stokrotka-duzy.jpg
Krynia_pl / zachomikowane / Oczka wodne / wiosna w przyrodzie / piękne ogrody / stokrotki / stokrotka-duzy.jpg
Pobierz
Inne foldery z plikami do pobrania
-
► Learn deutsch -
☸ڿڰۣ ღ♥ღDISNEY WALLPERS -
1 Listopada -
A-4 Skyhawk -
Airbus -
Antonow -
Avro -
Bałtyk - zachody słońca -
BAWARSKIE PRZYPADKI -
Chatki -
CUDNE KSAZKI- -
DREWNIANE CERKWIE I KOŚCIOŁY -
GDYNIA MIASTO -
Greg Olsen -
GRUBE BABKI -
Inne -
jedzenie i picie -
Jeziorka Duszatyńskie -
Jura Krakowsko- Częstochowska -
Komedie Romantyczne rmvb !!! -
Kościoły w Krakowie -
Kwiatowo_owocowe -
ŁADNE WIDOCZKI -
Maki -
Marina Filatova -
Mladen Gradović -
Moje miasto SZCZECIN -
Nattallia Shloma -
Norwegia -
OKRĘTY, ŻAGLOWCE -
OKTOBERFEST MUSIK LIVESTREAM -
Perfect -
PIESKIi -
Pieskowa Skała -
Piosenki Serbskie -
przepisy Dobre rady -
SAMOLOTY - HELIKOPTERY -
Semino Rossi -
Składanka – The Heimatdamisch - Medl -
Slaskie nutki -
Słoneczniki -
SWIATOWE PRZEBOJE NA AKORDEON ═══════════════ -
Święta Bożego Narodzenia -
Tapety ciężarówki -
Tarnica -
Tłusty Czwartek -
Wiązanki weselne -
WIDOCZKI OBRAZKOWE -
WIDOKI -
Yorki
STOKRÓTKI
Juliusz Słowacki
Miło po listku rwać niepełną stokroć
I rozkochanych słów różaniec cedzić,
Miło przy ludziach było raz powiedziéć,
Że się kochamy, i mówić po stokroć.
Miło zabłądzić pod lipowe cienie
Z kwiatkami w ręku - i patrząc ukradkiem,
Wzajemnie mówić obrywanym kwiatkiem:
Kochasz!... i pani kochasz mnie szalenie...
Gdy nas różowa poróżniała sprzeczka,
A zgody ciągłe zabraniały świadki,
Pamiętasz, luba, jak te białe kwiatki,
Jeden mówił: nie - a drugi: troszeczka.
Dzisiaj samotny - dzisiaj bez nadziei
Błądząc po skałach... wszystkie moje smutki
Zbiegły się razem do białej stokrotki,
Co była siostrą stokrotek w alei.
Rwałem ją... listki leciały w błękicie
Aż na jezioro, ze skały, gdziem siedział,
I wiesz, co listek ostatni powiedział?
Luba, że jeszcze kochasz mnie nad życie.
Veytoux, d. 21 lipca 1835 r. rano.
Juliusz Słowacki
Miło po listku rwać niepełną stokroć
I rozkochanych słów różaniec cedzić,
Miło przy ludziach było raz powiedziéć,
Że się kochamy, i mówić po stokroć.
Miło zabłądzić pod lipowe cienie
Z kwiatkami w ręku - i patrząc ukradkiem,
Wzajemnie mówić obrywanym kwiatkiem:
Kochasz!... i pani kochasz mnie szalenie...
Gdy nas różowa poróżniała sprzeczka,
A zgody ciągłe zabraniały świadki,
Pamiętasz, luba, jak te białe kwiatki,
Jeden mówił: nie - a drugi: troszeczka.
Dzisiaj samotny - dzisiaj bez nadziei
Błądząc po skałach... wszystkie moje smutki
Zbiegły się razem do białej stokrotki,
Co była siostrą stokrotek w alei.
Rwałem ją... listki leciały w błękicie
Aż na jezioro, ze skały, gdziem siedział,
I wiesz, co listek ostatni powiedział?
Luba, że jeszcze kochasz mnie nad życie.
Veytoux, d. 21 lipca 1835 r. rano.
