Życie po życiu

Książka ta opowiada zarówno o takich sytuacjach, w których człowiek bezpośrednio styka się ze śmiercią.
Umiera, a później zostaje przywrócony do życia. Z jednej strony stanowi ona jedną opowieść, z drugiej jednak jest sumą różnych relacji powstałych dzięki trzystu ludziom, którzy ze­chcieli podzielić się ze mną swoimi doświadczeniami. Tylko nie­wielka część ich przekazów została tutaj wykorzystana, ale je­dynym powodem takiego ograniczenia był brak miejsca. Wszyst­kie historie, z którymi się zapoznałam, są fascynujące; a każda z nich jest typowa dla jej narratora. Pod wieloma względami opowieści te są takie same.

Jeśli tak wielu ludzi doświadcza tych samych przeżyć i w ta­kiej samej kolejności, kiedy są w stanie graniczącym ze śmiercią, to takie podobieństwa muszą coś oznaczać. Jeśli podróż, w którą ci ludzie udają się w czasie tych kilku krytycznych sekund, kiedy ich życie wisi na włosku, odbywa się zawsze w ten sam sposób, nie ma mowy o tym, by śnili albo mieli halucynacje.

"Zobaczyłem nieprzyjacielski samolot nurkujący w kierunku budynku, w którym kwaterowaliśmy, i lotnik otworzył ogień prosto na nas. Wpadłem w przerażenie. Pomyślałem, że wszyscy zostaniemy zabici. Nagle poczułem cudowną obecność kogoś obok mnie i usłyszałem jakiś łagodny głos: jestem tutaj z tobą. Twój czas jeszcze nie nadszedł..."

Niesamowita opowieść człowieka, który był martwy i ożył. Inna od wszystkich jakie kiedykolwiek czytałam. Bardzo plastyczna wizja tego, co jest TAM. Chcę w nią wierzyć.

W wieku dwudziestu lat, George Ritchie zmarł w szpitalu armii. Dziewięć minut później, wrócił do życia.
To co mu się stało w ciągu tych minut jest tak ważne, że zmieniło jego życie na zawsze. W powrocie z jutra Ritchie opowiada o swoim spotkaniu z przekształceniem Syna Bożego, który doprowadził go do spotkań z innymi ludźmi niefizycznymi na samym progu wieczności.

Niezwykłe doświadczenie Ritchie nie tylko zmienia swój pogląd na całą wieczność, ale również zmienia życie setek tysięcy czytelników. .