1936.Pan.Twardowski.avi

"Pan Twardowski" w reżyserii Henryka Szaro był drugą, po nakręconej w 1921 r. przez Witolda Biegańskiego, wersją legendy ludowej o sprytnym szlachcicu, który przechytrzył diabła. Akcja filmu toczy się w XVI w. Szlachcic Twardowski pędzi spokojny żywot w swych dobrach, uczciwie i sprawiedliwie traktując swoich poddanych. Pewnej nocy, podczas burzy, w jego dworze zjawia się wysłannik piekieł i roztacza przed nim uroki światowego życia. Za jego namową Twardowski udaje się do Krakowa, do alchemika Marcina, który - według czarcich zapewnień - da szlachcicowi moc panowania nad światem i pomoże zgłębić tajemnicę życia i śmierci. W Krakowie Twardowski poznaje też piękna Netę, żądną bogactw szlachciankę, i zakochuje się w niej. Neta zgadza się go poślubić pod warunkiem, że obsypie ją złotem. Aby sprostać żądaniom ukochanej szlachcic podpisuje cyrograf, w którym zaprzedaje duszę diabłu, po czym żeni się z Netą. Mając zdolność czynienia czarów spełnia marzenia ludzi przybywających do niego z różnych stron świata. Na życzenie króla Zygmunta Augusta wyczarowuje ducha zmarłej królowej Barbary Radziwiłłówny. Władca przypłaca to ciężką chorobą, a Twardowski trafia do więzienia. Na wieść o zdradzie żony zrzuca kajdany. Wypędza wiarołomną Netę z domu, a sam pogrąża się w pijaństwie. Od zupełnego upadku chroni go wiernie kochająca Kasia. Ale pewnego dnia diabeł przybywa po zapisaną mu cyrografem duszę Twardowskiego. Twardowski, modląc się żarliwie, ulatuje na Księżyc . . . Film zaplanowany jako przedsięwzięcie na dużą skalę przerósł możliwości finansowe producenta, wskutek czego trzeba było poczynić różne oszczędności. Między innymi wprowadzono makiety Krakowa zamiast zdjęć plenerowych. Zubożyło to widowiskową stronę filmu, ale i tak ówcześni krytycy stwierdzali, że jest to pierwszy polski film, w którym sceny zbiorowe są lepsze od kameralnych. "Można było z tej świetnej, bogatej, polskiej legendy zrobić albo dramat faustowski na serio albo też groteskę, pozornie arealną, w istocie aktualną, mięsistą i krwistą. Tu sfilmowano po prostu anegdotę w sposób realistyczny, w tonie pogodnym, na ogół żywym i nie najgorszym" - pisano. W filmie wystąpiły największe przedwojenne gwiazdy polskiej sceny i ekranu: Franciszek Brodniewicz jako Twardowski, Kazimierz Junosza-Stępowski jako diabeł, Stefan Jaracz w roli mistrza Marcina, Elżbieta Barszczewska jako Neta, Józef Węgrzyn w roli króla Zygmunta Augusta oraz wiele innych sław.