Ja i Nati w Alpach(1).jpg

Elast64 / IKONY NA FOLDERY, PPSy / Ja i Nati w Alpach(1).jpg

Download: Ja i Nati w Alpach(1).jpg

Pobierz

0,53 MB

(1600px x 1200px)

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

Elast64

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Łabądki tylko dla Łabądków.

Inne pliki do pobrania z tego chomika

STAROŚĆ.jpg

Fiat Topolino (1936).jpg

Choć Włochy zmotoryzował dopiero Fiat 500 to należy przy ...

Choć Włochy zmotoryzował dopiero Fiat 500 to należy przyznać, że pierwsze kroki poczyniła właśnie „myszka”. Niepozorna, ciasna, ze słabiutkim motorkiem, ale jednak cztery kółka pod dachem. W zasadzie był to samochód dwuosobowy, bo z tyłu nie udało się wygospodarować miejsca do siedzenia. Ot, taka półka dla kota, pełniła rolę bagażnika. W dodatku to tego bagażnika można było się dostać tylko od środka, bo na zewnątrz umieszczono koło zapasowe. Topolino raczej nie było mistrzem w wykorzystaniu miejsca. Wyśmiewany Fiat 126p był od niego krótszy o 15 cm a jednak z trudem, ale mieścił 4 osoby. Trzymając się tych porównań można dodać, że Topolino miał dokładnie długość Fiata Cinquecento. Właściciele „myszki” w ogóle nie byli rozpieszczani. Z początku nawet nie mieli wskaźnika poziomu paliwa. Poza kierownicą z przodu zamontowano tylko prędkościomierz i czujnik ciśnienia oleju. No tak, jeszcze szyba była. Kabiny właściwie nie wygłuszono, więc przy maksymalnej prędkości 85 km/h hałas panował niemiłosierny. Motorek o mocy 13 KM akustycznie rozrabiał, jakby miał co najmniej 150 koni. Produkcja autka zaczęła się w 1936 roku i o dziwo trwała aż do 1955. Krótko po wojnie auto trochę zostało modyfikowane. Światła wkomponowano w karoserię a koło zapasowe przeniesiono na podłogę bagażnika. Montaż Topolino odbywał się nie tylko we Włoszech, ale także w Austrii, Polsce, Niemczech i we Francji, bo firma Simca zakupiła licencję na Topolino.

Peugeot 504 (1968).jpg

Już ich nie widać na ulicach a kiedyś nawet w Polsce był ...

Już ich nie widać na ulicach a kiedyś nawet w Polsce były popularne. Peugeota w latach 70-tych można było kupić w Pewexie za dolary. Był synonimem komfortu, powiewem wolności z zachodu. Miękkie zawieszenie wzmacniało poczucie luksusu, samochód jakby płynął po szosie. A Polacy przyzwyczajeni do kangurowatych podrygów Malucha czuli się jak w raju. Z resztą za Gierka kilka egzemplarzy jeździło w rządowej flocie. We Francji auto produkowano 15 lat (1968-83), to bardzo długo, ale w Nigerii jeszcze dłużej, bo aż do 2005 roku! Z resztą do dziś Peugeot 504 kojarzony jest najbardziej z Afryką i tamtejszymi taksówkami. Ten francuski Mercedes rozpieszczał wygodą prowadzenia, choć miał swoje dziwactwa. Kierunkowskazy zmieniane prawą ręka, koło zapasowe wyjmowane bez otwierania bagażnika (ależ pokusa dla złodziei). A swoją drogą pojemny bagażnik posiadał chyba najbardziej rozpoznawalną na świecie klapę, załamaną w połowie głębokości. Peugeot 504 rzeczywiście na tle innych aut wyróżniał się wygodą, natomiast osiągi miał raczej standardowe. Dość ciężki samochód zaopatrzono w silnik 1,8 o mocy 83 KM. Rozpędzał on auto do 160 km/h. Ale właściwości trakcyjne plus komfort wystarczyły do przyznania Peugeotowi 504 tytułu Samochodu Roku w 1969. Tytuł prestiżowy, więc popyt był spory. W sumie wyprodukowano ponad 3 miliony tych aut, co ciekawe w bardzo stonowanych kolorach, raczej takich, jakie są popularne dzisiaj a nie 40 lat temu.

Reflektory - rozwój wyglądu.jpg

Z początku były to po prostu lampy (najczęściej karbidow ...

Z początku były to po prostu lampy (najczęściej karbidowe) wzięte od dorożki i przyczepione pionowo do auta. Wraz z zastosowaniem elektryczności w samochodach reflektory stały się częścią pojazdu i o ich wyglądzie zaczęli decydować projektanci. Tuż przed wojną pojawiły się modele z wbudowanymi lampami w karoserię (Tatra, Ford). Jednym z pierwszych był też polski prototyp Lux-Sport. Po wojnie przez dłuższy czas preferowano klosze okrągłe. Prostokąty zaczęły królować dopiero z końcem lat 70-tych. Około roku 1980 weszła nowa moda stylizacyjna na łączenie lamp z kierunkowskazami i stworzenie integralnej, zaokrąglonej, nachodzącej na boki części. Tej tendencji nie oparła się praktycznie żadna marka na świecie. Niebawem przyszedł szał na uzyskiwanie jak najmniejszego współczynnika oporu Cx i reflektory wraz z przednią maską robiły się coraz niższe. Przed nie lada problemem stały marki Mercedes i BMW, których chłodnica, bądź logo miało przewagę elementów pionowych. Nie było jak tego obniżyć. Rekordy cienkich lamp bił Fiat w modelu Bravo. W latach 90-tych samochody stały się wyjątkowo obłe, co z kolei przyczyniło się do bezsennych nocy konstruktorów Volvo. Marka ta, kilkanaście lat wcześniej jako swój element charakterystyczny przybrała maksymalnie częste stosowanie kątów prostych. Na przełomie wieków nadeszła nowa rewolucja. Inżynierom udało się stworzyć żarówki, które nie wymagały rowkowanego szkła lamp przednich. Nagle wszystkie nowe lampy posiadały zupełnie gładkie klosze (długo opierał się model 206 Peugeota). Dzięki płaskim kloszom można było projektować dowolne kształty kloszy. Nie musiały to już być ani kółka ani prostokąty. Reflektory zaczęły się wydłużać (tzw. „kocie oczy”) a dziś mamy tendencję, że lampy o rozmaitych kształtach podchodzą aż pod przednią szybę.

Citroen 2CV (1938).jpg

Przylgnęło do niego określenie „Kaczka”. Inni mówią po p ...

Przylgnęło do niego określenie „Kaczka”. Inni mówią po prostu najbrzydszy samochód świata. Rzeczywiście 2CV urodą nigdy nie grzeszył. Jak się okazuje nie przeszkodziło mu to w zdobyciu ogromnej popularności, potwierdzonej wyprodukowaniem prawie 4 mln sztuk. Mimo, że jako datę rozpoczęcia produkcji podaje się rok 1948, to tak naprawdę auto skonstruowano 10 lat wcześniej, jeszcze przed wojną. Znana jest historia, że projektanci otrzymali polecenie stworzenia auta takiego, by przy prędkości 50 km/h z przewożonych 4 osób i koszyka pełnego jaj nie zrobiła się jajecznica. Zbudowano 250 modeli a potem 249… zniszczono. Wybuchła wojna i Francuzi nie chcieli pokazać konstrukcji Niemcom. Jeden egzemplarz głęboko ukryli i wyjęli dopiero po wojnie. A wtedy akurat potrzebowano taniego i prostego auta. Rozpoczęto produkcję seryjną. Model znacząco się jednak różnił od przedwojennego projektu. Można powiedzieć, że był „bardziej wypasiony”. Prototypowe auto miało tylko jeden reflektor, teraz były dwa. Zamontowano wycieraczki, rozrusznik i kierunkowskazy oraz zmieniono silnik na chłodzony powietrzem. Trzybiegową skrzynię bez synchronizacji zastąpiły cztery zsynchronizowane biegi. Zrezygnowano też z rowkowanych blach (wzmacniały konstrukcję) na rzecz blach prostych, w dodatku również w dachu, który wcześniej był płócienny. Ale pewne rozwiązania zostały: choćby siedzenia z rurek połączonych płótnem, brak jakichkolwiek obić tapicerskich wnętrza, dźwignia zmiany biegów w desce rozdzielczej, otwieranie szyb poprzez ich przesuwanie a nie opuszczanie (jak w autobusach). Takie otwieranie było znacznie tańsze w produkcji i nie wymagało instalowania całego mechanizmu z korbką. Pierwsze silniki stosowane w produkcji seryjnej miały 380 cm pojemności i 9 KM. Przez 42 lata (do 1990) auto przechodziło niezliczone ulepszenia, poprawki. Pod koniec Citroen 2CV już tylko wyglądem zewnętrznym przypominał swojego dziadka. Jak przystało na auto kultowe, Citroen 2CV jest doświadczoną gwiazdą filmową. Występował u boku Jamesa Bonda, Luisa de Funesa i wielu innych.

Citroen 2CV wymiary.jpg

Renault Clio. Przód.jpg

Jeziorko.jpg

Zielony.jpg

Zielona cegła.jpg

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin