Shepherd, Mike - KL 02 - Dezerterka.mobi

Paksenarrion była najświetniejszą paladynką, jaką widział jej świat. Lecz Paksenarrion nigdy nie zostałaby wojowniczką, gdyby nie pojawił się ktoś wcześniej: Gird – wyzwoliciel, który nauczył swój lud, że są w stanie walczyć – i wygrywać – z ich władcami Magami. A po Girdzie pojawił się ktoś jeszcze: Luap – zaprzysiężony zwolennik Girda i królewski bękart.

Zagadnienie obecności obcych istot na ziemi jest zagadnieniem wieloaspektowym, które z uwagi na swoją złożoność a także brak oficjalnego zainteresowania ze strony ośrodków władzy pozostaje w zasadzie poza obiegiem informacji w mass-mediach. Wszelkie newsy na ten temat są niemal zawsze przekazywane w tonie ciekawostek lub niezwykłych lecz mało istotnych zdarzeń zazwyczaj pozbawionych rzeczowego komentarza. Pomimo marginalizacji tego zjawiska zainteresowanie tematem UFO a przede wszystkim świadomość realności tego fenomenu stale rośnie.

AŻ TRUDNO UWIERZYĆ! Autor 40 lat temu przewidział wydarzenia w Europie, które dzieją się na naszych oczach. Jesteśmy mniejszością. Wymieramy, a co więcej, nie da rady odwrócić tego procesu. Mimo że jest nas coraz mniej, wstydzimy się własnej tożsamości. Bo jesteśmy biali. Być białym to wstyd i obciach. Być białym, to hajlować w zaciszu własnego mieszkania. Być białym, to tłumaczyć się kolorowym, dlaczego tacy się urodziliśmy. Aby nie być faszystą, będąc białym człowiekiem, należy przy każdej nadarzającej się okazji bić się w piersi i przepraszać. Murzynów, Latynosów, Hindusów, nie zaszkodzi również Marsjan i mieszkańców innych galaktyk (jeśli tacy istnieją). Tylko wtedy można zrzucić z siebie klątwę bycia członkiem rasy białej. Zaraz, zaraz, postępowcy twierdzą, że podobno nie ma ras. A skoro tak mówią, to dlaczego przepraszamy za coś, czego nie ma? Jeśli zauważasz różnice w wykształceniu między białymi a czarnymi, na korzyść tych pierwszych, jesteś plugawym naziolem i z pewnością zainteresuje się Tobą najbliższa bojówka Antify. Bo nie ma ras. Jeśli z drugiej strony twierdzisz, że biali powinni przepraszać czarnych, wtedy jesteś postępowy i każdy lewak poda Ci swoją wrażliwą dłoń. Pomimo faktu, że przecież nie ma ras. Książka odważna. Niesamowicie wizjonerska i prorocza. Aż do bólu niepoprawna politycznie i prawdziwa.

Książka jest niemłoda - napisana w latach 50 - ale ciągle aktualna. Nad Ziemią przelatuje deszcz odłamków komety. Piękny zielony blask rozjaśnia noc. Wszyscy podziwiają świetlny fenomen. I wszyscy tracą wzrok. Ludzkość pogrąża się w mroku. Nieliczni, którzy widzą, stają się przewodnikami ociemniałych i jedyną szansą na przetrwanie ludzi, bezbronnych wobec krwiożerczych roślin, które opanowują planetę ślepców... Pomyśl sobie, co byś zrobił, gdybyś widział, a twoja żona, dzieci, matka byli oślepieni? Gdyby tłumy ślepców wyszły na ulice? Gdybyś widział ludzi zabijających się przypadkowo i celowo? Co byś robił? Komu byś pomagał? Czy obowiązkiem ocalałych jest ratowanie ślepców, czy też może własne przeżycie?

Fantasy W mroczny noreeleński świat wprowadza nas Tim Lebbon w bestsellerowej powieści „Zmrok”. To pierwszy tom zapowiadanej sagi, ale już lektura kilku pierwszych rozdziałów sprawia, że chcemy, by kolejne części jak najszybciej znalazły się w naszych domach. Autor, jak przystało na mistrza horrorów i dark fantasy, nasyca swoje książki brutalnością i krwią, nie szczędząc opisów morderstw czy powolnego konania. Biorąc pod uwagę zdolności Lebbona do drastycznych rozwiązań, cudowne dziecko – Rafe Babuin – nie będzie miało lekko. Grozi mu śmiertelne niebezpieczeństwo, oprawcy nie wahają się nawet przed wymordowaniem całej wioski, by tylko dostać go w swoje ręce. Ścigają go nie tylko Czerwoni Mnisi, zdecydowani nie dopuścić do powrotu magii, jak i Magowie, by we właściwej chwili przejąć kontrolę nad odradzającą się znów magią.