Demon komizmu. Antoni Fertner (1987).avi

the.ville / Filmy dokumentalne / Polska / Biografie / Demon komizmu. Antoni Fertner (1987).avi

Download: Demon komizmu. Antoni Fertner (1987).avi

Pobierz plik

231,89 MB

Czas trwania: 27 min 51 s

"Demon komizmu", "arcymistrz humoru", "król komedii", "przedwojenny Louis de Funes" to tylko niektóre etykietki, przypinane Antoniemu Fertnerowi (1874 - 1959) zarówno za życia, jak i po śmierci. Jedno nie ulega wątpliwości. Był wybitnym aktorem komediowym, obdarzonym na tyle dużą skalą emocji, że jego ojcowie, kupcy, ziemianie, prominentni urzędnicy państwowi, gubernatorzy i prezesi nie stanowili powielanego do znudzenia farsowego stereotypu. Każdemu z nich ofiarowywał Fertner cząstkę własnej wrażliwości i wyobraźni. Każdego starał się wyposażyć w rys indywidualności, przykuwający uwagę widza i pozostający w pamięci. Niski wzrost, okrągła twarz, niespecjalny głos, wyraźna nadwaga i postępująca łysina dla większości aktorów stanowiłyby źródło kompleksów i przyczynę zawodowych niepowodzeń. Antoni Fertner z defektów swej fizjonomii uczynił atut. Bez jego korpulentnej sylwetki nie sposób sobie już dziś wyobrazić takich filmów, jak "Romeo i Julcia", "Antek policmajster", "Jaśnie pan szofer", "Ada, to nie wypada", "Będzie lepiej" czy "Papa się żeni". Lecz nie tylko dlatego nazwisko Fertnera zawsze już będzie przywoływane, gdy mowa o historii rodzimego kina. Drugim powodem jest fakt, że przyszły "demon komizmu" zagrał w 1908 roku główną rolę w pierwszym polskim filmie fabularnym pt. "Antoś pierwszy raz w Warszawie". W owego Antosia wcielał się później jeszcze kilkadziesiąt razy, zarówno w Polsce, jak i w Rosji, zyskując i tu, i tam ogromne powodzenie. Coraz bardziej zaawansowany wiek nie przeszkadzał mu w artystycznym rozwoju. W wieku 64 lat zadebiutował jako aktor...śpiewający. Było to w "Zapomnianej melodii" Konrada Toma i Jana Fethkego, zrealizowanej w 1938 roku. Po wojnie Fertner nie wrócił już do filmu. Skoncentrował się na pracy w teatrze i pisaniu wspomnień. Film Tadeusza Pawłowicza i Zbigniewa Wawra to próba biografii "demona komizmu", bogato ilustrowana fotografiami z jego życia rodzinnego i zawodowego. Nie zabrakło oczywiście fragmentów najsłynniejszych ról Fertnera.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

the.ville

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Gospodarz (2008).avi

Portret Jerzego Ziętka, generała Ludowego Wojska Polskie ...

Portret Jerzego Ziętka, generała Ludowego Wojska Polskiego i długoletniego wojewody katowickiego, postaci niejednoznacznej, przedstawiciela komunistycznej władzy, konformisty, a jednocześnie twardego gospodarza. Ziętek był inicjatorem takich przedsięwzięć jak: Park Kultury i Wypoczynku w Chorzowie, Stadion Śląski czy katowicki Spodek. Dzięki niemu Śląsk zyskał kilkanaście szpitali, kilkadziesiąt szkół, sanatoriów i osiedli mieszkaniowych. Przez trzydzieści lat sprawowania urzędu, Ziętek zyskał autentyczną popularność i szacunek mieszkańców Górnego Śląska. Była to sytuacja niewygodna dla partii, ponieważ kierował województwem jak własnym gospodarstwem. Liczne sukcesy pozwalały mu jednak trwać na stanowisku, a Pierwszemu Sekretarzowi Komitetu Wojewódzkiego PZPR - Edwardowi Gierkowi, ułatwiły drogę na szczyt władzy w PRL.

Elegia na śmierć Roja (2007).mkv

Film przedstawia historię Mieczysława Dziemieszkiewicza ...

Film przedstawia historię Mieczysława Dziemieszkiewicza ps. Rój, legendy powojennego podziemia niepodległościowego, oraz żołnierzy z nim związanych. Twórcy filmu wracają do miejsc związanych z ich losami, przedstawiają wydarzenia oparte o relacje świadków oraz wspomnienia rodzin.

Pierwszy ułan Drugiej Rzeczypospolitej (1994).avi

Dzieje Bolesława Wieniawy - Długoszowskiego. Birbant i a ...

Dzieje Bolesława Wieniawy - Długoszowskiego. Birbant i alkoholik, który z ułańską fantazją wjeżdżał na koniu do restauracji "Adria". Te pochodzące z satyrycznych tygodników i anegdot opinie o Bolesławie Wieniawie-Długoszowskim, legendarnej postaci okresu międzywojennego, bardzo mocno utrwaliły się w świadomości Polaków, przysłaniając rzeczywisty obraz osoby generała. Tymczasem był on bezsprzecznie wartościowym człowiekiem, bardzo inteligentnym, wszechstronnie wykształconym, mającym wiele zainteresowań i takt dyplomatyczny, zdyscyplinowanym, pracowitym i honorowym. Był pierwszym adiutantem Piłsudskiego, współorganizatorem i uczestnikiem ofensywy na Ukrainie w czasie wojny 1920 roku, ambasadorem RP w Rzymie i przez dwa dni prezydentem RP. W 1940 roku wyjechał z rodziną do Nowego Jorku. Nie mając środków do życia, zaszczuty przez przedstawicieli swego obozu i doradców Sikorskiego, skazany na przymusową bezczynność, w 1942 roku popełnił samobójstwo. Film jest próbą odkłamania jednego z mitów polskiej historii i ukazania prawdziwego obrazu Wieniawy-Długoszowskiego

Z Gliwic do Paryża - Wojtek Pszoniak (2010).avi

Fabularyzowany dokument o artystycznej drodze Wojciecha ...

Fabularyzowany dokument o artystycznej drodze Wojciecha Pszoniaka. Podróż przez życie jednego z najwybitniejszych polskich aktorów rozpoczyna sam bohater filmu, stojąc przy wieży radiostacji w Gliwicach, w których się wychowywał i dorastał. Wysoka konstrukcja zawsze przypominała mu wieżę Eiffla, ale wówczas nie mógł jeszcze wiedzieć, że swoje dorosłe życie zwiąże właśnie z Paryżem. Kamera przenosi się z Gliwic do miasta nad Sekwaną, tu aktor osiadł na stałe w latach 80. Spotykamy go na słynnym Montparnasse, ulubionym miejscu w Paryżu nie tylko naszego sławnego rodaka. W pobliskim bistro bywały największe osobistości ze świata sztuki, m. in. Picasso, Matisse, Hemingway, Scott Fitzgerald czy aktorzy Claude Brasseur i Michele Piccoli, bywa tu także Wojciech Pszoniak. Restauracja mieści się niedaleko teatru, w którym występował. Wspomina spektakl "Sklep na rogu ulicy", wystawiany przez dwa lata przy pełnej widowni, w którym wraz ze swymi francuskimi kolegami zagrał aż 484 razy. Wojciech Pszoniak (rocznik 1942) urodził się we Lwowie, tu spędził pierwsze dwa lata swego życia. II wojna światowa wymusiła na pięcioosobowej rodzinie Pszoniaków przeniesienie się do Gliwic. Blisko 20 lat mieszkał w starej kamienicy przy ul. Arkońskiej 7. Z tym miejscem wiąże się wiele wspomnień z dzieciństwa i młodości. Pamięta panią "Śledzikową", jak nazywał właścicielkę straganu z rybami, u której kilkuletni Wojtek zajadał się pysznymi śledziami. Na Arkońskiej nad Pszoniakami mieszkała rodzina Zagajewskich z małym Adasiem, z którym osobiście poznali się dopiero w latach 80. w Paryżu. W Gliwicach Wojtek Pszoniak przeżywał pierwsze fascynacje sztuką i pierwsze niepowodzenia. Jako kilkulatek połknął bakcyla sztuki, bywając wraz z matką w Gliwickim Teatrze Muzycznym na operetkach i koncertach, uczył się w szkole muzycznej, służył w wojsku, potem założył z kolegami z Politechniki Śląskiej Studencki Teatr Poezji STEP. Wszystkie jego wspomnienia zostały ożywione w filmie scenami fabularyzowanymi. Kolejne sekwencje dokumentu dotyczą rozwoju kariery aktorskiej Wojciecha Pszoniaka w Krakowie, Warszawie, Paryżu, Londynie i Lozannie. Osobny rozdział w życiu zawodowym artysty to kreacje w filmach Andrzeja Wajdy: "Ziemi Obiecanej", "Dantonie" i "Korczaku". Aktor wystąpił też w kilkudziesięciu zagranicznych produkcjach filmowych i telewizyjnych, m. in. u oboku Liv Ullmann, Michela Piccoli i Daniela Olbrychskiego w "Przekątnej gońca" w reżyserii Richarda Dembo. Szwajcarsko - francuski film otrzymał Oscara. Artysta przez kilka lat z wielkimi sukcesami występował w Londynie m. in. w Apollo Theatre na West Endzie. W filmie wykorzystano archiwalne wypowiedzi reżyserów Karela Reisza i Konrada Swinarskiego dotyczące współpracy z Wojciechem Pszoniakiem, a także fragmenty spektakli i filmów fabularnych z udziałem aktora. Jego obecnie życie koncentruje się głównie w Warszawie i Paryżu, ale Wojciech Pszoniak nigdy nie zapomina też o Gliwicach.

Zawsze wierni (1994).avi

Dokument poświęcone pamięci czterech generałów, komendan ...

Dokument poświęcone pamięci czterech generałów, komendantów Armii Krajowej - Michała Tokarzewskiego, Stefana Roweckiego, Tadeusza Komorowskiego i Leopolda Okulickiego. W filmie przedstawione zostały mało znane fragmenty ich życiorysów .

Jego imię Polska. Tadeusz Kościuszko (2006).mkv

Film przedstawia sylwetkę Tadeusza Kościuszki, bohatera ...

Film przedstawia sylwetkę Tadeusza Kościuszki, bohatera dwojga narodów - Polski i Stanów Zjednoczonych, którego życie i dokonania otacza legenda. Urodził się w Siechnowicach, nauki pobierał w Szkole Rycerskiej w Warszawie, m. in. u księcia Adama Kazimierza Czartoryskiego, później studiował w Paryżu w Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby. Doskonalił również swoje zainteresowania w dziedzinie inżynierii wojskowej, architektury i malarstwa. Rozgoryczony sytuacją osobistą wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie przebywał 8 lat, walcząc o niepodległość tego kraju i zdobywając wysokie uznanie wśród amerykańskich dowódców. Do dziś cieszy się tam popularnością - wystawiono mu wiele pomników, jego imieniem nazwano miasta i ulice. Po powrocie do Polski otrzymał podpisaną przez króla nominację na generała majora wojsk koronnych. Jego dokonania w czasie insurekcji zapisały się na zawsze na kartach historii. Po niewoli i uwięzieniu przez cara wyjechał na emigrację do Francji i Szwajcarii, gdzie w Solurze spędził ostatnie dni swego życia i tam zmarł.

On wierzył w Polskę (1992).mkv

W filmie wykorzystano materiały zebrane przez autorów książki o generale Marię Fieldorf i Leszka Zachuta. Generał Emil Fieldorf "Nil" był pierwszym szefem Kedywu - Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej, jednym z najwybitniejszych dowódców AK i przywódców Państwa Podziemnego, wychowawcą Szarych Szeregów. Jego śmierć jest bodaj najbardziej oburzającym przykładem sądowego morderstwa. Usilnie dążąc do udowodnienia tezy, że głównym celem działalności Armii Krajowej była współpraca z niemieckim okupantem, funkcjonariusze Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, prokuratorzy i sędziowie pozbawili go życia fałszując dokumenty, torturując świadków i utajniając proces. Generała oskarżono z artykułu 1 punkt 1 dekretu z dnia 31 sierpnia 1944 roku o wymiarze kary dla faszystowsko-hitlerowskich zbrodniarzy i zdrajców Narodu Polskiego. 16 kwietnia 1952 roku Sąd Wojewódzki dla miasta stołecznego Warszawy zamknął rozprawę przeciw niemu i uznał go winnym zarzucanych mu czynów. Skazał go na karę śmierci, orzekając jednocześnie utratę praw publicznych, obywatelskich i honorowych oraz przepadek całego mienia. Sąd Najwyższy odrzucił założoną rewizję. Rada Państwa nie skorzystała z prawa łaski. Wyrok wykonano 24 lutego 1953 roku w więzieniu na Mokotowie. Ciało pochowano w nieznanym miejscu i mimo usilnych poszukiwań rodzinie "Nila" nie udało się go odnaleźć do dziś. Film opowiada o życiu i śmierci Emila Fieldorfa. Człowieka, którego bezpieka uznała za najgroźniejszego przeciwnika Polski Ludowej i Związku Radzieckiego, PZPR i władzy komunistycznej. Autorka przypomina fakty, przytacza relacje świadków oraz rodziny i wykorzystuje unikatowe dokumenty dotyczące jego procesu.

Obywatel poeta (2000).mkv

Jeden z największych poetów naszych czasów urodził się w 1924 roku we Lwowie. W dzieciństwie boleśnie przeżył śmierć brata, potem na młodzieńca spadły kolejne ciosy - sowiecka i niemiecka okupacja. Koniec wojennej zawieruchy zastał go w podkrakowskich Proszowicach. Zbigniew Herbert był wówczas mocno zaangażowany w działalność konspiracyjną. Po wojnie zapisał się do uczelni plastycznej, aktorskiej oraz do handlowej. Zdał egzaminy wstępne do wszystkich trzech, wybrał szkołę handlową. Studia kontynuuował w Toruniu na Wydziale Prawa UMK. Świeżo upieczony prawnik otrzymał przydział do prokuratury wojskowej. Wtedy postanowił się "zgubić". Wyjechał do Warszawy, roztopił w tłumie. Biedował, niedojadał. Imał się różnych, nader "egzotycznych" zajęć, między innymi projektował urządzenia sanitarne, pracował w przedsiębiorstwie eksploatacji torfu i redakcji "Głosu Kupieckiego". Nie utrzymywał kontaktów ze środowiskiem twórczym. Choć marzył o pisarstwie i literackim sukcesie, odrzucił pokusy, którym uległo wtedy wielu ludzi kultury. Świadomie wybrał życiową drogę, skazał się na niedostatek i zapomnienie. Czekał nadejścia czasów swobody i wolności. Zdawało mu się, że upragniony przełom nadszedł w 1956 roku. Po "Październiku" wydał tomy poezji "Struna światła" oraz "Hermes, pies i gwiazda", a później, w roku 1961, "Studium przedmiotu". Wtedy już wiedział, że na spełnienie pragnień o wolności trzeba będzie poczekać. Nie czekał bezczynnie. Nieustannie swarzył się z władzą, prowokował ją, zaskakiwał. Choć wiele czasu spędzał poza granicami kraju, we Włoszech, Francji i w Stanach Zjednoczonych, gdzie wykładał na Uniwersytecie Kalifornijskim, nie zdecydował się na emigrację. Za upór i bezkompromisowość przyszło mu płacić - kłopotami z publikacją kolejnych dzieł i innymi szykanami czynionymi przez władzę, ostracyzmem części środowiska twórczego, nieporozumieniami z kolegami po piórze, utratą przyjaciół, zdrowiem, wreszcie - przedwczesną śmiercią. O życiowej drodze Zbigniewa Herberta, jego trudnych zmaganiach i trudnych wyborach mówią, między innymi, Jan Adamski, Andrzej Dobosz, Gustaw Herling Grudziński, Antoni Libera, Zbigniew Najder, Jacek Trznadel i Rafał Żebrowski.

Czy warto było tak żyć (2007).mkv

Filmowa opowieść Aliny Czerniakowskiej o Stanisławie Sojczyńskim "Warszycu" - dowódcy i twórcy Konspiracyjnego Wojska Polskiego - największego ugrupowania wojskowego po wojnie do walki z komunistycznym zniewoleniem. Sojczyński do końca pozostał nieprzejednany i wierny wyznawanym ideałom. Po okrutnym śledztwie został skazany przez Sąd Wojskowy w Łodzi na karę śmierci. Wyrok wykonano w lutym 1947 r. Sojczyński miał wówczas zaledwie 37 lat. Nie wiadomo nawet, gdzie został pochowany.

Pulkownik Kuklinski (1997).mkv

Bohaterem filmu jest płk Ludowego Wojska Polskiego Jerzy ...

Bohaterem filmu jest płk Ludowego Wojska Polskiego Jerzy Ryszard Kukliński, jedna z najbardziej kontrowersyjnych postaci w historii współczesnej Polski. Dla jednych był bohaterem narodowym, który uchronił Polskę przed inwazją wojsk radzieckich, dla innych - zwykłym szpiegiem i zdrajcą. Dokument przedstawia przebieg jego kariery zawodowej: od wstąpienia do wojska w 1947 rok, w wieku 17 lat, poprzez objęcie wysokiego stanowiska w Sztabie Generalnym w 1964 r., ukończenie w 1976 r. kursu w Akademii Wojskowej w Moskwie, gdzie szkolono oficerów najwyższej rangi, po awans - w tym samym roku - na szefa oddziału do spraw strategicznego planowania obronnego. Po ujawnieniu Zachodowi planów wprowadzenia stanu wojennego w Polsce, w listopadzie 1981 r. zagrożony zdemaskowaniem Kukliński został ewakuowany przez Amerykanów do Berlina. Stamtąd wraz z rodziną poleciał do Stanów Zjednoczonych. Jego obydwaj synowie zginęli w tajemniczych okolicznościach. Starszy został przejechany przez samochód, młodszy - Igor, wraz ze swym przyjacielem, przepadł bez śladu podczas wyprawy jachtem u wybrzeży Florydy. Choć śledztwa nie przyniosły żadnych rezultatów, wielu podejrzewa, że były to zabójstwa na zlecenie. W maju 1984 r. Sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego skazał zaocznie Ryszarda Kuklińskiego na karę śmierci za współpracę z obcym wywiadem i przekazywanie tajnych informacji. W 1989 roku, na mocy ustawy amnestyjnej, karę śmierci zamieniono na 25 lat więzienia. 2 września 1997 r. prokuratura umorzyła postępowanie karne przeciwko płk. Ryszardowi Kuklińskiemu. Ilustracją są fragmenty archiwalnych kronik filmowych i stare zdjęcia. Dokument został po części opracowany na podstawie wywiadu Benjamina Weisera z pułkownikiem Kuklińskim dla "Washington Post". O bohaterze filmu mówią m.in.: Jan Nowak-Jeziorański, płk. dypl. Sławomir Radaj, prof. Zbigniew Brzeziński, gen. William Odom, były dyrektor Agencji Bezpieczeństwa Narodowego USA do spraw strategii i polityki nuklearnej, David Forden, oficer prowadzący płk. Kuklińskiego, były szef Wydziału CIA ds. ZSRR i Europy Wschodniej, oraz Richard T. Davies, były ambasador USA w Polsce i Robert Gates, były dyrektor CIA.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin