Lewica 2011.avi

zwyczajny11 / film dokumentalny(1) / Lewica 2011.avi

Download: Lewica 2011.avi

Pobierz plik

537,06 MB

Czas trwania: 87 min

Dokument filmowy „Lewica 2011″ przedstawia obecną sytuację polskich ugrupowań lewicowych i anarchistycznych. Dokument składa się z 8 wywiadów przeprowadzonych z przedstawicielami organizacji, wypowiedzi przechodniów oraz fragmentów działalności różnych grup lewicowych i anarchistycznych.

W filmie wystąpili: Jakub Gawlikowski (Związek Syndykalistów Polskich), Piotr Ikonowicz (Ruch Sprawiedliwości Społecznej), Jacek Zdrojewski (Polska Lewica), Maciej Konieczny (Młodzi Socjaliści), Aleksander Pawłowski (Wolność, Równość, Solidarność), Jakub Grzegorczyk (Lewicowa Alternatywa), Bogusław Gorski (Polska Partia Socjalistyczna), Jarosław Urbański (Inicjatywa Pracownicza).

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

zwyczajny11

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Mumia Abu-Jamal.rmvb

Mumia Abu-Jamal (ur. 24 kwietnia 1954 r. jako Wesley Coo ...

Mumia Abu-Jamal (ur. 24 kwietnia 1954 r. jako Wesley Cook) – dziennikarz i aktywista polityczny z Filadelfii. Obecnie przebywa w celi skazańców – został oskarżony i skazany za morderstwo filadelfijskiego policjanta Daniela Faulknera. Jego sprawa nabrała rozgłosu na całym świecie, a wyrok śmierci na nim stał się polem bitwy dla przeciwników i zwolenników tego rodzaju kary. Zwolennicy Abu-Jamala twierdzą, że jest niewinny i że jego aresztowanie i skazanie ma podłoże polityczne oraz że jest on więźniem politycznym. Natomiast jego krytycy uważają, że jego proces był sprawiedliwy i że słusznie i zgodnie z prawem został skazany za morderstwo. W grudniu 2001 wyrok śmierci na Abu-Jamalu, lecz nie sam wyrok skazujący, został unieważniony przez sędziego federalnego sądu okręgowego Williama Yohna. Zarówno oskarżenie, jak i obrona złożyły apelacje do tego orzeczenia. Obecnie Abu-Jamal przebywa w zakładzie karnym o zaostrzonym rygorze SCI Greene niedaleko Waynesburga w Pensylwanii.

Plan Kolumbia – zarabiając na porażce wojny z narkotykami.rmvb

czas trwania: 56 minut produkcja: Free Will Production r ...

czas trwania: 56 minut produkcja: Free Will Production reżyseria: Gerard Ungerman, Audrey Brohy Kolumbia bedąca trzecim największym odbiorcą amerykańskiej pomocy militarnej – zaraz po Izraelu i Egipcie jest jednocześnie krajem gdzie w największym stopniu – w skali całej Ameryki Łacińskiej – łamane są prawa człowieka, gdzie ginie najwięcej działaczy związkowych (o czym zresztą mamy okazje przekonac się śledząc kampanią „Coca-killer”).Realizatorzy filmu biorą za punkt wyjścia amerykańskie opryski planatacji koki w ramach tak zwanej „operacji antynarkotykowej” w Kolumbii, przechodząc do ukazania szerszej strategii USA w regionie Ameryki Południowej dla której narkotyki stanowią tylko pretekst. Imperialny wyzysk i wewnętrzne konflikty klasowe pomiędzy garstką uprzywilejowanych a rzeszą biedaków stanowiące oś historii tego kraju prowadzą autorów filmu do wniosku że głównym celem amerykańskiej pomocy jest walka z lewicową partyzantką FARC (Rewolucyjne Siły Zbrojne Kolumbii) która zagraża imperialnym interesom USA oraz skorumpowanemu reżimowi Kolumbii. W aspekcie globalnym głównym powodem militarnego zaangażowania Waszyngtonu jest rywalizacja o kurczące się światowe zasoby ropy naftowej i dostęp do ich źródeł.Z filmu dowiadujemy się o amerykańskich praktykach walki z lewicową partyzantką prowadzoną od dziesiątków lat w tym regionie – poprzez szkolenie w zakresie tortur i „brudnej wojny” latynoskich wojskowych w tzw. Szkole Obu Ameryk – wspieranie prawicowych reżimów,handel narkotykami prowadzony przez CIA, skończywszy na powiązaniach kolumbijskich władz z prawicowymi grupami paramilitarnymi terroryzującymi ludność cywilną. Mocny dokument nie pozostawiający złudzeń na temat imperialnej strategii podboju i przemocy. Jednym z występujących komentatorów jest znany krytyk amerykańskiej polityki Noam Chomsky.

Liberia – podróż do kraju wojny.rmvb

Kraj: USA Reżyseria: Jonathan Stack Rok produkcji: 2004 ...

Kraj: USA Reżyseria: Jonathan Stack Rok produkcji: 2004 Czas trwania: 55 min Język: Polski lektor Film o wojnie domowej w Liberii. Twórcy filmu, w tym słynny Jonathan Stack, znajdują się z kamerą po obu stronach konfliktu, pokazując bezsens wojny oraz kulisy konfliktu. Liberia nie jest już strategicznym punktem na afrykańskiej mapie i choć obie strony wzywają USA do mediacji, Waszyngton wysyła wojsko i mediatorów, gdy jest już za późno. Pierwsza wojna domowa w Liberii trwała z przerwami od 1989 do 1997 roku i pochłonęła 150 tysięcy istnień ludzkich. Konflikt między siłami rządowymi a opozycją (Narodowy Patriotyczny Front Liberii) wybuchł ponownie 8 lipca 2003 roku.

Rosyjska wsciekłość. Rasizm w Rosji.rmvb

Produkcja: Francja Rok produkcji: 2006 czas trwania: 35 min. W ostatnich miesiącach przez Rosję przeszła na niespotykaną dotąd skalę fala zbrodni na tle rasistowskim. Ksenofobiczne, ultranacjonalistyczne i neonazistowskie grupy dopuszczają się coraz bardziej brutalnych aktów przemocy. Chęć „oczyszczenia Rosji” rozprzestrzenia się na cały kraj. Twórcy filmu jadą do Sankt Petersburga, ochrzczonego „europejską stolicą neonazistowską”. Zamordowano tam rekordową liczbę ludzi z zagranicy, głównie afrykańskich i azjatyckich studentów oraz osób z centralnej Azji i KaukazuKamera pokazuje komandosów z Slavic Union, głównej rosyjskiej organizacji neonazistowskiej. Działają w biały dzień i szkolą się bez zakłóceń, biorąc przykład z rosyjskich autorytetów. Widzimy afrykańskich studentów żyjących w ciągłym strachu. W kwietniu 2006 roku Lamzar Samba został zastrzelony na ulicy. Teraz jego przyjaciele czują się złapani w pułapkę. Neonaziści zamieszczają ich zdjęcia w internecie jako cele do zabicia. Podczas ostatniego dnia kręcenia zdjęć przy wejściu do akademika został zabity student z Indii. Ekipa filmowa uczestniczyła w marszu ku jego czci razem z afrykańskimi studentami. Niestety nie było tam ani jednego studenta z Rosji.

The Take – Przejmowanie fabryk.rmvb

produkcja: USA, 2004 czas trwania: 87 min reżyseria Avi ...

produkcja: USA, 2004 czas trwania: 87 min reżyseria Avi Lewis scenariusz Naomi Klein zdjęcia Mark Ellam Film twórców Avi Lewisa i Naomi Klein (autorki antyglobalistycznej książki „No Logo”) opowiada o próbie przejęcia przez pracowników upadłych fabryk po krachu finansowym w Argentynie. W wyniku krachu gospodarczego w Argentynie w 2001 roku, najlepiej prosperująca klasa średnia stanęła przed faktem opuszczonych i nierentownych fabryk oraz masowego bezrobocia. Winą za to autorzy filmu i jego bohaterowie obarczają bezwzględną ekspansję globalnego rynku. Na przedmieściach Buenos Aires trzydziestu niezatrudnionych pracowników kieruje się w stronę ich dawnej, obecnie – pustej fabryki. Żądają ponownego uruchomienia maszyn i prawa do pracy. Są oni częścią odważnego nowego ruchu pracowniczego.Okupują zbankrutowane przedsiębiorstwa i tworzą miejsca pracy na ruinach upadłego systemu. Lecz przewodniczący i działacze tego ruchu wiedzą, że ich sukces jest jeszcze daleko. Muszą rzucać rękawicę sędziom, policjantom i politykom, którzy mogą ich projektowi zapewnić legalną protekcję lub gwałtownie eksmitować z fabryki. Walka robotników rozgrywa się w tle kampanii prezydenckiej, w której głównym kandydatem jest architekt zapaści gospodarczej w Argentynie – Carlos Menem. Jeśli wygra, fabryki wrócą do dawnych właścicieli, dla których znaczą one tyle, co sterta złomu do sprzedania. Robotnicy uzbrojeni tylko w proce i wiarę w demokrację, stają twarzą w twarz z szefami, bankierami i całym systemem. W dokumencie „Przejmowanie fabryk”, który był pokazywany podczas PLANETE DOC REVIEW w 2005 roku, uderza przede wszystkim prosty dramat życia robotników i ich walka o godność i lepszy byt. Film otrzymał w 2004 roku Nagrodę Amerykańskiego Instytutu Filmowego dla Najlepszego Filmu Dokumentalnego oraz nagrodę publiczności na AFI Fest. Polecam przeczytać: - Fabryka w Patagonii. Zanon należy do robotników (pdf) - Przewodnik po demokracji uczestniczącej (partycypacyjnej) (pdf)

Dzierżyńsk. Trujące miasto.rmvb

Dzierżyńsk (ros. Дзержинск), do 1929 Rastiapino — miasto ...

Dzierżyńsk (ros. Дзержинск), do 1929 Rastiapino — miasto w Rosji (część europejska), w obwodzie niżegorodzkim, port śródlądowy nad Oką. Około 255,7 tys. mieszkańców (2005). Duży ośrodek przemysłowy. Głównie przemysł chemiczny, także maszynowy, drzewny, materiałów budowlanych i spożywczy. Nowojorski Instytut Blacksmith uznał Dzierżyńsk za drugie, zaraz po Czarnobylu, najbardziej zanieczyszczone miejsce na Ziemi. Ten niechlubny fakt, odnotowany jest także w Księdze Rekordów Guinnessa. Działające tu do końca zimnej wojny fabryki broni chemicznej doprowadziły do rozległego skażenia wód gruntowych. Obecnie czynne jeszcze fabryki zatrudniają około dwóch trzecich mieszkańców miasta. Chemikalia jak cyjanowodór, dioksyny, fosgen, sarin czy iperyt 17 mln razy przekraczają dopuszczalne normy. Miasto czerpie wodę pitną z zanieczyszczonych źródeł. Wskaźnik śmiertelności 2,6 raza przekracza wskaźnik urodzeń. Średnia długość życia wynosi 42 lata dla mężczyzn i 47 lat dla kobiet. Rosyjskie władze państwowe stale tuszują ten krytyczny stan rzeczy, m.in. poprzez zmniejszenie budżetu Krajowego Urzędu Ochrony Środowiska, odpowiedzialnego za monitorowanie i informowanie o poziomie skażeń.

Neonaziści – biała siła.wmv

czas trwania: 52 min produkcja: Francja 2006 „Cześć dzi ...

czas trwania: 52 min produkcja: Francja 2006 „Cześć dzieciaki, rasizm jest fajny!” Takie przesłanie płynie z filmów Kriegsberichter. Wytwórnia reklamuje swoje video i płyty DVD jako najbardziej znienawidzone i budzące lęk na świecie materiały. Jednocześnie stara się dotrzeć do odbiorców filmów atrakcyjnym dla chłopców w wieku 14-17 lat połączeniem muzyki i politycznej treści. W opinii Jasy, autora Kriegsbericher, jego produkty to taki odpowiednik popularnej MTV. Tyle że w rasistowskim wydaniu, gdzie najczęściej pojawiającym się sloganem jest okrzyk White Power (Biała siła)! Od początku lat 90. Szwecja uchodzi za największego producenta materiałów propagandowych ruchu neonazistowskiego. Zadecydowało o tym między innymi łagodne skandynawskie prawo. Członkowie organizacji Blood and Honour stawiają sobie za cel szkolenie młodych ludzi na bojowników narodowego socjalizmu. Urządzają spotkania i koncerty grup neonazistowskich.Jeżeli tylko nie złamią zasad, nie zaczną krzyczeć „Heil Hitler”, chodzić w koszulkach z faszystowskimi symbolami i pozdrawiać się gestem wyciągniętej ręki ze strony policji nic im nie zagraża. Choć funkcjonariusze obserwują uważnie każdą demonstrację czy spotkanie, to jeżeli nie dojdzie do złamania prawa, są bezsilni. Dlatego Skandynawia pozostaje idealnym miejscem spotkań dla neonazistów z całej Europy. Do Salem w południowym Sztokholmie ściągają działacze z Niemiec, Anglii, Austrii, Francji i krajów Beneluksu.

Szwadrony śmierci - szkoła francuska.rmvb

Film dokumentalny pt. „Szwadrony śmierci: szkoła francus ...

Film dokumentalny pt. „Szwadrony śmierci: szkoła francuska”, zrealizowany przez francuską dziennikarkę i historyk Marie-Monique Robin, opisuje współpracę wojskowych francuskich z południowoamerykańskimi dyktaturami wojskowymi w latach 70. i 80., a zwłaszcza z juntą argentyńską. 30 tysięcy „zaginionych bez wieści”, a faktycznie zamordowanych: oto bilans rządów dyktatury wojskowej w Argentynie w latach 1976-1983. Ze wszystkich wspieranych przez imperializm dyktatur w Ameryce Łacińskiej ta była najpotworniejsza. Metod terroru uczyli ją wojskowi francuscy na podstawie swoich doświadczeń z tzw. bitwy o Algier – walki wojsk spadochronowych z algierskim podziemiem niepodległościowym w 1957r. Pomagali również reżimowi Pinocheta. Podbudowę ideologiczną zapewnili francuscy tradycjonaliści katoliccy. Tak zaczynała się globalizacja neoliberalna.W rozmowie z „Página/12”, Robin przypomina: „W 1959 r. sztab armii argentyńskiej zaproponował porozumienie, na mocy którego francuscy eksperci w zakresie tzw. «wojny antywywrotowej» prowadzili kursy szkoleniowe i byli doradcami opłacanymi przez wojsko argentyńskie. Stała francuska misja wojskowa, złożona z weteranów wojny kolonialnej w Algierii (1954-1962), działała w Buenos Aires do 1981 r., z poparciem rządów Argentyny i Francji. Metody stosowane podczas tzw. bitwy o Algier eksportowano do Szkoły Wojskowej w Buenos Aires. Szkoła ta importowała z Francji koncepcję „wroga wewnętrznego’, która leżała u podstaw doktryny francuskiej, i doświadczenie walki z wrogiem w środowisku miejskim: właśnie z wrogiem wewnętrznym. Przed przyjazdem Francuzów, dla wojskowych argentyńskich wróg pochodził z zewnątrz, z Chile czy Paragwaju, podczas gdy zgodnie z tą nową koncepcją, wrogiem mógł być sąsiad, nauczyciel, peronista czy działacz lewicowy, który zagrażał wartościom zachodnim. Po to, aby pokonać tego ukrytego, zmieszanego z ludnością wroga, który nie nosił munduru, zgodnie z doktryną lub szkołą francuską należało zebrać informacje. Wywiad ma fundamentalne znaczenie – kto mówi wywiad, mówi przesłuchanie, a więc tortura (po to, aby wydobyć informacje), a następnie, aby pozbyć się torturowanych, sprawia, że znikają.” Film „Szwadrony śmierci: szkoła francuska” zaczyna się od wypowiedzi niektórych byłych wojskowych francuskich, którzy walczyli w Indochinach i Algierii, a następnie sprawy relacjonują niektórzy prymusi, m.in. tacy, jak były minister spraw wewnętrznych dyktatury Albano Harguindeguy, były faktyczny prezydent Reynaldo Bignone (1982-1983) i Manuel Contreras, były szef tajnej policji chilijskiej DINA za Pinocheta.

Meet Your Meat.rmvb

Zielone pastwiska i sielskie sceny z przeszłości są tera ...

Zielone pastwiska i sielskie sceny z przeszłości są teraz odległymi wspomnieniami. Na dzisiejszych fermach przemysłowych, zwierzęta tysiącami upychane są w brudnych, pozbawionych okien hangarach, drucianych klatkach, ciążowych boksach oraz innych systemach zamknięcia. Te zwierzęta nigdy nie założą własnych rodzin, nie przywiążą się do ziemi, nie zbudują swojego gniazda oraz nie zrobią niczego co leży w ich naturze. Nie mają nawet szansy poczuć słońca na swoich ciałach ani oddychać świeżym powietrzem do dnia gdy zostają załadowane na samochody ciężarowe skrepowane i przewiezione do uboju. Zwierzęta na dzisiejszych fermach przemysłowych nie są chronione przez żadne prawne zabezpieczenia przed okrucieństwem, które uznano by za nielegalne, gdyby wymierzono je psu czy kotu: zaniedbanie, okaleczenia, manipulacje genetyczne i farmakologiczny reżim które wywołują nieustający ból i wyniszczenie, transport w ekstremalnych warunkach pogodowych i makabryczny oraz agresywny ubój.A przecież hodowlane zwierzęta są nie mniej inteligentne i zdolne do odczuwania bólu niż psy i koty, które żywimy jako naszych codziennych towarzyszy. Kurczaki zabijane dla mięsa w USA są sztucznie przymuszane do tak szybkiego wzrostu że ich serca, płuca i kończyny często nie mogą nadążać za ogólnym wzrostem ciała. Bydło jest kastrowane, jego rogi są zrywane z głów a na jego ciele dokonuje się wypaleń-oparzeń trzeciego stopnia bez żadnego znieczulenia. Krowy wykorzystane dla ich mleka są odurzane środkami farmakologicznymi i hodowane dla pozyskania nienaturalnej ilości mleka; ich dzieci kradnie się im zaraz pod narodzinach wysyłając do okrutnych gospodarstw cielęcych aby ludzie mogli pić cielęce mleko. Świnie-matki na fermach przemysłowych są unieruchomione w tak małych boksach, że nie są w stanie obrócić się wokół ani nawet wygodnie ułożyć na ziemi. Dzioby i palce indyków opalane są rozgrzanym ostrzem. Wiele z nich cierpi z powodu niewydolności serca albo wyniszczającego bólu nóg, wskutek dodatkowego uszkodzenia pod wpływem ich nadmiernej sztucznie wywołanej wagi, dla celów hodowlanych.

Plastikowa planeta.rmvb

kraj: Austria reżyseria: Werner Boote rok produkcji: 200 ...

kraj: Austria reżyseria: Werner Boote rok produkcji: 2009 czas trwania: 95 minuty język: polski lektor Odkąd człowiek nauczył się wytwarzać plastik, wyprodukował taką ilość tego tworzywa, że sześciokrotnie można by owinąć nim kulę ziemską. Jesteśmy dziećmi epoki plastiku – przekonuje reżyser Werner Boote. „Nasz świat jest uzależniony od syntetycznego materiału i powoli przez niego niszczony”. „Kiedyś na Ziemi nie było plastiku. W 1907 roku belgijski chemik Leo Hendrik von Baekeland wynalazł jednak bakelit – pierwsze całkowicie sztuczne tworzywo, wyprodukowane z ropy naftowej” – tak zaczyna się dokument „Plastikowa planeta”. Jego autorem jest Werner Boote, człowiek, który dosłownie dorastał w cieniu tworzyw sztucznych. Dziadek filmowca był dyrektorem niemieckiego oddziału firmy Interplastik, pionierskiego przedsiębiorstwa na polu produkcji plastiku. Boote pamięta jeszcze ekscytację wywoływaną przez kolorowe zabawki przynoszone do domu przez dziadka, ale fascynacja syntetykiem dawno już ustąpiła w jego życiu miejsca sceptycznej ciekawości. W duchu tejże powstał ten dokument. Plastik jest dosłownie wszędzie – wystarczy przyjrzeć się wyposażeniu każdego domu. O istnieniu „cudownego materiału” przypominają również góry śmieci, nie podlegające łatwej i szybkiej utylizacji. W morzach i oceanach plastiku jest sześć razy więcej niż żywego planktonu, a jakby tego było mało, plastik obecny jest nawet w ludzkim organizmie, krążąc w układzie krwionośnym! Patrząc z niepokojem na taki stan rzeczy, Werner Boote postanowił poszukać odpowiedzi na kilka pytań. Czy – a raczej jak bardzo – codzienny kontakt z plastikiem szkodzi zdrowiu? Kto ponosi odpowiedzialność za tony odpadków w morzach i na pustyniach? I wreszcie – co ludzie powinni wiedzieć o tworzywach sztucznych, a co przemysł syntetyczny stara się zataić? W poszukiwaniu prawdy reżyser wybrał się w podróż dookoła świata, rozmawiał z naukowcami i przedstawicielami największych producentów plastiku. Bezkompromisowe śledztwo Bootego, dynamiczny montaż, efektowne zdjęcia i muzyka legendarnej grupy The Orb sprawiają, że wyprawa ta staje się fascynującą, ale i niepokojącą opowieścią o cywilizacji zakutej w kajdany z plastiku.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin