Michael Stalmarsk - Las Vegas. Amerykańska Sodoma i Gomora.pdf

Nie ostygły jeszcze piece niemieckich krematoriów. Wariat tańczy kalinkę na ludzkiej piramidzie. Z baraku, w którym gwałcą, bucha żar. Zbrodnia została zapomniana. Ta książka nie powinna się ukazać. Nie będzie łatwa i przyjemna. Nie udowadnia, że polskie obozy koncentracyjne nie istniały. Nie zaprzeczy bestialstwu i okrucieństwu polskich strażników. Nie powie, że wraz z „wyzwoleniem” przez Armię Czerwoną czas makabrycznych obozów na ziemiach polskich dobiegł kresu. Marek Łuszczyna, autor nie stroniący od najtrudniejszych tematów, przedstawia wstrząsający reportaż, w którym odsłania zakazane karty polskiej historii. Tuż po zakończeniu drugiej wojny światowej w poniemieckich obozach koncentracyjnych w nieludzkich warunkach pracują i umierają Ślązacy, Niemcy, Żołnierze Wyklęci oraz więźniowie polityczni niewygodni dla nowej władzy.

Rozmowa Cezarego Michalskiego z Januszem Palikotem – najbardziej kontrowersyjnym polskim politykiem o jego religijności dziecięcej, młodzieńczej i wieku dojrzałego, o jego faktycznym i pragmatycznym stosunku do Kościoła w okresie, kiedy wydawał tygodnik „Ozon” (gdzie teksty zamieszczali najbardziej konserwatywni, prawicowi publicyści żarliwie broniący Kościoła, min. Grzegorz Górny, Robert Tekieli, Tomasz Terlikowski, Joanna Lichocka, Piotr Semka); o jego współpracy z przedstawicielami polskiego Kościoła (min. abp. Józefem Życińskim i o. Maciejem Ziębą) w okresie działalności w Platformie Obywatelskiej; o deklarowanym i faktycznym stosunku do religii i do Kościoła czołowych polskich polityków (min. Donalda Tuska, Aleksandra Kwaśniewskiego, Bronisława Komorowskiego, Kazimierza Kutza, Jarosława Gowina...), dziennikarzy, artystów i innych osób publicznych; o kulisach odejścia Janusza Palikota z Kościoła oraz pragmatycznych i ideowych przyczynach jego decyzji (po katastrofie smoleńskiej) o stworzeniu w Polsce pierwszej konsekwentnie antyklerykalnej partii, która weszła do Sejmu.

Na publikację złożyło się 38 reportaży poświęconych przestępstwom i zbrodniom, do których doszło na terenie Pomorza Środkowego, a które trafiły na wokandy koszalińskich sądów po II wojnie światowej. Źródłem historycznej wiedzy na temat opisywanych spraw były dokumenty archiwalne - na pożółkłych, liczących kilkadziesiąt lat, kolejnych stronach akt spisane zostały zeznania świadków, wyjaśnienia, milicyjne notatki, wreszcie protokoły sądowe. Na ich podstawie autorka odtworzyła przebieg zdarzeń, zrelacjonowała przebieg procesów.

Jadwiga miała czternaście lat, gdy ukazała jej się na łące Matka Boska. Był 1965 rok, władze walczyły z ludową religijnością pod hasłem: Kościół do kruchty. Na łąkę przybywali pielgrzymi z całej Polski, a milicja siłą rozganiała nielegalne zgromadzenie. Wierni pili „cudowną” wodę ze źródełka, a sanepid ich przymusowo hospitalizował z powodu podejrzenia duru brzusznego. Wkrótce mieszkańcy Zabłudowa zwątpili w objawienie dziewczynki. Mieli jej za złe, że zabłudowski cud jest za mało cudowny, że nie postawiono na łące kościoła, że w czasie innych objawień Matka Boska powiedziała więcej niż u nich. Dzięki zachowanym raportom SB Piotr Nesterowicz relacjonuje historię „cudu zabłudowskiego” minuta po minucie. Rozmawia również z ponad sześćdziesięcioletnią Jadwigą. Kobieta do dzisiaj powtarza zdanie, które usłyszała od Maryi, gdy miała czternaście lat.

Głową o mur Kremla Krystyny Kurczab-Redlich jest zbiorem przejmujących reportaży o życiu Rosjan. To zapis odczuć autorki zrodzonych podczas jej wielokrotnych pobytów w Rosji. Książka wprowadza w szaleńczo niejednoznaczną rzeczywistość tego kraju. Przekaz autorki jest wypadkową danych arbitralnie udostępnianych przez rosyjską propagandę oraz własnych obserwacji i wniosków. Na podstawie długoletnich obserwacji Krystyna Kurczab-Redlich tworzy ciekawy obraz postkomunistycznej Rosji, która balansuje pomiędzy niebytem a demokracją. Analizuje system władzy Putina, odbudowującego dyktaturę oraz mentalność Rosjan znoszących wszelkie trudności życiowe w imię poczucia wielkości Rosji jako mocarstwa. Autorka łamie schematy: Rosji – kraju, którego boi się Europa Zachodnia oraz Czeczenii – zaułku opanowanego przez terrorystów. I zadaje trudne pytania: czy czeczeńskie akcje terrorystyczne są prowokacją ze strony Kremla i rosyjskich służb specjalnych?