turser (5).jpg

Wezwanie do mojej miłości...
Kiedy siedzę w obliczu niebezpieczeństwa nie boję się o siebie, przeżyłem to tysiąc razy wcześniej, wielokrotnie byłem na krawędzi otchłani, ale byłem sam, nie cierpiałem za nikogo, nikt nie bał się stracić...
Nie miałem rodziny, nie znałem miłości, nie wiedziałem, jak to jest być ojcem...
Liście zimowego lasu i szept zimnego wiatru towarzyszą mi, rozpadam się pod drzewo, pokonałem, zawiodłem brata, okłamałem go, aby ocalić moją miłość, ukrywam przed tobą prawdę i w tej chwili chcę tylko usłyszeć Twój głos, Farah, być przy tobie i dawać mi te dźwięczne pocałunki jak dzwoneczki bożonarodzeniowe, czy te inne miękkie i ciche, wilgotne i namiętne, które wbijasz mi w usta jak namiętny wir...
Deseo estar contigo y nuestro Kerimşah, conocer una vida de familia que acompaña a su hijo al autobús escolar, que se reúne alrededor de una mesa repleta de platillos de tu tierra y de la mía, todos felices y sonrientes; deseo ver criaturas que jueguen en el jardín, a lomos de caballito papá, abuelas que preparen dulces y no dejen de besar y abrazar a sus nietos, deseo amarte hasta el fin, mamá leona de mis sueños y anhelos...
Śnię w mojej wyobraźni, gdy słyszę twój głos przez telefon i mówię ci, jak bardzo cię kocham.
Magia miłości mnie odbudowała, wypuściła ze mnie człowieka o dobrym sercu, którego spłodzili moi drodzy i utraceni rodzice.
Moja trudna przeszłość została zapomniana. Liście śpiewają mi z wiatrem pieśń o nadziei i pokoju.

Adım Farah