Bobrówko - Niszczejący Pałac Elektyczny 6.jpg

Majątek składa się z rezydencji dworskiej, części gospodarczej oraz kolonii mieszkalnej. Dwór wraz z obszernym dziedzińcem gospodarczym oraz parkiem zajmuje teren w południowo-wschodniej części wsi, przy drodze z Choszczna do Strzelec Krajeńskich. W ramach zespołu rezydencjonalnego, w jego południowo-wschodniej części zlokalizowany jest park pałacowy o powierzchni 6,10 ha. Wejście do parku znajduje się przy południowej elewacji pałacu. Założenie posiada częściowo charakter parku krajobrazowego i leśnego. Park krajobrazowy obejmuje skarpę wyniesienia oraz staw wraz z otoczeniem. W drzewostanie parkowym przeważają buki, dęby i sosny oraz olsza czarna. Z dawnej kompozycji przestrzennej widoczne są relikty szpalerów grabowego i topolowego. Park leśny obejmuje natomiast partię lasu znajdującą się na wzniesieniu równoległym do skarpy przechodzący w kompleks leśny. Pomiędzy parkiem a dziedzińcem gospodarczym usytuowany jest Pałac. Po południowej stronie podwórza, tuż przed pałacem, znajdują się dawne czworaki dla służby. Zasadnicza część założenia tworzy wydłużony dziedziniec gospodarczy, usytuowany na osi wschód-zachód. Wokół czworokątnego podwórza ustawione są zabudowania folwarczne. Od wschodu podwórze zamyka pałac, zaś od zachodu ogrodzenie z centralnie umieszczoną bramą wjazdową. Pałac w Bobrówku stanowił siedzibę rodu von der Osten, w posiadaniu której wieś znajdowała się od średniowiecza aż do około poł. XIX wieku. Następnie, w latach 1835-1914, znajdował się on we władaniu rodziny Fleicherów. Pałac jest budowlą niejednorodną chronologicznie, ukształtowaną w kilku fazach budowlanych. XVIII-wieczne relikty konstrukcji budowli zachowały się w piwnicach. Kolejne przekształcenia budynku przypadają na XIX stulecie. Pod koniec XIX wieku rozbudowano pałac o skrzydło południowe i ryzality skrzydła głównego, ukształtowane w stylu eklektycznym. Budynek założony jest na planie wydłużonego prostokąta, ustawiony na osi północ-południe. Od strony południowej, do głównej części budynku przylega skrzydło boczne ustawione prostopadle. Jest to budowla murowana i podpiwniczona. Część zasadnicza bryły jest parterowa z wysokim, dwuspadowym dachem. Dwukondygnacyjne skrzydło boczne pokrywa dach mansardowy z lukarnami. Elewacje - frontowa oraz tylna - posiadają ten sam dziewięcioosiowy układ kompozycji. Na osi środkowej elewacji frontowej skrzydła głównego znajduje się ryzalit z wejściem. Od strony elewacji bocznej - południowej usytuowany jest filarowy ganek z dwoma tarasami. Wystrój architektoniczny elewacji jest skromny, składa się z boniowań na narożnikach skrzydła głównego wraz z ryzalitem oraz skrzydła bocznego - południowego, profilowanych opasek i gzymsów nadokiennych. Na elewacjach skrzydła bocznego występują gzymsy między kondygnacyjne i belkowanie z kroksztynami. Układ wnętrza skrzydła głównego jest dwu i pół traktowy, z wewnętrznym korytarzem. Na osi traktu frontowego umieszczony jest hol. W części pomieszczeń o charakterze reprezentacyjnym zachował się historyczny wystrój. We wnętrzu obszernej sali kominkowej zachował się wystrój sztukatorski w formie faset i plafonów na suficie, parkiet pałacowy oraz do niedawna marmurowy neorokokowy kominek, który został skradziony. Podobnie w sali balowej, znajdują się sztukaterie sufitowe oraz ozdobne płyciny i pilastry ścienne. Od czasu zakończenia II wojny światowej, w obiekcie nie prowadzono gruntownych prac remontowych, poza bieżącymi naprawami pokrycia dachowego oraz malowaniem wnętrza. Po 1945 roku dwór w Bobrówku wraz z folwarkiem i parkiem zostały znacjonalizowane. W okresie od 1950 roku do 1964 roku w budynku dworu mieściło się więzienie dla kobiet. W 1964 r. dwór przeszedł na własność Strzeleckiego Kombinatu Rolnego. Pozostając w zasobach Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, dwór był dzierżawiony.