102587_Kawalerskie_zycie_na_obczyznie.jpg

Rok produkcji: 1992
Premiera: 1993. 01. 15
Niemal od poczatku swej kariery Andrzej Baranski uwazany jest za rezysera chetnie portretujacego codzienne zycie, zwlaszcza na prowincji. Jego sposób narracji nasycony bywa zwykle delikatnym, dobrodusznym humorem i lagodnym sentymentalizmem. Rezyser konsekwentnie uprawia wlasna filozofie kina. Jej naczelna zasada jest prawo do indywidualnej interpretacji swiata, na która wplyw maja przede wszystkim wlasne doswiadczenia i przemyslenia. Twórczosc autora "Tabu" od lat fascynuje krytyków swa osobnoscia i nietypowoscia. Jeden z nich tak o tym pisal: "Manifestowana w filmach Baranskiego zgoda na los i brak pretensji do swiata jest na naszym gruncie czyms niebywalym - choc podobne nastawienie nie dziwiloby w filmie skandynawskim czy chinskim. Baranski ukazuje Polske z calkowitym pominieciem romantycznych klisz, tak wlasnie jakby ukazywal Skandynawie czy Chiny. Patrzy na swiat troche jak gosc z Ksiezyca lub jak archeolog, zafascynowany materialnymi szczególami zycia." Pewnym odstepstwem od tej stylistyki jest jedynie "Horror w Wesolych Bagniskach", "thriller w stylu retro", w którym autor "Niech cie odleci mara" zaprezentowal sie widzowi jako wytrawny humorysta, biegle zonglujacy konwencjami, zgrabnie balansujacy miedzy drwina a filozoficzna refleksja. Wczesniejsze o trzy lata "Kawalerskie zycie na obczyznie" to adaptacja pamietnika Jakuba Wojciechowskiego pt. "Zywot wlasny robotnika". Tekst ten, bedacy relacja z pobytu mlodego Polaka w Niemczech, w 1923 roku wygral konkurs Polskiego Instytutu Socjologicznego. Wydany siedem lat pózniej przez prof. Józefa Chalasinskiego zyskal uznanie m.in. Tadeusza Boya-Zelenskiego, choc wielu zaszokowal obyczajowa smialoscia. Wyczulony na materialny konkret Andrzej Baranski nie mógl przejsc obok prozy Wojciechowskiego obojetnie. W jednym z wywiadów mówil: "Pierwsze, co rzucilo mi sie w oczy przy lekturze ksiazki - to gigantyczna ilosc detali. Autor pamieta, ile zaplacil za piwo flaszkowane, a ile za beczkowe. Ten pamietnik to wlasciwie sfabularyzowany rocznik statystyczny. Ale kazdy detal ma tu znaczenie psychologiczne, mówi cos o bohaterze. Nastawilem sie na przedstawienie jego drogi zyciowej. Jest ona o tyle oryginalna, ze zwykle w mlodosci najpierw mysli sie o milosci idyllicznej, potem dopiero przychodza inne doswiadczenia. U niego - inaczej. Odkrywa ja stopniowo, przechodzac kolejne stopnie wtajemniczenia erotycznego."
Poczatek XX wieku. Mlody chlopak z Poznanskiego, Michal, jedzie w glab Niemiec szukac pracy i lepszego zycia. Pracujac w fabryce wlókienniczej zaprzyjaznia sie z innym polskim robotnikiem - Stefkiem. Razem uczeszczaja na kurs tanca i form towarzyskich. Jednak zdobyte tam maniery nie pasuja do srodowiska, w którym zyje Michal i prowadza do konfliktu. Michal przylacza sie do taboru karuzelnika i zaczyna z nim wedrówke. Bujna dzialalnosc erotyczna karuzelnika i jego pomocnika, Hermana, ostro uswiadamiaja Michalowi istnienie tej strefy zycia. Kiedy konczy sie objazd z karuzela, Michal podejmuje prace w kotlowni. Mieszka u nienasyconej rozwódki, Frau Luther, która wprowadza go w arkana praktyk damsko - meskich. Zbyt mocno eksploatowany przez swoja gospodynie, wyjezdza do Westfalii. Pracuje w kopalni. Rozbudzone apetyty zaspokaja teraz u platnych dziewczyn. Bójka w kopalni sprawia, ze znowu musi ruszyc w droge. Ponownie spotyka Stefka i wspólnie dokonuja podbojów milosnych. Nastepuje jeszcze jedna wedrówka, kolejna praca i wreszcie pojawia sie wielka milosc.