Gorzkie zwycięstwo (1995).avi

Usłyszcie mój krzyk (1991) reż. Maciej Drygas.avi

Pistolet do wynajęcia czyli prywatna wojna Rafała Gan-....avi

Pistolet do wynajęcia czyli prywatna wojna Rafała Gan-Ganowicza 1997.avi

Konflikty Bitwy Wojny - Żołnierze wyklęci, Rozkaz - uw....mkv

Konflikty Bitwy Wojny - Żołnierze wyklęci, Rozkaz - uwolnić więźniów UB 2008.mkv

Koniec 1944 roku i cały rok 1945 to pierwsza faza podboj ...

Koniec 1944 roku i cały rok 1945 to pierwsza faza podboju społeczeństwa polskiego przez komunistów. Z jednej strony Armia Czerwona, z drugiej strony aparat państwowy, który został przez komunistów przejęty, dawały im pełne instrumentarium do zniszczenia najpoważniejszych wrogów systemu. Tym wrogiem w pierwszym okresie było oczywiście podziemie zbrojne. Więzienia bardzo szybko zapełniły się członkami konspiracji niepodległościowej oraz osobami, które komuniści uznali za potencjalnych wrogów ustroju. Krajobraz Polski końca 1944 roku i roku 1945 to krajobraz Polski więziennej. W tej sytuacji podziemie niepodległościowe kieruje swoją uwagę na obiekty więzienne, w których są przetrzymywani i torturowani nasi rodacy i stąd też najważniejsze akcje podziemia niepodległościowego z okresu 1945 roku to akcje właśnie na więzienia. Bez wątpienia dwie z tych akcji: akcja na więzienie kieleckie w sierpniu 1945 roku i akcja na więzienie w Radomiu we wrześniu 1945 roku należy zaliczyć do najbardziej spektakularnych, udanych akcji podziemia z zakresu samoobrony. O tych akcjach opowiada kolejny autorski program kanału TVP Historia z cyklu "Konflikty Bitwy Wojny" zatytułowany "Żołnierze wyklęci: Rozkaz - uwolnić więźniów UB", w którym na kanwie filmu pt. "Kielce 1945", historycy opowiedzą o rozbiciu katowni w Kielcach i Radomiu w 1945 r., dalszych losach autorów tych akcji: kpt. Antoniego Hedy ps. "Szary" i por. Stefana Bembińskiego ps. "Harnaś".

Siła bezsilnych - ''Ogień'' (2008).avi

Cykl programów Siła Bezsilnych opowiada o oporze Polaków ...

Cykl programów Siła Bezsilnych opowiada o oporze Polaków wobec komunistycznej władzy. Najbliższy program poświęcony jest Józefowi Kurasiowi ps. "Ogień", dowódcy Zgrupowania Partyzanckiego "Błyskawica". W historii "Ognia" odbijają się dzieje powojennej Polski. Do dzisiaj losy takich ludzi naznaczone są kłamstwem komunistycznej propagandy. Dyskutują o tym: autor wydanej w podziemiu książki o "Ogniu", historyk krakowskiego IPN autor opracowań o podziemiu na Podhalu, prezes Fundacji Pamiętamy.

Żołnierze wyklęci (2006).avi

Chcieliśmy iść na pomoc Powstaniu Warszawskiemu, ale ...

Chcieliśmy iść na pomoc Powstaniu Warszawskiemu, ale gońcy przyszli z meldunkiem, że Sowieci rozbrajają i nie ma możliwości dojścia do Warszawy. Komendant kazał składać broń, pożegnał się z nami z łezką w oku i mówi: chłopcy, nie wiem, ale nasza walka się chyba nie skończy, będziemy musieli dalej walczyć o Polskę" - wspomina pełne wątpliwości chwile jeden z żołnierzy "Zapory" - majora Hieronima Dekutowskiego. On i wielu innych członków Armii Krajowej nie postrzegali wkroczenia Sowietów na polskie ziemie jako wyzwolenia. Choć nieświadomi ustaleń wielkiej polityki na konferencjach w Teheranie i, niedługo potem, w Jałcie, partyzanci przeczuwali najgorsze. Szybko wyszło na jaw, jak próżne były nadzieje na demokratyczny charakter Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej. I kiedy na ich oczach zaczynał szaleć terror komunistyczny, gdy daleko na Wschodzie zaczynał się "proces szesnastu", kiedy coraz więcej Akowców trafiało do katowni Urzędu Bezpieczeństwa i ginęło bez wieści, żołnierze Armii Krajowej postanowili raz jeszcze chwycić za broń. W ciągu nieco ponad dziesięciu lat, pomiędzy 1945 a 1956 rokiem, przez szeregi partyzantów przeszło około 150 tysięcy ludzi. Do czasu tzw. ujawnienia w 1947 roku, w lasach walczyło ponad 10 tysięcy żołnierzy. Na terenie ziemi łódzkiej działała jednostka dowodzona przez kapitana Stanisława Sojczyńskiego, pseudonim "Waszyc". Atakami na więzienia w Kielcach i Radomiu rozgłos zdobyli żołnierze "Szarego" i "Harnasia". Na Podhalu działał słynny "Ogień" - Józef Kuraś, na Białostocczyźnie - dowódca V Wileńskiej Brygady AK Zygmunt Szendzielarz, pseudonim "Łupaszka". Choć władze od początku zmobilizowały przeciw partyzantom znaczne siły, szeregi przeciwników komunistycznego reżimu wciąż rosły. Żołnierze wykonywali różnego rodzaju misje, atakowali posterunki wojskowych, walczyli z Sowietami, odbijali więźniów. Czasem brali odwet na konfidentach. Bywało, że w tych akcjach ginęli przypadkowi ludzie, co pomagało komunistom nazywać partyzantów bandytami. Z miesiąca na miesiąc sytuacja żołnierzy z lasów stawała się coraz trudniejsza. Wprawdzie udawało się im wygrywać bitwy nawet z połączonymi siłami UB, KBW i NKWD, to przewaga wroga była przytłaczająca. Przywódcy ginęli w zasadzkach zdradzeni przez szpicli, gasła nadzieja na interwencję Zachodu. Wielu partyzantów skorzystało z oferowanej przez władze amnestii podczas tzw. ujawnienia, choć dla licznych wiązało się to później z prześladowaniem i torturami. W lasach pozostała już tylko garstka, dla której nie było ratunku. Ostatni partyzant Białostocczyzny, Stanisław "Ryba" Marchewka, zginął w obławie sił porządkowych w 1957 roku... Film Wincentego Ronisza opowiada o losach tysięcy uczestników powojennego podziemia zbrojnego. Walczyli samotnie w lasach, bez nadziei na zwycięstwo, wierni ideałom wolnej i rządzonej przez demokratycznie wybrane władze Polsce. Dopiero po blisko pół wieku historia przyznała rację tym żołnierzom wyklętym. Reżyseria: Wincenty Ronisz Scenariusz: Wincenty Ronisz

Łupaszko, cz.1 (2000).mp4

oglądaj online

Film jest opowieścią o losach Zygmunta Szendzielarz ...

Film jest opowieścią o losach Zygmunta Szendzielarza "Łupaszki" - jednego z najwybitniejszych partyzanckich dowódców liniowych w czasie II wojny światowej i w okresie walk zbrojnych z sowiecką okupacją po zakończeniu działań wojennych. Część 1: Część pierwsza dokumentu obejmuje lata 1910-1944, czyli od narodzin bohatera do wkroczenia sowietów do Wilna. Zygmunt Szendzielarz urodził się w marcu 1910 roku w Stryju k. Lwowa. Był najmłodszym dzieckiem. Miał ogromny respekt dla ojca i bardzo kochał matkę, którą do końca się opiekował. Od dzieciństwa chciał naśladować starszego brata - kawalerzystę, który za postawę bojową w szeregach Orląt Lwowskich został odznaczony krzyżem Virtuti Militari. Idąc jego śladem, ukończył szkołę podchorążych i po otrzymaniu stopnia porucznika został skierowany do 4 Pułku Ułanów Zaniemeńskich, gdzie dowodził szwadronem. W wojnie obronnej 1939 roku bił się w szeregach armii Prusy, a następnie w grupie operacyjnej gen. Władysława Andersa. Po klęsce nie złożył broni. W 1940 roku znalazł się w Związku Walki Zbrojnej na terenie Wilna. W 1943 roku, w rejonie jeziora Narocz, po rozbiciu przez sowietów oddziału "Kmicica" zorganizował na bazie ocalałych z niego żołnierzy oddział partyzancki AK, przekształcony jesienią tegoż roku w V Brygadę, która z czasem - w związku z ponawiającymi się próbami likwidacji odziału - przez sowiecką partyzantkę - otrzymała przydomek "Brygada Śmierci". Wysokie walory dowódcze i organizacyjne, dbałość o żołnierzy i miejscową ludność postawiły go w rzędzie najpopularniejszych dowódców polskiej partyzantki na Wileńszczyźnie. Jego partyzancki pseudonim - "Łupaszko" - stał się głośny także poza tym rejonem. Dostrzegając jego waleczność i umiejętności, przełożeni awansowali go w 1944 roku do stopnia rotmistrza, a następnie - majora. Odnosił sukcesy w walkach z jednostkami wojsk niemieckich i podporządkowanymi im litewskich oraz partyzantką sowiecką. W sierpniu 1944 roku, otoczony przez wojska sowieckie w rejonie Porzecza, rozwiązał brygadę, pozostawiając żołnierzom możliwość wyboru: powrót do domu - lub wspólne przebijanie się do Warszawy.

Łupaszko, cz.2 (2000).mp4

oglądaj online

Część 2: Druga, a zarazem ostatnia część dokumentalnej o ...

Część 2: Druga, a zarazem ostatnia część dokumentalnej opowieści o losach Zygmunta Szendzielarza "Łupaszki" i jego żołnierzy, przypomina "powojenną" już działalność dzielnego dowódcy, jego aresztowanie, proces i wykonanie wyroku. Po rozwiązaniu odziału pod Porzeczem w sierpniu 1944 roku - "Łupaszko" przedostał się na Białostocczyznę, gdzie nawiązał kontakt z Komendą Okręgu AK Białystok. W kwietniu następnego roku odtworzył tam V Brygadę Wileńską. W jej skład weszli żołnierze z innych brygad wileńskich, dezerterzy z Ludowego Wojska Polskiego i żołnierze miejscowej siatki konspiracyjnej AK. Teren, na którym operował "Łupaszko", był obszarem, który częściowo znalazł się w jurysdykcji białoruskiego okręgu NKWD, na jego inną część skierowano sowieckie siły wojskowe do zwalczania polskiego podziemia. Przystąpiły one do zmasowanych działań przeciwko żołnierzom AK, a także zastraszania ludności wspierającej ich bardzo aktywnie. Aresztowanych NKWD przesłuchiwało w sposób bestialski, tysiące ludzi wywożono na wschód. W takiej sytuacji działania były coraz trudniejsze i ryzykowne. We wrześniu, na rozkaz Komendy Okręgu WiN Białystok, przeprowadził częściową demobizację podległych mu oddziałów i wyjechał do Gdańska. Nawiązał tam kontakt z ppłk. Antonim Olechnowiczem "Pohoreckim", komendantem "eksterytorialnego" Okręgu AK Wilno, któremu się podporządkował. Olechnowicz zaproponował "Łupaszce" pracę w terenie a więc dowództwo oddziałów leśnych. "Łupaszko" od kwietnia 1946 roku dowodził oddziałami partyzanckimi występującymi jako V i VI Brygada Wileńska, które operowały na północnych terenach Polski - od Pomorza Zachodniego po Białystok. Przy czym V Wileńska Brygada AK operowała przede wszystkim na terenie Borów Tucholskich oraz Warmii i Mazur a VI - podlegająca również "Łupaszce" - dowodzona przez "Wiktora" a później "Młota" - na Białostocczyźnie. Oddziały "Łupaszki" Przeprowadziła wiele udanych akcji zbrojnych i propagandowych przeciwko sowietom i tzw. "władzy ludowej", sytuacja jednak stawała się coraz trudniejsza. Rok 1948 był rokiem generalnej rozprawy z polskim podziemiem niepodległościowym. W marcu zostaje rozbita struktura ośrodka mobilizacyjnego wileńskiego okręgu AK. W całym kraju aresztowano ponad sześćset osób, w tym płk. Antoniego Olechnowicza. 30 czerwca 1948 roku agenci UB aresztowali takż mjr. "Łupaszkę". We wrześniu 1950 roku "Łupaszko" stanął przed wojskowym sądem rejonowym w Warszawie. Skazano go na wielokrotną karę śmierci. Wyrok został wykonany. Majora Szendzielarza i V Brygadę AK wspominają jego żołnierze i przyjaciele, m.in.: Lidia Lwow-Eberle, Aldona Rymsza, Janina Smoleńska, Rajmund Drozd, Mikołaj Sprudin, Olgierd Christa, Marian Kiersnowski, Józef Bandzo, Wacław Szewieliński, Edward Jarkowski, Edward Pisarczyk i inni; oraz dr Henryk Piskunowicz - historyk. Film kończy msza święta odprawiona za mjra "Łupaszkę" i jego żołnierzy w kościele pod wezwaniem św. Brygidy w Gdańsku. Reżyseria: Mariusz Pietrowski Scenariusz: Mariusz Pietrowski

Gorzkie zwycięstwo (1995).avi

Oziorne (2008).avi

Polacy na Syberii - 01 - Nieprzewidywalna Kamczatka (2....avi

Polacy na Syberii - 01 - Nieprzewidywalna Kamczatka 2005.avi

Cykl filmów dokumentalnych poświęconych Polakom na Syber ...

Cykl filmów dokumentalnych poświęconych Polakom na Syberii. To właśnie Polacy byli pionierami w poznawaniu rozległych zauralskich obszarów, brali udział w ekspedycjach naukowych, badali odmienność kulturową tamtejszych ludów. Wiele polskich fortun ma swoje korzenie właśnie na syberyjskiej ziemi. Przesłaniem cyklu jest przełamanie mitu odwiecznej wrogości i cywilizacyjnej separacji Polaków i Rosjan.

Gorzkie zwycięstwo (1995).avi

tatanka.com