Kornblumenblau (1988) reż.Leszek Wosiewicz.rmvb

Pierwowzór
USPOKOIĆ SEN
Autor: Kazimierz Tymiński

Prolog. W czasie I wojny światowej, w rodzinie urzędnika bankowego przychodzi na świat Tadzik. Chłopiec rośnie, zgodnie z wolą ojca kształci się na muzyka pilnie ćwicząc fortepianowe wprawki. Na wszelki wypadek zapewniają mu też zawód inżyniera górnictwa. II wojnę światową Tadzik rozpoczyna w mundurze Strzelców Podhalańskich, po klęsce wrześniowej działa w konspiracji, aż wreszcie trafia do obozu koncentracyjnego... Dużo choruje, cudem udaje mu się przeżyć pobyt na oddziale doświadczalnym, gdzie wstrzykiwano mu zarazki tyfusu. Odmiana losu przychodzi wraz z pojawieniem się w baraku blokowego Kornblumenblau, nazywanego tak od tytułu jego piosenki. W poszukiwaniu więźnia umiejącego grać na akordeonie, miłośnik niemieckich melodii o homoseksualnych skłonnościach trafia na Tadzika. Chłopak wzywany jest odtąd na prywatne występy do blokowego i po jakimś czasie zostaje w nagrodę przeniesiony do bardziej luksusowej pracy - obierania kartofli. Na bloku kartoflarzy zaprzyjaźnia się z Włodkiem, zwraca również uwagę na piękną Żydówkę, którą widuje z daleka idąc do pracy. Pewnego dnia szef kuchni każe stawić mu się w kasynie oficerskim, aby przygrywał gościom na pianinie przy kolacji. Pijani goście nie zauważają, że pianista w chwili zapomnienia gra Chopina. Po tym występie awansuje na kelnera. Po ucieczce trzech więźniów z bloku artystów, szef Politische skazuje cały blok na śmierć. Tadzik unika śmierci, dzięki wstawiennictwu żony komendanta. Prosto spod lufy trafia na choinkowe przyjęcie dla niemieckich dzieci organizowane przez żonę komendanta. Następnie gra w obozowej orkiestrze. Podczas wielkiej faszystowskiej fety obóz zostaje zbombardowany przez alianckie samoloty, zwiastując koniec wojny. Na stacji Tadzika z akordeonem odziedziczonym po blokowym Kornblumneblau zauważają żołnierze radzieccy, którzy wciągają go do wagonu. W pociagu rozlegają się dźwięki "Kalinki".