nagla-sprawa.jpg

wspom_nienie / Ⓙ_Jak wzywać pomoc / # / nagla-sprawa.jpg

Download: nagla-sprawa.jpg

Pobierz

195 KB

(650px x 433px)

Nagła sprawa. Gdzie się zgłosić po pomoc ?
Gabriela Zajdel
doradca medyczny

W sytuacji nagłego zdarzenia, złego samopoczucia, zachorowania chcielibyśmy uzyskać pomoc jak najsprawniej. W różnych rodzajach zdarzeń właściwe leczenie jest dostępne w miejscach o specyficznym profilu. Aby otrzymać adekwatne leczenie, należy zapoznać się z możliwościami oraz przeznaczeniem poszczególnych składowych tzw. systemu opieki zdrowotnej. Zarówno zespoły ratownictwa medycznego (ZRM), szpitalne oddziały ratunkowe (SOR) jak i przychodnie podstawowej opieki są do dyspozycji pacjentów, jednak każde z nich ma swoje szczególne przeznaczenie.

Poniżej zamieszczono informacje, które pomogą wybrać odpowiednią placówkę, do której należy się udać po pomoc w razie nagłego wystąpienia dolegliwości lub ich nasilenia w krótkim czasie.
W ramach ZRM-ów dyżury pełnią ratownicy medyczni, pielęgniarki ratunkowe oraz lekarze medycyny ratunkowej. Ich przygotowanie, w tym wykształcenie, jest dedykowane działaniom w stanach zagrożenia życia – nagłych zdarzeniach związanych z wypadkiem, zachorowaniem lub znaczącym zaostrzeniem choroby. Zadania zespołu koncentrują się na: czynnościach stabilizujących stan pacjenta, podtrzymywaniu chorego przy życiu oraz transporcie medycznym do miejsca, w którym uzyska on dalszą pomoc i opiekę.
Zakres obowiązków ZRM

resuscytacja krążeniowo-oddechowa, czyli uciskanie klatki piersiowej i sztuczne oddychanie
tamowanie krwotoków zewnętrznych i opatrywanie ran
unieruchomienie złamań i podejrzeń złamań kości oraz zwichnięć
ochrona przed wychłodzeniem lub przegrzaniem
prowadzenie wstępnego postępowania przeciwwstrząsowego wobec osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowia poprzez właściwe ich ułożenie oraz ochronę termiczną
stosowanie tlenoterapii biernej
ewakuację z miejsca zdarzenia osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowia
wsparcie psychiczne osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowia
prowadzenie wstępnej segregacji medycznej.

Zespół karetki pogotowia należy zatem wezwać tylko w przypadku stanów nagłego zagrożenia życia lub zdrowia. Numer 999 lub 112 jest zarezerwowany dla pacjentów, którzy wymagają natychmiastowej opieki (w ciągu kilku minut muszą znaleźć się pod opieką personelu medycznego). Takie stany to np. podejrzenie zawału, udaru, napadu drgawek, porodu, duszności, utraty przytomności, ostrej reakcji uczuleniowej, urazu (zwłaszcza urazu głowy), złamania kończyn dolnych, obfitego krwawienia, oparzenia, wypadku komunikacyjnego.
Zespół karetki pogotowia może w domu pacjenta lub na miejscu zdarzenia przebadać chorego, ocenić jego stan, zastosować tymczasowe leczenie oraz zadecydować dokąd chorego przetransportować. Zespół dysponuje lekami, które wstępnie zabezpieczają życie lub zdrowie chorego, nie ma jednak możliwości wykonania specjalistycznych badań czy ustalenia sposobów leczenia długoterminowego.

...
https://www.mp.pl/pacjent/w-praktyce/pierwszy-kontakt/136179,nagla-sprawa-gdzie- sie-zglosic-po-pomoc

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

wspom_nienie

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

nagla-sprawa(1).jpg

Lekarz pogotowia, ratownik i pielęgniarka nie wypisują r ...

Lekarz pogotowia, ratownik i pielęgniarka nie wypisują recept, zwolnień lekarskich ani skierowań na badania. W razie zaistnienia takiej potrzeby należy udać się do przychodni, w której pracuje lekarz rodzinny. Co to jest SOR ? Szpitalny oddział ratunkowy to oddział, na którym udzielana jest pomoc osobom w stanie nagłego zagrożenia życia lub zdrowia. Na SOR należy się zgłosić, gdy czujemy, że nasz stan zdrowia pogorszył się na tyle, iż nie możemy czekać dłużej niż kilka godzin. Kiedy na SOR? Objawami uzasadniającymi zgłoszenie się na SOR mogą być na przykład: bardzo silny ból głowy silny ból brzucha trudności z oddychaniem nasilone zawroty głowy utrata przytomności problemy z widzeniem krwotoki, których nie jesteśmy w stanie zatamować podstawowymi metodami rozległe rany świeże urazy, tj. odległe w czasie do 24 godzin. Aby skorzystać z pomocy na SOR-ze, nie jest potrzebne skierowanie ani wcześniejsza rejestracja. Na SOR przyjmuje się pacjentów, którzy albo docierają na oddział we własnym zakresie, albo są transportowani przez karetkę pogotowia. Kolejność przyjęcia określana jest na podstawie stanu zdrowia pacjenta – jeśli nie istnieje bezpośrednie zagrożenia życia ani zdrowia, czas oczekiwania może być bardzo długi (wiele godzin). Pacjent powinien mieć przy sobie dowód tożsamości lub inny dokument potwierdzający ubezpieczenie. Jeżeli podczas nagłego zdarzenia pacjent nie ma przy sobie dokumentów, ma prawo dostarczyć dowód ubezpieczenia do 7 dni. Kiedy nie na SOR ? Na SOR-ze istnieje możliwość wykonania wielu specjalistycznych badań, jednak tylko w przypadku osób będących w stanie nagłego zagrożenia życia lub zdrowia. W razie zachorowania czy złego samopoczucia (pod warunkiem że nie ma objawów sugerujących bezpośrednie zagrożenie życia lub istotny uszczerbek na zdrowiu) bądź w przypadku stabilnej choroby należy się udać do lekarza pierwszego kontaktu. W razie wątpliwości co do oceny pilności objawów można skontaktować się z doradcą medycznym, który podpowie, która placówka będzie najodpowiedniejsza. Co to jest POZ ? Pod skrótem POZ kryją się przychodnie, w których pacjentów przyjmują lekarze pierwszego kontaktu, czyli lekarze rodzinni. Osoba ubezpieczona jest objęta całodobową opieką medyczną. Od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00–18:00 dyżury pełnią przychodnie POZ. Po złożeniu deklaracji (czyli wypełnieniu formularza, który pacjent otrzymuje w przychodni) potwierdzającej zamiar korzystania z usług lekarza pracującego w danej przychodni, pacjent ma prawo do profilaktyki, leczenia, rehabilitacji, a także do uzyskania orzeczenia o stanie swego zdrowia. W przychodni POZ istnieje również możliwość uzyskania pomocy ze strony pielęgniarki oraz położnej. Po godzinach pracy przychodni, tj. 18:00–8:00 oraz całodobowo w dni wolne od pracy dyżury pełnią placówki nocnej i świątecznej opieki medycznej. ... https://www.mp.pl/pacjent/w-praktyce/pierwszy-kontakt/136179,nagla-sprawa-gdzie-sie-zglosic-po-pomoc

nagla-sprawa(2).jpg

W przychodni POZ istnieje również możliwość uzyskania po ...

W przychodni POZ istnieje również możliwość uzyskania pomocy ze strony pielęgniarki oraz położnej. Po godzinach pracy przychodni, tj. 18:00–8:00 oraz całodobowo w dni wolne od pracy dyżury pełnią placówki nocnej i świątecznej opieki medycznej. Pacjent może skorzystać z tej formy opieki zdrowotnej w przypadku: nagłego zachorowania nagłego pogorszenia stanu zdrowia, gdy nie ma objawów sugerujących bezpośrednie zagrożenie życia lub istotny uszczerbek na zdrowiu, a zastosowane środki domowe lub leki dostępne bez recepty nie przyniosły spodziewanej poprawy gdy zachodzi obawa, że oczekiwanie na otwarcie przychodni może wpłynąć niekorzystnie na stan zdrowia. Kiedy do POZ? Lekarz rodzinny, który pracuje w przychodni POZ, to dla pacjentów swoiste drzwi do opieki medycznej. Chorzy zgłaszają się do niego z niemalże wszystkimi problemami medycznymi oraz wszelkimi pytaniami dotyczącymi stanu zdrowia. Obowiązkiem lekarza POZ jest zadbanie o ogólny stan zdrowia pacjenta, a także koordynowanie leczenia prowadzonego przez specjalistów. Jeśli pacjent czuje, że jego stan zdrowia się pogarsza, powinien swoje pierwsze kroki skierować właśnie do przychodni. Tam po ogólnym badaniu otrzyma leczenie albo skierowanie do specjalisty, bądź szpitala czy uzdrowiska. 21.07.2016 https://www.mp.pl/pacjent/w-praktyce/pierwszy-kontakt/136179,nagla-sprawa-gdzie-sie-zglosic-po-pomoc

zeby-nie-zachorowac-foto.jpg

Żeby nie zachorować Justyna Śliwa doradca medyczny ...

Żeby nie zachorować Justyna Śliwa doradca medyczny Działania profilaktyczne mają na celu przede wszystkim zapobieganie wystąpieniu choroby poprzez np. unikanie czynników trujących, szkodliwych, ale także wczesnemu wykrywaniu niepokojących zmian, które mogą być wyleczone zanim się rozwiną. Każda osoba powinna korzystać z opieki lekarza, nie tylko w przypadku nagłego zachorowania lub pojawienia się niepokojących objawów, ale także profilaktycznie w celu regularnej kontroli swojego stanu zdrowia. Większość chorób może zostać rozpoznana we wczesnej fazie, właśnie podczas takich wizyt i badań profilaktycznych. Dzięki temu istnieją większe szanse na wyleczenie, a proces leczenia jest krótszy i tańszy. Podstawowe działania profilaktyczne Nie wszystkie działania profilaktyczne wymagają wizyty u lekarza, czy wykonywania skomplikowanych badań i analiz. Wiele czynności profilaktycznych można wykonywać samodzielnie w swoim domu. Podstawowe rzeczy, o które można dbać samodzielnie to np. aktywność fizyczna - codzienna dawka ruchu powinna trwać przynajmniej pół godziny i być dostosowana do wieku i możliwości danej osoby. Innym ważnym elementem profilaktyki jest dieta, która powinna dostarczać organizmowi wszystkich niezbędnych składników odżywczych (zob. Zasady zdrowego żywienia). Dzienne menu powinno się składać z 5 posiłków spożywanych regularnie, o możliwie stałych porach, a ostatni powinien być spożyty najpóźniej 3 godziny przed snem. Duży wpływ na zdrowie mają również substancje szkodliwe, które przyjmuje się w formie używek, jak alkohol, palenie tytoniu, czy środki psychoaktywne, ale również szkodliwe substancje, na które narażenie występuje np. w pracy, jak pyły, gazy, substancje żrące i inne chemikalia. Należy unikać narażenia na wymienione czynniki szkodliwe, również bierne, czyli np. kontakt z osobą palącą papierosy i wdychanie dymu tytoniowego. Dużą rolę w działaniach profilaktycznych odgrywają samoobserwacja i samobadania. Przy pojawieniu się problemów zdrowotnych często można zaobserwować, że jakiś aspekt działania naszego organizmu jest „inny niż zazwyczaj”; może to być chociażby zmiana w zakresie apetytu, męczliwości, częstotliwości oddawania moczu czy stolca. Samoobserwacja obejmuje np. samodzielną obserwację skóry pod kątem pojawienia się nowych znamion, przebarwień i zmian wyglądu znamion zaobserwowanych wcześniej lub też pojawienia się dodatkowych objawów niepokojących jak obrzęk, zaczerwienienie, bolesność czy wydzielina. Pomaga to we wczesnym wykryciu niepokojących zmian w obrębie skóry. ... https://www.mp.pl/pacjent/w-praktyce/pierwszy-kontakt/136164,zeby-nie-zachorowac

zeby-nie-zachorowac-foto(1).jpg

Istotne jest obserwowanie także stałości rytmu dobowego, ...

Istotne jest obserwowanie także stałości rytmu dobowego, czyli czasu snu i czuwania. Oczywiście są to kwestie zmienne, czasem zależne od pór roku, jednak długie okresy bezsenności lub nadmierna senność w ciągu dnia mimo prawidłowego snu w nocy może czasami sugerować początek choroby. Inną ważną kwestią jest nagła zmiana masy ciała, czyli np. utrata masy ciała rzędu kilku kilogramów w ciągu tygodnia lub paru tygodni mimo niezmienionej diety czy aktywności fizycznej. Występowanie bólu umiejscowionego w różnych okolicach ciała, który powtarza się okresowo i nie był dotychczas diagnozowany, powinien sugerować rozważenie konsultacji z lekarzem. Oprócz samoobserwacji istotnym elementem profilaktyki jest samobadanie, czyli samodzielne kontrolowanie poprzez proste badanie, czy występują jakieś zmiany nietypowe czy niezaobserwowane wcześniej. Jest to pojęcie znane szczególnie w kontekście profilaktyki zmian w obrębie piersi u kobiet. Samobadanie piersi powinno być wykonywane systematycznie raz w miesiącu między 1. a 10. dniem cyklu przez kobiety już po ukończeniu 20. roku życia. Nie należy wykonywać samobadania w 3. i 4. tygodniu cyklu miesiączkowego. Związane jest to ze zmianami konsystencji piersi na skutek hormonów, co może powodować bolesność piersi podczas badania oraz niewiarygodny wynik. Również kobiety niemiesiączkujące powinny badać się regularnie raz w miesiącu (najlepiej w wybranym, stałym dniu). Składowymi samobadania piersi są: oglądanie piersi, badanie palpacyjne miąższu piersi, badanie węzłów chłonnych, oraz ocena ewentualnych wycieków z brodawek. Uwagę podczas badania powinna przykuć jakakolwiek zmiana w wyglądzie piersi, zmiana kształtu, symetrii, zmiana w wyglądzie brodawki ( owrzodzenie, zaczerwienienie) oraz skóry piersi (również tzw. objaw skórki pomarańczy), a także wyciek z brodawki, uwypuklenia lub wciągnięcia skóry. W przypadku wykrycia niepokojących objawów należy zgłosić się do lekarza w celu wykonania dalszej diagnostyki. Kalendarz badań profilaktycznych Dla usystematyzowania wiedzy na temat konieczności badań profilaktycznych u kobiet i mężczyzn opracowane zostały kalendarze badań profilaktycznych, które stanowią podpowiedź z jaką częstością powinno się wykonywać badania profilaktyczne w zależności od płci i wieku, a także obciążeń rodzinnych i historii choroby. Kalendarz badań profilaktycznych rodzaj badania częstotliwość badania wiek pacjenta 20-30 lat morfologia krwi, OB co rok poziom cukru we krwi co rok lipidogram co 3-5 lat cytologia - kobiety co rok badanie moczu co rok wiek pacjenta 30-40 lat morfologia krwi, OB co rok poziom cukru we krwi co rok lipidogram co rok cytologia - kobiety co rok badanie poziomu elektrolitów co 3 lata badanie moczu co rok ... https://www.mp.pl/pacjent/w-praktyce/pierwszy-kontakt/136164,zeby-nie-zachorowac

zeby-nie-zachorowac-foto(2).jpg

wiek pacjenta 40-50 lat morfologia krwi, OB co rok ...

wiek pacjenta 40-50 lat morfologia krwi, OB co rok poziom cukru we krwi co rok lipidogram co rok cytologia - kobiety co rok badanie poziomu elektrolitów co 3 lata badanie moczu co rok badanie krwi w kale co rok badanie TSH co 3 lata badanie estradiolu i FSH - kobiety co 3 lata badanie PSA - mężczyźni co 3 lata wiek pacjenta powyżej 50 lat morfologia krwi, OB co rok poziom cukru we krwi co rok lipidogram co rok cytologia - kobiety co rok badanie poziomu elektrolitów co 3 lata badanie moczu co rok badanie krwi w kale co rok poziom wapnia i fosforanów - kobiety co rok badanie magnezu i kwasu moczowego co rok poziom albuminy i kreatyniny co rok badanie TSH co rok badanie PSA - mężczyźni co rok 03.02.2016 https://www.mp.pl/pacjent/w-praktyce/pierwszy-kontakt/136164,zeby-nie-zachorowac Programy profilaktyczne realizowane w Polsce przez Narodowy Fundusz Zdrowia W Polsce realizowanych jest wiele programów profilaktycznych kierowanych do różnych grup wiekowych. Mają one służyć zapobieganiu chorobom lub wczesnemu wykrywaniu chorób, które można skutecznie leczyć na początkowym etapie rozwoju. W ramach programów profilaktycznych można korzystać z bezpłatnych badań i konsultacji przeznaczonych dla określonych grup wiekowych i w określonych odstępach czasu. Realizatorów programów profilaktycznych Narodowego Funduszu Zdrowia można znaleźć tutaj. https://zip.nfz.gov.pl/GSL/GSL/ProgramyProfilaktyczne Program profilaktyki gruźlicy jest skierowany do osób, które ukończyły 18. rok życia i nie miały wcześniej rozpoznanej gruźlicy, ale według wywiadu miały kontakt z osobą chorą na gruźlicę lub żyją w warunkach, które mogą sprzyjać wystąpieniu gruźlicy (np. bezdomność, uzależnienie od alkoholu czy innych środków, niepełnosprawność, długotrwałe bezrobocie i związane z tym ubóstwo). Program badań prenatalnych umożliwia badanie i ocenę płodu podczas trwania ciąży, rozpoznanie wad i chorób wrodzonych oraz chorób genetycznych. Żeby móc skorzystać z programu badań prenatalnych, musi być spełniony przynajmniej jeden z warunków, takich jak wiek po 35. roku życia lub obciążenie w postaci zwiększonego ryzyka wystąpienia wady genetycznej u dziecka ocenione na podstawie urodzenia chorego dziecka w poprzedniej ciąży, wady genetycznej u matki lub ojca dziecka, podejrzenie istnienia wad genetycznych w oparciu o wynik ultrasonografii lub badań biochemicznych. Program profilaktyki chorób układu krążenia jest przeznaczony dla osób w wieku 35.–55. roku życia. W tym okresie można korzystać z badań przewidzianych w programie co 5 lat. Warunkiem skorzystania z programu jest złożona deklaracja wyboru lekarza rodzinnego oraz nierozpoznana dotąd choroba układu krążenia przy występujących u pacjenta czynnikach ryzyka takich jak np. zaburzenia w badaniach laboratoryjnych (np. stężenie cholesterolu), nieprawidłowa dieta, mała aktywność fizyczna, nadmierny stres, nadwaga lub otyłość, płeć męska, obciążenie genetyczne. ... https://www.mp.pl/pacjent/w-praktyce/pierwszy-kontakt/136164,zeby-nie-zachorowac,1

zeby-nie-zachorowac-foto(3).jpg

Program profilaktyki chorób odtytoniowych / przewlekłej ...

Program profilaktyki chorób odtytoniowych / przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) jest podzielony na dwa etapy: podstawowy i specjalistyczny. Adresatami programu są osoby palące tytoń. W ramach programu podstawowego dla osób powyżej 18 roku życia przewidziane jest poradnictwo, natomiast osobom w przedziale wiekowym 40-65 już w ramach programu podstawowego dedykowane są badania diagnostyczne. W programie mogą wziąć udział te osoby, które nie korzystały w ciągu ostatnich 3 lat z badania spirometrycznego w ramach programu oraz u których nie zdiagnozowano za pomocą spirometrii POChP, rozedmy lub przewlekłego zapalenia oskrzeli. Populacyjny program wczesnego wykrywania raka piersi obejmuje wykonywanie bezpłatnej mammografii. Z programu mogą korzystać kobiety w wieku 50.–69. roku życia, które nie wykonywały mammografii w ciągu 2 poprzednich lat lub są w grupie zwiększonego ryzyka zachorowania na raka piersi, czyli np. w wywiadzie zgłosiły raka piersi u członków rodziny lub na podstawie badań stwierdzono u nich obciążenie genetyczne. Jeśli istnieją wymienione czynniki ryzyka, kobieta może otrzymać od lekarza zalecenie wykonania kolejnego badania mammograficznego w ramach programu po 12 miesiącach. Kobiety, które ze względu na wiek nie uczestniczą w programie profilaktycznym, mogą wykonać bezpłatne badanie piersi (mammografię lub ultrasonografię [USG]) na podstawie skierowania wydanego przez lekarza specjalistę (ginekologa, onkologa) przyjmującego w ramach ubezpieczenia zdrowotnego. Badania mammograficznego nie wykonuje się u kobiet przed 35. rokiem życia oraz w okresie laktacji (w razie potrzeby wykonuje się USG). O tym, czy konieczna jest USG czy mammografia, decyduje lekarz. Wykonanie pierwszej USG piersi zaleca się w 20. roku życia. Pacjentki powinny się na nie zgłaszać w 7.–10. dnia cyklu. Do ukończenia 30. roku życia USG należy powtarzać co najmniej co 2 lata, a potem raz do roku, o ile lekarz nie zaleci inaczej. Program profilaktyki raka szyjki macicy obejmuje wykonywanie badań cytologicznych. Program jest skierowany do kobiet w wieku 25.–59. roku życia. W ramach programu wykonuje się cytologię co 3 lata. Dla kobiet, które są w grupie zwiększonego ryzyka zachorowania na raka szyjki macicy, czyli są zakażone HIV lub HPV, przyjmują leki obniżające odporność, przewidziane jest wykonanie cytologii w ramach programu raz na rok. Również kobiety po leczeniu onkologicznym złośliwego nowotworu szyjki macicy mogą zostać przez lekarza ponownie włączone w program bezpłatnej cytologii. Na adres domowy zostaje wysłane zaproszenie imienne na badanie cytologiczne. W zaproszeniu podane są adresy i numery telefonów placówek realizujących badanie. Pacjentka sama powinna skontaktować się z wybranym ośrodkiem i umówić się na badanie w dogodnym dla siebie terminie. Rak szyjki macicy jest w skali świata drugim pod względem częstości występowania nowotworem u kobiet, po raku piersi. Wczesny rak szyjki macicy zazwyczaj nie daje żadnych objawów, dlatego tak ważne jest regularne, co najmniej co 3 lata, wykonywanie badania cytologicznego. ... https://www.mp.pl/pacjent/w-praktyce/pierwszy-kontakt/136164,zeby-nie-zachorowac,1

zeby-nie-zachorowac-foto(4).jpg

Program badań przesiewowych dla wczesnego wykrywania rak ...

Program badań przesiewowych dla wczesnego wykrywania raka jelita grubego Od 2012 roku w ramach programu badań przesiewowych (PBP) do osób w wieku 55–64 lat wysyłane są imienne jednokrotne zaproszenia na kolonoskopię. W niektórych ośrodkach realizujących PBP istnieje możliwość poddania się badaniu bez zaproszenia – w ramach tzw. programu oportunistycznego (badanie wykonywane raz na 10 lat), pod warunkiem spełnienia następujących kryteriów kwalifikujących do PBP: wszystkie osoby w wieku 50–65 lat z objawami, takimi jak krwawienie z przewodu pokarmowego, biegunka lub zaparcie, które pojawiły się w ciągu ostatnich kilku miesięcy, a których przyczyna nie jest znana, a także chudnięcie lub anemia bez znanej przyczyny osoby w wieku 40–49 lat bez objawów charakterystycznych dla raka jelita grubego, które miały w rodzinie przynajmniej jednego krewnego pierwszego stopnia (rodzice, rodzeństwo, dzieci) chorującego na raka jelita grubego osoby w wieku 25–65 lat pochodzące z rodziny, w której rozpoznano rodzinnego raka jelita grubego niezwiązanego z polipowatością (HNPCC). Zobacz: pbp.org.pl https://www.mp.pl/pacjent/w-praktyce/pierwszy-kontakt/136164,zeby-nie-zachorowac,1

02nisob0ywy.gif

tumblr_m0kcuiBY2E1qdlh1io1_400.gif

Takie rzeczy nie na chomiku.JPG

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin