeden z typów owoców kiwi, rosnących w płn. Chinach i Japonii. Ale uwaga: zawartość witaminy C w owocach róży bardzo spada w warunkach niewłaściwego suszenia i przechowywania owoców. Właściwości leczniczeWłaściwości lecznicze owoców róży znane są już od kilku tysięcy lat. Działają jako lek wzmacniający w okresie zmęczenia wiosennego, rekonwalescencji i hipowitaminozie. Uodparniają organizm na różne choroby, przeziębienia, a także na infekcje wirusowe. Poprawiają trawienie i procesy krwiotwórcze. Dzięki dużej zawartości witaminy C, występującej w owocach róży razem z działającymi z nią synergicznie flawonoidami (wit. P), owoce róży wywierają hamujący wpływ na procesy starzenia się ustroju, postępujące zmiany miażdżycowe oraz niektóre zaburzenia trawienne. Działają korzystnie w chorobach zakaźnych, gruźlicy, a także w ciąży. Wyciągi z owoców róży działają łagodnie rozkurczowo, a także słabo moczopędnie i żółciopędnie, co przypisuje się zawartym w owocach flawonoidom. Podaje się je jako lek witaminowy w zakażeniach bakteryjnych przebiegających z wysoką gorączką, jak również w przypadkach, w których utrudnione jest wchłanianie witaminy C z pokarmów, np. w nieżytach żołądka i jelit, biegunkach, wrzodzie trawiennym żołądka oraz dwunastnicy i innych. Owoce róży są ogólnie dostępne. Dzika róża rośnie praktycznie wszędzie. Warto więc wykorzystać słoneczny weekend, by wybrać się za miasto i nazbierać tego cennego surowca. Pamiętajmy tylko, by zbierać owoce z czystych ekologicznie miejsc.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin