BAŻANT-8.jpg

Bażant

Bażant to ptak z rodziny kurowatych. W warunkach naturalnych zamieszkuje deltę Wołgi, Kaukaz i Zakaukazie, pas od Iranu po Mandżurię oraz północną cześć Półwyspu Indochińskiego. W Polsce aklimatyzowano wiele podgatunków tego ptaka.

Samce najczęściej mają zieloną głowę z metalicznym połyskiem i dwoma małymi czubkami, wokół oczu nagą czerwoną skórę, a na szyi białą obrożę. Jego plecy są rdzawo złote z fioletowym połyskiem, pióra zakończone jasno. Ma pstre barki z łuskowym rysunkiem, przód brązowoczarny z połyskiem, gdzie pióra są szaro zakończone. Brzuch bażanta czarny, ogon zaś żółtobrunatny z czarnym pręgowaniem, znacznie wydłużony. Samica jest mniejsza, jej wierzch przybiera odcień popielatorudy o nieregularnym, poprzecznym prążkowaniu, spód jest jaśniejszy, pozbawiony plam.
Samca nazywamy bażantem lub kogutem, samicę - kurą lub bażancicą, młode pisklętami i bażancikami, później młódkami. Odnóża bażantów zwane są ciekami. Wyrostek na tylnej stronie cieków to ostroga. Odcisk cieków to ślad bażanta. Rozróżnienie płci ma podstawowe znaczenie, gdyż kura objęta jest całoroczną ochroną. W czasie polowania, kiedy omyłka jest najbardziej szkodliwa (wynikiem jej może być zastrzelenie kury), a jednocześnie najłatwiejsza, należy pamiętać, że kogut ma głowę ciemną i długi ogon, który podczas podrywania się podobny jest do falującej wstęgi. Poza tym kogut jest jaskrawo upierzony. Podrywający się kogut wydaje charakterystyczny silny i dźwięczny głos (pianie) - khok, khok, khok, kura zaś cicho pogwizduje.
Bażanty lubią otwarte tereny o licznych krzewach, skraje pól i nadrzeczne zarośla. Żyją w stadach. Gniazdo zakładają na ziemi, pod osłoną traw lub gałęzi. Mają one postać niewielkich zagłębienień skąpo wyścielonych puchem. W maju i czerwcu kury składają 8-15 jaj koloru oliwkowozielonego, a następnie wysiadują je przez 24-25 dni. Młode po kilku godzinach już swobodnie poruszają się, a w drugim tygodniu próbują lotu. Pokarmem tych ptaków są rośliny, latem również duże ilości owadów.,
Wiek bażanta poznaje się po długości pazurów i ostrodze. Młody bażant ma pazury długości do 10 mm, zaś stary nawet do 18 mm Ostroga u młodego bażanta jest mała i ruchoma, a u starego długa i ostra, sztywna (długość ok.11 mm). Ponadto na ostrodze od drugiego roku życia pojawiają się zrogowaciałe pierścienie, co roku jeden, na przykład kogut trzyletni ma dwa pierścienie.
Bażant wymaga szczególnie troskliwej opieki, gdyż ma dużo wrogów i jego zmysły nie są nadmiernie rozwinięte. Kiedyś bażanty królowały na polskich dworach i stołach. Dziś ich mięso nadal jest w cenie, ale hodowle tych ptaków dla wielu mogą być po prostu hobby. Coraz więcej ludzi chce też hodować te ptaki samodzielnie i niekoniecznie na mięso, gdyż bażanty prezentują się wspaniale i są oryginalną ozdobą parków i ogrodów.