Bielsko Biała.jpg

MATKA BOŻA HAŁCNOWSKA

BIELSKO-BIAŁA HAŁCNÓW. DIECEZJA BIELSKO-ŻYWIECKA.
KOŚCIÓŁ NAWIEDZENIA N.M.P.
Figura koronowana 22 V 1995 przez Ojca Świętego Jana Pawła II.Prawdopodobnie pierwsza Pieta tak zwana "Radosna" pochodziła z XVI wieku. Pierwszy historyczny zapis pojawia się w roku 1764 kiedy to Jan Grzybkowski z Wadowic dokonał zapisu mówiącego o cudownej figurze stojącej na słupie gdzie zbierali się ludzie paląc światła i odmawiając modlitwy. W 1767 roku w dąb na którym stała figura uderzył piorun, a siła uderzenia zniszczyła szafkę. W ogniu spłonęła sukienka znajdująca się na figurze. Ona sama pozostała nietknięta. Adam Pruszyński, miejscowy dziedzic, zabrał figurę umieszczając ją najpierw w domowej kapliczce, a później przeniósł obok dębu gdzie zbudował dla niej niewielką kapliczkę. Wydarzenie z 1767 roku przyciągało coraz to nowe rzesze wiernych do Tej "która ogarnięta ogniem pioruna ocalała" tak że wkrótce postanowiono o wzniesieniu w tym miejscu kościoła. Prace przy jego budowie trwały siedem lat. Sanktuarium hałcnowskie rozwijało się, miejscowość doczekała się utworzenia własnej parafii. 2 lipca 1926 roku Pieta została ukoronowana koronami biskupimi, do czego w znacznym stopniu przyczynił się ówczesny biskup Anatol Nowak. 4 lutego 1945 roku to dramatyczny dzień dla sanktuarium. W pożarze powstałym podczas bombardowania figura została całkowicie zniszczona. Po przejściu frontu zaczęto porządkować wypaloną świątynię. Powstał komitet odbudowy kościoła który doprowadził do tego, iż w lipcu 1945 roku mógł odbyć się pierwszy powojenny odpust. Wkrótce potem artysta z Kóz - miejscowości koło Bielska-Białej - wyrzeźbił nową figurę Matki Bożej Bolesnej. Jest to figura zaliczana do tak zwanej Piety Mistycznej bardziej surowej w obrazie. O ile w pierwszym, zniszczonym typie, Maryja trzyma na kolanach Jezusa który ma kształty dziecka, a twarz Jej jest pogodna, o tyle w typie drugim ciało Chrystusa jest naturalnej wielkości, a na twarzy Maryi jawi się ból. Wyrazem niesłabnącego kultu Matki Bożej Hałcnowskiej są zapisane w "Księdze Łask Sanktuarium Hałcnów" szczególne znaki Jej pośrednictwa, jak też i zawieszane wota. Pień pozostały po ścięciu dębu zniknął pocięty przez pielgrzymów przypisujących jego fragmentom niezwykłe znaczenie.