1966 Syrena 110.jpg

Panuje przekonanie, że była to niezrealizowana „perełka” polskiej motoryzacji i wielu „znawców” wyraża żal z powodu niewdrożenia auta do produkcji. Pora trochę odbrązowić ten mit.
Nie oszukujmy się. To był niewypał. Gdyby Syrenę 110 produkowano seryjnie w takiej formie jak zbudowane prototypy, nie mielibyśmy powodów do dumy.
Poniektórzy opowiadają, że to był pierwszy hatchback na świecie. Bzdura. W dodatku Syrena 110 była hatchbackiem tylko na zewnątrz. W rzeczywistości nie posiadała podstawowej zalety tego nadwozia, zalety, która spowodowała nieprawdopodobny sukces na lata- czyli składanej tylnej kanapy, dającej dużą przestrzeń bagażową. Dlaczego tak się stało?
Otóż polscy projektanci otrzymali zadanie stworzenia nowoczesnego auta w momencie, gdy na papierze istniał już gotowy Renault 16. Nie można było obejrzeć dokładnie jego doskonałych rozwiązań, natomiast wiedziano jak wyglądał z zewnątrz. Nadwozie hatchback, zwane wtedy „kombilimuzyną” zostało przeniesione do Syreny 110. Szkoda, że tylko nadwozie. Autorom projektu nie przyszedł do głowy pomysł składania tylnej kanapy. Mało tego! Konstrukcja ściętego tyłu była krótsza od sedana i nie bardzo wiedziano jak zmieścić koło zapasowe. Wsadzono je tak wysoko, że przestrzeń ładunkowa w aucie była kompromitująco mała. Wersję, że na pomysł trzecich drzwi konstruktor wpadł gdy żona kupiła pralkę Frania można zdecydowanie włożyć między bajki.
Produkcja seryjna miała ruszyć w 1968 roku, ale umowa z Fiatem zniweczyła te plany. Zbudowano raptem około 20 prototypów, sprzedano je prywatnym nabywcom i one jeździły po polskich drogach, zaopatrzone w przestarzałe, dwusuwowe silniki S-31 od poczciwej „skarpety”.
W różnych tytułach, często nie związanych z motoryzacją, pojawia się wątek szpiegowsko – sensacyjny, jakoby podczas jednej z wizyt francuskiej delegacji u Edwarda Lotha w Biurze Konstrukcyjnym doszło do "przecieku" i Francuzi mieli gotowy pomysł na auto. Niestety, rzecz się miała dokładnie odwrotnie.