Jerzy Dobrowolski. Pasazer na gapę (1999).avi

the.ville / Filmy dokumentalne / Polska / Biografie / Jerzy Dobrowolski. Pasazer na gapę (1999).avi

Download: Jerzy Dobrowolski. Pasazer na gapę (1999).avi

Pobierz plik

441,27 MB

Czas trwania: 57 min

Bogato ilustrowany materiałami archiwalnymi i ikonografią ze zbiorów rodzinnych film przedstawia sylwetkę autora, reżysera i aktora telewizyjnych i radiowych programów kabaretowych, twórcę legendarnych kabaretów "Koń" i "Owca". O Jerzym Dobrowolskim opowiadają koledzy z lat szkolnych i ze studiów, przyjaciele, współpracownicy: między innymi Andrzej Nykowski, Janusz Krasowski, Wojciech Gołas, Wojciech Młynarski, Anatol Potemkowski, Jerzy Derfel, a także żona bohatera filmu, Jolanta Zykun oraz córka Ola. Ciepłe, serdeczne, choć pozbawione znienawidzonego przez Dobrowolskiego "lukru" wspomnienia bliskich i znajomych przybliżają widzom fascynującą i tragiczną postać artysty. Człowieka o nieprawdopodobnej intuicji i błyskotliwej inteligencji, kipiącego pomysłami tytana pracy i perfekcjonisty, a przy tym, jak wszyscy ludzie inteligentni - "rozpaczliwego lenia". Przewrotnego kpiarza szydzącego z absurdów rzeczywistości, wspaniałego kompana obdarzonego łobuzerskim wdziękiem, miłośnika "wina, kobiet i śpiewu" i jednocześnie twardego, nieprzejednanego wroga systemu, w którym przyszło mu żyć i pracować. Za te przekonania zapłacił wysoką cenę. Konsekwentnie i mściwie kneblowano mu usta. Wyrzucono go z Telewizji, pożegnano się z nim w teatrze "Rozmaitości", odebrano skromną namiastkę dawnych realizacji - radiowy "Kabarecik Reklamowy". Pozostał mu zamknięty w brulionach "teatr wyobraźni". Gęsto zapisane zeszyty, razem z fujarką i finką zabieraną na mazurskie rejsy kajakowe, Jolanta Zykun przechowuje pod tapczanem. Wierzy, że te materiały kiedyś ujrzą światło dzienne.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

the.ville

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Gospodarz (2008).avi

Portret Jerzego Ziętka, generała Ludowego Wojska Polskie ...

Portret Jerzego Ziętka, generała Ludowego Wojska Polskiego i długoletniego wojewody katowickiego, postaci niejednoznacznej, przedstawiciela komunistycznej władzy, konformisty, a jednocześnie twardego gospodarza. Ziętek był inicjatorem takich przedsięwzięć jak: Park Kultury i Wypoczynku w Chorzowie, Stadion Śląski czy katowicki Spodek. Dzięki niemu Śląsk zyskał kilkanaście szpitali, kilkadziesiąt szkół, sanatoriów i osiedli mieszkaniowych. Przez trzydzieści lat sprawowania urzędu, Ziętek zyskał autentyczną popularność i szacunek mieszkańców Górnego Śląska. Była to sytuacja niewygodna dla partii, ponieważ kierował województwem jak własnym gospodarstwem. Liczne sukcesy pozwalały mu jednak trwać na stanowisku, a Pierwszemu Sekretarzowi Komitetu Wojewódzkiego PZPR - Edwardowi Gierkowi, ułatwiły drogę na szczyt władzy w PRL.

Elegia na śmierć Roja (2007).mkv

Film przedstawia historię Mieczysława Dziemieszkiewicza ...

Film przedstawia historię Mieczysława Dziemieszkiewicza ps. Rój, legendy powojennego podziemia niepodległościowego, oraz żołnierzy z nim związanych. Twórcy filmu wracają do miejsc związanych z ich losami, przedstawiają wydarzenia oparte o relacje świadków oraz wspomnienia rodzin.

Pierwszy ułan Drugiej Rzeczypospolitej (1994).avi

Dzieje Bolesława Wieniawy - Długoszowskiego. Birbant i a ...

Dzieje Bolesława Wieniawy - Długoszowskiego. Birbant i alkoholik, który z ułańską fantazją wjeżdżał na koniu do restauracji "Adria". Te pochodzące z satyrycznych tygodników i anegdot opinie o Bolesławie Wieniawie-Długoszowskim, legendarnej postaci okresu międzywojennego, bardzo mocno utrwaliły się w świadomości Polaków, przysłaniając rzeczywisty obraz osoby generała. Tymczasem był on bezsprzecznie wartościowym człowiekiem, bardzo inteligentnym, wszechstronnie wykształconym, mającym wiele zainteresowań i takt dyplomatyczny, zdyscyplinowanym, pracowitym i honorowym. Był pierwszym adiutantem Piłsudskiego, współorganizatorem i uczestnikiem ofensywy na Ukrainie w czasie wojny 1920 roku, ambasadorem RP w Rzymie i przez dwa dni prezydentem RP. W 1940 roku wyjechał z rodziną do Nowego Jorku. Nie mając środków do życia, zaszczuty przez przedstawicieli swego obozu i doradców Sikorskiego, skazany na przymusową bezczynność, w 1942 roku popełnił samobójstwo. Film jest próbą odkłamania jednego z mitów polskiej historii i ukazania prawdziwego obrazu Wieniawy-Długoszowskiego

Z Gliwic do Paryża - Wojtek Pszoniak (2010).avi

Fabularyzowany dokument o artystycznej drodze Wojciecha ...

Fabularyzowany dokument o artystycznej drodze Wojciecha Pszoniaka. Podróż przez życie jednego z najwybitniejszych polskich aktorów rozpoczyna sam bohater filmu, stojąc przy wieży radiostacji w Gliwicach, w których się wychowywał i dorastał. Wysoka konstrukcja zawsze przypominała mu wieżę Eiffla, ale wówczas nie mógł jeszcze wiedzieć, że swoje dorosłe życie zwiąże właśnie z Paryżem. Kamera przenosi się z Gliwic do miasta nad Sekwaną, tu aktor osiadł na stałe w latach 80. Spotykamy go na słynnym Montparnasse, ulubionym miejscu w Paryżu nie tylko naszego sławnego rodaka. W pobliskim bistro bywały największe osobistości ze świata sztuki, m. in. Picasso, Matisse, Hemingway, Scott Fitzgerald czy aktorzy Claude Brasseur i Michele Piccoli, bywa tu także Wojciech Pszoniak. Restauracja mieści się niedaleko teatru, w którym występował. Wspomina spektakl "Sklep na rogu ulicy", wystawiany przez dwa lata przy pełnej widowni, w którym wraz ze swymi francuskimi kolegami zagrał aż 484 razy. Wojciech Pszoniak (rocznik 1942) urodził się we Lwowie, tu spędził pierwsze dwa lata swego życia. II wojna światowa wymusiła na pięcioosobowej rodzinie Pszoniaków przeniesienie się do Gliwic. Blisko 20 lat mieszkał w starej kamienicy przy ul. Arkońskiej 7. Z tym miejscem wiąże się wiele wspomnień z dzieciństwa i młodości. Pamięta panią "Śledzikową", jak nazywał właścicielkę straganu z rybami, u której kilkuletni Wojtek zajadał się pysznymi śledziami. Na Arkońskiej nad Pszoniakami mieszkała rodzina Zagajewskich z małym Adasiem, z którym osobiście poznali się dopiero w latach 80. w Paryżu. W Gliwicach Wojtek Pszoniak przeżywał pierwsze fascynacje sztuką i pierwsze niepowodzenia. Jako kilkulatek połknął bakcyla sztuki, bywając wraz z matką w Gliwickim Teatrze Muzycznym na operetkach i koncertach, uczył się w szkole muzycznej, służył w wojsku, potem założył z kolegami z Politechniki Śląskiej Studencki Teatr Poezji STEP. Wszystkie jego wspomnienia zostały ożywione w filmie scenami fabularyzowanymi. Kolejne sekwencje dokumentu dotyczą rozwoju kariery aktorskiej Wojciecha Pszoniaka w Krakowie, Warszawie, Paryżu, Londynie i Lozannie. Osobny rozdział w życiu zawodowym artysty to kreacje w filmach Andrzeja Wajdy: "Ziemi Obiecanej", "Dantonie" i "Korczaku". Aktor wystąpił też w kilkudziesięciu zagranicznych produkcjach filmowych i telewizyjnych, m. in. u oboku Liv Ullmann, Michela Piccoli i Daniela Olbrychskiego w "Przekątnej gońca" w reżyserii Richarda Dembo. Szwajcarsko - francuski film otrzymał Oscara. Artysta przez kilka lat z wielkimi sukcesami występował w Londynie m. in. w Apollo Theatre na West Endzie. W filmie wykorzystano archiwalne wypowiedzi reżyserów Karela Reisza i Konrada Swinarskiego dotyczące współpracy z Wojciechem Pszoniakiem, a także fragmenty spektakli i filmów fabularnych z udziałem aktora. Jego obecnie życie koncentruje się głównie w Warszawie i Paryżu, ale Wojciech Pszoniak nigdy nie zapomina też o Gliwicach.

Zawsze wierni (1994).avi

Dokument poświęcone pamięci czterech generałów, komendan ...

Dokument poświęcone pamięci czterech generałów, komendantów Armii Krajowej - Michała Tokarzewskiego, Stefana Roweckiego, Tadeusza Komorowskiego i Leopolda Okulickiego. W filmie przedstawione zostały mało znane fragmenty ich życiorysów .

Jego imię Polska. Tadeusz Kościuszko (2006).mkv

Film przedstawia sylwetkę Tadeusza Kościuszki, bohatera ...

Film przedstawia sylwetkę Tadeusza Kościuszki, bohatera dwojga narodów - Polski i Stanów Zjednoczonych, którego życie i dokonania otacza legenda. Urodził się w Siechnowicach, nauki pobierał w Szkole Rycerskiej w Warszawie, m. in. u księcia Adama Kazimierza Czartoryskiego, później studiował w Paryżu w Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby. Doskonalił również swoje zainteresowania w dziedzinie inżynierii wojskowej, architektury i malarstwa. Rozgoryczony sytuacją osobistą wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie przebywał 8 lat, walcząc o niepodległość tego kraju i zdobywając wysokie uznanie wśród amerykańskich dowódców. Do dziś cieszy się tam popularnością - wystawiono mu wiele pomników, jego imieniem nazwano miasta i ulice. Po powrocie do Polski otrzymał podpisaną przez króla nominację na generała majora wojsk koronnych. Jego dokonania w czasie insurekcji zapisały się na zawsze na kartach historii. Po niewoli i uwięzieniu przez cara wyjechał na emigrację do Francji i Szwajcarii, gdzie w Solurze spędził ostatnie dni swego życia i tam zmarł.

Zawód - prymas Polski (2007).mkv

Film realizowany we współpracy z Instytutem Pamięci Naro ...

Film realizowany we współpracy z Instytutem Pamięci Narodowej - na podstawie nieznanych, niepublikowanych dokumentów z archiwum IPN, w oparciu o materiały archiwalne filmowe z archiwum dotąd nieujawnionego, a będącego w gestii IPN.Ks. kardynał Stefan Wyszyński jawi się w tych aktach jako "Polak nieznany", jako nadzwyczaj jednoznaczny człowiek, którego życie nie miało meandrów i wahań moralnych. Życiorys kapłański Stefana Wyszyńskiego ukazany został tym razem z zupełnie nieznanego punktu, z "punktu obserwacyjnego" SB, służb wojskowych, których zadaniem było zniszczenie i upokorzenie tego kandydata na ołtarze, a z nim zniszczenie Kościoła i wiary w Polsce. Największą bronią kardynała była mądrość godna świętego, absolutna wierność powołaniu kapłańskiemu, zasadom Polaka i patrioty, oddanego całkowicie Bogu i ojczyźnie.

On wierzył w Polskę (1992).mkv

W filmie wykorzystano materiały zebrane przez autorów książki o generale Marię Fieldorf i Leszka Zachuta. Generał Emil Fieldorf "Nil" był pierwszym szefem Kedywu - Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej, jednym z najwybitniejszych dowódców AK i przywódców Państwa Podziemnego, wychowawcą Szarych Szeregów. Jego śmierć jest bodaj najbardziej oburzającym przykładem sądowego morderstwa. Usilnie dążąc do udowodnienia tezy, że głównym celem działalności Armii Krajowej była współpraca z niemieckim okupantem, funkcjonariusze Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, prokuratorzy i sędziowie pozbawili go życia fałszując dokumenty, torturując świadków i utajniając proces. Generała oskarżono z artykułu 1 punkt 1 dekretu z dnia 31 sierpnia 1944 roku o wymiarze kary dla faszystowsko-hitlerowskich zbrodniarzy i zdrajców Narodu Polskiego. 16 kwietnia 1952 roku Sąd Wojewódzki dla miasta stołecznego Warszawy zamknął rozprawę przeciw niemu i uznał go winnym zarzucanych mu czynów. Skazał go na karę śmierci, orzekając jednocześnie utratę praw publicznych, obywatelskich i honorowych oraz przepadek całego mienia. Sąd Najwyższy odrzucił założoną rewizję. Rada Państwa nie skorzystała z prawa łaski. Wyrok wykonano 24 lutego 1953 roku w więzieniu na Mokotowie. Ciało pochowano w nieznanym miejscu i mimo usilnych poszukiwań rodzinie "Nila" nie udało się go odnaleźć do dziś. Film opowiada o życiu i śmierci Emila Fieldorfa. Człowieka, którego bezpieka uznała za najgroźniejszego przeciwnika Polski Ludowej i Związku Radzieckiego, PZPR i władzy komunistycznej. Autorka przypomina fakty, przytacza relacje świadków oraz rodziny i wykorzystuje unikatowe dokumenty dotyczące jego procesu.

Obywatel poeta (2000).mkv

Jeden z największych poetów naszych czasów urodził się w 1924 roku we Lwowie. W dzieciństwie boleśnie przeżył śmierć brata, potem na młodzieńca spadły kolejne ciosy - sowiecka i niemiecka okupacja. Koniec wojennej zawieruchy zastał go w podkrakowskich Proszowicach. Zbigniew Herbert był wówczas mocno zaangażowany w działalność konspiracyjną. Po wojnie zapisał się do uczelni plastycznej, aktorskiej oraz do handlowej. Zdał egzaminy wstępne do wszystkich trzech, wybrał szkołę handlową. Studia kontynuuował w Toruniu na Wydziale Prawa UMK. Świeżo upieczony prawnik otrzymał przydział do prokuratury wojskowej. Wtedy postanowił się "zgubić". Wyjechał do Warszawy, roztopił w tłumie. Biedował, niedojadał. Imał się różnych, nader "egzotycznych" zajęć, między innymi projektował urządzenia sanitarne, pracował w przedsiębiorstwie eksploatacji torfu i redakcji "Głosu Kupieckiego". Nie utrzymywał kontaktów ze środowiskiem twórczym. Choć marzył o pisarstwie i literackim sukcesie, odrzucił pokusy, którym uległo wtedy wielu ludzi kultury. Świadomie wybrał życiową drogę, skazał się na niedostatek i zapomnienie. Czekał nadejścia czasów swobody i wolności. Zdawało mu się, że upragniony przełom nadszedł w 1956 roku. Po "Październiku" wydał tomy poezji "Struna światła" oraz "Hermes, pies i gwiazda", a później, w roku 1961, "Studium przedmiotu". Wtedy już wiedział, że na spełnienie pragnień o wolności trzeba będzie poczekać. Nie czekał bezczynnie. Nieustannie swarzył się z władzą, prowokował ją, zaskakiwał. Choć wiele czasu spędzał poza granicami kraju, we Włoszech, Francji i w Stanach Zjednoczonych, gdzie wykładał na Uniwersytecie Kalifornijskim, nie zdecydował się na emigrację. Za upór i bezkompromisowość przyszło mu płacić - kłopotami z publikacją kolejnych dzieł i innymi szykanami czynionymi przez władzę, ostracyzmem części środowiska twórczego, nieporozumieniami z kolegami po piórze, utratą przyjaciół, zdrowiem, wreszcie - przedwczesną śmiercią. O życiowej drodze Zbigniewa Herberta, jego trudnych zmaganiach i trudnych wyborach mówią, między innymi, Jan Adamski, Andrzej Dobosz, Gustaw Herling Grudziński, Antoni Libera, Zbigniew Najder, Jacek Trznadel i Rafał Żebrowski.

Czy warto było tak żyć (2007).mkv

Filmowa opowieść Aliny Czerniakowskiej o Stanisławie Sojczyńskim "Warszycu" - dowódcy i twórcy Konspiracyjnego Wojska Polskiego - największego ugrupowania wojskowego po wojnie do walki z komunistycznym zniewoleniem. Sojczyński do końca pozostał nieprzejednany i wierny wyznawanym ideałom. Po okrutnym śledztwie został skazany przez Sąd Wojskowy w Łodzi na karę śmierci. Wyrok wykonano w lutym 1947 r. Sojczyński miał wówczas zaledwie 37 lat. Nie wiadomo nawet, gdzie został pochowany.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin