system rodzinny dziecka z zaburzeniami intelektualnymi.pdf

BERT HELLINGER jest jednym z najbardziej znanych współczesnych terapeutów. Urodził się 16.XII.1925 roku w Leimen koło Heidelbergu. Studiował filozofię, teologię i pedagogikę, a w 1946 wstąpił do katolickiego zakonu misyjnego. W zakonie spędził 25 lat, z czego 16 lat na misji w RPA u Zulusów. Żyjąc wraz z nimi, miał okazję obserwować panujące wśród nich relacje i stosunki społeczne przepełnione szacunkiem i czcią dla autorytetu rodziców i przodków. Tam też, jako katolicki zakonnik i dyrektor szkoły, zetknął się z nieznaną dotąd w Niemczech tzw. dynamiką grupową. Kursy, w których brał udział miały ekumeniczny charakter, a trenerzy pochodzący z angloamerykańskiego obszaru kulturowego przekazywali doświadczenia ukierunkowane na praktyczne zastosowania. Zebrane podczas szkoleń doświadczenia, oparte na zasadach szacunku dla każdego z uczestników stosował Hellinger w praktyce po powrocie do Niemiec. W 1971 wystąpił z zakonu i poświęcił się psychoterapii. Kolejnymi decydującymi zdarzeniami był udział w kursie terapii Gestalt prowadzonym przez Ruth Cohn i szkolenie w zakresie psychoanalizy w Wiedniu. Później zetknął się z terapią krzyku, określaną również mianem początkowej, Arthura Janova. Przez dziewięć miesięcy uczył się jej zasad u samego twórcy metody w Los Angeles a potem, wraz z żoną Hertą w Instytucie Terapii Pierwotnej w Denver w Kolorado. Niedługo po tym wraz z żoną, Hertą Hellinger, otworzyli własną praktykę, w której posługiwali się metodą Janova.
W tym samym czasie Hellinger zgłębił także inne kierunki, między innymi analizę transakcyjną Erica Berne’a, czy Programowanie Neurolingwistyczne (tzw. NLP). Metoda ta opiera się na założeniu, że postępowaniem człowieka kierują tak zwane skrypty, które może odkryć podczas terapii i świadomie się nimi posługiwać. Hellinger włączył elementy NLP do swojej praktyki terapeutycznej. Wkrótce odkrył, że skrypty nie zawsze pochodzą z naszego życia, ale mogą być dziedzictwem przodków. Ostatnią ważną inspiracją Hellingera były coraz popularniejsze w latach siedemdziesiątych warsztaty terapii rodzin Ruth Mc Clendon i Leslie Kadies oraz odkrycie porządku pochodzenia. To właśnie pod ich wpływem zdecydował, że jego powołaniem jest praca z rodzinami.
Wszystkie te nurty stanowiły dla Hellingera inspirację, ale wypracował on własną, pod wieloma względami rewolucyjną metodę, zwaną „terapią ustawień rodzin”, lub „ultrakrótką terapią rodzin”. Rewolucyjna jest przede wszystkim technika jego pracy, polegająca na jednorazowych, zazwyczaj dwudniowych seminariach, w trakcie których pracuje on z kilkunastoma osobami przy asyście sporej widowni. Także wiele poglądów Hellingera przyjmowanych jest z dużym sceptycyzmem, choć on sam zastrzega, że nie stworzył żadnego systemu i posługuje się jedynie tym, co widzi. Ustawienia rodzin zdobyły niebywałą popularność najpierw w krajach niemieckojęzycznych, a później na całym świecie. Równocześnie zarówno Hellinger, jak i jego metoda wywołują silne kontrowersje w środowisku terapeutycznym. Zarzuca mu się nienaukowość, dogmatyzm, niekiedy konserwatyzm. Wielkie zastrzeżenia budzi krótki czas trwania jego terapii.
Mimo kontrowersji coraz więcej terapeutów, także w Polsce, pracuje metodą Hellingera. Stosuje się ją obecnie nie tylko w terapii rodzin, ale wszędzie tam, gdzie rozwiązywane są konflikty grupowe – w pracy z nauczycielami, terapeutami, osobami uzależnionymi, chorymi na raka, ofiarami wojen, a także pracownikami firm i organizacji. Sam Bert Hellinger nadal prowadzi warsztaty na całym świecie,