Kolizja kontrolowana E04 [DVBRip] [XviD-KilKr] [Lektor PL].avi
-
- ♛ Android Collection 01.2012 - 07.2012 -
� !-Diablo 3 (2013) XBOX360 -
� !-FIFA 14 (2013) XBOX360 -
� !-PES 14 (2013) XBOX360 -
- Gry PC 2013 2014 nowości PC !!!!! -
! ▨ Skyfall 2012 LEKTOR PL -
! Grand Theft Auto V - Xbox 360 chomikuj -
(2) -
__TopGear_PL_sezon17 -
■ Euro Truck Simulator 2 PL + Mody! -
■ Windows 8 Pro PL (x64).iso -
▭ FILMY 2013 LEKTOR -
►►GRY [ PC ] PREMIERY 2014 -
►FILMY 2013 CHOMIKUJ(1) -
►FILMY AVI CHOMIKUJ -
►FILMY FANTASY -
►FILMY HORRORY -
►FILMY KOMEDIE -
►FILMY PRZYRODNICZE -
►FILMY SPORTOWE CHOMIKUJ -
►FILMY TANECZNE, MUZYCZNE -
◆ Za linią wroga 4 (2014) Lektor chomikuj -
● AFTERFALL INSANITY PL -
● DEAD ISLAND 2011 PL -
● FABLE 3 PL -
● FEAR 3 PL -
● HARRY POTTER I INSYGNIA ŚMIERCI 2 PL -
● NEED FOR SPEED SHIFT 2 UNLEASHED PL -
● TRAIN SIMULATOR 2013 DELUXE PL -
● TWIERDZA 3 PL -
● UEFA EURO 2012 PL -
● WARHAMMER 40,000 SPACE MARINE 2011 PL -
♪♫♪ENERGY 2000♪♫♪ -
✦FILMY HD 2012 ▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒ -
2013 -
ASSASSIN'S CREED III -
ffilmy -
FILMY NOWOSCI 2013 -
FILMY NOWOSCI 2013(1) -
FILMY NOWOSCI 2015 -
FILMY 2013 CHOMIKUJ -
Filmy warte obejrzenia -
filmy2013 -
goroh83 -
Grand Theft Auto 5 -
GRY XBOX360 chomikuj -
GTA V FULL -
NOWE TESTY NA PRAWO JAZDY KAT. B - 2013 -
Season 1 -
Season 3
Pochodzący z Wielkiej Brytanii pisarz i historyk William Lindesay postanawia przebyć pieszą wędrówkę po Wielkim Murze Chińskim, aby osobiście przekonać się jak długa i monumentalna jest to konstrukcja. Podczas wyprawy ma okazję przyjrzeć się różnorodnym krajobrazom Chin.
Ofensywa nad Ebro rozpoczęła się wieczorem 24 lipca 1938 roku i stanowiła ostatnią fazę hiszpańskiej wojny domowej. Ludzie, którzy doświadczyli już ciężkich 2 lat tej wojny, nie wierzyli w rychłe zakończenie konfliktu. W rzeczywistości bitwa nad Ebro była początkiem końca rządów republikańskich w Hiszpanii. Batalia ta stanowiła ostatni akt rewolty republikanów i doprowadziła do wyczerpania się zasobów materialnych i ludzkich oraz w decydujący sposób przyczyniła się do zwycięstwa frankistów. Latem 1938 roku wydawało się, że szanse republikanów na zwycięstwo są w zasięgu ręki. Bitwa nad Ebro była z pewnością największą ofensywą hiszpańskiej wojny domowej i wykazała, że armia republikańska była skuteczną siłą bojową.
Siła drzemiąca w rewolucji francuskiej skupiona w ręku jednego człowieka, Napoleona Bonaparte, była potężną bronią. Napoleon nie wahał się z niej korzystać. Realizował z jej pomocą zarówno cele państwowe, dążąc do dominacji Francji w ówczesnej Europie, jak i osobiste. W ciągu siedmu lat, które minęły od podpisania traktatu pokojowego w Tylży, gdy cesarz Francuzów był u szczytu potęgi, sytuacja całkowicie się zmieniła. Inne kraje Europy rozbudowały i zmodernizowały armie, korzystając z rozwiązań organizacyjnych i taktycznych zastosowanych przez Naopleona. W roku 1812 Rosja dowiodła cesarzowi, że jego władza nie jest nieograniczona. Wyprawa Bonapartego na Moskwę kosztowała życie ponad 400 tysięcy żołnierzy francuskich i zakończyła się klęską.
Przyjęło się pisać o niepowodzeniu wyprawy hiszpańskiej Armady jako triumfie małego, choć obeznanego z morzem narodu nad potężnym światowym imperium. Podkreśla się także wagę odniesionego przez Anglików zwycięstwa. Uważane jest bowiem za początek elżbietańskiego złotego wieku odkryć geograficznych, morskiej potęgi i zamorskiej kolonizacji. Porażka Hiszpanów umocniła reformację protestancką w Anglii, nadała temu krajowi status głównej siły na morzach i nadkruszyła bastion Światowej potęgi Hiszpanii.
Naczelne dowództwo armii Wietkongu opracowało spójną strategię podboju Wietnamu Południowego, której Amerykanie nie docenili. Generalnie planiści kierowali się zasadami wojny partyzanckiej Mao Zedonga. Pomysłowi stratedzy wietnamskich komunistów dostosowali ją jednak do wyjątkowych okoliczności. Była to taktyka opracowana na początku lat 60. XX w., gdy w Wietnamie przebywali jedynie doradcy amerykańscy. Trzymano sie jej kurczowo aż do końca, podczas trudnych lat działań wojennych. W istocie okazała się ona strategią zwycięską.
Wiosną 1982 roku największe siły operacyjne, jakie Wielka Brytania zgromadziła za życia całego pokolenia, wypłynęły w morze, aby odzyskać Wyspy Falklandzkie z rąk argentyńskich. Była to jedna z najbardziej desperackich operacji wojennych podjętych w historii. Oddziały specjalne operowały w odległości zaledwie 800 mil od wybrzeży Antarktydy, prawie 8000 mil od portu macierzystego, w południowoatlantyckim klimacie nadchodzącej zimy. Brytyjczycy wiedzieli, że argentyńskie siły powietrzne przewyższają czterokrotnie liczebność brytyjskiego lotnictwa w tym rejonie oraz że argentyńscy piloci należą do najbardziej śmiałych i uzdolnionych na świecie. W celu przywrócenia równowagi sił Marynarka Królewska zdecydowała się na użycie nowoczesnych systemów broni rakietowej, które nie były jednak wcześniej testowane w warunkach bojowych.
System polityczny był źródłem sukcesu Rzymian, ale został przez ten sukces obalony. Rywalizowano o zdobycze uzyskane w trakcie podbojów. W końcu mechanizmy rozwiązywania konfliktów zawiodły zupełnie, a władzę udawało się utrzymać jedynie z użyciem siły. To dlatego rankiem 9 sierpnia 48 roku p.n.e. dwie rzymskie armie stanęły naprzeciw siebie do bitwy na wąskiej równinie na północ od rzeki Enipeos w greckiej Tesalii. Bitwę stoczoną tego dnia nazwano bitwą pod Farsalos. Starcie to było kulminacją rozpadu republiki, który rozpoczął się mniej więcej sto lat wcześniej. Dwaj główni bohaterowie tych wydarzeń - Juliusz Cezar i Gnejusz Pompejusz, najwięksi wodzowie w historii Rzymu - doprowadzili do tego, że walka, która toczyła się w społeczeństwie od pokoleń, przeniosła się na pole bitwy. Nigdy dotąd w historii republiki tak wielu obywateli nie walczyło przeciw sobie. Dla historii Rzymu bitwa ta miała ogromne znaczenie.
25 czerwca 1876 roku przed godziną 18 na zboczu wzgórza w południowej Montanie poległo 210 żołnierzy z Siódmego Regimentu Kawalerii Armii Stanów Zjednoczonych. Zginął też ich dowódca, podpułkownik George Armstrong Custer. Sześć i pół kilometra dalej w górę rzeki leżało ponad czterystu kolejnych żołnierzy, również martwych. Wszyscy zginęli z rąk Siuksów i Czejenów podczas bitwy nad rzeką Little Big Horn. Indianie nazwali ją bitwą "tłustej trawy". Bitwa nad Little Big Horn od strony taktycznej zakończyła się zwycięstwem plemion zamieszkujących Wielkie Równiny Ameryki Północnej, ale pod względem strategicznym przyniosła im klęskę. Dla Amerykanów "ostatnia bitwa Custera" była podręcznikową porażką.
Bezpośrednią przyczyną drugiej krucjaty było zdobycie przez muzułmanów miasta Edessy. Państwa założone przez krzyżowców nie miały ściśle wytyczonych granic, które by oddzielały je od muzułmańskich sąsiadów. Było to szczególnie widoczne na ziemiach leżących na styku Królestwa Jerozolimskiego i niezależnego emiratu Damaszku. Tereny nad górnym Jordanem, we wschodniej Galilei, na wzgórzach Golan i w regionie Hawran nad rzeką Jarmuk były właściwie ziemiami niczyimi, na których obie strony miały swoje twierdze, rywalizujące o kontrolę nad okolicznymi wsiami i plemionami arabskimi. Jednocześnie wewnętrzne napięcia polityczne w Królestwie Jerozolimskim sprawiły, że druga krucjata musiała zakończyć się niepowodzeniem, a samo królestwo upaść.
Gdy 31 maja 1916 roku wiceadmirał Reinhard Scheer dał rozkaz "cała naprzód!", na mostku kapitańskim jego okrętu flagowego, pancernika "Friedrich der Grosse", panował nastrój radosnego wyczekiwania. W ogólnym podnieceniu nikt nie zauważył, że Brytyjczycy płyną na północ ku Norwegii i nie obrali najkrótszej drogi ucieczki. Chwilę później na horyzoncie rozbłysły działa pancerników brytyjskich; na wprost okrętów niemieckich stała w półkolistym szyku Wielka Flota Królewskiej Marynarki Wojennej z największą liczbą pancerników na świecie. Scheer dał się wciągnąć w największą zasadzkę w historii walk morskich. To,co zdarzyło się później, jest nadal przedmiotem dyskusji. Czy admirał John Jellicoe, naczelny dowódca floty brytyjskiej, zmarnował niepowtarzalną szansę zniszczenia niemieckiej Floty Pełnomorskiej? Czy Scheer przechytrzył groźnego przeciwnika, czy tylko znalazł się na zwycięskiej pozycji w późniejszej "Bitwie historyków"?