List do matki (A Briwełe der Mamen).jpg

Anastazja_Baran / zachomikowane / List do matki (A Briwełe der Mamen).jpg

Download: List do matki (A Briwełe der Mamen).jpg

Pobierz

18 KB

(130px x 400px)

Film (w języku jidysz) w reżyserii Leona Trystana i Josepha Greena z 1938 roku.

Filmów w tym języku nakręcono w Polsce (i chyba tylko w Polsce) w okresie międzywojennym 12.
Zachowało się 9.

Chana Lewin - Małka, żona Szymona
Maks Bożyk - Szymon, krawiec
Mischa German - dyrektor biura
Edward Sternbach - Aron, śpiewak Berd
Lucy German - Debora
Gerdi Bullman - Miriam, córka Dawida
Aleksander Stein - Dawid Berdyczewski

Ale holokaust w Polsce z występujacych w filmie aktorów przeżył tylko Max Bożyk (w 1938 roku wyjechał do USA).
.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

Anastazja_Baran

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Człowiek starszy i jego wspomaganie - w stronę pedagog....pdf

Wpadki prezenterow radiowych.mp3

Nie do obrony - John Osborne - 1976.jpg

Miłośników teatrów nie trzeba zachęcać do ogladania spek ...

Miłośników teatrów nie trzeba zachęcać do ogladania spektakli TTV. Napiszę tylko. Reżyseria: Jerzy Gruza Premiera: 18.10.1976 r OBSADA: Wojciech Pszoniak (Bill Maitland), Jadwiga Barańska (Panie: Garnsey, Tonks, Anderson), Joanna Żółkowska (Joy), Anna Chodakowska (Shirley), Krzysztof Wakuliński (Jones), Małgorzata Braunek (Liza), Edmund Fetting (Hudson). I wystarczy !

PIĘCIOLATEK SIĘ NIE NUDZI.rar

Czterolatek bawię się i uczę.rar

Czterolatek się nie nudzi.rar

Starość jest piękna.rar

Obsada: Grażyna Barszczewska Zofia Saretok Anna Milewska Arkadiusz Bazak Sztuka Esther Vilar jest wyrazistym i mocnym głosem przeciwko kultowi młodości, który obecnie terroryzuje ludzkość. Starzy skarżą się na samotność, odcięcie ich od normalnego życia, zmarginalizowanie. Ich pełne pasji wystąpienia zmieniają się w apoteozę starości rozumianej jako wiek mądrości, niezależności, kompetencji, dostrzegania tego, co piękne. Są głosem wyzwolenia z krępujących stereotypów, które rządzą naszym myśleniem. Po czym kreślą wizje świata a rebours, świata, w którym to młodych izoluje się od społeczeństwa i pozbawia możliwości pracy. "A jeśli zaczniemy się włóczyć po ulicach – coraz większymi grupami i w coraz lepszej kondycji fizycznej dzięki postępowi medycyny – to czy nie zaczniecie się bać?". Demaskują lęki młodych, takie jak: samotność, choroby, bezsilność, odsunięcie, upływ czasu. W zakończeniu sztuki na scenie pojawia się katafalk – symbol tego, co ostateczne, co wzbudza tak samo silny lęk zarówno wśród starych, jak i młodych. To wołanie o pojednanie, o zaufanie, podanie sobie ręki w ostatecznej chwili. Sztuka Esther Vilar jest pełna zaangażowania i pasji, adresowana wprost, można ją traktować jako rodzaj makro protestsongu, którego ostrze wycelowane jest nie tylko w stereotypy naszego myślenia, ale szerzej – w porządek współczesnego świata w ogóle: autorka podaje swój przepis na to, jak żyć, żeby strach przed śmiercią był łatwiejszy do zniesienia.

eltonjohnleonrussell-theunion-albumart.jpg

beastieboys-hotsaucecommitteeparttwo-albumart.jpg

aerosmith-aerosmith-album.jpg

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin