Kindertransporty - wersja polska - YouTube.avi

Audycja dostępna w audioguide gdansk
www.audioguide.com.pl

Gazeta Wyborcza, 11.10.2008 r., autor: Magdalena Grzebałowska (fragm.):
Po nocy kryształowej w listopadzie 1938 r., w czasie której spłonęła doszczętnie synagoga w Sopocie i z trudem uratowano synagogę w Gdańsku, władze gminy żydowskiej w Gdańsku zrozumiały, że trzeba się spieszyć. Wystawiły na sprzedaż największe żydowskie świętości w mieście - budynek Wielkiej Synagogi w Gdańsku, synagogę we Wrzeszczu oraz cmentarze, żeby zdobyć środki na emigrację najuboższych. Naziści nie przeszkadzali emigrantom w wyjeździe, wręcz przeciwnie - władze Senatu WMG pomagały zdobyć wizy dla wyjeżdżających. Z czasem coraz trudniej było emigrować. USA zablokowało przyjazdy, inne kraje zwlekały z wydaniem wiz. Problem dotyczył Żydów z terenu całej Rzeszy i WMG. Żydowskie organizacje postanowiły: - Ratujmy chociaż dzieci.

Pomocy odmówiły wszystkie kraje świata. Jedynie Wielka Brytania zdecydowała się przyjąć około 10 tys. dzieci. Ernst Berent, przewodniczący gminy żydowskiej z Gdańska, który wyemigrował z rodziną do Londynu na początku 1939 r., postanowił ratować także żydowskie dzieci z rodzinnego miasta. Wspomagał go Kurt Itzig, jego następca w gminie.

Bardzo trudno było przekonać Brytyjczyków, że w rzekomo neutralnym mieście pozostającym pod protektoratem Ligi Narodów Żydzi są tak samo prześladowani jak w Rzeszy. W marcu 1939 r. Anglicy wreszcie zgodzili się na przyjazd, ale tylko pięćdziesięciu małych dziewczynek z obywatelstwem gdańskim. Niemieccy chłopcy i dzieci innych narodowości byli niepożądani. Po wielu staraniach na listach kindertransportu ostatecznie znalazły się nazwiska dzieci żydowskich, dziewczynek i chłopców, obywateli Gdańska, Niemiec i Polski. W sumie z Wolnego Miasta Gdańska wyjechało sto trzynaścioro nieletnich Żydów w czterech transportach.
Kategoria: