kiszona kapusta.jpg

Krynia_pl / zachomikowane / Przetwory / ziemniaki / kapusta / kiszona kapusta.jpg

Download: kiszona kapusta.jpg

Pobierz

28 KB

(392px x 336px)

Kiszonki – dlaczego są zdrowe?

Kiszona kapusta, kiszone ogórki, kiszona kukurydza... - wszystkie kiszone warzywa są nie tylko smaczne, ale i zdrowe. Dlaczego warto wzbogacić o nie dietę? Co się dzieje z naszym organizmem, że potrzebuje dodatkowych kwasów?
Kwasy w organizmie
Obecne w organizmie kwasy – fosforowy, siarkowy i oksyproteinowy – wytwarzane są podczas procesu spalania białka. Często w nadmiarze. Organizm walczy najczęściej z dużą ilością tego ostatniego kwasu (niedopałków białkowych), który powstaje, gdy jemy zbyt wiele mięsa, wędlin i ryb (czyli białka pochodzenia zwierzęcego), a przy tym jesteśmy niedotlenieni. Płuca nie pracują należycie, więc układ pokarmowy nie jest w stanie przyswoić i utlenić pożywienia. Jest ono filtrowane najpierw przez wątrobę, a jeśli to nie pomoże i toksyny nie zostaną zobojętnione, niedopałki przedostają się do jelita grubego i krwiobiegu. W konsekwencji zatruwane są kolejne narządy wewnętrzne, a przemiana materii jest bardzo mocno zaburzona.
Równowaga
Zakwaszony przez szkodliwe związki organizm w ramach obrony wytwarza związki, które neutralizują to kwasowe środowisko. Takie działanie ma kwas mlekowy, powstający w procesie fermentacji. Dzięki niemu w organizmie przywrócona zostaje równowaga kwasowo-zasadowa.
Dobroczynne działanie kiszonych warzyw
Podobnie działanie jak kwas mlekowy mają kiszone warzywa. Amerykańscy naukowcy dowiedli dodatkowo, że mają one działanie przeciwrakowe. Podczas kiszenia bowiem uwalniają się enzymu, rozkładające glukozynolam, znajdujący się w kapuście. W czasie reakcji wytwarzane są izotiocyjaniany, które mogą działać antynowotworowo. Korzyści przynosi także kwas mlekowy, który sprawia, że flora bakteryjna w jelitach funkcjonuje prawidłowo.
Kiszonki
Korzyści odnosimy podczas spożycia kiszonej kapusty, kwasu chlebowego, barszczu z kiszonych czerwonych buraków czy białego barszczu zakwaszanego na mące razowej. Z dobroczynnego działania warzyw najlepiej skorzystać pijąc sok z warzyw rozcieńczony wodą i spożywając je w postaci surówek. Nie powinno się gotować kiszonej kapusty – niszczy to korzystne dla organizmu bakterie. Warto też sięgnąć po rozcieńczony ocet jabłkowy. Należy 2-3 łyżki octu rozpuścić w szklance ciepłej wody i dodać 2 łyżeczki miodu.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

Krynia_pl

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

kapusta(1).jpg

cd. B] – Smak, jakość i trwałość kapusty z ...

cd. B] – Smak, jakość i trwałość kapusty zależały od staranności, z jaką była przygotowywana. Sposób kwaszenia był wszędzie podobny. Różnił się natomiast zestaw dodatków, które urozmaicały smak kapusty, uzależniony od upodobań smakowych rodziny lub tradycji regionalnej – mówi Grażyna Szelągowska, starszy kustosz z Muzeum Etnograficznego w Toruniu. – Sól, niekiedy marchew, jabłka czy cebulę oraz przyprawy: kminek, koper, jagody jałowca, liście bobkowe czy ziele angielskie dodawano do kapusty dla smaku. Kwaszenie kapusty w polskiej kulturze ludowej z czasem nabrało cech obrzędowych. Było to zajęcie, w którym uczestniczyli nie tylko domownicy, ale często też sąsiedzi. Dzień kiszenia kapusty był szczególny i gospodynie przygotowywały nawet specjalny poczęstunek Wszyscy czuli się zdrowo I takie właśnie obrazy pamięta z wczesnego dzieciństwa pan Zdzisław. – Babcia opowiadała, jak sama kisiła kapustę, potem kiszenie przejęła mama, a ja jej pomagałem. I tak z pokolenia na pokolenie zajmowaliśmy się kiszeniem. I babcia, i mama, i ja mieliśmy zawsze własne pole kapusty – opowiada. – To było robienie zapasu jedzeniowego, który miał starczyć na długi, długi czas, bo aż do wiosny. Te przygotowania do przetrwania zimy obejmowały też wypiek chleba oraz wyrób mięsa i kiełbas. Poza tym pamiętajmy, że bardzo dawno temu nie w każdej wsi był sklep i ludzie mieli nawyk robienia zapasów. I najważniejsza sprawa: – Kapusta pojawiała się na wiejskich stołach wcale nie dlatego, że była tania i powszechnie dostępna, ale dlatego, że była bardzo zdrowa. Wiedziały o tym prawie wszystkie gospodynie, tylko może nie zdawały sobie sprawy, jak dalece służy ludzkiemu organizmowi – mówi pan Zdzisław. – To dopiero dzisiaj, dzięki rozwiniętym badaniom wiemy o jej zdrowotnych i leczniczych właściwościach. A dawniej? Nikt tego tak dokładnie nie wiedział. Jedzono kapustę kilka razy w tygodniu pod różnymi postaciami, a sok z kiszonej kapusty był orzeźwiający i smaczny. Każdy po jej zjedzeniu czuł się dobrze i nie chorował. A na obolałe miejsca, wrzody, czyraki i trudno gojące się rany przykładano rozbite liście, bo dzięki nim chory wracał do zdrowia. – Liście przykładano też na twarz, żeby skóra była gładsza – dodaje pani Danuta. I tak, w ich opowieści znajdujemy najważniejsze właściwości kapusty: lecznicze, dietetyczne i kosmetyczne, o których będzie mowa dalej. Lecznicze działanie kapusty. Liście kapusty ratują nogę. Jak powiedział jeden z lekarzy, kapusta jest jedynym warzywem, które zwalcza źródło choroby i skutecznie leczy jej skutki. A jej lecznicze właściwości potrafią czasami świat medyczny wprawić w zdumienie. cd. C ]

kapusta(3)(1).jpg

cd. E ] ...

cd. E ] Sok z kiszonej kapusty jest traktowany jako napój witaminowy pobudzający trawienie i apetyt oraz wzmacniający system odpornościowy. A to dlatego, że ma więcej witaminy C niż same liście. Poza tym łagodzi uporczywy kaszel, pobudza soki trawienne, dotlenia organizm. Reguluje pracę śledziony, wątroby, pęcherzyka żółciowego. Wykazuje właściwości lecznicze przy reumatyzmie, arteriosklerozie i żylakach odbytu. Doskonale oczyszcza organizm. Dlatego też zaleca się picie soku z kiszonej kapusty na czczo i wieczorem, pół godziny po kolacji. W przypadku wrzodów żołądka trzeba postępować bardzo ostrożnie i warto sok rozcieńczyć w proporcji: 1: 6 (na jedną łyżkę soku bierzemy sześć łyżek wody). Roztwór należy pić kilka razy dziennie po jednej łyżce, a w przerwach zjeść łyżkę świeżego twarogu. I jeszcze jeden przepis leczniczy. Kiszoną kapustę należy odcisnąć, zmieszać z posiekaną cebulą, kminkiem i olejem w takich proporcjach, jakie smakowo lubimy. Jemy na czczo tyle, ile możemy. Bardzo pomaga chorym na szkorbut, dolegliwości żołądkowe i przy anemii. Błonnik z kapusty reguluje pracę jelit. Ponadto kapusta poprawia pracę serca ze względu na zawartość soli potasowych. Podawana profilaktycznie jako surówka, lekko duszona z małą ilością wody i oleju, z kminkiem i owocami jałowca, zjadana w umiarkowanych ilościach działa profilaktycznie, zapobiegając wielu chorobom. Ze względu na wysoką zawartość witaminy C, uważanej za ważny przeciwutleniacz, należy częściej zjadać ją surową niż jako bigos czy z zasmażką, ponieważ w takiej postaci odtruwa organizm z toksyn, pomagając wydalić nadmiar płynów, i hamuje skutecznie rozwój chorób nowotworowych. Upiększa i odmładza Ale to nie wszystkie zalety kapusty. Stosunkowo duża zawartość siarki w kapuście sprawia, że nasze włosy, cera i paznokcie bardzo zyskują dzięki regularnemu jej jedzeniu. Natomiast okłady z liści świeżej kapusty położone na pół godziny na twarz znakomicie oczyszczają skórę, poprawiają i aktywizują krążenie krwi, wchłaniają też skupiska tłuszczu z tkanki podskórnej. Słowem, pobudzają wzrost komórek i w rezultacie działają odmładzająco. Kto powinien unikać nadmiernego jadania kapusty Osoby wrażliwe, mające tendencję do wzdęć powinny unikać kapusty gotowanej z tłustym mięsem, natomiast chore na tarczycę – surowej. Surowa bowiem może być źródłem substancji wolotwórczych, które blokują przyswajanie jodu. Uważajmy też, by surowej nie jeść zbyt dużo, ponieważ zmniejsza wchłanianie żelaza w przewodzie pokarmowym. U osób mających delikatną, wrażliwą skórę może wywołać podrażnienia, ale tylko wtedy, gdy kontakt z nią będzie długotrwały i częsty.

kapusta(2).jpg

cd. C ] Pracujący we francuskim szpitalu ...

cd. C ] Pracujący we francuskim szpitalu Romans w Drôme w XIX wieku lekarz dr H. Blanc zastosował liście kapusty w leczeniu trudno gojących się ran pourazowych nogi młodego pacjenta, któremu groziła amputacja. Konsylium lekarskie było zdecydowane zabieg przeprowadzić, ale dr Blanc poprosił o kilkanaście godzin zwłoki. Owinął nogę rozbitymi liśćmi kapusty. Wkrótce gorączka opadła, chłopiec przespał całą noc, a nad ranem odkrył, że może poruszać nogą. Po zdjęciu liści okazało się, że wyciągnęły i wchłonęły niewiarygodną ilość ropnej wydzieliny. Okłady kontynuowano i po kilku dniach rana wyraźnie się goiła i zabliźniała. To wydarzenie otworzyło nowy rozdział w wykorzystywaniu liści kapusty w leczeniu wrzodów i trudno gojących się ran. Dr Blanc rozpoczął eksperymenty medyczne z okładami z liści kapusty przy zapaleniu skóry i jej podrażnieniach, przy gangrenie i skaleczeniach, zainfekowanych ranach i ukąszeniach, ospie, różyczce i półpaścu. Lekarze uważają, że dokładne opisanie samych tylko właściwości leczniczych kapusty zajęłoby przynajmniej kilka książek. Jak należy zrobić kompres Świeże, zewnętrzne, ciemnozielone liście kapusty dokładnie myjemy, odcinamy zgrubienia, żeby liść był płaski. Następnie dosyć mocno wałkujemy liście butelką lub wałkiem do ciasta, by zrobiły się miękkie i puściły trochę soku. Ogrzewamy je w gorącej, ale nie gotującej się wodzie. Kładziemy na chore miejsce kilka liści i zawiązujemy dość mocno bandażem. Opatrunek zmieniamy raz na dobę, rano lub wieczorem. Dr Blanc pisał, że „przy zastosowaniu takich metod leczenia wyzdrowienie jest bardziej pewne niż przy innych farmakologicznych sposobach. Sok ze zmiażdżonych liści wnika do skóry i eliminuje przyczyny choroby oraz jej skutki”. Udowodnił on, że takich właściwości, jakie w tym zakresie posiada kapusta, nie ma żadne inne warzywo. Poza tym medycznie potwierdzono również i to, że jej liście skutecznie wyciągają z organizmu tzw. trucizny chorobowe. Co jeszcze kurują liście kapusty? Kompresy z odpowiednio przygotowanych liści kapusty można stosować w różnego rodzaju zainfekowanych ranach, czyrakach, ropnych zapaleniach, krostach, wysypkach, stłuczeniach, a także przy oparzeniach skóry, egzemie, opryszczce, trądziku i odmrożeniach. Łagodzą stany zapalne ospy i różyczki oraz półpaśca. Okłady są również skuteczne podczas zapalenia oskrzeli, bolesnych menstruacjach czy nawet i w stanach zapalnych macicy. Gdy cierpimy na bóle głowy, kładziemy na czoło i kark kilka liści na dwie, trzy godziny. Można zrobić sobie kompres na całą noc. Liście kapusty uśmierzają też bóle zębów. Warto je ponadto stosować przy bólach reumatycznych, ale wtedy trzeba kilka liści gotować przez dwadzieścia minut z dwiema cebulami i jedną łyżką otrębów w bardzo małej ilości wody, którą powoli odparowujemy. Wszystko układamy na gazie, zawijamy i ciepłe kładziemy na bolące miejsce. Pamiętajmy, im świeższe mamy liście, tym skuteczniejszego ich działania możemy oczekiwać. cd. D ]

kapusta3.jpg

Kapusta - okłady z surowych liści białej kapusty stos ...

Kapusta - okłady z surowych liści białej kapusty stosuje się na spuchnięte stawy. Kogo bolą kolana, łokcie, nadgarstki czy kostki u nóg, niech przykłada liście kapusty. Należy rozwałkować liść i po przyłożeniu zabandażować; - okłady z liści surowej kapusty stosuje się również w celu obniżenia wysokiego ciśnienia. Liście przykłada się na kark, łydki i okolice nerek; - kapusta jest także środkiem przeciwbólowym. Okłady z niej przynoszą ulgę przy bólach nowotworowych, w bólach reumatycznych i stłuczeniach; - gorące kompresy z wywaru liści kapusty stosuje się w leczeniu nieżytu żołądka (okłady na brzuch), a także przy migrenach i stanach zapalnych zatok czołowych; - sok z surowej kapusty powinni pić chorzy cierpiący na schorzenia wątroby, cukrzycę lub nadpobudliwość.

kapusta(3).jpg

cd. D] ...

cd. D] Działanie soku ze świeżej kapusty Równie skuteczne działanie lecznicze ma sok ze świeżej kapusty. Najlepiej zrobić go za pomocą sokowirówki i pić zaraz po odcedzeniu. Na co pomaga? Na choroby wrzodowe żołądka oraz dwunastnicy i to tak skutecznie, że potrafi odsunąć operację. Na nieżyt żołądka z niedokwaśnością i zapalenie jelita grubego. Hamuje w nim wzrost polipów dzięki zawartości kleistego śluzu roślinnego, siarki i soli potasowych. Przy stanach zapalnych i chorobie wrzodowej żołądka należy rano przygotować kilka filiżanek soku, który będziemy pić przed każdym posiłkiem co najmniej przez 21 dni. Sok powinien być ciepły. Natomiast przy anemii warto pić większą dawkę, czyli regularnie od jednej do dwóch szklanek dziennie. Z kolei w chorobach płuc i układu oddechowego, kaszlu, katarze i chrypce należy pić sok ze świeżej kapusty, wzbogacony np. miodem. Przy schorzeniach gardła płukanie świeżym sokiem oczyszcza je i łagodzi stany zapalne. Bardzo skuteczne w działaniu są syropy opracowane przez dr. Blanca. Do pierwszego potrzebujemy 1/2 litra przefiltrowanego świeżego soku z białej lub czerwonej kapusty, 3 g szafranu, po 1/4 kg miodu i cukru. Z miodu i cukru gotujemy gęsty syrop i lekko go schładzamy. Potem dodajemy resztę składników i dobrze mieszamy. Jedną łyżkę stołową syropu rozpuszczamy w przegotowanej wodzie i pijemy od trzech do czterech szklanek dziennie. Drugi wymaga mniejszej ilości składników. 1/4 litra przefiltrowanego soku z białej kapusty gotujemy z 1/2 kg cukru, aż zgęstnieje. Tak uzyskany syrop rozpuszczamy w połowie szklanki przegotowanej wody. Kapusta jest ceniona także ze względu na walory zdrowotne i smakowe oraz niskokaloryczność. 100 g zawiera tylko 29 kcal. Słodka kapusta i kapuśniak ugotowany bez mięsa i tłuszczu okazują się rewelacyjnym środkiem odchudzającym. Znajdujące się w niej witaminy z grupy B, witamina C, PP, K i U zwana przeciwwrzodową, związki siarki, błonnik i enzymy pobudzają trawienie i skutecznie czyszczą organizm z produktów przemiany materii i toksyn. Trzeba tylko poszukać lekkostrawnych przepisów na bazie kapusty i włączyć je do jadłospisu, co pomoże skuteczniej dbać o zdrowie i sylwetkę. Zdrowotne właściwości kapusty kiszonej Powszechnie wiadomo, że kiszona kapusta jest bogatym źródłem witaminy C i bakterii Lactobacillus. W okresie zimowym, kiedy jest mniej świeżych owoców i warzyw, warto jeść jej jak najwięcej. Jako wyjątkowo bogate źródło witamin C, K, z grupy B, żelaza, potasu, błonnika i wapnia, jest skutecznym środkiem na wzmocnienie organizmu w okresie jesienno-zimowym. Potrafi odeprzeć ataki przeziębienia i grypy. Niszczy również groźne wirusy i bakterie (wystarczy chociażby wymienić gronkowca złocistego czy prątki gruźlicy). Pobudza przemianę materii, pomaga w budowie tkanki łącznej, wzmacnia mięsień sercowy, przyspiesza wykorzystywanie żelaza w organizmie, reguluje przemianę tłuszczów i obniża poziom cholesterolu oraz cukru, uodparnia na sytuacje stresowe. cd. E ]

kapusta.jpg

Tekst i zdjęcia: Ilona Słojewska A ] Ka ...

Tekst i zdjęcia: Ilona Słojewska A ] Kapusta - skarb ludowej medycyny Wcale nie tak łatwo znaleźć dzisiaj kogoś, kto kisi kapustę w drewnianych beczkach i zna towarzyszącą temu atmosferę. Żeby cokolwiek się o tym dowiedzieć, trzeba pytać wśród osób mieszkających na wsi lub lubiących smaczną i zdrową kuchnię. Wycisnąć tlen Państwo Danuta i Zdzisław N. ze wsi Buśnia koło Warlubia, zapytani o kapustę od razu wspominają lata, kiedy w ich rodzinnych domach kiszono ją na całą zimę przynajmniej ze stu kilogramów. – Na taką ilość potrzeba było kilogram soli, pięć kilogramów marchwi, a jak kto lubił, to i więcej – mówi pani Danuta. – I kminek, który sypie się według uznania. Nasze mamy dodawały również i jabłka, ale tylko szarą renetę ze względu na jej winny smak. I chociaż dzisiaj kisimy znacznie mniej kapusty, to zawsze pamiętamy, żeby je dodawać. Jabłka pokrojone razem ze skórką na cztery części, bez gniazd nasiennych, kładzie się na dno kamiennego garnka na wysokość jednej warstwy. Dzięki nim kapusta nabiera bardzo wykwintnego smaku. Podczas rozmowy pan Zdzisław powraca do czasów, kiedy to co roku jesienią rozpoczynało się kiszenie kapusty. Beczki były oczywiście dębowe, wyparzane gorącą wodą. – Niezależnie od tego, z ilu kilogramów będziemy ją kisić, należy zachować zasady wypracowane od wielu pokoleń – mówi pan Zdzisław. – A więc najpierw kroimy ją, mieszamy z utartą marchwią i solą i wrzucamy do kamiennego garnka. Rzecz jasna, na pokrojoną szarą renetę. Każdą warstwę poszatkowanej kapusty należy dobrze ubić i dopiero potem kłaść następną i tak w kółko. – Dlaczego tak ważne jest to ubijanie? – pytam. – Bo trzeba wycisnąć z każdej warstwy jak największą ilość tlenu, żeby kapusta zaczęła się dobrze i bezpiecznie kisić – wyjaśnia pan Zdzisław. Ale to nie wszystko. Kładziemy na nią drewnianą deseczkę lub talerz i dociskamy polnym kamieniem. Ważne jest i to, żeby po pięciu dniach od zakiszenia zrobić w kapuście kilka głębokich otworów, aż do dna, by „uwolnić gazy” – w przeciwnym razie kapusta może zrobić się gorzka lub się zepsuć. To uwalnianie gazów powtarzamy co kilka dni, a jak zauważymy, że gazy „przestają chodzić”, to można już na stałe beczkę przykryć i odstawić w chłodne miejsce. Obrzędowy dzień kiszenia Kapustę na zimę kisi się od połowy października do pierwszych dni listopada. Niektórzy nawet czekają na pierwsze lekkie przymrozki, bo podobno wtedy staje się smaczniejsza i jeszcze bardziej chrupiąca. Bierzemy wówczas odmianę zimową, bo letnia tak długiego czasu nie przetrzyma. cd. B ]

kapusta3(1).jpg

Co zawiera kapusta Kapusta uprawiana jest ...

Co zawiera kapusta Kapusta uprawiana jest w Polsce od XV wieku. Wszystkie kapustne to warzywa w polskiej kuchni bardzo popularne, choć ich właściwości lecznicze nie zawsze są doceniane. Tymczasem wszystkie, a więc kapusta pekińska, włoska i czerwona, brukselka, kalafior i jarmuż, brokuły i kalarepka kalorii dostarczają bardzo mało, za to ogromne ilości witaminy C i soli mineralnych. W tych warzywach jest sporo żelaza, sodu i potasu, fosforu i magnezu. Jest też karoten, który organizm „przerabia” na witaminę A, są witaminy z grupy B, K, H i PP. Kapustne mają działanie nie tylko antybakteryjne i antywirusowe, ale także antyutleniające. Ta ostatnia właściwość oznacza, że zwalczają groźne dla zdrowia wolne rodniki, czyli cząsteczki rakotwórcze (wśród wszystkich kapustnych najbardziej rakowi żołądka zapobiega kapusta pekińska). Kapusta, zwłaszcza ta najbardziej popularna, biała, znajduje sporo zastosowań w medycynie naturalnej. W bardzo nieskomplikowany sposób można wspomóc swój organizm, pijąc sok ze świeżej kapusty. Szklanka albo dwie takiego napoju dziennie łagodzą dolegliwości związane z owrzodzeniem żołądka i dwunastnicy, zalecane są także przy uporczywych migrenach, bólach reumatycznych, zapaleniu pęcherzyka żółciowego, czyrakach i obrzękach, a także chorobach dziąseł i... młodzieńczym trądziku. Najlepiej kapustę (tak jak i inne warzywa) zjadać surową, bo gotowanie pozbawia ją sporej części witaminy C. A tak przy okazji: warto wiedzieć, że kapusta kiszona – wbrew pozorom – ma mniej witaminy C od kapusty świeżej! A taka kwaśna, jakby nic poza witaminą C w niej nie było! Kapusty nie powinny jadać osoby cierpiące na ostre zapalenie wątroby, podrażnienie żołądka i z zaawansowaną nadkwasotą.

kapusta(1)(1).jpg

cd. 1 a ] Stosowany jest także przy nieżyci ...

cd. 1 a ] Stosowany jest także przy nieżycie żołądka z niedokwasnością, przy chorobach dróg oddechowych i strun głosowych, zapaleniach pęcherzyka żółciowego, cukrzycy, niestrawności, kurczowym i wrzodziejącym zapaleniu okrężnicy oraz atonii jelit. W Związku Radzieckim wyprodukowano nawet suchy sok z kapusty, preparat otrzymywany w suszarni rozpyłowej. Sok z kapusty kiszonej zaleca się przy schorzeniach sercowo-naczyniowych, bo zawarte w nim sole potasu wzmagają wydalanie płynów z organizmu i poprawiają pracę serca. Pomaga też w schorzeniach żołądkowo-jelitowych oraz jako środek wpływający dodatnio na pałeczkę okrężnicy. Sok ten znamy jako napój witaminowy i ogólnie wzmacniający, poprawiający apetyt i trawienie przy chorobach wątroby, śledziony, pęcherzyka żółciowego, zaparciach i żylakach odbytu. Rozcieńczony z wodą jest dobry do płukania jamy ustnej i gardła, działa też wzmacniająco w przypadku rozpulchnienia dziąseł. Osłodzony – przy kaszlu i chrypce, z miodem – przy zapaleniu dróg oddechowych. Okłady ze świeżej, zmiażdżonej kapusty pomagają na wszelkiego rodzaju gorące obrzęki, toteż są dobre tak przy zapaleniach stawów, jak i przy zwichnięciach. Ropiejące rany, oparzenia, mokre egzemy leczy się miazgą z liści kapusty połączoną z białkiem jajek, gdyż fitocydy kapusty działają bakteriobójczo. Zabijają też gronkowce złociste, a nawet prątki gruźlicy. Europa Zachodnia nie znała kiszonej kapusty i teraz ją dopiero odkrywa. W dużej mierze dzięki nam, czego dowodem jest zaczynająca się moda na bigos. Wśród jaroszy zaś furorę robi kiszona kapusta zasmażana z grzybami. Wiesława Kwiatkowska

kapusta(4).jpg

Kapusta. Rodzaje i właściwości lecznicze ...

Kapusta. Rodzaje i właściwości lecznicze Z kapustą jest problem, bo tą nazwą objęte zostały także gatunki niewiele mające wspólnego z wyobrażeniem kapusty. Na przykład kapusta karaibska, zwana także kolokazją, to bogata w skrobię bulwa z obszarów podzwrotnikowych wymagająca pieczenia lub gotowania, bo w ten sposób usuwa się z niej szkodliwe dla zdrowia kryształy szczawianu wapnia. Rośnie w Australii, Afryce i obu Amerykach, u nas uprawiana rzadko jako roślina ozdobna w szklarniach. Pochodząca z Etiopii kapusta abisyńska, czyli modrak abisyński, przypomina rzepak i podobny do niego olej się z niej wydobywa. Kapustę palmową, znaną także pod nazwą serca palmowego, otrzymuje się ze specjalnie spreparowanego stożka wzrostu palmy. Zamieszanie powiększa się i przez to, że choć nasza medycyna ludowa z właściwości leczniczych tej jarzyny korzysta wszechstronnie, w polskich podręcznikach ziołolecznictwa jej nie ma. Według klasyfikacji Tatiany Lizgunowej, rosyjskiej badaczki właściwości leczniczych roślin, do rodzaju kapusta (Brassica L.) należy osiem gatunków: kapusta głowiasta, brukselska, jarmuż, kapusta pekińska i chińska, kalafior i kalarepa. Uprawiać zaczęto najpierw – bo w IV wieku przed Chrystusem – formy liściowe, z których powstała później kapusta głowiasta. Starymi gatunkami są również kalafior i kalarepa, które zaczęto uprawiać w środkowej lub wschodniej części obszaru śródziemnomorskiego. Do młodszych należą kapusta włoska, pekińska, chińska, brukselka i jarmuż. Włoska ma liście pomarszczone, zwinięte w główkę mniej zbitą od głowiastej i o nieco wyższych od niej wartościach odżywczych; pekińska ma liście zbite w mniej lub bardziej wydłużoną główkę i więcej białka od poprzednich, a chińska luźną główkę z pomarszczonych, jasnozielonych liści o grubych ogonkach. Brukselska – główki wielkości orzecha włoskiego tworzące się w pachwinach liści – powstała w wyniku mutacji pączkowej dokonanej w 1785 r. w Belgii i stąd jej nazwa. Jarmuż nie zwija się w główkę, a liście ma tak bogato pomarszczone, że doskonale nadaje się do dekoracji. Ale nie tylko, bo obok brukselki i kalafiora ma najwięcej witaminy C. Najbardziej powszechnie uprawiana jest kapusta głowiasta biała i trochę mniej – czerwona. Za roślinę leczniczą uważana jest od najdawniejszych czasów, o czym są wzmianki w dziełach Katona, Dioskura, Pliniusza i Galena. Starożytni rzymscy lekarze leczyli kapustą choroby płuc, wątroby, stawów oraz wrzody i uważali ją za środek przeciw zamroczeniu alkoholowemu. Rosyjskie lecznictwo ludowe zalecało kapustę w przypadkach zaburzeń trawienia, chorób wątroby i śledziony, stanów zapalnych skóry, egzem, oparzeń, stłuczeń, ran i wrzodów oraz na kaca. Liście ugotowane w mleku i zmieszane z otrębami przykładano do chorych miejsc przy skazie limfatycznej i mokrej egzemie. Hindusi robią z niej różne wyciągi. Wartości leczących ma wiele, zawiera bowiem witaminę U, działającą przeciwwrzodowo, toteż sok ze świeżej kapusty jest świetnym środkiem gojącym przy owrzodzeniach żołądka i dwunastnicy. cd. 1a ]

Obraz 042.jpg

Skalka.....kosciol

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin