Wugarten - Ogardy (Rewers) 32.jpg

Kreis Friedeberg

Ogardy (Wugarten)

Ogardy – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie strzelecko-drezdeneckim, w gminie Strzelce Krajeńskie.

W latach 1945-54 siedziba gminy Ogardy. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.

Zabytki

Pałac z XIX wieku.
Kościół parafialny pw. św. Stanisława Kostki.


W 1337 roku pojawia się po raz pierwszy nazwa wsi. W tym też roku wymieniany jest Henningus von Hersleben. W 1349 roku margrabia Ludwik Stary podarował rentę ze wsi Betkinowi von der Ost z Drezdenka w zamian za dług. Wieś pozostawała w rękach tej rodziny do końca XIV wieku. W 1405 roku Ulryk von der Ost sprzedał wieś zakonowi krzyżackiemu. W 1441 roku jako właściciel wymieniany jest Ludike Letenin. W 1499 roku cała wieś należała do rodziny von Bornstedt oprócz 5 łanów należących do rodziny von Papsteinów z Dankowa. Pod koniec XVI wieku poszczególne części wsi należały do von Bornstedtów na Wołogoszczy, Ługach, Ogardach i Gilowie oraz Heinricha, małoletniego Wolfa, syna Melchiora, Kerstena, którą to część przejęła rodzina von Natzmer. Prawdopodobnie to lenno przejęli w XVI wieku von Billerbeckowie. Z opisu w 1608 roku istnieje na terenie wsi pięć siedzib rycerskich: Wolfa i Hansa von Bornstedta, Asmusa von Bornstedta z Długiego, Markusa von Billerbecka, Joachima von Papsteina z Dankowa. W XVIII wieku wymieniane są siedziby rycerskie von Bornstedta, von Modiena, von Pasteina i von Vorhauera. W XVIII wieku jako właścicieli wsi wymienia się podporucznika Georga Augusta von Wobersnow, Hansa Carla Ludolfa von Stranz, Leopolda Friedricha von Heyden. W 1798 roku cały majątek nabył, skupiająć w jednych rękach wszystkie posiadłości rycerskie szambelan dworu i prałat, Sigismund Friedrich I, hrabia von Blankensee. Tak rozpoczęła się stuletnia obecność tej rodziny w Ogardach. Ród ten wywodził się z Pomorza, w XVI wieku pojawił się w Nowej Marchii, głównie w powiecie choszczeńskim. Od 1817 roku właścicielką majątku była wdowa po Sigismundzie, hrabina von Balankensee z domu von Hagen, później jej młodszy syn hrabia Friedrich Georg Alexander, szambelan i sekretarz królewski. Od 1871 roku po śmierci Friedricha Georga do 1885 roku właścicielką była hrabina Marie von Blankensee-Firks z domu von Blankensee, zaś w latach 1885-1905 właścicielką była hrabina Aleksandra von Blankensee- Puckler z domu baronowa von Firks zu Ohlau. W latach 1907-1908 majątek należał do banku ziemskiego, od którego odkupił radca Kretzschmer. Od 1910 roku jako właścicielka posiadłości występuje Martha Kretzschmer z domu Schopenthau.

Zespół pałacowy składający się z pałacu, dworu, spichlerza i parku. Pałac zbudowany w trzeciej ćwierci XIX wieku, reprezentuje styl budownictwa eklektycznego. Murowany, dwukondygnacyjny, założony na rzucie wydłużonego prostokąta z lekko zaznaczonymi ryzalitami na osi poprzecznej. Elewacje boniowane, zdobione pilastrami, fryzami i gzymsami.
Dwór zbudowany został w początkach XIX wieku, w stylu klasycystycznym. Murowany, parterowy, założony na rzucie prostokąta. Dach naczółkowy.

Dwór znajduje się w północno-wschodniej części miejscowości, na zachód od założenia folwarcznego oraz na północ od eklektycznego pałacu. Obiekt usytuowany jest na wyniesieniu terenu. Po stronie wschodniej znajduje się niewielkie jezioro. Przed elewacją frontową zasadzono drzewa, przesłaniające częściowo budynek. Dwór założony został na osi północ-południe, murowany, ceglany, o otynkowanych elewacjach. Jest to obiekt parterowy, częściowo podpiwniczony, z dwupoziomowym użytkowym poddaszem, nakryty dachem naczółkowym z oknem powiekowym ponad wejściem głównym. Elewacja frontowa została zakomponowana jako dziewięcioosiowa z otworami okiennymi prostokątnymi i owalnymi, ujmującymi wejście główne. Przed wejściem znajduje się drewniany ganek, nakryty dachem dwuspadowym. Z werandy wejścia jest przejście do niewielkiej, czworobocznej sieni, skomunikowanej z poprzecznym korytarzem, w której umieszczono zabiegową klatkę schodową prowadzącą na poddasze. Z korytarza w parterze prowadzą przejścia do dziewięciu pomieszczeń mieszkalnych oraz dwóch kuchni. Na poddaszu umieszczone są dwa pokoje. W budynku dworu zachowała się częściowo historyczna stolarka klatki schodowej oraz stolarka okienna i drzwiowa. Budynek dworu znajduje się w rękach prywatnych i nie jest zagospodarowany.