14 - [XIV] - Grob.jpg

Chomigra / Galeria / Golgota Jasnogórska Jerzego Dudy Gracza / 14 - [XIV] - Grob.jpg

Download: 14 - [XIV] - Grob.jpg

Pobierz

0,71 MB

(1275px x 1754px)

stacja XIV - Jezus do grobu złożony

Przez 2000 lat zakłócamy spokój cielesnej śmierci Chrystusa, od czasu grobu Józefa z Arymatei do dzisiaj. Grób Chrystusa od wieków budują teorie i księgi, głoszące Jego klęskę lub niebyt. Dzisiaj na polskim, oświęcimskim cmentarzu przygniata Go sterta krzyży zbezczeszczonych i wyrzuconych ze Żwirowiska. Ale Jezus w tym Grobie żyje i zmartwychwstanie Trzeciego Dnia, jak oznajmia Pismo. "Gdzież jest, o śmierci, twoje zwycięstwo? Gdzież jest, o śmierci, twój oścień?" (l Kor.15,55) Umierając, zniweczył naszą, śmierć, a Zmartwychwstając przywrócił nam życie.
(J.Duda Gracz)

BALLADA O WIELKIEJ SOBOCIE

Wczoraj był w moim życiu znowu gorzki piątek
Sucho i Czarno. Nagle Go spotkałem
I jak to bywa zawsze - nie poznałem
Choć miał na dłoniach krwawych blizn zaczątek

Ani Mu było potrzebne gadanie
Gdzie się świniłem, śliniłem, dławiłem
- Obudź się - szepnął. Nagle się zbudziłem.
- Jeśli chcesz Bryllu,
jutro będzie Zmartwychwstanie
(Ernest Bryll)

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

Chomigra

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Obrazy Jerzego Dudy Gracza umieszczone zostały w przestrzeni zamkniętej - na górnej kondygnacji wejściowej części kaplicy Matki Bożej, tzw. przybudówki, przeprojektowanej w latach 1929-1933. Tu, w miejscu okolonym murami, tak bliskim serca Sanktuarium, jakim jest prezbiterium kaplicy z hebanowo-srebrnym ołtarzem-tronem mieszczącym obraz Matki Bożej Królowej Polski, znalazło swoją lokalizacjÄ osiemnaście dużych obrazów, które jak okna wyprowadzają nas w świat pozornie bliski realizmowi, ale w istocie pełen niepokojów współczesności, skrótów i deformacji. W ciągu ostatnich stu lat sztuka w ogóle, a sztuka religijna w szczególności, przeszły ogromną drogę i nikogo nie dziwi ani nie oburza w dniu dzisiejszym obecność w dziełach sztuki sakralnej świadomego zniekształcenia, ani tym bardziej specjalne podkreślenie wagi symbolu, skrótu myślowego czy malarskiej metafory.

Jednak Jerzy Duda Gracz pozostaje w swojej "Golgocie Jasnogórskiej" w pewien sposób wierny ideałom poetycko pojętego realizmu - prawda, że specyficznie rozumianego, pełnego elementów groteski, przerysowanego i oscylującego chwilami w stronę karykatury. Duda Gracz bowiem zawsze przedstawia świat realnych ludzi: nieco zdeformowanych, brzydkich, gorszych,śmiesznych lub źałosnych. Na tle tego dziwacznego tłumu postaci współczesnych i historycznych, codziennych i świątecznych, typowych i wyjątkowych artysta ustawia cierpiącego, jakźe ludzkiego Chrystusa, pozbawionego powabu, upokorzonego i zwycięskiego zarazem: Jezusa, do którego każdy z nas może zbliżyć się ze swoim cierpieniem bez obawy odrzucenia.

Obrazy i komentarze : Jerzy Duda Gracz
wiersze: Ernest Bryll

Inne pliki do pobrania z tego chomika

01- [ I] - Pilat.jpg

stacja I - Jezus na śmierć skazany Jezus staje przed Pił ...

stacja I - Jezus na śmierć skazany Jezus staje przed Piłatem. Ten fakt budzi nasze wątpliwości jak również medialną, sensację. Czy Oskarżony jest wiarygodny i prawdziwy, skoro Jego Królestwo nie jest z tego Świata? Chrystus pogrąża się w mroku, zamyka oczy przed ziemskim prawem, gdyż wie, że nie jest podsądnym, lecz Sędzią Niebieskim, który ponownie przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Będzie Boskim Sędzią, dobrym i naturalnym jak słońce, w przeciwieństwie do Piłata, któremu przyświeca sztuczny blask reflektorów, aby wszyscy widzieli, jak obmywa ręce z krwi Baranka. (kom. J. Duda Gracz) Wstajemy. Ciężko brodzimy w cieniu Każdy Judasza ma na ramieniu Judasz nas dziobem uderza w szyję I milczkiem sprawdza jak serce bije I ostrzy pióra, i łyka ślinę I pleśń wyczuwa, sen i padlinę Pomoż nam Boże, bo upadamy Gdy nas zaciska swymi skrzydłami Rośnie, tłuścieje sobie na chwałę Chce byśmy byli z nim jednym ciałem (Ernest Bryll)

04 - [IV] - Matka.jpg

stacja IV - Jezus spotyka Maryję W polskiej Golgocie C ...

stacja IV - Jezus spotyka Maryję W polskiej Golgocie Chrystus nie spotyka Matki - Człowieka, ale Maryję w Obrazie Jasnogórskim i wszystkie Matki będące odbiciem Jej Oblicza. Częstochowska Hodegetria ukazuje drogę do zbawienia. Pierwszy raz Chrystus w czasie Pasji i Chrystus - Emanuel stoją obok siebie. Emanuel - to początek drogi. Krzyż - to jej koniec. Bogurodzica Częstochowska i wszystkie Matki w wiecznej pielgrzymce podążają przez Golgotę do Boga. One rodzą, będą rodzić i będą grzebać, tworząc nieustanne dzieło Zbawienia i Odkupienia. Matki pod krzyżami synków człowieczych mają wymiar boski, bo ich serce przebije miecz, aby się wypełniło. (J.Duda Gracz) Od wesela biedaków w galilejskiej Kanie Nie było o Niej słowa w Ewangielijach Bo niepotrzebna tam była Maryja Gdzie było cudów wielkie świętowanie Nie słychać było o Niej w Palmowej Niedzieli Gdy każdy w mieście chciał być uczniem Twoim Gdy każdy wołał, że już się nie boi Bo zna Mesjasza i wyzwolicieli Nie było Jej, gdzie ciemność, wieczerza zdradziecka Nie będzie Jej, gdy Judasz śliną was obliże Ale tak będzie stać pod naszym krzyżem Jako stała pod męką Boga - swego dziecka Gdy nas odejdą wszyscy, Ona pozostanie Tak jak była przy każdym gdyśmy się rodzili Ona wyprosi dla nas - byśmy wino pili Nie ciemną wodę śmierci Ale Zmartwychwstanie (Ernest Bryll)

15 - [XV] - Zmarchwywstanie.jpg

stacja XV - Jezus zmartwychwstaje Alleluja! Jezus Żyje, ...

stacja XV - Jezus zmartwychwstaje Alleluja! Jezus Żyje, lecz Jego Golgota się nie kończy. Dalej jest Drogą przez Zmartwychwstanie, odnawiając Księgę Genesis, staje się Duchem Bożym unoszącym się nad ludzkimi "wodami". Twarz Chrystusa to jedyna widoczna twarz, choć ludzi jest wielu. Chrystus w każdym człowieku jest Nowym Adamem, Pierwszym i Ostatnim Człowiekiem, jest każdym z nas i w każdym z nas. W Jego Zmartwychwstaniu spełnia się Idea Boskości. Jezus wychodzi z nas, a my wchodzimy w Niego. "Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego". (J,19) (J. Duda Gracz) Bóg odrzucił ten kamień jakby nic nie ważył I wstał tak lekko z grobu, że na twarzach straży Nie było widać lęku i zdumienia Może nie zobaczyli nawet, że się świat odmienia Bóg odrzucił ten kamień jakby nic nie ważył Bóg zmartwychwstał, odwalił groby naszych domów Gdzie tak już dobrze we śnie dusznym było I nie przepuścił tej nocy nikomu Spod ciepłych pierzyn wywlekał nas siłą Bóg zmartwychwstał, odwalił groby naszych domów Byśmy stanęli. Na światło spojrzeli Byśmy wołaniem wielkim odetchnęli Bóg odrzucił ten kamień (Ernest Bryll)

17 - [XVII] - Galilea.jpg

stacja XVII - Jezus ukazuje się w Galilei Chrystus wy ...

stacja XVII - Jezus ukazuje się w Galilei Chrystus wydaje dyspozycje Piotrowi, Apostołom i wszystkim Ich następcom przez wieki powierzając im swój Kościół: "Paś owce moje", (J,21,17); "(...) Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie". (J,21,6). Udziela Im ostatniej lekcji, aby zwróceni do Boga karmili ludzkość Chlebem Żywota, "I rzekł do nich: >> Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom...<<" (Łk,24,46) (J. Duda Gracz) Gdy dwóch z was zbierze się w imię moje Ja będę z wami... Ale Go nie było Choć czekaliśmy z wielkim niepokojem Żeby się szeptem słowo zaświeciło Żeby ruch ręki, chleba przełamanie Ale nie przyszedł na nasze spotkanie Więc trzeba iść do siebie gdzie zwykle siedzimy Gdzie ciemno i bezpiecznie w tej ciemności znanej? Bo w niej nie musi być wszystko widziane I już niczego się nie przestraszymy Więc trzeba iść do siebie? Znowu patrzeć w ścianę Gdzie nie ma ani szpary tylko beton lity Przed świtem Trzeba już iść do siebie. A więc się żegnamy I każdy nagle poczuł jakby dotknął rany Drugiego, i jak gdyby Przyjaciel Nieznany Dotknął rąk naszych, co były spocone Brudne a teraz nagle oczyszczone Jak ten chleb, co już spleśniał a został wezwany Bo stał się chlebem, który mamy dzielić Jak woda co się nagle zaczęła weselić I nie cuchnęła więcej rdzą i chlorem A stała się tak miękka jako deszcz wieczorem Kiedyś tam. We śnie czy dzieciństwa kraju (Ernest Bryll)

11 - [XI] - Krzyzowanie.jpg

stacja XI - Jezus do krzyża przybity/ Modlitwa miejska/ ...

stacja XI - Jezus do krzyża przybity/ Modlitwa miejska/ Przybicie do krzyża, chociaż brak oprawców. Chrystus sam kładzie się na krzyżu, "przygwożdżony" do niego ludzkim bólem, męczeństwem ofiar, co cierpiały i umarły w więzieniach, obozach i łagrach, za Boga i Ojczyznę. Pamięć o nich to symbole Polskiej Drogi wiodącej do naszego Zmartwychwstania. Wagon - pomnik Pomordowanych na Wschodzie - i samochód - "pomnik" męczeństwa ks. Popiełuszki. Zwieńcza je Stacja - Pomnik Krzyżowanego Chrystusa, gdzie nie ma dumy męczeństwa, lecz ludzki ból i strach. "Przebodli ręce i nogi moje, policzyli wszystkie kości moje". (Ps,22(21)-17,18) (J. Duda Gracz) Ach, Chryste z niebios wychwalony Co podtrzymujesz nasze domy I nasze życie także krzywe Bolą Cię krzyże Taki ugięty od wiecznego Do śmiertelnego? Nawet Bóg Ledwo wytrzyma. Gdyby mógł Odgiąłby się od krzyża swego Ale nie może. Bo ma dłonie Przybite tam gdzie my żyjemy I chce od złego nas osłonić A my nie wiemy... Czy też chcemy? A rany Boskie... Kto je widzi? Dla naszych oczu to nie rana Tylko asfaltu łza wylana W pęknięciu co przez miasto idzie (Ernest Bryll)

08 - [VIII] - Płaczące kobiety.jpg

stacja VIII - Jezus pociesza płaczące kobiety Pocieszan ...

stacja VIII - Jezus pociesza płaczące kobiety Pocieszanie niewiast to drugie spotkanie z Matką - Wskazaniem Drogi do Zbawienia, lecz tym razem przez pokutę. Umęczony Chrystus, mówiąc: "nie płaczcie nade mną, ale nad sobą i synami waszymi" (Łk,23.28), budzi nadzieję, że przez prawdziwy żal jest szansa naprawy grzechu. W tej stacji rodzi się dialog miłosierdzia. Kobiety nie opłakują Boga, ale przez ból rodzenia tylko one naprawdę litują się nad Synem Człowieczym tak, jak im powiedział. (J. Duda - Gracz) Bóg płakał patrząc na nie. A one widziały Jako po twarzy Boga łzy i krew spływały Niby cieniutkie rzeki. A każda zmywała Czarne poletko pobitego ciała Widziały skórę suchą, dobrze przeoraną Otworzona do słońca każdą słoną raną Zakryły twarze by nie patrzeć więcej Nad czym płakały Nad tym - co jest? Czy - co będzie? (Ernest Bryll)

12 - [XII] - Umieranie.jpg

stacja XII - Jezus na krzyżu umiera Consumatum est. Wyp ...

stacja XII - Jezus na krzyżu umiera Consumatum est. Wypełniło się. Kiedy Jezus woła z krzyża: "Eli, Eli lema sabachthani" (Mt,27,46), jest najbliżej współczesnego człowieka przez swoje zagubienie i zwątpienie. W swoim "bluźnierczym" apogeum osamotnienia i umierania staje najbliżej nas, zniżając swoje Bóstwo do ludzkiej nędzy i słabości. Przez to właśnie chwila śmierci Ciała Chrystusowego rozmnożyła i wyzwoliła krzyże na całej Ziemi, a ludzkość zrozumiała, że idąc za Chrystusem, trzeba umierać, żeby żyć. "Człowiek, który patrzy na te ramiona, może pomyśleć, że z najwyższym wysiłkiem ogarniają one człowieka i świat. Ogarniają! Oto człowiek. Oto sam Bóg". (Kard. K. Wojtyła, Rekolekcje w Watykanie 1976 r.) "Bo w nim żyjemy, ruszamy się i jesteśmy". (Dz,17,28). Również i nasz naród rodzi naśladowców Chrystusa i podażą za Nim w bólu Jego Matki, Królowej Korony Polskiej. Cały Jej. ( J. Duda Gracz) My, mali ludzie cośmy do ostatka Stojąc u krzyża na cuda czekali Cośmy uciekli, głowy pochowali I każdy sobie gębę ręką zatkał Już nie będziemy o cudach gadali My, mali ludzie cośmy do ostatka... My, mali ludzie w strachu czekający Że przyjdą także po nas i na krzyż przybiją Uciekaliśmy od kobiet płaczących Zapomnieliśmy Jana wraz z Maryją Bo się nam powróz zacisnął pod szyją My, mali ludzie w strachu czekający My, mali ludzie cośmy uwierzyli Że Ty przemienisz biedę w chleb i wino Zobaczyliśmy Twoje ciało sine Zamiast zwycięstwa octu się napili My, mali ludzie cośmy uwierzyli Jak ciemno, mroźno jest przy Twoim grobie A dla nas domy jak groby stawiają Ty leżysz martwy kiedy nas ścigają I gdzie Twe wino i chleb nie odpowiesz Kiedy uczniowie właśnie Cię zdradzają Jak ciemno, głucho jest przy Twoim grobie Ach, każdy się przemieniał innych dotykając I zasiedliśmy jak dzieci spłoszone Do spóźnionej wieczerzy w betonowych domach Bo On był Czekał w każdym - kiedy to poznamy Że jest w twarzach przyjaciół, z którymi czekamy (Ernest Bryll)

18 - [XVIII] - Wniebowstapienie.jpg

stacja XVIII - Wniebowstąpienie do Częstochowy Jezus ko ...

stacja XVIII - Wniebowstąpienie do Częstochowy Jezus kończy swoja, ziemska wędrówkę i wstępując do nieba staje się Apollińskim Chrystusem - Słońcem, Centrum Nieba i Ludzkim Niebem. Jak przed Piłatem, w Pierwszej Stacji, w ostatniej również zamyka oczy, abyśmy zapamiętali Go nie jak Sędziego, lecz Tego, który będzie uwalniał i wpuszczał ludzi do Domu Ojca. Na Ziemi, na Polskiej Ziemi, zostaje Dom Matki Jasnogórskiej - nasza Brama i Jerozolima Niebieska. "Oto ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostaniecie w mieście, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka". "A kiedy ich błogosławił, został uniesiony do nieba". (Ł.24,49,51) (Jerzy Duda Gracz) Do Częstochowy w butach poszliśmy szlacheckich Ale te pańskie buty nogi nam otarły I trzeba było dalej - jakbyś dzieckiem Był - dyrdać na bosaka... Tłumy na nas parły Więc skakaliśmy chromo po kamieniach Zanim poznały stopy co to ziemia I jak sypny piasek podźwiga w kurzawie Wstaje chorągwią aż do nieba prawie I jak wiatr każdy jego lot odmienia Do Częstochowy poszliśmy. I dotąd Jeszcze idziemy aż do bólu głowy Ściśnięci w tej pielgrzymce naszej narodowej Bieda do biedy i pot aż do potu Siła do siły a lęk z przerażeniem I może właśnie to jest uzdrowienie Że dotknęliśmy siebie. I pod Jej obrazem Każdy pozostał sobą a byliśmy razem Zrozumieliśmy ciemności zasłonę Spod której twarz zraniona ledwo nam jaśnieje I cud nie w tym tylko żeby mieć nadzieję W Bogu... Lecz Boga do siebie przekonać (Ernest Bryll)

02 - [II] - Oto czlowiek.jpg

stacja II - Jezus bierze krzyż Ten który rozpoczyna Gol ...

stacja II - Jezus bierze krzyż Ten który rozpoczyna Golgotę wraz z dwoma przestępcami, jest Bogiem, a mimo to pokornie bierze na ramiona swój krzyż. Niech więc weźmie również nasze krzyże: kule i protezy wspierające ciężar ludzkiego kalectwa. Przez ciężar krzyża Jezus staje się podporą ludzi cierpiących i dokonuje cudu ich uzdrowienia. "... w Jego ranach jest nasze zdrowie" (Iz,53,5) (J.Duda Gracz) Ten Człowiek szedł tak ciężko i z taką pokorą Jak Bóg, co nie mógł grzbietu rozprostować Bo niósł belkę ciosaną żołnierskim toporem I zaczynała się droga krzyżowa Ten Człowiek szedł tak cicho - jakby nie oddychał Słyszał jak w radio radośnie szeptano: Że się nauczył myśleć a więc już nie słychać Co myśli. A jak myśleć? - Właśnie nauczano Dziennikarze go w zęby bili mikrofonem I pytali: - Człowieku, czyś zadowolony? I wdzięcznie się o krzyża belkę opierali I gadali: - Choć trudno, lecz idziemy dalej... Ten człowiek szedł tak ciężko i z taką pokorą Aż reporterów wzięło lekkie obrzydzenie: - Bo skąd się takie gęby zapocone biorą - Skąd grzbiety nadpęknięte, głupawe spojrzenie? - Cóż, tępe życie. W stajni się narodził Z osłem i wołem gadał. Co dzień jak co dzień Na grzbiet mu ciężar zwalisz, niesie, nawet nie wie Jaka się kryje siła w tym krzyżowym drzewie - Zapomniał pewno o czym dawniej gadał I nie przypomni, co przyjaźń, co zdrada Zapomniał jak go bito i jak go sądzono Niech teraz swoje niesie gdzie mu pozwolono Ten Człowiek szedł tak ciężko i z taką pokorą Jak my. Przez miasto zmięte w pomiętym ubraniu I nikt nie wierzył, że nadejdzie pora Kiedy podźwignie kamień Zmartwychwstania Bo ledwo szedł. Nie myślał. Takie były ciężkie Belki Krzyża Codzienne (Ernest Bryll)

03 - [III] - Pierwszy upadek.jpg

stacja III - Jezus po raz pierwszy upada Jesteśmy zdziw ...

stacja III - Jezus po raz pierwszy upada Jesteśmy zdziwieni i zrozpaczeni Chrystusową słabością i brakiem anielskiej interwencji. Odwracając oczy od tego poniżenia nie dostrzegamy w nim znaku słońca. Ślepi i wystraszeni zapieramy się Odkupiciela, wciąż powtarzając słabość Piotra - Opoki Jego Kościoła. Zapominamy, że "Bóg wyprowadzi zbawienie ludzkości z upadków Chrystusa pod krzyżem". (Kard. K. Wojtyła, Rekolekcje w Watykanie 1976 r.) (J.Duda Gracz) Niósł belkę. Upadł. Dyszy przed nami A my spłoszeni, nieprzygotowani Udajemy - nic nie widzimy Jest niedziela. My, pięknie ubrani Do kościołów bardzo się śpieszymy Gdzie czcigodne śpiewając pieśni Razem z Bogiem bezpiecznie jesteśmy Bóg nasz tam jest. Więc mówiąc szczerze Na ulicy Nie może leżeć (Ernest Bryll)

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin